วุ่นนักรักกับนายจอมโหด

ลำดับตอนที่ #1 : นายคางคก

กรี๊งงงงงงงงง

เสียงนาฬิกาปลุกดังบอกถึงเวลา 7.00 น. ฮ้าววว ~~ ง่วงจังเลยนอนต่อดีกว่า แร้วทันใดนั้นเอง

“เห้ยยยยย...อะไรวะ”

พี่ชายฉันจู่ ๆ ก้อวิ่งเข้ามาเตะฉันโอ้ยยยยย เจ็บเป็นบ้าเลยยย อ๋อยยยยย

“ยัยซิมตื่นได้แล้วโว้ยยยยย...ฉันจะไปโรงเรียน”

เห้ออออ...พี่ชายฉันเนี่ยจริง ๆ เล้ยยย จาไปแล้วทำไมไม่ไปหล่ะ

“ก็ไปดิ”

“แล้วจะไปยังไงเล่าในเมื่อแกยังนอนอยู่อย่างงี้อ่ะ...ยัยเด็กบ้า”

ซะงั้น!!! สรุปฉันต้องตื่นช่ายมั๊ยเนี่ย เฮ้อออ

พอฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันก้อถึงโรงเรียนและก้อเหมือนเดิมอยู่ทุกวัน แต่มันแปลกตรงที่

“กรี๊ดดดดดดด”

นายบ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาลากฉันไปที่ห้องน้ำชาย

“O_O”

“-_-!!”

“นี่! นายลากฉันเข้ามานี่ทำไมเนี่ย”

“นี่..ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันไม่พิศวาสอะไรเธอนักหนาหรอกน่า”

กรี๊ดดดด...ตาบ้านี่กล้าดียังไงไม่พิศวาสฉันเนี่ย ฉันออกจะสวยหุ่นดี แต่นายนี่ดูดี ๆ ก้อใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย คนอะไรก็ไม่รู้หล่อชะมัด...เฮ้ยยยไม่ได้ ๆ เราจะใจอ่อนไม่ได้ ตาบ้านี่หลอกด่าฉันอยู่

“แล้วนายลากฉันมานี่ทำไม”

“ฉันมีไรจะถามเธอหน่อย”

“ผู้ชายคนที่มากับเธอเป็นอะไรกับเธอ”

“คนไหน”

“คนนั้นไงเล่ายัยเบ๊อะ”

“ใครเล่า...ฉันจะไปรู้กับนายมั๊ยเนี่ย”

“ก็คนที่ชื่อการ์ดอ่ะ”

“อ่อ...พี่ชายฉันเองอ่ะมีไรป่ะ”

“ไปบอกพี่เธอด้วยนะว่าคืนนี้เจอดีแน่”

“เห้ยยยยย...เดี๋ยวก่อนดิ นายชื่อไร เห้ยยยยยย”

อะไรของมันวะเนี่ย พูดให้อยากแล้วจากไป แล้วฉันจะไปบอกพี่ว่าไงดีเนี่ย ชื่อก็ไม่รู้จักซะด้วย เซงงง ทำไมชีวิตฉานนนต้องเป็นอย่างงี้เนี่ย!!!

ตกเย็นพี่ฉันก็มารับกลับบ้าน เฮ้อออเหนื่อยใจแล้วฉันจะบอกพี่ว่าไรดีเนี่ย เอาวะเป็นไงเป็นกัน

“พี่การ์ด”

“(-_-)”

“พี่เคยมีเรื่องกับใครรึป่าวอะ”

“มีอะไร”

“ก็..แบบว่า..”

“นี่มีอะไรก้อบอกพี่มาเหอะน่า!!”

“มีคนฝากฉันให้มาบอกพี่ว่าคืนนี้เจอดีแน่”

ทันใดนั้นเองพี่ฉันก้อเกิดอาการคนบ้าท้าสำโรงซะงั้น เอ่อ..มันคืออะไรหว่า

“มันเป็นใคร บอกพี่มาดิ๊ว่ามันเป็นใคร”

พี่การ์ดเขย่าตัวฉันด้วยความโมโห โอ้ยยยไม่น่าบอกเล้ยยยย

“ฉันไม่รู้ ยังไม่ทันได้ถามชื่อเค้าก็ไปแล้ว”

“โว้ยยยยยยยย”

พี่ฉันสบถด้วยเสียงอันแรงกล้า แล้วก็เข้าบ้านไป แล้วจะร้องเพื่ออะไร @_@ เมื่อเราเข้าบ้านไปก็ก...เกิด เห้ยยย เกิดอะไรขึ้นวะ

“เห้ยยยย ใครทำวะเนี่ย แก! แกต้องตาย”

อะไรกันเนี่ยจู่ ๆ บ้านที่เหมือนวิมานของฉันก้อกลายเป็นรังหนูในพริบตา ฉันอยากจะบ้าตาย ของทุกอย่างในบ้านพังยับไม่มีชิ้นดี คิดแล้วแค้น โอ๊ะ อะไรเนี่ย

“พี่ตรงนี้มีกระดาษทิ้งไว้ด้วย”

“ไหน เอามาอ่านดิ๊”

“แกทำให้พี่ฉันต้องตาย แกเตรียมตัวรับความทรมานได้เลย ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่”

“แฟนต้า”

พี่ฉันพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

 “ใครอ่ะพี่”

“น้องชายมิรินด้า”

“อ่อ..แฟนพี่อะหรอ”

“อืม”

“เค้าตายไปแล้ว”

“O_O”

“หะ...อะไรนะ”

“นี่พี่อย่าบอกนะว่าพี่เป็นคนทำให้พี่มิรินด้าตายอ่ะ”

“ในวันนั้น พี่ไปส่งมิรินด้าที่มหาลัย เรามีปัญหาทะเลาะกันนิดหน่อย เค้างอลพี่แล้วรีบวิ่งลงรถ จากนั้นมิรินด้าก็ ถูกรถชน”

“ถูกรถชน”

นี่ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่มิรินด้าตายแล้ว เห้อออ ใจหายยยเหมือนกันนะเนี่ย

“แล้วพี่มิรินด้าเค้ามีน้องชายด้วยหรอ ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ย”

“อืม”

“แล้วพี่จะทำไงเนี่ย ท่าทางเค้าเอาเรื่องนะเนี่ยพี่”

“ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย   ทำไงได้พี่เป็นคนผิด”

ทำไมพี่ฉันต้องไปทำเรื่องแบบนี้นะเนี่ย ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่เคยรู้เรื่องเลย ฉันสงสารพี่จังแต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ทั้ง ๆ ที่มันเป็นอุบัติเหตุ แต่จะว่าไปฉันก้อสามารถช่วยพี่ได้นะ ถ้าฉันทำให้นายแฟนต้านั่นรักฉันได้ O_O แต่ว่ามันก็ยากอยู่เหมือนกันนะ