ตอนที่ 3 : ตัวเลือก
-Ploychompoo-
ตอนนี้ฉันเป็นอะไรอยู่ ตอนนี้ฉันทำอะไร และตอนนี้กูกำลังจะปล่อยให้พี่เขาทำอะไรกู! ไอ้ห่าวันก็ไม่มาสักทีไหนบอกไปแปปเดี๋ยวไงว่ะ!! เชี่ยล่ะ มือพี่เค้าโอบเอวกูแล้วเมิ้งงกูควรทำไงว่ะ ปล่อยไปดีป่ะ หรือจะหยุดพี่เค้าดีว่ะฮื้ออ แต่กูก็อยากลองกับพี่เค้าอ่าาา กูควรทำไงๆๆๆ กูควรทำไงงงง เป็นเชี่ยไรมึงเนี้ย บ่นไปบ่นมา รนไปมาแต่เสือกทำหน้าเคลิ้ม ไปทำตาเยิ้มให้พี่เค้าอีก โอ้ยยพี่~ อย่าส่งสายตาที่หิวขนาดนั้นมาสิ แค่นี้หนูก็ยอมพี่แล้วน่ะ อึก... ชั่งแม่งล่ะ
.
มือฉันเริ่มยกขึ้นมาโอบเอวของพี่เค้า ริมฝีปากของเราสองคนประกบกันในที่สุด ริมฝีปากบนของฉันโดนพี่ไลม์ครอบงำ มือของพี่เค้าก็ลูบขาอ่อนฉันไปมาอย่างเบามือ แต่มันกลับยั่วอารมณ์ฉันสุดๆ พี่ไลม์ค่อยๆเอาริมฝีปากมาเลียแถวซอกคอ ทั้งดูด ทั้งกัด...
"ทำไมมึงน่ากินจังว่ะ" คำพูดนั้นของพี่เค้ามันทำให้ฉันเผลอเอามือขึ้นโอบคอพี่ไลม์แล้วกดมันลงมาที่ซอกคอของตัวเองอีกครั้ง มือฉันขยุ้มผมพี่เค้าอย่างมัน(ส์)มือ 'อ่าา รู้งี้กูปล่อยตัวกับไลม์นานแหละ...ไม่น่ายื้อเลย' แต่คนอย่างที่พี่ไลม์น่ะ ฉันไม่ยอมง่ายๆหรอก
พรืบ!
"คิดหรอ..ว่าหนูจะยอมพี่ง่ายๆ" ฉันผลักพี่เค้าออกไปแล้วพูดประโยคนั้นออกมา หน้าเสียไปดิ..ไม่เคยโดนปฎิเสธแบบนี้ล่ะสิท่า โดนซ่ะบ้าง จะว่าไปก็เสียดายเหมือนกันน่ะ โห้ยย...นี้แค่ดูดคอรอยยังแดงจ้ำขนาดนี้ ถ้ากูเอากะพี่เค้ากูคงช้ำไปทั้งตัวอะ โอ้ยย อยากตัวช้ำ!
"พี่กลับโต๊ะพี่เถอะค่ะ บอกให้ทานตะวันกลับมาด้วย" พี่เค้าพยักหน้าแบบไม่สบอารมณ์แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะตัวเอง สักพักทานตะวันก็เดินมา
"ทำไมไม่ต่อว่ะ กำลังได้ที่เลยนิ" ก็อยากต่อเว้ย แต่กูจะไม่ให้พี่เค้าง่ายๆหรอก
"ขี้เกียจ"
"จ้าา ขี้เกียจ ขี้เกียจหรือคิดจะแกล้งพี่เค้ากันแน่...มึงรู้ปะ พี่ไลม์เดินมาที่โต๊ะด้วยหน้าที่แบบ ไอ้เหี้ย ฆ่าคนได้คงทำไปนานแล้วอะพี่แกยิ่งซาดิสๆอยู่ แล้วอารมณ์ค้างแบบนี้กูสงสารคนที่ไปต่อกับพี่เค้าเลยอะ" บ่นนน
"งั้นมึงก็ไปต่อกับพี่เค้าดิ"
"พ่อง..มึงสิคะ กูไม่แดกเพื่อนพี่"
"แต่แดกพี่สาวของเพื่อน.." คือไง? งงใจมึง
"ผู้ใหญ่ก็อร่อยดีน่ะมึง ประสบการณ์เยอะด้วย" จ้าาา
"งั้นกูกลับแหละพรุ่งนี้มีเรียนเช้า"
"เออ ไว้เจอกัน..วันไหนเรียนบ่ายเดี๋ยวกูไปนอนด้วย"
"ไม่ต้องมาหรอกมึงอะ ไปหาพี่เฌอปรางมึงนู้นน"
"ไอ้พลอย!" เห้อ แกล้งเพื่อนมันก็สนุกเหมือนกันน่ะเนี้ย อ่อเพื่อใครอยากรู้ พี่เฌอปราง...เป็นดาวมหาลัยเมื่อปีก่อนๆๆนู้นนก็ตอนนี้พี่แกเรียนปี4อ่ะ แก่มั้ยล่ะ
22:12
"พลอย.."
