ก็ผมรักพี่ (perthsaint)

ลำดับตอนที่ #8 : ฐานสุดท้าย ขนมเเสนอร่อย

"น้องๆที่พึ่งมาถึง มานั้งให้เรียบร้อยรอเพื่อนอีกสองสามกลุ่ม นั้งให้เป็นเเถวหน่อยคับ เล็กเรียงโตนะ อ่าววว นั้งให้เป็นระเบียบหน่อย "

พี่เซนต์ที่ทำหน้าที่เป็นรองพี่วากเเต่มาประจำฐานที่ 4  ที่ตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับการจัดระเบียบรุ่นน้องที่กำลังกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทางในโถงขนาดใหญ่ที่ีมีไว้รับรองรุ่นน้องของคณะวิศวะ ทำให้รุ่นพี่ประจำฐานทำท่าทางเหนื่อยใจเล็กน้อย พร้อมกับเอามือปาดเหงื่อเนื่องจากอากาศอบอ้าวสุดๆ เเต่กลับเหลือบไปเห็นใบหน้าของรุ่นน้องที่พึ่งเดินมาถึงเป็นสีเเดงนิดๆ

"น้องไม่สบายรึป่าว ทำไม?หน้าเเดง หรือว่าจะเเพ้เเดด"

เซนต์รีบวิ่งไปหาน้องที่กำังเดินตามหลังของเพื่อนสนิทเข้ามาที่ฐาน 4 

"ป่าวคับ ผม..เอ่อ..ไม่ได้เป็นอะไร เเดดอาจเเรงไปหน่อยนั้งพักสักเเป๊ปก็น่าจะหาย"

(ผมคงบอกพี่ไม่ได้หรอก ว่าผมเขินพี่ขนาดไหน...-////-...หน้าเเดงไปหมดเเล้ว)

"งั้นมานั้งในโถงก่อนมา พาเพื่อนมานั้งตรงนนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปหยิบน้ำให้"

"ค...คับ"

เมื่อพี่เซนต์เดินไปด้านหลังเพื่อหยิบน้ำ เพื่อนสนิทก็ค่อยๆพยุงเพิร์ธมานั้งที่พื้นในโถง

เเล้วถามดวยความสงสัย

"มึงเป็นไรวะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย หรือว่ามึงจะไม่สบายจิงๆ"

เมื่อถามจบมาร์คก็เอาหลังมือมาเเตะไว้ที่หัว เเละก็ขยับไปที่เเก้มเพื่อวัดความร้อน

"กูไม่ได้ไม่สบาย"

"เเล้วมึงหน้าแดงได้ยังไงถ้ามึงไม่ได้ไม่สบาย หรือว่ามึงเขินพี่เค้าจนหน้าเเดงเลย"

"เบาๆดิวะ"

เพิร์ธเอานิ้วชี้เเตะปากของตนเพื่อส่งสัญญาณบอกให้เพื่อนสนิทเบาๆ กลัวคนอื่นจะได้ยินโดยเฉพาะ พี่เซนต์ เมื่อเพิร์ธพูดจบเสียงรุ่นพี่ก็ดังขึ้น

"น้ำมาแล้ว รู้สึกดีขึ้นรึยัง อะกินน้ำก่อน"

พี่เซนต์ยื่นน้ำมาให้รุ่นน้องที่ตนคิดว่าป่วยด้วยความเป็นห่วง

"ขอบคุนคับ"

"งั้นพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวไปดูน้องกลุ่มโน้นก่อน"

คนเป็นพี่ชี้นิ้วไปทางรุ่นน้องกลุ่มหนึ่งที่กำลังนั้งเม้ามอยเสียงดังลั่น เเละเดินจากไป

.

.

.

.

.

.

.

.

"มากันครบเเล้ว ก็นั้งให้เป็นระเบียบ เราจะเข้าสู่กิจกรรมสุดท้ายกันเเล้วนะ"

พี่เซนต์สั่งท่าทางจิงจังเเละน้ำเสียงดุดดัน เพื่อทำให้รุ่นน้องกลัวจะได้เชื่อฟัง

เเต่กลับตรงข้ามกับเพิร์ธที่ตอนนี้กำลังนั้งยิ้มกรุ้มกริ่ม เหม่อมองหน้ารุ่นพี่หน้าหวานที่รับหน้าที่เป็นรองพี่วาก ที่ตอนนี้กำลังจักเเถวน้องๆให้เป็นระเบียบ

"เเต่ก่อนที่จะทำกิจกรรมพี่อยากให้น้องๆเขียนชื่อลงบนกระดาษเเข็งเเล้วเเขวนคอเอาไว้"

เมื่อพูดจบก็มีรุ่นพี่จำนวนหนึ่งเดินมาเเจกกระดาษเเข็ง เเล้วยื่นปากกาให้

เมื่อรุ่นน้องเขียนเส็จหมดทุกคนรุ่นพี่ประจำฐานก็เริ่มอธิบายเกี่ยวกับกิจกรรมต่อไปทันที

"ที่นี่คือฐานที่ 4 ฐานนี้มีชื่อว่า ขนมเเสนอร่อย กติกามีอยู่ว่าให้น้องๆจับคู่กับรุ่นพี่ 1 คน เเล้วให้เรารับส่งขนมที่กำหนดให้คนละครึ่งทางเเล้วเอาไปใส่เเก้วที่วางไว้บนโต๊ะ "

เเล้วอยู่ๆก็มีเสียงของพี่วากหนุ่มรูปหล่อหน้าตี๋ดังขึ้นจากด้านหลังเเล้วก็ค่อยๆเดินมาด้านหน้า

"เเต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่พวกนายคิดนะ เพราะต้องรับส่งกันด้วย.....ปาก"

"มีน..."

