ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Baramos - หัวขโมยแห่งบารามอส [( เรื่องราวที่เปลี่ยนแปลง )]

    ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำจากวัยเยาว์

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ค. 49




                                   " สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเฟลิโอน่าค่ะ เฟลิโอน่า เกรเดเวล พวกคุณชื่ออ่ะไรกันหรอค่ะ" เด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งทักขึ้น ผมสีน้ำตาลถูกหวีเอาไว้ดูเรียบร้อย นัยน์ตาสีน้ำตาลแสดงถึงความดีใจที่ได้พบกับเพื่อนใหม่ที่เป็นชาวเอเดน ใส่ชุดสีชมพูอ่อนๆยาวจรดพื้นกำลังเดินนำทาง ไปตามพระราชวังเดมอส


                                              " ฉันชื่อ ชาเบรียน โบแด็ง " เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งในบรรดาสี่คนเอ่ยขึ้น เขาไว้ผมหน้าม้าสีชา นัยน์ตาสีมรกตดูน่าพิศวงแต่น่าค้นหา


                                              " ฉันวิเวียนนานีย่า โบแด็ง ค่ะ เรียกฉันว่า วิเวียน ก็ได้ค่ะ " เสียงเด็กสาวอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ ชาเบรียน เอ่ยขึ้น เธอไว้ผมหน้าม้าเหมือนกับชาเบรียน เพียงแต่สีผมของทองเป็นสีทอง แต่นัยน์ตาของเธอก็เป็นสีมรกต เช่นบุรุษข้างตัว


                                             " ฉันคาโล วาเนบลี " เด็กหนุ่มอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ วิเวียน เอ่ยต่อ ผมของเขามีสีเงิน นัยน์ตาสีฟ้า ผิวสีขาวแต่ใบหน้าเย็นชาจนดูไม่น่าเข้าใกล้


                                             " ฉัน เรนอน ธีน็อทค่ะ " เสียงเด็กสาวคนสุดท้ายที่ยืนอยู่ข้างๆคาโลเอ่ยตามเป็นคนสุดท้าย เจ้าหล่อนมีผมสีชมพู กับ นัยน์ตาสีม่วง ผิวสีขาวยิ่งทำให้ดูน่ารักขึ้นไปอีก


                                           " ค่ะ แล้ว พวก ชาเบรียน วิเวียน คาโล เรนอน อายุเท่าไรกันหรอค่ะ ฉันอายุ 8 ปีน่ะคะ " เฟลิโอน่าเอ่ยถามต่อ


                                           " พวกฉัน 3 คนอายุ 8 ปี แต่ วิเวียน อายุ 7 ปี " ชาเบรียนเอ่ยตอบ


                                         " งั้น วิเวียนคะ ฉันขอเรียกวิเวียน ว่าน้องวิเวียนได้ไหมค่ะ " เฟลิโอน่า เอ่ยถามต่อ


                                        " ได้สิค่ะ พี่หญิงเฟลิโอน่า "


                                       " ค่ะ แล้วพวก ชาเบรียน คาโล เรนอน แล้วก็วิเวียน อยากไปดูส่วนไหนของพระราชวัง เดมอส ล่ะค่ะ "


                                      " ที่ไหนก็ได้ " คาโลเอ่ยตอบ


                                     " งั้น ไปสวนดอกไม้ของพระราชวังเดมอสดีมั้ยค่ะ " เฟลิโอน่า เอ่ยถาม 

                                   " เอาสิค่ะ เรนอนอยากไปดูดอกไม้ที่เอเดนไม่มีค่ะ " เสียงของเรนอนเอ่ยตอบต่อ


                                  " ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะพาไป " เฟลิโอน่า ตอบกลับ


                                 " พี่หญิงค่ะ สวนดอกไม้ของพระราชวังเดมอส ใหญ่มากมั้ยค่ะ " วิเวียนเอ่ยถาม

                                 " ไม่ใหญ่มากหรอกค่ะ แล้วสวนดอกไม้ของพระราชวังเวนอลใหญ่มากมั้ยล่ะค่ะ " เฟลิโอน่าส่งคำตอบพร้อมคำถาม