"อ้าว พี่ซัม..ทำไมยังไม่นอนล่ะคะ" อื้อหื้อ...ชุดนอนหรอว่ะเนี้ย ยั่วชิบหาย
"พี่เคลียร์งานอยู่อะ เราน่ะ..ไปนอนได้แล้วว" อ้ากก มาลูบไรหัวหนูเนี้ย ฮื้ออ -///-
"ค่าาา งั้นหนูเข้าห้องล่ะฝันดีค่ะพี่"
"เหมือนกันจ้ะ" ทุกอย่างกลับสู่สภาพเดิม...
"น่าเบื่อว่ะ อยากโดนเอา!" อุ้ย เสียงดังไปปะว่ะ
ครืดด...
ใครโทรมาอี๊กก เบื่อๆๆๆเหมือนไรจะมีคนโทรมาแล้วบอกว่าเสี่ยนบ้างว่ะ
[พี่พลอยคะ..] น้ำขิง? โทรมามีไรว่ะ
[ว่าไงคะ น้ำขิงมีไรป่าว]
[น้ำขิงเบื่อๆอะ ไปหาพี่พลอยได้มั้ยคะ] โอ้วว สมใจกูล่ะ
[มาสิคะ พี่ก็เบื่อๆ..เดี๋ยวพี่แชร์โลให้น่ะ] น้ำขิงตอบตกลงแล้ววางสายไป น้ำขิงเป็นน้องข้างบ้านฉัน แต่ตอนนี้ย้ายมาเรียนม.ปลายที่กรุงเทพ น้องเป็นคนร่าเริงนะฉันเคยคบกับน้องอยู่แต่แบบ..น้องรับเรื่องที่ฉันเซ็กซ์จัดแล้วก็เป็นมาโซคิสไม่ได้เลยเลิกกัน เห็นหน้าใสแบบนี้ฉันก็หลงในกามพอสมควร(มาก)เลยน่ะ เราสองคนก็นัดมาเจอกันบ่อยๆน่ะ คุยเรื่องทั่วๆไปละแค่จบที่เตียงเหมือนเดิม ถึงน้องมันจะไม่ทำอะไรที่ซาดิสๆแต่ฉันก็ทนไม่ได้หรอกถ้ามันมีอารมณ์ขึ้นมาจริงๆอะ
ออด~
มาเร็วจังว่ะ ปกติน้องมาช้ากว่านี้นิหรือว่าน้องอยู่แถวนี้...
