ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Baramos - หัวขโมยแห่งบารามอส [( เรื่องราวที่เปลี่ยนแปลง )]

    ลำดับตอนที่ #7 : ป้อมอัศวิน

    • อัปเดตล่าสุด 30 เม.ย. 49


                                                               " หอพักของนักเรียนปีหนึ่ง คือบริเวณชั้นสองทั้งหมด ชั้นล่างประกอบไปด้วยห้องครัวรวม ห้องนั่งเล่นรวม ห้องอ่านหนังสือรวม ชั้นสามถึงชั้นแปด เป็นหอพักของนักเรียนรุ่นพี่ ถ้าไม่มีความจำเป็นก็ไม่ต้องขึ้นไป " คำพูดจากรุ่นพี่ผู้พาแนะนำหอพัก


                                   " ป้อมอัศวินของเราอยู่ทางทิศตะวันออกของปราสาทเอดินเบิร์ก มีธงสีแดงดาบสีน้ำเงินเป็นสัญลักษณ์ ขอให้จำไว้ให้ดี แนะนำว่าอย่าเผลอหลงทางไปปราสาทขุนนาง ปราการปราชญ์ หรือแผ่นดินประชาชนเด็ดขาด...


                                   ในแต่ละปีระหว่าป้อมอัศวิน ปราสาทขุนนาง ปราการปราชญ์ และแผ่นดินประชาชน มีการแข่งขันชิงตราพระราชาซึ่งถือว่าเป็นเกียรติยศที่สำคัญมากที่สุด การแข่งขันจะตัดสินจากการปฏิบัติของนักเรียนในแต่ละที่ โดยทุกวันก่อนเวลาอาหารเย็น คณะอาจารย์จะทำการประเมินให้คะแนน ถ้าลงคะแนนให้ที่ไหน ธงของที่นั่นจะถูกชักขึ้นบนยอดปราสาทเอดินเบิร์ก และมีสิทะปักธงของตนเหนือกำแพงโรงเรียนหนึ่งธง แต่หากทำผิดกฎ อาจารย์คนใดก็ตามก็มีสิทธิสั่งชักธงลงกี่ธงก็ได้ วึ่งวันสุดท้ายของภาคการศึกษา ธงของที่ใดประดับบนกำแพงมากที่สุด ก็จะมีสิทธิได้รับตรากษัตริย์... 


                                     ที่ผ่านมา ปราสาทขุนนางกับป้อมอัศวินของเราทำสงครามแย่งชิงตรากษัตริย์กันมาตลอด ในประวัติการก่อตั้งโงเรียนพระราชา ถึงแม้ว่าปราสาทขุนนางจะได้รับชัยชนะมามากกว่าที่ไหนๆ แต่ในสองปีนี้ป้อมอัสวินของเราได้ครองตราพระราชาติดต่อกันถึงสองปีซ้อน และเราจะครองต่อไปในปีนี้ด้วย ซึ่งจะสำเร็จหรือไม่ก็ต้องอาศัยความร้วมมือจากเราทุกคน...


                                       อ้อ...ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ในการแข่งขันชิงตราพระราชา นอกจากธงจากการประเมินประจำวันแล้ว รายการสำคัญที่สุดที่พลาดไม่ได้ ซึ่งเป็นกิจกรรมที่นำชัยชนะให้กับป้อมอัศวินของเรามาสองปีซ้อนด้วย นั่นก้คือหมากกระดานเกียรติยศ รายละเอียดการแข่งขันอาจารย์คงจะอธิบายในห้องเรียนอีกที "

     
                                      ชื่อของหมากกระดานเกียรติยศเรียกเสียงฮือฮาในหมู่นักเรียนใหม่ให้เริ่มคุยกันจ้อกแจ้ก เมื่อรุ่นพี่เริ่มอธิบายต่อ


                                      " ความจริงก็ไม่มีอะไรจะพูดต่อความแล้วละน่ะรู้ว่าทุกคน คงเหนื่อยและอยากพักผ่อน เพราะวันนี้ทั้งวันมีกิจกรรมปฐมนิเทศจากทางโรงเรียนยาวเหยียดพอดูอยู่แล้ว เหลือแนะนำต่ออีกนิดเดียวคือ อาจารย์ประจำป้อมอัศวินของเรา คือ มิสแรมเซิล กิลเบิร์ต อาจารย์ประจำภาควิชายุทธศาสตร์การรบ ซึ่งคิดว่าพวกเราคงได้เจอท่านในวิชาการเดินหมากฯ เบื้องต้นส่วนประธานนักเรียนป้อมอัศวิน คือ เซอร์เทวิส ฟิลลิปปี้ เดอะ วอร์ริเออร์ ออฟ บารามอส ซึ่งตอนนี้ได้รับหมอบหมายภารกิจ จาก มหาปราชญ์เลโมธีให้เดินทางไปทริสทอร์ยังไม่กลับ ดังนั้นผู้รักษาการณ์แทนและเป็นผู้รักษากฎของป้อมอัศวินด้วย ก็คือ ปรินซ์โรเวนแห่งเจมิไน ที่พวกเราได้พบแล้วในตอนเช้าวันนี้ " ทันทีที่ชื่อ ปรินซ์โรเวนดังขึ้น เสียงฮือฮาก็ดังอีกจนได้