                                 " ก็ใหญ่ค่ะ แต่มีดอกไม้เพียงไม่กี่ชนิดเองค่ะ " วิเวียนตอบอย่างไม่ค่อยชอบใจในสวนดอกไม้ของเวนอล


                                 " แล้วสวนดอกไม้ของราชวังคาโนวาลล่ะค่ะ สวยรึป่าวค่ะ " คราวนี้เฟลิโอน่า หันไปถามคาโลบ้าง


                                " ไม่ใหญ่มาก และมีดอกไม้ไม่กี่ชนิด " คาโลตอบด้วยคำตอบแบบสั้นๆ


                              ' ไอ้เจ้าชายตายซากนี่ กลัวดอกพิกุลหล่นรึไง ' เฟลิโอน่าคิดในใจ แต่ไม่ได้พูดออกไปเพราะยังคงรักษาหน้า ในฐานะที่ตัวเป็นเจ้าบ้าน


                               " แล้วสวนดอกไม้ของราชวัง ธีน๊อต ล่ะค่ะ " คราวนี้เฟลิโอน่าบ่ายเบี่ยงไปทางเรนอน


                               " เล็กนิดเดียวเองค่ะ และก็มีแค่ดอกไม้ในคาโนวาลเองด้วย " เรนอนเอ่ยตอบกลับ


                              " ค่ะๆ งั้นเดี๋ยวลองไปดูสวนดอกไม้ของราชวัง เดมอส บ้างน่ะค่ะ แต่อาจจะไม่สวยถูกใจ เท่าราชวัง เวนอล หรือ ราชวังธีน๊อต หรอกน่ะค่ะ " เฟลิโอน่ากล่าวกลับไป พร้อมผลักประตูของราชวังออกไป






                              " ใหญ่จังเลย " วิเวียนอุทานออกมาได้แค่คำเดียวหลังจากเห็นสวนดอกไม้ของราชวังเดมอส


                             " สวยมากๆ เลยค่ะ " คำอุทานคราวนี้มาจากเรนอน


                             " สวนของพระราชวังเดมอส มีดอกไม้ทุกพันธุ์จากเอเดน และ เดมอส ค่ะ เพียงแต่ว่า ไม่มีดอกเกล็ดหิมะ จากสโนว์แลนด์ค่ะ " เฟลิโอน่าอธิบายถึงสวนดอกไม้ของตน


                              " พี่หญิงค่ะ หญิงขอตัดดอกไม้ได้มั้ยค่ะ " คำถามถูกส่งมาจากวิเวียนที่เห็นดอกไม้แปลกตาและงดงามมากมาย


                               " เชิญตามสบายค่ะ " เฟลิโอน่าตอบคำถามวิเวียนพร้อมกับหันไปพูดกับเรนอน " เรนอน อยากได้ดอกไม้ดอกไหนตัดไปเลยก็ได้น่ะค่ะ "


                               " ขอบคุณค่ะพี่หญิง " วิเวียนตอบกลับมา พร้อมวิ่งไปดูดอกไม้


                               " ขอบคุณมากน่ะค่ะ คุณเฟลิโอน่า " เรนอนตอบบ้าง พร้อมเดินไปดูดอกไม้



                               ฝ่ายเฟลิโอน่า พอเรนอนกับวิเวียนเดินไปดูดอกไม้แล้ว ตนเองก็เดินมาทางโต๊ะหินเล็กๆ ที่มีชาเบรียนกับคาโลนั่งอยู่ก่อนแล้ว


                               " ชาเบรียน กับ คาโล ไม่ไปดูดอกไม้หรอค่ะ " เฟลิโอน่าเอ่ยถามเพื่อนอีกทั้ง 2 ของตน


                              " เรื่องของผู้หญิง " คาโล ตอบกลับ


                               " แล้วเฟลิโอน่าไม่ไปดูล่ะ " ชาเบรียนเอ่ยต่อพร้อมยกน้ำชาขึ้นมาก่อนเอ่ยต่อว่า " หรือ เฟลิโอน่าไม่ใช่ผู้หญิง "