"มาเร็วจั- !!!" พี่ไลม์! มาทำเหี้ยไรวะ
"รอใครอยู่หรอ" ใครก็ได้ที่ไม่ใช่พี่
"น้องนะค่ะ"
"พี่...มีเรื่องอยากคุยด้วยนะ"
"ว่าไงคะ"
"จะให้คุยตรงนี้จริงๆหรอ" เรื่องมากจริง
"เข้ามาสิคะ" ดูท่าฉันต้องยกเลิกนัดกับน้ำขิงแล้วล่ะสิ ฉันส่งไลน์ไปหาน้องว่า มีธุระด่วน เสร็จเมื่อไรจะทักไป น้องก็ตอบ โอเค ว่านอนสอนง่ายย "พี่มีไรคะ เร็วๆน่ะหนูรีบ" ฉันพูดในขณะที่ยืนพิงกำแพงข้างๆประตูห้อง
"เรื่องในผับนะ...ไม่อยากยอมพี่จริงๆหรอ" อื้อหื้อ กลิ่นเหล้าคลุ้มมาเชียวแดกไปกี่แก้วว่ะเนี้ย...เอาไงดีว่ะ "น้องพลอยย"
"ค คะ หนูแค่ไม่มีอารมณ์" เหม็นเหล้า
"เดี๋ยวพี่ช่วยเอง.." พี่ไลม์จับฉันผิงติดกำแพงห้องดูแล้วไม่น่าปล่อยง่ายๆ ต้องเอาพี่เค้าเข้าห้องเค้าให้ได้ก่อน
"จะช่วยหนูยังไงหรอคะ" อ่อยไปก่อนละกัน พี่เขากระตุ๊กยิ้มแล้วเอามือมาโอบเอวฉัน หน้าพี่เขาค่อยๆเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ โดยที่มืออีกข้างจับคางฉันเชิดขึ้นพี่เขาโนบหน้ามาจูบที่ริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบาแล้วจึงลงน้ำหนักขึ้นเรื่อยๆ แหม..จูบดีเชียวน่ะ เกือบเคลิ้มแหนะ ฉันหลับตาพริ้มเหมือนพี่ไลม์เอาริมฝีปากมาทาบที่คอ สัส..เสียว คนไรปากนุ่มจังวะ พี่ไลม์จูบลงไปที่คอของฉันเรื่อยๆโดยไรระดับจากไหล่จนถึงติ่งหู "หนูว่า...ไปทำที่ห้องพี่ดีกว่าห้องหนูมันรก" ฉันผลักพี่ไลม์ออกเบาๆโดยที่มืออีกข้างก็ยังคงโอบคอที่เขา พี่ไลม์นิ่งไปสักพักก่อนที่จะก้มลงมาจูบและงับปากบนฉัน มืออีกข้างก็ล้วงไปที่กระเป๋าหลังกางเกงแล้วหยิบของๆหนึ่งออกมา
"คีย์การ์ดห้องพี่ สแกนให้ทีนะ" จ้าาาา
"ได้ค่ะ" ฉันยิ้มมุมปากเพียงเสี้ยววิแล้วเงยหน้าทาบริมฝีปากไปที่พี่ไลม์ เขาสูงกว่าฉันไม่มากดีแล้วล่ะ..ขี้เกียจเขย่งขา พี่ไลม์ไม่ทำอะไรเพียงแค่จูบตอบ ฉันหมุนตัวแล้วผลักพี่เขาไปที่ประตูตามจังหวะจูบของฉันและพี่ไลม์ พี่เขาก็ตอบสนองอย่างดีเลยล่ะ ฉันเปิดประตูห้องตัวเองในขณะที่กำลังจูบกับพี่ไลม์ มันเป็นการเล้าโลมที่ลำบากที่สุดในชีวิตฉันแล้ว...จริงๆน่ะ
เมื่อถึงหน้าห้อง1010 ฉันก็เอี่ยวหน้าไปทางซ้ายกดหัวพี่เขาให้มาเล่นสนุกที่คอของฉัน ยอมรับว่าเสียว และมีอารมณ์จริงๆ แต่ฉันจะไม่ทำตอนพี่เขาเมา กูเป็นคนดีตั้งแต่ตอนไหนว่ะ มืออีกข้างก็หยิบคีย์การ์ดของพี่เขาขึ้นสแกนห้อง ความจริงมันมีทั้งคีย์การ์ดแล้วก็กุญแจนั้นแหละ แต่เวลานี้..ฉันว่าสแกนสะดวกกว่า เมื่อเข้าห้องอีกฝ่ายได้ฉันจัดการปิดประตูแล้วผลักที่เขาลงโซฟา แล้วกัดปากล่างเพื่อให้พี่เขาคิดว่าฉันมีอารมณ์จริงๆ ถึงจะมีจริงๆก็เหอะแต่มันก็ต้องทำให้พี่มันหลับไปนอน ไม่อยากทำคนเมา อุ๊ป!นี้ด่าตัวเองอยู่ป่ะเนี้ย
"หึ ชอบรุนแรงก็ไม่บอก" ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้คือพี่มันกัดปากล่างปรือตาสุดๆ โอ้ยยมีอารมณ์!!