                                     " เอาล่ะๆ สุดท้ายจริงๆ ขอให้อดทนฟังอีกซักหน่อย " รุ่นพี่เริ่มแสดงท่าทีเป็นกันเองมากขึ้น " เดี๋ยวเราจะเดินขึ้นไปชั้นสองแล้วจะแบ่งห้องพักให้ ห้องหนึ่งจะอยู่ด้วยกันสามคนซึ่งจะถือว่าเป็นทีมเดียวกัน ทำงานร่วมกันตลอดหนึ่งปีนี้ แล้วยังมีอีกเรื่อง ถึงแม้ว่าจะไม่สำคัญอะไรนักก็คงต้องบอกเอาไว้ก่อน กฎของป้อมอัศวินคือ ผู้แข็งแกร่งคือผู้กำชัย ดังนั้นถึงแม้ความสามัคคีจะสำคัญ แต่เราก็ต้องการความก้าวกน้า ดังนั้นของบอกตรงนี้เลยว่า คนที่พักห้องแรกสามคน คือคนที่ผ่านการทดสอบเข้าโรงเรียนด้วยคะแนนสูงสุดสามคนแรกของป้อมอัศวิน และผู้ที่พักห้องนี้ มีกฎว่าจะต้องตอบรับคำท้ารบจากนักเรียนห้องอื่นไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นซึ่งผู้ชนะเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์อยู่ในห้องนี้ต่อไป " 


                                      " ต้องตอบรับคนอื่นสู้ น่าสนแหะ แต่ฉันไม่อยากอยู่ " เฟรินหันไปบ่นกับโร เพื่อนหใม่ฉายาขอทาน ที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนขอทาน


                                      " แต่ฉันอยากอยู่นะ นายไม่อยากหรอเฟริน จะได้อยู่ด้วยกันไง " คำพูดของโร ทำให้เฟรินหัวเราะ


                                      " อยู่กับนายน่าสนใจ แต่ฉันอยากอยู่ห้องอื่นก่อนแล้วค่อยไปชิงห้องหัวหน้า " พูดพลางก้มลงหยิบกระเป๋าเดินทางแล้วก้าวเท้าเดินตามพวกรุ่นพี่และเพื่อนๆขี้นไปชั้นสอง




                                       " นายว่าใครได้อยู่ห้องแรก " โรกะซิบถามเฟรินอย่างเบาๆ


                                       " คิดว่าคงมีปรินซ์คาโล แน่นอน " เฟริน กระซิบตอบกลับโรอย่างไม่สนใจไป


                                       " เอาล่ะ นี่คือห้องเบอร์หนึ่ง หรือหัวหน้าอัศวินของชั้นปี " เสียงประกาศดังขึ้น แล้วโรก็หันไปพูดกับเฟริน


                                       " นายชอบการพนันมั้ย? " 

            
                                       " นิดหน่อย " เฟรินตอบอย่างเซงๆ


                                        " ต่อสิบเอาหนึ่ง ฉันว่า ปรินซ์คาโล ปรินซ์อาชูร่า กับฉัน " โรว่าแล้วคว้าเงินขึ้นมาหนึ่งคราวน์


                                         " ฉันว่า ปรินซ์คาโล คนตาเดียว กะ คนสามดาบ " น้ำเสียงคนรับพนันบ่งบอกความมั่นใจพร้อมยื่นมือไปคว้าเงินหนึ่งคราวน์ แต่รุ่นพี่กลับยื่นมือมาคว้าไว้เสียงเอง


                                         " เฟริน เดอเบอโรว์ ถ้ารักการพนันมาก ทำไมไม่พนันชื่อตัวเองบ้าง กฎข้อสามของป้อมอัศวิน ห้ามการพนันทุกชนิด กฎสิบข้อของป้อมไปท่องให้ขึ้นใจด้วย ไม่งั้นจะรักษาตำแหน่งหัวหน้าป้อมไม่อยู่ "


                                         " หืมม์ "


                                         " เฟริน เดอเบอโรว์ เดอะทีฟ ออฟบารามอส คาโล วาเนบลี เดอะปรินซ์ ออฟคาโนวาล และ คิลมัว ฟีลมัส เดอะคิลเล่อร์ออฟซาเรส "


                                         " เสียใจด้วย โร " เฟรินหันไปพูดกับโร ขณะกำลังเดินไปคว้ากุญแจ บุรุษคนที่สามของห้อง เด็กหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาว ผมดำสนิท นัยน์ตาสีม่วง เดินพาร่างสมส่วนไปคว้ากุญแจห้องจากรุ่นพี่โดยไม่สนใจใคร เฟรินก็จำใจเดินตาม
    ไป


                                         " ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปจะยศอะไรก็ตาม ฉายาอะไรก็ตามที่มีมาขอให้สลัดทิ้งซะเมื่ออยู่ที่นี่ ตอนนี้ฐานะพวกเรามีเท่ากัน นั่นคือ เดอะไนท์ยศเอดินเบิร์ก เท่านั้น "


                                         เสียงปิดประตูห้องทำเอาประสาทของคนเป็นรุ่นพี่ และ เฟริน เริ่มสั้น


                                         " เข้าใจที่พูดไหม คิลฟีลมัส " เสียงตะโนจากรุ่นพี่ทำให้ประตูเปิดออก แล้วเด็กหนุ่มเจ้าของชื่อก็โผล่ออกมาช้าๆ


    ----------------------------------------------------------------------------------------

    คิคิ มาอัพแระค๊า หายไปไม่นานอ่ะน่ะ ช่วงนี้ยุ่งๆกับการใกล้เปิดเทอมและหาที่เรียนพิเศษ แต่ม่าต้องหวงค๊า ยังจะอัพไปเรื่อยๆแน่นอนค่ะ บทนี้สั้นหน่อยน่ะค่ะ เปนไรไม่ง่า เค้ายอมรับความผิดอ่ะน่ะ ยกโต้ดให้เค้าเตอะ อย่าฆ่าเค้าเลย เม้นให้เค้าด้วย ยิ่งเม้นเยอะเค้ายิงดีจัยมากๆๆๆๆๆๆๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×