Bad smell รักปลดกลิ่น

ณ โรงเรียนประถม

"เยนา เธอพูดอะไรออกมา เธอว่าฉันหรอ"

"ฉันไม่ได้ว่านะ แต่ฉันได้กลิ่นไหม้จากตัวเธอจริงๆ"

"หยุดพูดเลยนะ ฉันจะไปฟ้องคุณแม่!!!!!"

พูดจบเด็กผู้หญิงก็วิ่งไปหาคุณแม่ของเธอ

"แม่คะ เยนาว่าหนูมีกลิ่นไหม้ค่ะ"

เด็กผู้หญิงฟ้องคุณแม่พร้อมกับชี้มาที่ตัวฉัน

"แม่ไม่ได้กลิ่นเลยนะ เยนาอย่าใส่ความเพื่อนสิ"

คุณแม่ของเด็กผู้หญิงคนนั้นบอกฉัน

"แต่หนูได้กลิ่นจริงๆนะคะ เธอกำลังจะโดนไฟไหม้จนตายนะคะคุณป้า" 

ฉันพูดด้วยความจริงจังและใสซื่อของฉัน

"หยุดเดี๋ยวนี้นะเยนา หยุดแช่งลูกฉันได้แล้ว ถ้าเธอพูดมากกว่านี้ ฉันไม่ปล่อยเธอแน่ ไปเถอะลูก"

คุณป้าด่าฉันต่อหน้าผู้คนมากมาย

แล้วก็พาลูกสาวของเธอเดินหนีทันที

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เริ่มจับกลุ่ม

ซุบซิบนินทาฉันอย่างสนุกปาก

ฉันได้กลิ่นมาจากตัวของเธอจริงๆนะ

ฉันรู้ด้วยว่าเธอจะต้องตาย ฉันแค่ต้องการจะปกป้องเพื่อน ไม่อยากให้ตายเท่านั้นเอง คงเป็นอีกครั้งที่ฉันโดนด่าแบบนี้

เมื่อไหร่ฉันจะหายจากการที่ได้กลิ่นพวกนี้กันนะ

-1 อาทิตย์ต่อมา-

ตั้งแต่ที่ฉันก้าวเข้าโรงเรียน ฉันได้ยินเสียงซุบซิบนินทาตลอดทาง ฉันรู้เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นแล้วล่ะ

คงต้องทนฟังจนกว่าจะข่าวจะซาสินะ

"นี่เธอ เธอได้ยินเรื่องไฟไหม้บ้านเพื่อนของเยนาไหม

เธอถูกไฟคลอกตายเลยนะ"

ฉันหยุดเดินและยืนฟัง

"ได้ยินสิ แม่ของหล่อนโกธรเยนามากเลยที่แช่งลูกสาวของนางอะ"

"มีข่าวว่า ตั้งแต่รู้ที่เธอรู้ว่าลูกสาวโดนไฟคลอกตาย เธอก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย เหมือนจะเสียสติด้วยนะ"

"น่ากลัวจังเธอ ฉันว่าเราควรอยู่ห่างเยนานะ ไม่งั้นเราคงถูกแช่งด้วยแน่เลย"

ฉันยืนฟังสองคนนี้คุยกันหน้าบันได น้ำตาไหลออกมา

ไม่หยุด ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าเลย

ทั้งๆที่เตรียมใจมาแล้วแท้ๆ เพื่อนคนเดียวของฉันจากไปเพราะโดนไฟคลอกตาย

ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ

ฉันเดินก้มหน้าออกมาด้วยน้ำตา ไม่อยากเข้าเรียน

ไม่อยากมาโรงเรียนแล้ว

"เยนา เพราะเธอทำให้ลูกฉันตาย เยนาเธอต้องตาย!!"

ฉันเงยหน้าขึ้นมาตามเสียง

"คุณป้า"

ฉันตกใจกับภาพที่อยู่ตรงหน้า คุณป้าของเพื่อนฉัน

อยู่ในสภาพที่โทรมและซูบมาก

เธอมองด้วยความโกธรแค้น ในมือมีมีดคัตเตอร์อยู่

เธอกำมีดแน่นพร้อมกับวิ่งกรูเข้ามาหาฉันทันที

"ช่วยด้วยค่ะ มีคนจะทำร้ายฉัน ช่วยด้วยค่ะ!!"

ฉันตะโกนไปวิ่งไป แต่ไม่มีใครช่วยได้เลย

คุณป้าวิ่งตามทัน และคว้าผมเปียของฉันไว้

"โอ้ย ปล่อยนะคะคุณป้า ฮือๆ หนูไม่ได้ทำอะไรเลย ฮือๆ"

น้ำตาแห่งความกลัวเอ่อล้นไหลท่วมหน้า

ฉันพูดพร้อมกับยกมือไหว้

แต่ไม่ได้ทำให้คุณป้าโกธรน้อยลงเลย

"ถ้าเธอไม่พูดลูกฉันก็ไม่ตายเยนา เธอมันปากหมา

อย่าโตไปเลย เด็กเลว"

ฉึก!!!!

ฉันเจ็บแปลกที่ท้อง ก่อนจะสังเกตเห็นเลือดของตัวเองที่ค่อยๆไหลออกมา

"ฮ่าฮ่าฮ่า ตายซะเถอะเธอ ฮ่าฮ่า สะใจโว้ย"

ฉันพยุงตัวเองไม่ไหว หูอื้อไปหมด

เสียงผู้คนมากมายวิ่งเข้ามาตรงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

คุณป้าโดนคุณครูลากออกไปแล้ว

ตอนนี้ฉันคงกำลังถูกพาไปโรงพยาบาลสินะ

ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว

ทำไมเด็กประถมแบบฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย...