อพาตเม้นท์ปุกปุยสีพาสเทล

ลำดับตอนที่ #1 : 001 Alicesia Mari Relia

                                                               

-Application-

 " ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ ฉันก็จะเป็นคนสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาเอง-! "

ชื่อ-สกุล::อลิซเซียร์ มาริ เรเลีย[Ailcesia Mari Relia]

ชื่อเล่น::ลิซ[Liz] อลิซ[Ailce]

อายุ::16 ปี

คู่::ซาวาดะ สึนะโยชิ

นิสัย::สุขุม รอบคอบ ค่อนข้างเรียบร้อย เธอคนนี้แลดูภายนอกจะเย็นชาแต่ถ้าได้รู้จักเธอแล้ว จะรู้ว่าเธอเป็นคนที่ใจดีและอ่อนโยนมากแค่ไหน เป็นพวกชอบเก็บความรู้สึกเอาไว้ข้างใน เชื่อมั่นและรักเพื่อนมาก(ถึงมากที่สุด) ในวัยเด็กมักจะถูกลักพาตัวจากพวกโจรเรียกค่าไถ่ประจำ เพราะนึกว่าเป็นผู้หญิงแล้วจะอ่อนแอ แต่ลิซเป็นเด็กที่ฉลาด รอบคอบทำให้สามารถรอดจากการลักพาตัวได้ทุกครั้ง มีความเป็นผู้นำ ไม่เคยเกี่ยงงานที่ได้รับเลยซักครั้ง ทำให้เป็นที่รักของทุกคน มักจะคอยช่วยเหลือเหล่าพรรคพวกจากด้านหลัง แถมคอยผลักดันให้ประสบความสำเร็จไปพร้อมกัน

ในเมื่อมีข้อดีก็ต้องมีข้อเสีย เธอคนนี้มักจะทำหน้านิ่งตลอดเวลา ทำให้ทุกคนไม่สามารถเดาความคิดของเธอได้ว่าคิดจะทำอะไรกันแน่ เป็นคนเจ้าเล่ห์เวลาคิดอะไรไว้บนหัวจะไม่บอกเพื่อนนั้น สร้างความปวดหัวให้เพื่อนๆมาก

เธอจะไม่ค่อยพูดถ้าจะพูดก็ในเมื่อยามจำเป็นจริงๆเท่านั้น แต่ถ้าเธอเจออาจารย์โคโรเนโร่เธอจะวิ่งเข้าไปอุ้มเขาไว้ตลอด(เพราะโคโรเนโร่ชอบให้เธออุ้มเขา)

                ลิซเลี้ยงนกพิราบขาว ชื่อว่า อัลบัส เจ้าอัลบัสจะผลัดขนหนึ่งก้านมาให้เธอติดไว้ที่ผม(ดังภาพ)

          เธอเก่งศิลปะการป้องกันตัวหลายแขนง ลิซถูกจัดอยู่ในอันดับ10นักฆ่าที่เลือดเย็นที่สุดของแรงค์กิ้งฟูตะเสียด้วย เธอจะพกโซ่จำนวนนับไม่ถ้วนไว้ในกระเป๋าเพื่อเตรียมต่อสู้ โซ่ของลิซสามารถขยายใหญ่ได้ตามที่เธอต้องการ เป็นโซ่ที่ได้รับสืบทอดต่อมาจากท่านแม่ที่เป็นนักฆ่า

ประวัติ:: ลูกสาวของคุณพ่อวัยใหม่นักธุรกิจพันล้านและนักฆ่าสาวไร้สังกัด ลิซเป็นลูกครึ่งระหว่างอิตาลีญี่ปุ่น ทั้งสองรักและ(โครต-ตะ-ละ)เห่อลูกมาก เป็นลูกสาวคนเดียวนอกนั้นมีพี่ชายสองคน ถึงจะถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจแต่เธอก็ไม่เคยขอหรืออยากได้อะไรมาก และไม่ได้เห็นแก่ตัวเหมือนพวกคุณหนูคนรวยคนอื่นๆ ในวัยเด็กเคยถูกลักพาตัวไปและกลับมาได้อย่างปาฏิหาริย์ ในคืนนั้นที่กลับมานัยน์ตาของลิซฉายแววว่างเปล่า ไม่มีใครรู้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เพราะเจ้าตัวไม่ยอมบอก โดยที่หน้าผากของเด็กน้อยมีรอยเลือด เนื้อตัวมอมแมม หลังจากที่ให้คุณหมอตรวจหน้าผากกลับไม่มีแผลเลย(ตอนแรกนะมีแต่ด้วยความสามารถพิเศษของเธอทำให้แผลหายสนิท เพราะแผลนั้นไม่ลึกมาก เธอไม่กล้าบอกหมอพอกลับมาจากรพ. เธอเลยบอกพ่อแม่เธอแทน) หลังจากนั้นเธอก็ถูกลักพาตัวหลายครั้งและก็กลับมาได้ตลอด เธอมักจะแสดงด้านที่เข้มแข็งออกมาแต่ถ้าใครไม่สะกิดจุดที่อยู่ในใจของเธอจะร้องไห้โฮออกมา ยิ่งเป็นเรื่องการลักพาตัวครั้งนั้นยิ่งเป็นจุดอ่อนของเธอ ลิซเป็นคนยิ้มยาก เพราะฉะนั้นถ้าลิซยิ้มก็เหมือนเป็นสิ่งนำโชคเลยทีเดียว เธอเป็นศิษย์เอกของโคโรเนโร่ ลิซจะเรียกโคโรเนโร่ว่า 'อาจารย์' เธอตามรอยแม่ที่เป็นนักฆ่า หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ได้เป็นแนวหน้าของนักฆ่า ในการต่อสู้หรือฆ่าเธอไม่แม้แต่จะใช้ไฟดับเครื่องชนเพราะเธอนั้นแข็งแกร่ง ซึ่งก็มีอยู่น้อยคนที่เธอจะใช้ไฟดับเครื่องชนในการต่อสู้ พอเธอได้อันดับนักฆ่าแนวหน้าไปประมาณหนึ่งปีเธอก็ลามือไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ ตอนที่เธอเป็นนักฆ่าเธอได้ฉายา องค์หญิงน้ำแข็ง ทำให้ไม่ค่อยมีใครที่จะหาเรื่องใส่ตัวหาเรื่ององค์หญิงน้ำแข็งกันนัก เหตุผลที่เธอที่อยู่แฟมมิลี่ Devil Heart Family คือ เธออยากแข็งแกร่งและปกป้องพรรคพวกทุกคนไม่ว่านะแลกด้วยชีวิตก็ตาม

ธาตุ:: นภา(บริสุทธิ์สูง) สายหมอก เมฆา

อาวุธ::โซ่(บังคับโซ่ให้ออกมาในการต่อสู้ เธอสามารถบังคับโซ่ได้จำนวนมาก)

สิ่งที่ชอบ:: อัลบัส[Albus] (นกพิราบขาวสัตว์เลี้ยงของเธอ มันมักจะเกาะที่ไหล่ของลิซอยู่ตลอดเวลา), นกอินทรีของโคโรเนโร่(เฟลโก้เป็นเพื่อนซี้กับอัลบัส)

สิ่งที่เกลียด:: การทรยศผิดสัญญา

สิ่งที่กลัว:: ความอ่อนแอของตัวเอง ภายนอกเธอเป็นคนที่กลัว 'แมงมุม'ทุกไซต์ทุกขนาดทุกสี

สิ่งที่ถนัด:: ปลอบประโลมพรรคพวกได้อยู่หมัด , เล่นเปียโนและไวโอลิน

ความสามารถพิเศษ::

-แผลที่สมานเร็วผิดจากคนปกติ

-ควบคุมโซ่ได้จำนวนมาก

เพิ่มเติมเรื่องเหตุการณ์ลักพาตัว :: ในคืนนั้นเธอถูกจับแล้วก็เกือบโดนโจรเรียกไถ่ข่มขืน โจรได้เอามืดกรีดโดนบริเวณหน้าผากของเธอทำให้เลือดไหลออกมา เธอกลัวมากนั้นทำให้ไฟดับเครื่องชนประทุออกมา ลิซได้แยกมีด แทงไปที่หัวใจของโจร และก็วิ่งหนีออกมาพร้อมมือที่ถือมีด ไฟดับเครื่องชนได้เผาบ้านที่เกิดเหตุส่วนลิซก็หนีออกมาได้ทันและก็โยนมีดไปในกองไฟ เหตุการณ์นั้นเป็นการฆ่าคนครั้งแรกของเธอ

ปล.แก้ไขคำพูดกันแล้วคะ

O W E N TM.