ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ผมดุนะ พี่ไหวหรอ
part napatเอ่อ...วันนี้ผมตั้งใจจะบอกความในใจที่เก็บไว้มานานตั้งเเต่..วันเเรกที่เราได้พบกันเเว็บเเรกที่มองก็ตกหลุมรักทันทีทันใด ความสัมพันที่พยายามพัฒนากลับกลายมาเป็นความหม่นหมองตอนนั้นที่ผมอะ..เอ่อ..เล่นเป่ายิ้งฉุบกับคนน้องเเต่เเล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...เหตุการณ์นั้นมันทำร้ายใจผมก็จิงเเต่นั้นก็ทำให้ผมรู้ว่าผมรักคนน้องมากจิงๆ เช่นกัน ยิ่งตอนที่ไอมาร์คมันมาขอโทษพร้อมกับน้ำตาของความรู้สึกผิดของมัน ทำให้ผมต้องระบายยิ้มน้อยๆอย่างอดไม่ได้ทั้งเอ็นดู ทั้งเห็นใจ ทั้งเข้าใจ เเต่อีกใจก็นึกอยากเเกล้ง...ก็คนมันหมันไส้ก็เด็กน้อยมันน่ารักวันนี้ผมเลยโทรไปชวนมาร์คมาดูหนังที่ห้องกะว่าจะสาระภาพความในใจด้วยเลย...เเต่ถ้าถูกปฏิเสธก็คงต้องยอมรักความจริง เป็นเเค่พี่น้องหรือคนรู้จักก็ยังดีก๊อกๆๆผมรีบเดินไปเปิดประตูพร้อมกับตีหน้าซื่อนิดๆก็ที่จะมองคนน้องเเล้วผุดรอยยิ้มน้อยๆขึ้นตอนนี้มาร์คมีถุงขนมถุงใหญ่สองสี่ห้าถุงพลุงพลังไปหมด"มาๆเข้าห้อง"มารีบเดินเข้าห้องตรงไปที่โต๊ะก่อนที่จะวางของทั้งหมดลง"พี่คิดไงเนี่ยอยู่ๆก็ชวนมาดูหนังที่ห้อง"ถามมางี้ตอบไงดีวะ"อ..เอ่อ..ก็คนอยากดูหนังก็เลยชวนมา ตอนเเรกว่าจะชวนไอเพิร์ธมาด้วยเเต่เห็นว่ามันดูเเลพี่เซ้นต์อยู่ ประคบประหงมอย่างกะไข่ในหิน ก็เลยมีเเค่มาร์คที่มา""ถามนิดเดียวตอบซะยาวเลย""เเหะๆ "ผมเกาหัวเเก้เขินพร้อมกับเสมองไปทางอื่น ก็คนมันเขินหนิให้ทำไง.......เวลาผ่านไปไม่นานนักก็เตรียมของทุกอย่างเสร็จขณะนี้ห้องได้มืดลงทันทีที่ปิดไฟเพื่อให้ได้อรรถรสในการดูหนังผมกับมาร์เดินมานั้งที่โซฟาสีน้ำตาลหน้า ทีวี จอใหญ่ ก่อนที่จะเลือกหนังที่อยากดู......เมื่อเวลาผ่านมาหนึ่งก็จบหลังพร้อมกับคนข้างๆที่กำลังนอนหลับตาพริ้มที่กำลังซบไหลของผมอยู่ ...เอาไงดีวะจะสาระภาพดีไหมมาถึงขนาดนี้เเล้วตอนนี้ความคิดของผมสบสนไป"เอาไงดีวะ"ผมสบถออกมาสั่นๆพร้อมกับครุ้นคิดเเต่ใบหน้าคมเข้มที่ซบอยู่ข้างๆทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นเเปลกๆ ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะอีกเเล้วเฮ้ออ บอกก็บอกวะเเต่ขอซ้อมก่อน"มาร์คเป็นเเฟนกับพี่นะ จืดไปป่าววะ เอาใหม่ๆมาร์คพี่รักมากนะ คบกับพี่ได้ไหม หวานไปหวะ อืมม เป็นแฟนกันนะ โอ้ยย กับอีเเค่สาระภาพรักเนี่ย ทำไมมันยากงี้วะ...."ผมซ้อมหลายรอบ เเต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าจะพูดออกไปดีหรือป่าว.....Part siwatหืมม เมื่อผมรู้สึกตัวก็ได้ยินบางอย่าง บางอย่างที่ทำให้ใจพองโตขึ้นมาคบกันนะ พี่รักมาร์ค...อะไรกันเราไม่ได้ฝันใช่ไหม มันคือเรื่องจริงใช่ไหมผมลืมตาขึ้นช้าพร้อมอมยิ้มน้อยๆ"พี่รักมาร์ค...""รักผมหรอ หืมม?? "ผมเเกล้งถามคนพี่เล่นๆ"..ด..ได้ยินด้วยหรอ.."ผมขยับลุกขึ้นมานั้งดีๆพร้อมเอามือเล็กๆคนพี่มากุมเอาไว้"อื้ม ตกลงมีอะไรจะบอกผมป่าว""ม..ไม่มี๊"ผมกดคนพี่ลงเเล้วเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆก่อนที่จะเข้าไปกระซิบที่ข้างหูเบาๆ"ให้พูดอีกที"คนพี่หลับตาปี๋ กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ทำเอาผมขำออกมาเบา"ไม่มีจิงจิ๊งง"ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้คนพี่จนปลายจมูกติดกัน ทำให้พี่กันหายใจถี่มากขึ้น"ว่าไงคับ มีอะไรจะพูดกับผมป่าว""ค..คบกับพี่นะ""ก็เเค่นี้"ผมค่อยๆเลื่อนหน้ากลับมาพร้อมกับลุกขึ้นมานั้งดีๆ ก่อนที่คนพี่จะลืมตาเเล้วดันตัวเองมานั้ข้างๆ"ขอคับตอบด้วย"คนพี่เอ่ยด้วยสีหวาน"งั้นผมถามบ้าง""ว่ามา"ผมดึงตัวคนพี่มาไกล้ๆ ก่อนที่จะกระซิบเบา"ผมดุนะพี่ไหวหรอ"เมื่อพี่ได้ยินคำถามก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนที่จะตอบคำถามผมหยอกล้อเล่นๆ"น้องดุหรอ พี่ไหวนะ"เเต่ทว่าผมกับทำให้ผมรู้สึกหมั่นใสอย่างอดไม่ได้ ...peeนามปากกาตอนนี้เป็นคู่มาร์คกันน้าาาฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ใจหัวใจของทุกคนด้วยน้าาา#ก็ผมรักพี่twitter:@FcPpm
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น