เซนต์อุทานเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงเเฟนของตนเปลี่ยนกฏ เพราะกติกานี้ไม่มีนเเผนการที่ในที่ประชุม มีนหันมองหน้าเเฟนของตนเเละเดินจากไปปล่อยให้คู่สนทนาตรงหน้ายืนอย่างงวยงงเเละอึ้งกับสื่งที่ได้ยินเมื่อครู่

เมื่อสิ้นเสียงรุ่นน้องก้ทำท่าตกตลึงจึงเกิดเสียงซุบซิบเป็นกลุ่มใหญ่ๆของเหล่ารุ่นน้อง

"คุยอะไรกันจับคู่กันได้เเล้ว"

เสียงของพี่วากสั่งเเล้วเดิน

"เอ่อ...พี่เซนต์มีคู่ยังคับ"

"ยังเลย"

"งั้นผมขอคู่กับพี่นะคับ"

"อื้มได้สิ"

"ประจำที่ได้เเล้ว"

พี่วากตะโกนบอกให้เตรียมเเละส่งสัญญาณบอกให้เริ่มต้นกิจกรรมนี้ทันที

เซนต์ที่เป็นรุ่นพี่อยู่ครึ่งเเรกส่วนเพิร์ธที่เป็นรุ่นน้องอยู่ครึ่งหลัง 

--ขนมชิ้นเเรกที่กำหนดให้คือ ป้อกกี้ รุ่นพี่คนหนึ่งหยิบป้อกกี้ให้เซนต์คาบปลายด่านหนึ่งของป้อกกี้ เซนต์ค่อยๆเดินมาอย่างระมัดระวังไปหยุดอยู่ตรงหน้าของรุ่นน้องพร้อมกับหลับตาปี๋ คนตรงหน้ายิ้มนิดๆกับความไร้เดียงสา ก่อนรุ่นน้องจะเอื้อมคอไปข้างหน้าเเล้วเอาปากคาบเเท่งป้อกกี้ เเต่คนพี่กับคาบไว้เเน่นหลับตาปี๋เหมือนไม่อยากรับรู้กับโลกภายนอกใดๆทั้งสิ้น อาจจะเป็นเพราะตอนนี้หน้าของทั้ง 2 เกือบจะติดกันจนได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายที่กำลังรดเเก้มอยู่ เพิร์ธพยายามดึงป้อกกี้อีกครึ่ง เเต่ครั่งนี้เอาออกมาจากปากคนพี่ได้สำเร็จ เพิร์ธเอาขนมที่คาบอยู่ในปากไปใส่เเก้วที่รุ่นพี่เตรียมไว้ให้

เมื่อเพิร์ธดินกลับมาที่เดิม

เซนต์ก็ลืมตาขี้น เเละเดินไปเอาขนมชิ้นต่อไปพร้อมกลับหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ หัวใจเต้นเเรงอย่างน่าประหลาดใจเพราะตั้งเเต่เกิดมาไม่เคยมีใครทำให้หัวใจเต้นเเรงได้ขนาดนี้มาก่อน

--ขนมชิ้นที่ 2 คือ มาชเมลโล่ รุ่นพี่หยิบด่านหนึ่งใส่ปากของรองพี่วากทำให้รู้สึกได้ถึงรสชาติที่หวานหอมของน้ำตาล ขนมชิ้นนี้มีที่ให้คาบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อเดินไปตรงหน้าของรุ่นน้อง เสียงหัวใจของคนพี่เต้นเเรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อคนน้องยื่นหน้าเข้ามาไกล้ ยังไม่ทันคาบคนพี่ก็เปิดปากออกมาเล็กน้อยทำมาชเมลโล่ตกลงพื้น คนพี่จึงต้องเดินกลับไปเอามาชเมลโล่ชิ้นใหม่มา เเต่ครั้งนี้คนเป็นน้องรีบเข้าไปคาบปลายของขนมชิ้นนั้นโดยเร็ว ทำให้ตอนจมูกโด่งเป็นสันของคนเป็นพี่เเนบชิดติดกับเเก้มของอีกฝ่ายจนหัวใจเเทบของสองฝ่ายเต้นเเรงจนเหมืแนจะหลุดออกมาให้ได้ เพิร์ธรีบตั้งสติก่อนที่จะดึงมาชเมลโล่ที่ออกจากริมฝีปากของเซนต์เเละรีบนำมันไปใส่ไว้ในแก้วที่ตอนนี้มี ป้อกกี้อยู่ด้วย เมื่อเพิร์ธเดินกลับมาที่เดิม เซนต์ก็เดินไปรับขนมชิ้นใหม่มา นั้นคือ ........

Pee      

นามปากกา

ขนมชิ้นต่อไปจะเป็นอะไรติดตามตอนหน้านะ

จะบอกว่า P ตั้งใจเขียนมา

กดติดตามเเละเป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาา

ติชมกันได้น้าา 

มีไอเดียอะไรก็เม้นได้นะจ้ะ 

จะตั้งใจเขียนให้ดีที่สุดเลย 

 เจอกันตอนหน้านะ 

บายจ้าาา