                               พรวด !! เฟลิโอน่า สำลักน้ำชาที่ตนเพิ่งดื่มเข้าไปออกมาหมดหลังจากที่ชาเบรียนพูดจบ " แค่กๆ แค่กๆ ที่ฉันไม่ไปดูดอกไม้นะค่ะ เพราะฉันดูอยู่ทุกวันแล้วค่ะ " เฟลิโอน่าพูดพลางตบเข้าที่อกของตนเอง


                               " ฉันล้อเล่น " ชาเบรียนพูดพลางหัวเราคิกคัก


                              " ฉันก็ไม่คิดว่าชาเบรียน พูดจริงค่ะ " เฟลิโอน่า ตอบกลับอย่างฉุนเฉียว " งั้นเดี๋ยวฉันมาน่ะค่ะ " เฟลิโอน่าพูดจบก็รีบลุกแล้วเดินไป



                                ซักพักสามสาวเฟลิโอน่า เรนอน และวิเวียน เดินมาแต่ไกลพร้อมกับดอกไม้ช่อโตๆ


                               " นี่ค่ะ คาโล ชาเบรียน " เสียงใสๆของเฟลิโอน่าพูดขึ้นพร้อมยื่นดอกไม้ให้คาโลและชาเบรียนรับกันไปคนละดอก


                                 " อะไร " คำถามห้วนๆฉบับเจ้าชายคาโนวาลถามขึ้นหลังจากได้หลังดอกไม้มา


                                " สัญญาความเป็นเพื่อนค่ะ ฉันเพิ่งเคยมีเพื่อนที่เป็นชาวเอเดนคือพวกคุณทั้งสี่คนค่ะ ในใจฉันพวกคุณคือเพื่อนฉัน แต่ในใจพวกคุณจะรับฉันเป็นเพื่อนได้รึป่าวค่ะ "


                                " แน่นอน " คำตอบรับสั้นๆแต่กลับฟังแล้วปลื้มปิติใจอย่างยิ่ง ถูกส่งมาจากเจ้าชายพูดน้อยแห่งคาโนวาล


                                " ฉันก็เช่นกัน " คำตอบอีกคำตอบหนึ่งถูกส่งมาจากเด็กหนุ่มผมสีชา เจ้าของนามชาเบรียน


                               " ฉันรับคุณเฟลิโอน่า เป็นเพื่อนแน่นอนค่ะ " เสียงของเรนอนดังขึ้นข้างๆกายเฟลิโอน่า


                               " หญิง ก็เช่นกันค่ะ " คำตอบสุดท้ายดังมาจากสาวน้อยนามวิเวียนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ 


                              " ขอบคุณทุกๆคนมากนะค่ะ ที่ยอมรับฉัน "


                             " ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วนิ " เสียงของเจ้าชายน้ำแข็งเย็นชาดังตอบกลับมา ยิ่งทำให้บ่อน้ำตาลก็เฟลิโอน่าแตกกระจาย


                              " ค่ะ ขอบคุณ...ทุกๆคนมากค่ะ " เสียงของเฟลิโอน่าดังตอบพร้อมกับการสะอื้นน้อยๆ และน้ำตาที่ไหลรินผ่านใบหน้า น้ำตาแห่งความดีใจที่มีเพื่อนสี่คนที่เป็นชาวเอเดนยอมรับเธอ

    ----------------------------------------------------------------------------------------

    จ๊าก!! ไปเจอปัญหามาอ่ะแหม ไอ้เราก็นึกว่าไม่อะไร พอลองเข้าไปอ่านบทที่1 หา เห้ย!? เนื้อความตอนท้ายมันหายไป อะจ๊ากกกกกก มันเป็นความผิดพลาดของรุ่งอรุณเองค๊า ไร้ข้อกังขาใดๆในการโต้แย้ง สามารถลงทัณต์รุ่งอรุณได้รุ่งอรุณผิดเองค๊า !! หื้อ ฮื้อ และสุดท้ายยังคงคอยช่วยเม้นต์ต่อไปน่ะเจ้าค่ะ กำลังใจการแต่ง มาจากตัวอักษรไม่กี่ตัว ของผู้เม้นต์ค่ะ ถ้าอ่านแล้วยังไงก็ช่วยลงเม้นต์สักนิด เสียเวลาสัก 2 นาทีน่ะเจ้าค่ะ~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×