ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : การกลั่นแกล้งของชามัล
แสงแดดสาดส่องเข้าไปในห้องของหัวหน้าชั้นปี สาดส่องไปทั่วเรือนร่างของเด็กหนุ่มหัวหน้าชั้นปีทั้งสามคน เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลค่อยๆลุกขึ้นเป็นคนแรก เพราะแสงแดดแยงตาจนทำให้นอนหลับต่อไปไม่ได้ ก่อนตามด้วยเด็กหนุ่มผมเงินอีกคนหนึ่งที่ตื่นตาม
" อะฮ้า พึ่งรู้ว่า ปรินซ์คาโล นอนตื่นสาย " เสียงของเฟรินพูดขึ้นพร้อมกับการหัวเราะเบาๆ
คนถูกว่า ว่าตื่นสาย เบือนหน้าไปยังตัวต้นเหตุที่กล้ามาว่าเจ้าชายหอคอยงาช้างผู้สูงศักดิ์ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเดินไปหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป
" เพิ่งรู้ว่าเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ เถียงคำหัวขโมยไม่ได้ " เฟรินเปรยเบาๆ ก่อนเดินไปปลุก คิล ที่นอนอยู่
" ตื่นๆ คิล " เฟรินพุดพร้อมเขย่าตัวเบาๆ นักฆ่าผู้หลับไหล ก็เด้งตัวขึ้นมาในทันที
" เพิ่งรู้ว่า นักฆ่า ก็ตื่นสาย " เฟริน พูดเหน็บต่อ
" ก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่า หัวขโมย มันตื่นเช้า " คิลเถียงกลับ
" ใช่ ก็ตื่นเช้ากว่าเจ้าชาย และ นักฆ่า บางคน " เฟริน เหน็บกลับ
" ไอ้เฟริน " คิลตวาดลั่น
" คิล เขาว่าอารมณ์เสียแต่เช้าไม่ดีนะ " เสียงเฟรินตอบพร้อมกับการปล่อยก๊ากออกมา
" จะอารมณ์เสีย ก็เพราะ หัวขโมยบางตัวเท่านี้ " คิลตวาดกลับไป
" เห นายใช้สรรพนามไม่ถูกน่ะ คน ต่างหาก ไม่ใช่ตัว "
" ไอ้เฟริน " คิลตวาดลั่นพร้อมกับการจะวางมวยกับเพื่อนหัวขโมยทุกเมื่อ
" หืมม์ มีอะไรเดี๋ยวค่อยว่ากันหลังฉันอาบน้ำเสร็จ " เฟรินพูดพร้อมเดินไปหยิบผ้าขนหนู เดินเข้าห้องน้ำไปสวนทางกับเจ้าชายคาโบที่เพิ่งออกมา
" นายจะตะโกนอ่ะไรหนักหนา คิล " เสียงเย็นของคาโลกล่าวขึ้น
" ก็ไอ้เฟริน มัน เชอะ "
" นายก็ใจเย็นเอาไว้บ้าง " เสียงคาโลตอบกลับ
" เออ จะพยามว่ะ " คิลตอบกลับอย่างหัวเสีย
" ก็บอกว่า อารมณ์เสียแต่เช้ามันไม่ดีไง " เสียงกวนๆจากคนเพิ่งอาบน้ำเสร็จพูดขึ้น " คิล รีบไปอาบน้ำเถอะ จะได้กินข้าว ไม่อยากเสียเวลาทะเลาะกับแกว่ะ "
" เออ ขอบใจว่ะ และฉันต่างหากที่เสียเวลาทะเลาะกับแก " คิลตอบกลับ พร้อมเดินไปหยิบผ้าขนหนูและเดินเข้าห้องน้ำไป
นักฆ่าน่ะยั่วง่าย แล้วเจ้าชายหอคองาช้างจะยั่วง่ายรึป่าวน่ะ เฟรินคิดในใจพร้อมหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
เช้านี้เริ่มวิชาแรกด้วย วิชาประวัติศาสตร์ยี่สิบสี่กษัตริย์โบราณ แม้คนสอนจะเป็นถึงพระเจ้าตาของเธอแม้มันจะเป็นวิชาที่เธอชอบมากๆ แต่พระเจ้าตาเธอจะรู้มั้ยเนี่ยว่า พระเจ้าตาน่ะสอนเรียนเหมือนกลับการร้องเพลงกล่อมเด็กซะอย่างนั้น นี้ถ้ามีการประกวดร้องเพลงกล่อมเด็กน่ะเธอส่งพระเจ้าตาเธอไปแน่นอน แต่เธอพยายามแก้ปัญหาโดยการจดแลคเชอร์ไปพร้อมกับมืออีกข้างหนึ่งคอยหยิกขาของตนเอง
" เฟริน เดอเบอโรว์ " เสียงเรียกชื่อจากอาจารย์เจ้าชาย ทำให้เฟรินรีบลุกขึ้น
" ค่ะ เอ้ย ครับ เอ่อ มีอะไรครับ "
" ฮืม เธอช่วยอธิบาย หน้า 104-106 หน่อยสิ " ชามัลเอ่ยขึ้น
