คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เหนือฟ้ายังมีฟ้า
"พ่อ..พวมันนี่แหละที่ทำร้ายผม" ธนา..ี้นิ้วใส่ลุ่มอนับาว
พวอเ่เห็นว่าท่าทาะมีเรื่อึเินมาหยุอยู่้านหลัอลุ่มนับาว เพราะอนนี้ไอ้ธนามาพร้อมับรอผอ. และำรวสอนาย
"ำรวับพวมันเลยรับ" ธนายัร้อบอออมา
"ับ้อหาอะไระ" นับาว
"ุผู้ายท่านนี้แ้วาม้อหาทำร้ายร่าายรับ" ำรว
"ไหนหลัานะ" นับาว
"บนหน้าันนี่ไ" ธนา
เมื่อบำอธนาทุน็หัวเราะออมาอย่าเห็นัน ยิ่ทำให้ธนาโมโหมาและิว่านเอะ้อับทั้ลุ่มเ้าุให้ไ้ แ่ธนาไม่รู้เลยว่าำลัเออเ้าปัให่
“ุำรวา..ูนะะว่าันัวเล็แ่ไหน แล้วะไปทำร้ายนายนี่ไ้ไหล่ะะ” นับาวทำหน้าเศร้าและแล้บีบน้ำาออมา
"อ้าว..รุ่นพี่อาะไปล้มทับีนใรมาหรือเปล่ารับ..ทำไม้อมาโทษพวผม้วย" เสือ
่อนที่ใระทันิอะไรผู้ที่เป็นรอผอ. ็เินไปรหน้านับาวพร้อมับยมือึ้นทำท่าะบลมา แ่นับาวไวว่า หิสาวับมืออรอผอ.เอาไว้
“ยัยเ็นี่..แปล่อยมือันเี๋ยวนี้นะ..้าวร้าวผู้ให่..ันไม่ให้พวแเ้าเรียนที่นี่เ็า..โอ๊ยๆๆๆ..ปล่อยนะ” รอผอ.โวยวายออมาเสียัน่ารำา นับาวึปล่อยมืออรอผอ.้วยวามรำา หิสาววัยลานึล้มลบนพื้นลานเียร์
“ว้าย..ับมันไปเลย่ะ..เ็อะไรเเร..พ่อแม่ไม่สั่สอนหรือไย่ะ” รอผอ.โวยวายออมา นับาวที่ไ้ยิน็ปริ้ทันที หิสาวเินไปรหน้ารอผอ. ่อนะ
เพี๊ยะ..
เสียบ..ทำให้ทุนพาันเียบ ยเว้นรอผอ.ที่โนบนเ็บับนับาวที่โมโหหนัมา
“ับพวมันไปเลย่ะุำรว..ยัยเ็เหลืออ” รอผอ.
“หึหึ” นับาวหัวเราะออมาและ้อหน้าอรอผอ.อย่าโมโหไม่หาย
"เอ่อ..ยัไไปลันที่โรพันะรับ" ำรว
"พวันไม่ว่าไป่ะ..ุำรวอยู่สน.ไหนะ" แ้วา
"สน......." ำรว
เมื่อรู้ว่าเป็นสน.ไหน แ้วา็หันมามอหน้าอนับาว็หยิบมือถือึ้นมาและ่อสายทันที
'อาเะ..น้อาวโนลวนลาม..มือหนัู่รีไปหน่อย..เาเลยเอาำรวมาับหนู่ะ'
'่ะๆๆๆ..ไ้่ะ' นับาวยื่นมือถือให้นายำรวรหน้า นายำรวนนั้นมอหน้านับาว่อนะรับสาย
'รับ..รับ..รับท่าน..ไ้รับ..รับ'
"เอ่อ..มือถือรับุหนู..ผมอัว่อนนะรับ" ำรวนายนั้นะเบ๊ะเสร็็นำลูน้อลับสน.ทันที ่อนะโนลโทษทาวินัย ใระล้ามีเรื่อับหิสาวันหล่ะ
เมื่อี้ที่หิสาวส่ให้นึว่าใรที่ไหนไ้..สายนั้นือสายอ..ผบ.ร.นั่นเอ เือบวยแล้วไหมหล่ะ
นับาวมอผลานอย่าสบายใ ่อนะหันมามอสอแม่ลู
"เฮ้ยๆๆๆๆ ลับมา่อนสิย่ะ..แม่..อะไรหว่ะ" รอผอ.ะโนามหลัอย่าหุหิ
เมื่อหันมา็เอับลุ่มนัศึษามออยู่ ็โวยวายออมา
“มออะไรัน..ไม่มีอะไรทำหรือไ..ส่วนพวเธอออไปไ้แล้ว มหาวิทยาลัยนี้ไม่้อนรับเธอ” รอผอ.