"หนูชอบความรุนแรง แล้วพี่รุนแรงกับหนูมั้ยล่ะ"
"จะเอาให้ตื่นบ่ายของอีกวันเลย" มั่นใจจ
"ดีค่ะ อยากตื่นตอนบ่ายพอดี" ฉันโนบหน้าไปจูบพี่ไลม์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนตรงพนักพิงโซฟาเสื้อคอวีข้างขวาของพี่มันล่นมาอยู่ที่แขนทำให้เห็นไหล่ขาวๆที่สะท้อนกับแสงไฟนอกหน้าต่าง ฉันผละจากปากพี่ไลม์แล้วก้มลงมาจูบเบาๆที่คอพี่ไลม์พร้อมกับทำคิสมาร์กสีแดงช้ำไว้ที่คอพี่ไลม์รอให้พี่เขาเคลิ้มๆฉันจึงผละออกและสับไปที่ท้ายทอยของพี่เขาจนสลบดีที่ฉันเรียนกีฬามาหลายชนิดเลยรู้ว่าควรจะใช้แรงแค่ไหน
พี่ไลม์สลบไปแล้ว...ฉันเลยพยุงพี่เขาไปนอนที่เตียงจัดแจงให้นอนดีๆ พี่แกตัวไม่หนักมาก แต่ก็หนักอยู่...เออนั้นแหละ พอจัดแจงเรียบร้อยฉันก็เดินออกมาเลยโดยไม่ลืมล็อคประตูให้ เสร็จแล้วก็ทักไปบอกน้ำขิงว่าเสร็จแล้วเดี๋ยวจะลงไปรอข้างล่าง...สิ่งที่สงสัยสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้คือ
ฉันไปเป็นคนดีตั้งแต่เมี่อไร?
09:40
วันนี้ฉันมีเรียนเที่ยงแต่เบื่อๆเลยออกมาเดินเล่นที่ห้างกะว่าจะมาซื้อนิยายด้วยพอดีพึ่งอ่านเล่ม4จบ ดูเปลื้องตังเนอะ...ใช่เปลื้องม๊ากก มันเป็นนวนิยายจีนที่มีทั้งหมด6เล่ม แต่ล่ะเล่มสี่ร้อยขึ้นทั้งนั้นแต่แล้วไง ก็รวยอะพ่อเป็นเจ้าของธนาคาร ฉันมาเดินห้างด้วยชุดนักศึกษาพอซื้อของหาไรกินเสร็จจะได้ไปมอเลย พี่ที่มหาลัยนัดน้องปี1บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยคงจะเป็นเรื่องดาวๆเดือนๆไรนี้แหละ เห็นเพื่อนฉันมันคุยกันในกลุ่มแชท
11:00
ตรงตามเวลานัด ไหนล่ะรุ่นพี่...
"พลอยย" เห็นแต่เด็กปี1 ที่นั่งเรียงร่ายหน้าตึกเนี้ย
"ไง พวกพี่เขาอะ"
"กำลังมามั่ง" สายป่านตอบ
"แล้วไอ้วินเทอร์ไปไหนว่ะ"
"ไปหาพี่สาวมัน เดี๋ยวคงมาพร้อมกันล่ะ" มันมีพี่สาวด้วยหรอ พี่มันต้องสวยมากแน่ๆขนาดน้องชายยังสวยเลย...