" ครับ เอ่อ ดินแดนในโลกนี้แบ่งออกเป็นสามส่วนคือ ดินแดนน้ำแข็งที่แทบไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัย ดินแดนเอเดนที่พวกเราอาศัยกันอยู่ และอีกส่วนก็คือ ดินแดนเดมอสที่มีเอวิเดส ราชาปีศาจเป็นผู้ครอบครอง สงครามระหว่างเอเดนและเดมอสมีมานับพันๆ ปี นับตั้งแต่ครั้งที่เอวิเดสใช้ดาบผ่าปฐพีแบ่งดินแดนจนสำเร็จ และสงครามครั้งใหญ่ที่สุดคือสงครามเมื่อประมาณห้าร้อยปีก่อน ซึ่งในสมัยนั้นมีกษัตริย์วิลเลี่ยม โบแดง เดอะเกรท ออฟเวนอล เป็นไฮคิง ซึ่งท่านคือหนึ่งในห้ากษัตริย์สมัยนั้นที่เราจะได้ศึกษากัน "
" เยี่ยม ฉันอยากจะให้นายได้ไปอยู่ปราสาทขุนนางซะจริง " ชามัลพูดขึ้นหลังจากจบการบรรยายของเฟริน
" หัวขโมยตัวจ้อยอย่างผม คงไม่เหมาะกับปราสาทขุนนางหรอกครับ " เฟริน ตอบกลับ
" ถ้านายได้ไปอยู่ปราสาทขุนนาง ฉันจะได้เจอหน้านายทุกวัน " เสียงของชามัลเอ่ยไปเรื่อย
" แค่นี้อาจารย์ก็ได้เจอผมเกือบทุกวันแล้วละครับ " เฟริน ยังคงเถียงกลับ
" ทั้งๆที่นายสอบได้คะแนนสูงสุด ของ โรงเรียน แต่ทำไมถึงไม่ได้มาอยู่ปราสาทขุนนางกันล่ะนะ " จบเสียงของชามัล ห้องทั้งห้องเงียบกริบ อึ้งไปกับ ประโยคของอาจารย์ชามัล ที่ว่า ได้คะแนนสูงสุดของโรงเรียน ถึงรู้ว่ามันเป็นหัวหน้าสายชั้นก็เถอะ แต่มากสุดในโรงเรียนนี้มัน ต้องแปลว่าเก่งมากๆ
" อยู่ที่ไหน ก็ได้ศึกษาเหมือนกันล่ะครับ อาจารย์ " เฟรินยังคงเถียงต่อ
และแล้วเสียงระฆังดั่งเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น
" จบชั่วโมงเสียแล้ว เสียดายจริงเฟริน ทั้งๆที่อยากอยู่กับเธอให้มากกว่านี้ อืม เอางี้ละกัน เธอไปอ่านประวัติกษัตริย์ วิลเลี่ยม โบแดงที่ 1 ซะแล้วสรุป พรุ่งนี้ออกมาอธิบายกับฉัน " ชามัลพูดจบก็เดินไป ทิ้งให้เฟริน ตาโตเท่าไข่ห่าน
ท่านตาแกล้งบ้าอะไรไม่แกล้ง แกล้งให้เธอออกไปอธิบายบทเรียนคู่กัน เธอมิโดนแกล้งประจานหน้าห้องรึไง ความคิดที่เฟรินอยากจะกระโดดไปบีบคอ อาจารย์ซะ ถ้าไม่ติดกฎว่า ในเอดินเบิร์กห้ามฆ่าคน
" อะโห เก่งนิหว่า เฟริน ได้ออกไปลูกคู่กับอาจารย์เสียด้วย " คำหลอกล้อของคิล ทำให้คนถูกชมว่าเก่งประชดกับมา
" ครับ เก่งมาก มากเสียจนต้องออกไปลูกคู่ไง " เสียงของเฟรินที่ประชดกลับมา
" แต่เจ้าเฟริน นี่มันเก่งจริงแหะ ที่อาจารย์บอกว่าสอบได้คะแนนสูงสุดของโรงเรียน " เสียงกวนๆของครี๊ดเอ่ยขึ้นมา
" เออ เรื่องจริงรึป่าวว่ะ เฟริน " คิลหันมาถามเฟรินต่อ
" ช่างมันเหอะ วิชาต่อไปอะไรล่ะ " เฟรินพูดตัดบทขึ้น
" เอ เอ่อ วิชาอบรมคุณสมบัติราชันย์ " คิลตอบขึ้น
" อืมไปเหอะ " เฟรินพูดจบก็ลากแขนเพื่อนไป
----------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้ลงให้ 2 ตอน ทำไมนะรึ ก็อารมณ์มันพาไปน่ะสิ ว่างมากๆ แต่ก็ดีได้มีเวลามาอัพฟิคให้ทุกคนอ่านกัน แหมๆ แต่จะเปิดเทอมแล้ว อ่า คนขี้เกียจอย่าง รุ่งอรุณแทบจะบ้า ไม่เปิดด้ายหม่าย ปิดต่อไปเถอะ นู๋ขอร้อง แต่ดูท่าจะไม่เป็นผล ก็เลยต้องเปิดต่อไป แต่ถ้าเปิดเทอมแล้วก็คงต้องย้ายเวลาลงฟิคละน่ะค่ะ คงเป็นช่วง 5-6 โมง เย็นค่ะ แต่ช่วงนี้ยังคงลงเช้าค่ะ เพราะยังไม่เปิดเทอมค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น