ก็ผมรักพี่ (perthsaint)

ลำดับตอนที่ #27 : ทำไมพี่เเม่งน่ารักขึ้นทุกวันเลยวะ

 Part Saint

มือแกร่งที่ประสานกับมือบางตั้งแต่เดินเข้ามาในร้าน ก็ปล่อยมือออกหลังไปล็อกประตูก่อนที่จะหันกลับมาหาผมแล้วดันผมให้ชิดกับกำแพงห้องแล้วค่อยๆเลือนมือหนามาจับปลายคางของผมให้เชิดหน้าขึ้นรับใบหน้าคมตรงหน้าเลือนเข้ามามากระซิบข้างหูของผมอย่างแผ่วเบา “ทำไมพี่เเม่งน่ารักขึ้นทุกวันเลยวะ” คำพูดนั้นทำเอาผมหน้าแดงระเรื่อเหมือนมะเขือเทศสุกแต่ก็อดเคืองคนน้องไม่ได้ เรื่องที่ระบายอารมณ์ไปกับการดื่มเบียร์ไปตั้งหลายแก้วผมห้ามน้องก็ไม่ฟัง ผมเริ่มอ่าปากเพื่อที่จะต่อว่าแต่ก็เหมือนว่าเพิร์ธจะรู้ทันเลยจู่โจมเข้ามาอย่างรวดเร็ว ปากของคนร่างหนาเข้ามาประกบริมฝีปากของผมไว้แบบไม่ทันตั้งตัวเล่นเอาสะผมเก็บอากาศไม่ทัน ริมฝีปากอุ่นๆของคนน้องค่อยๆดูดปากผมอย่างอดใจไม่อยู่จนปากของผมเจ่อไปหมด ร่างหนาถอนปากออกก่อนที่จะเลื่อนลงไปไซ้รต้นคอขาวของผมก่อนที่จะดูดมันจนเป็นรอยแดงไปทั่ว “งื้อออออ เพิร์ธไม่ทำรอยสิคับ” เสียงคางเบาๆออกมาจากลำคอของผมยิ่งทำให่ร่างหนาได้ใจเอามือลูบไล้ใต้เสื้อของผม เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์มึนงงจนเวียนหัวไปจนหมด ภาพเริ่มจะพร่ามัวก่อนที่จะมืดสนิท . . . . . ผมลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองกลับมาอยู่ที่ห้อง มือผมถูกจับด้วยมือหนาแสนคุ้นเคยของคนที่นั้งอยู่ข้างเตียงตอนนี้หลับอยู่ข้างๆ

pee

นามปากกา

ขอเปลี่ยนกำหนดการลงนิยายน้าา

คืองานเยอะมากจนไม่ค่อยมีเวลานั้งคิดนิยาย

ขอโทดจิงๆน้าา

รักทุกคนน้าา

กดให้กำลังใจกันด้วยช่วงนี้ต้องการกำลังใจมากเพราะเรียนหนักหวังง่าทุกคนจะชอบตอนนี้นะค่ะ  

T..T