"นั้นไง มาล่ะ" ฉันหันไปเมื่อตันหยงพูดขึ้น.....พี่ซัมเมอร์! พี่ซัมเป็นพี่ไอ้วิน ซัมเมอร์วินเทอร์โอ้ยยแค่ชื่อก็น่ารู้แล้วมั้ยยย ทำไมโง่ขนาดนี้ว่ะพลอยชมพู~
"ไง สบายดีป่าว" ทักกูอีก
"ส สบายดีค่ะ"
"ตอนแรกพี่นึกว่าจะตื่นสาย เมื่อคืนกว่าจะปิดไฟก็ปาไปตี1กว่าเลยนิ" ดูถูกมาก ถูกมากจริงๆถ้าน้ำขิงไม่ปลุกฉันก็ไม่ตื่นหรอก แต่พี่รู้ได้ไงว่ะเดินผ่านแล้วเห็นหรอ ไม่สิ..ห้องเราเป็นห้องเกือบสุดท้ายห้องสุดท้ายคือห้องพี่ไลม์ แล้วห้องก็เก็บเสียงอีกต่างหากหน้าต่างก็ไม่ได้เปิด หรือพี่เขาอยู่ห้อง 1008... "คิ้วผูกกันเป็นโบว์แล้วว พี่อยู่ห้องข้างๆแล้วเปิดผ้าม่านทิ้งไว้น่ะ..เห็นว่าพึ่งปิดไฟ" พี่อธิบายได้ใจเย็นมากก
"อ่อ ค่ะ" ฉันยิ้มแห้งๆ ส่วนเพื่อนฉันร่วมถึงเพื่อนพี่เขางงเป็นไก่ตาแตก คงไม่คิดว่าฉันจะรู้จักกับพี่เขามั่ง "แล้วนี่..พวกพี่จะประชุมกันได้ยังคะเกินเวลามาเกือบ 10 นาทีแล้วนะคะ" ฉันเลิกคิ้วข้างหนึ่งพวกพี่เค้าเหวอไปสักพักแล้วขำออกมานิดๆ แล้วก็บอกว่า มารวมตัวสิ แล้วก็เดินไปทั้งๆที่พี่เค้ายังขำกันอยู่ ขำไรว่ะ..ที่กูอยากให้พวกพี่ๆเค้าประชุมเร็วๆมันน่าขำตรงไหน
"สาส กล้าเกิ๊นน" ตันหยงพูดขึ้น
"กล้าไร"
"กล้า...ที่มึงไปสั่งพี่เค้าไง นั้นรุ่นพี่ปี2ที่เค้าว่าโคตรโหดเลยน่ะ แต่เมื่อกี้คือมึงไปสั่งพี่เขา..." เดลต้าตอบ โหดแล้วไงว่ะกูร้อนกูอยากไปโดนแอร์ที่ห้องสมุด
"อ้าว กูผิดหรอที่กูร้อนเลยอยากประชุมให้เสร็จเร็วๆ"
"หึ พี่เค้าสั่งให้ไปรวมตัวแล้ว" เลย์คนเงียบของกลุ่มพูดขึ้น พวกเราเลยไปรวมตัวกัน
นั้นไง ว่าผิดที่ไหนพี่เขาจะคุยเรื่องดาวเดือนคณะพี่เขาบอกให้เลือกเพื่อนๆในสาขาตัวเองออกมาทั้งชายหญิงแล้วพี่จะเลือกเอง คงต้องเอาคนที่สวยๆออกไปสิน่ะ ฉันว่าคนที่สวยสุดในสาขาฉันน่าจะเป็นเดลต้า ยัยนี้หน้าเร็วเล็ก ผิวขาวอมชมพู ผมตรง คิ้วโค้งสวย ปากกระจับฉันว่ามันน่าจะได้เลือกไปเป็นดาวของสาขาฉันน่ะ แต่ที่ฉันสงสัยคือ...
