ก็ผมรักพี่ (perthsaint)

ลำดับตอนที่ #28 : ไม่ดื้อนะคับ

ผมลืมตาขึ้นมาตัวเองกลับมาอยู่ที่ห้อง มือผมถูกจับด้วยมือหนาที่เเสนคุ้นเคย ที่นั้งอยู่ข้างเตียงที่ตอนนี้ฟุบหลับอยู่ข้างๆ ผมเอามืออีกข้างมาลูบหัวคนน้องอย่างเอ็นดู

"อ่าว ตื่นเเล้วหรอคับ?"

เพิร์ธพูดพร้อมเอามือขยี้ตาอย่างงัวเงีย

"คับคนเก่ง งั้นเดี๋ยวเค้าไปทำอะไรให้กินะ"

ผมลุกขึ้นจากเตียงตามความเคยชินเเต่คนน้องที่นั้งอยู่ข้างๆดึงมือผมไว้

ไม่เป็นไรคับพี่ไม่สบายอยู่นะ ผมทำข้าวต้มไว้เเล้วเดี๋ยวผมไปหยิบให้"

"อะ..อื้อก็ได้"

ผ่านไปสักพักคนน้องก็เดินมาพร้อมกับข้าวต้มร้อนๆในมือ เพิร์ธเดินมานั้งที่ิมก่อนที่จะตักข้าวต้มเเล้วเป่าเบา ๆ ทำท่าจะป้อนผม 

"เค้าไม่ได้ป่วยขนาดนั้นสะหน่อย"

"เเต่ผมอยากป้อนหนิ"

"เเต่เค้าอยากกินเองมากกว่า"

"จะให้ผมป้อนเเล้วกินดีๆหรือจะให้ผมกินพี่ดีหละ เมื่อวานยังไมาเส็จเลยนะ เลือกเอา"

เพิร์ธทำให้ผมหน้าเเดงเมื่อเค้าพูดถึงเหตุการเมื่อวานในห้องเก็บของเล็กๆ พูดสะขนาดนี้มีหรอผมจะไม่ยอม

"งื้ออ ป้อนก็ได้"

.

.

.

.

เมื่อเพิร์ธก็เดินไปหยิบยาพาราพร้อทกับน้ำมาวางไว้ข้างเตียง

"กินข้าวเสร็จเเล้วกินยาด้วยนะคับ"

"ไม่กินได้ป่าวอะ"

"ต้องกิน ถ้าไม่กินวันหลังก็อย่ามาเเย่งเบียร์ผมจากมือดื่มสิ"

"ก็เค้าบอกเเล้วเพิร์ธไม่หยุดเองให้พี่ทำไง"

"ก็พี่อยากน่ารักเอง ไม่รู้เเหละยังไงก็ต้องกินงั้นไม่หายนะ"

"ม่ายอาวว มันขม"

"จะกินไม่กิน"

เพิร์ธทำเสียงเเข็งทำนองว่ากำลังดุผมอยู่ ผมก็กลัวน้องดุอยู่นะ เเต่ยามันไม่อร่อยขอสู่ขาดใจ

"ม่ายยกีนน"

คนน้องเดินเข้ามานั้งตรงหน้าก่อนที่จะหยิบยาที่วางอยู่บนโต๊ะเเล้วเอาเข้าปากตัวเองพลางขยับเข้าเข้ามาประกบปากผมไว้

ปากของคนร่างหนาดูดปากผมทีละนิดๆอย่างอ่อนโยนทำเอาผมเคลิ้มจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจู่ๆคนน้องก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออก เเล้วลุกขึ้นไปหยิบนำ้ยื่นให้ 

"น้ำคับ"

"หืม??"

เอ๊ะ ผมสัมผัสได้ถึงอารัยบางอย่างขมๆที่อยู่ในปากของผมหรือว่าเมื่อกี้

"่ผมป้อนพี่เองเเหละ"

คนน้องยิ้มให้อย่างเจ้าเลห์

ผมรับน้ำจากมือของคนน้องมากินยาให้เรียบร้อย

"ไม่ยอมกินดีๆชอบให้ใช้กำลังอยู่เรื่อยเลย"

ผมวางเเก้วไว้โต๊ะข้างๆก่อนที่จะพึมพำกับตัวเองเบาๆ 

"ชอบทำให้เคลิ้ม"

"หื้ม มีอารัยป่าวคับ"

"อ๊ะ..ป..ป่าวๆ"

"งั้นพี่นอนพักก่อนนะอย่าดื้อจะได้หายไวๆ"

"เเล้วเพิร์ธจะไปไหนอ่าา"

"ไปเอาของมาเช็ดตัวพี่นั้นเเหละ พี่อะนอนไปเลยเดี๋ยวผมมา"

End part เซ้นต์

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Part เพิร์ธ

เมื่อผมเดินออกจากห้องก็ตรงไปเอาน้ำใส่กาละมังใบเล็กๆเอาไปใส่น้ำเเล้วก็ผ้าขนหนูเล็กๆสำหรับใช่เช็ดตัวคนพี่ผืนหนึ่งมาเตรียมไว้พลางครุ่นคิดถึงเหตุการเมื่อกี้

'ตอนป้อนยาเกือบกดพี่เซ้นต์ลงบนเตียงเเล้ว หายไข้เมื่อไหร่จะเอาให้ลุกไม้ขึ้นเลยคอยดู'

เเอ๊ดดดดดด

ผมเดินเข้าไปในห้องนอนของคยพี่พร้อมกับอุปกรณ์เช็ดตัวที่อยู่ในมือ เมื่อผมมองคนพี่ก็ทำเอาโมโหนิดหน่อย ก็เเฟนไม่เชื่อฟังก็ต้องโมโหเป็นธรรมดา

"พี่เซ้นต์ผมบอกให้พี่พักผ่อนไง เล่นมือถือเดี๋ยวก็ปวดหัวหรอก "

ผมวางของในมือไว้ที่โต๊ะเเล้วเดินเข้าไปคว้าโทรศัพท์คนพี่ออกจากมือจนคนพี่หันมาเบะปากใส่อย่างงอนๆ

"งื้อออ"

"ดื้อหรอ"

"เค้าจะเล่นเกม"

"พักผ่อนก่อน เดี๋ยวหายเเล้วค่อยเล่น ผมเป็นห่วงพี่นะ"

"อื้อก็ได้"

pee

นามปากกา

เเหะๆ ขอโทดนะ หลงวันคิดว่าเมื่อวานเป็นวันเสาร์

อย่าลืมกดหัวใจ กดเเชร์ ให้ด้วยนะ หรือไม่ก็เม้นหน่อยย

เวลาเห็นเม้นเเล้วรู้สึก มีกำลังใจในการเเต่งอ่าา

#ก็ผมรักพี่

twiter:@FcPpm

รักทุกโคนนน้าา