"อ้าว..ป้า.." เสือำลัะอหน้านพูแ่โนนับาวับไหล่เอาไว้
“แล้วผู้ให่นิสัยเสียอย่าุิว่าะเหมาะับมหาวิทยาลัยแห่นี้หรอ" นับาว
“ทำไมแล้วแะทำไมัน..ห๊ะ!!!" รอผอ.ลอยหน้าลอยาพูออมา
"หึหึหึ" นับาว
สัพันับาวโทรหาใรบาน..่อนะมอรอผอ.้วยท่าทาิวๆๆ รอไม่นาน็เห็นใรบานเินเ้า
"อ้าว..เลาศัิ์..มาไ้ไะ" รอผอ.ทันมาใหม่้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ใระไม่รู้ัเลาออธิารบีหล่ะ แ่ว่านมาใหม่ไม่ไ้สนในทัเลย
“สวัสีรับุหนู..มานี่ไ้บอใรไว้หรือเปล่ารับ” เสียน้อบน้อมถามสาวร่าเล็ เมื่อสาวน้อยส่ายหน้านมาใหม่ไ้แ่ลอามอบน ถอนหายใ และภาวนาว่าะไม่มีใรไ้รับโทษทั์นี้
“โธ่..ุศัิ์อย่าทำท่าทาอย่านี้นะ แล้วห้ามบอเฮียสิห์้วย ให้บอแ่ว่าเสือพาน้อมาเ้าใไหม..ริริ” นับาวทำหน้าาเ้าเล่ห์แสนล
“อ้าว..ไหั้นหล่ะยัยัวแสบ..ันะบอเฮียว่าแอ่ะลาันออาบ้าน” เสือโวยวายออมาทันที เมื่อัวเอำลัะลายเป็นแพะ
“เสืออ่ะ..แล้วิว่าเฮียแะเื่อใร..เ้า้าใรบอมาเลย..เฮอะ..เฮอะ” นับาวทำหน้าแบบว่าเหนือว่า ศัิ์ไ้แ่ส่ายหน้าให้ับุๆๆ ทั้หลายเพราะโป่านนี้แล้วยัทะเลาะันเหมือนเิม
“เอาหล่ะรับ..เลิทะเลาะันไ้แล้ว..ว่าแุ่หนูมีอะไรให้ผมรับใ้หรือเปล่ารับ”
“มี่ะ..ถ้าผู้มีอำนาในมหาวิทยาลัยแห่นี้ใ้สิทธิในทามิอบ..น้อาวสามารถที่ะปลออไ้ไหมะ”
“ไ้สิรับ..ุหนูาวสามารถปลใรออ่อนไ้ และ่อยรายานทีหลั”
“ยัยผู้หินนี้เป็นใระุศัิ์” รอผอ.ให้สสัยึทะลุโพล่ออมา
ศัิ์ปรายามอ้วยท่าทาไม่อบใที่มีใรไม่รู้มาิเรียุหนูอนอย่านี้
“ระวัมารยาท้วยรับ ุนนี้เป็นบุลสำัมาว่าทีุ่ิ แ่ผมไม่มีหน้าที่ในารแนะนำนั้น”
“ั้น่อไปนี้น้อาวอปลรอผอ.ออไ้ไหมะ แล้วน้อาวะไปอธิบายับุลุเอ”
“ไ้รับ..เี๋ยวผมไปทำประาศแ้ให้ทราบโยทั่วันรับ”
ทุนที่ไ้ยิน็พาันอึ้ๆๆ เพราะไม่มีใรรู้ว่านับาวือใร นอาเพื่อนสนิทและลุ่มพี่ว้าที่พอะเาออ
เมื่อรอผอ.ไ้ยิน็เป็นลมไปทันทีเพราะนน่าะเะโนอัเบอเริ่มเสียแล้ว และเมื่อิไ้ว่า ‘เหนือฟ้ายัมีฟ้า’ ็สายไปเสียแล้ว
ความคิดเห็น