ทำไมพวกมันถึงเลือกกู~ อ่อ เพราะไอ้เดลต้ามีงานด่วนเลยไม่ได้มาประชุมดวงเดือนด้วยนี้เอง แต่ฉันก็สงสัยอยู่ดี! แล้วไอ้ตันหยงล่ะมันไม่สวยหรอถึงมมันจะใส่แว่นก็เถอะ แต่มันก็สวยนิแค่ดูน่ารักคล้ายสายป่านมากกว่าแค่นั้นเองง แต่ก็เปล่าประโยชน์ไม่มีใครฟังคำประท้วงผ่านสายตาของฉันสักนิด ฉันก็ทำได้แค่ออกไปยืนหน้าพี่ๆแล้วก็รอให้เลือก เบื่ออะไม่ชอบอะไรที่มันต้องรอให้คนอื่นมาเลือก ไม่อยากลุ้นว่าจะเลือกเรารึเปล่า ไม่อยากเป็นตัวเลือก ง่ายๆเลย...
แต่ก็คงไม่พ้นสิน่ะ
"น้องพลอย พี่เลือกเราน่ะดูจะสวยแล้วก็ฉลาดสุดในนี้แล้ว"
"ค่ะ" ฉันก็ยังคงทำหน้านิ่งๆ
พี่เขาคงหมายถึงตอบคำถามฉลาด.. เป็นแบบจับฉลากใครได้คำถามไรฉันไม่รู้แต่ฉันได้ คิดยังไงตอนเพื่อนเลือกมา โมโห แค่นั้นง่ายๆแต่ไม่ได้คนมีความรู้อย่างฉันต้องคีบลุคหน่อย ฉันนิ่งไปสักพักแล้วตอบ เข้าใจค่ะ เพราะคนอื่นเค้าเถียงกันไม่อยากออกมาแล้วเพื่อนคงคิดว่าเราน่าเหมาะสุดแล้วเลยบอกให้มาค่ะ เป็นไงดูมีความรู้ป้ะคิคิ แต่การที่พี่เค้าเลือกฉันก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีหรอกน่าเบื่อจะตาย จะต้องไปซ้อมนู้นซ้อมนี่ เปลื้องเวลาชีวิตมากค่ะ
[ไม่เปลื้องง มันเปลื้องตรงไหนใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์อะ...รู้จักปะ] ไอ้ทานตะวันตอบมา ไม่สิ..เถียงมา เมื่อฉันบอกว่าซ้อมดาวเดือนมันเปลื้องเวลาชีวิต ก็จริงนิไม่เปลื้องยังไง
"กูเบื่อ"
[ไม่เป็นไรเพื่อน เดี๋ยวกูแข่งดาวเดือนเป็นเพื่อนมึงเอง...มึงจะได้ไม่เหงาไง]
"ตอแหล อยากเจอพี่เฌอปรางบ่อยๆก็บอกมาเถอะ อย่าคิดว่ากูไม่รู้น่ะว่าดาวเดือนปีก่อนทุกปีจะต้องมาดูแลน้องดาวเดือนปีนี้อะ"
[แฮร่ เพื่อนรู้เหรอ] มันหัวเราะแห้งออกมานิดๆ
"เออ แต่ถ้ามึงเป็นได้ก็เป็นน่ะ กูว่ากูน่าจะเหงาแล้วก็เบื่อมากแน่ๆอะถึงมึงจะมาเพื่ออ่อยพี่ปรางก็ชั่ง กูเหงากูเบื่อต้องการคนคุยด้วย" ประโยคนั้นของฉันทำให้เพื่อนในสายขำกร้ากออกมา ขำไรว่ะ
[เออๆ เดี๋ยวจะเป็นผีไปหลอกกับมึงเองจะได้ไม่เบื่อ]
"เอออ เรื่องมึงเถอะกูไปล่ะจารย์เข้า"
[บายย]
ครืด...
ซัมเมอร์ ซัม :: น้องพลอย 17:30มาที่ตึกBหน้าคณะแพทย์น่ะ
ซัมเมอร์ ซัม ::พวกพี่เอาตารางเวลามาให้จะได้มาดูดาวเดือนคณะอื่นด้วย
Ploy Cpoo :: ค่ะ
นั้นไง เย็นนี้...กูต้องกลับบ้านนน
-จักรวาลไซคี-
น้องเป็นดาววว ไม่รู้จะตัดจบยังไง ตัดแบบนี้แม่งง่ายดี คิคิ
อยู่ในระหว่างการแก้คำผิด
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
