ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ก็ผมรักพี่ (perthsaint)

    ลำดับตอนที่ #24 : คำสัญญา

    • อัปเดตล่าสุด 27 พ.ค. 62




    เชอรีน วิศวะฯ ปี 4 เพื่อนสนิทเซ้นต์ คนรักของสุดยอด







    วันต่อมา



    "พี่เซ้นต์ไปทำไรมาเนี่ย รอยเเดงเต็มตัวเลย"

    มาร์คที่กำลังนั้งกินข้าวอยู่ก็หันมาเห็นก็เห็นพี่เซ้นต์เดินมากับเพื่อนสนิทของตัวเองก็อดเเซวไม่ได้

    "ยุ่งกัดอ่าา พอดีที่บ้านยุงเยอะ"
    "หราาาา"
    "อ..อื้ม"
    "ผมนึกว่าโดนไอเพิร์ธมันดูดมาสะอีก"
    "มึงจะเเซวเมียกูทำไมนักหนาวะ กินข้าวไปเลย"
    "ดูกูใหญ่เลยนะ เดี๋ยวกูจะเต๊าะเมียมึงให้รู้เเล้วรู้รอดไปเลย"
    "ถ้ามึงมาเต๊าะเมียกู กูจะฟ้องพี่กันมึงโดนพี่เค้าโกรธยาวเเน่"
    "เอาสะกูเถี่ยงๆม่ออกเลนนะ"
    "555"

    เซ้นต์ขยับไปนั้งตรงหน้ามาร์คก่อนที่ถามคำถามจนมาร์คตอบไม่เป็นประโยค

    "ตกลงมาร์คกับกัน ยังไงเนี่ยคู่นี้"
    "อ..เอ่อก..ก็"

    "ก็ง้อๆกันอยู่เห็นว่าจะขอคบเร็วๆนี้"

    เพิร์ธที่นั้งอยู่ด้านข้างอมยิ้มกับท่าทีของเพื่อนก่อนที่จะตอบเเทนอย่างละเอียดยิบ

    "ตอบสะละเอียดเลยนะมึง"
    "555"

    เมื่อกินข้าวเสร็จก็เเยกย้ายกันไปเรียนตามตางรางของตน


    [ ไลน์  ]

    เพิร์ธ: พี่เซ้นต์จ๋าาา
    เซ้นต์: อารัย??
    เพิร์ธ: วันนี้พี่กลับก่อนเลยน้าา ไม่ต้องรอเค้า
    เซ้นต์:ไมอ่ะ??
    เพิร์ธ: วันนี้ผมมีซ้อมบอลอ่าา
    เซ้นต์:ไม่เป็นไรเค้ารอได้
    เพิร์ธ: แฟนคายก็ไม่รู้ น่ารักที่สุดเลย
    เซ้นต์: ไม่ต้องมาปากหวานเลย เเล้วเจอกันที่สนามนะ
    เพิร์ธ: ค๊าบบผม

    .
    .
    .
    .
    .

    "เซ้นต์ไปทำรายงานกันปะวันนี้"
    "วันนี้ไม่ได้ ต้องไปนั้งดูเพิร์ธซ้อมบอล"
    "เห้ย พรุ่งนี้ส่งนะ ยังทำไม่ถึงครึ่งเล่มเลย"
    "....อืมงั้นก็ได้ งั้นเเป๊ปนะ"
    "อืม"


    [ ไลน์  ]

    เซ้นต์: เพิร์ธพี่ไปดูเพิร์ธซ้อมไม่ได้เเล้วนะ พี่ต้องไปทำรายงานเดี๋ยวเจอกันที่ห้องนะ

    "บอกน้องเเละไปทำรายงานกัน"
    "ต้องรายงานตลอดเลยไง"
    "อื้ม ที่รีนกับสุดยอดหละตัวติดกันตลอด"
    "ยอดคนหล่ออยู่ในใจรีนเสมอ"
    สุดยอดที่นีชั้งอยู่ข้างๆพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปจับเเก้มเชอรีน
    "ไม่ต้องมาหวานเเถวนี้เลยยอดไปทำรายงานได้เเล้ว"







    part เซ้นต์

    หลังจากที่ผมไลน์ไปบอกน้อง ผมกับเชอรีนเเละสุดยอดก็ไปนั้งทำรายงานที่ห้องของผม พวกเรานั้งทำงานกันพักใหญ่ก่อนที่จะนั้งพักกันพักใหญ่เช่นเดียวกัน


    "เซ้นต์"

    เชอรีนที่เล่นโทรศัพท์เรียกผมด้วยเสียงตกใจเล็กน้อย

    "ไรหรอ??"
    "เเกดูนี้สิ คนนี้ป่าวเเฟนเเก"

    เชอรีนเอาภาพให้ผมดู ทำเอาผมเลือดขึ้นหน้า ไม่รู้จะโกรธหรือจะร้องไห้ดี 

    ภาพที่รีนให้ดู คือภาพของเพิร์ธที่ถอดเสื้อร่างกายชุ่มเหงือยืนข้างๆผู้หญิงที่ไหนไม่รู้

    "เห้ย ใจเย็น"
    "ยอดช่วยปลอบเซ้นต์หน่อยสิ"
    "เอ้า เห้ยเซ้นต์เป็นไรวะ"
    "เราอยากอยู่คนเดียว"
    "งั้นพวกเรากลับก่อนก็ได้ เดี๋ยวรายงานเรากับยอดทำให้นะ"
    "เอ้าา"
    "เอ้าอะไรช่วยเก็บของสิ"
    "คับๆ"

    รีนกับยอดเก็บของเสร็จก็เดินออกไปทันที เหมือนไม่อยากขัดใจผมตอนนี้เพราะอาจจบไม่สวย 

    .
    .
    .
    .
    .
    .

    "พี่เซ้นต์จ๋าาา"
    เพิร์ธที่พึ่งกลับมาอยู่ในชุดยูนิฟร์อมของมหาลัย เสื้อสีขาวที่ชุ่มเหงือจนเห็นเเผ่นหลังเเละหน้าทองเป็นมัดๆ เห็นผมที่นั้งอยู่ที่โซฟาใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา

    "พี่เซ้นต์เป็นไร "

    ผมปาดน้ำตาของตัวเองก่อนที่จะเอ่ยถามเพิร์ธด้วยท่าทีจิงจัง

    "วันนี้ไปทำไรมา"
    "ซ้อมบอลไงคับ"
    "ซ้อมบอลทำไมต้องถอดเสื้อด้วย  ชอบโชว์หรอ"
    "หึงผมหรอ"

    คนน้องลงมานั้งข้างๆก่อนที่จะเอามือมาปาดคราบน้ำตาของผม 

    "อืม ตกลงคือชอบโชว์ใช่ไหม"
    "ป่าว อากาศมันร้อนก็เลยถอดเฉยๆ"
    "เเล้วผู้หญิงคนนั้นอ่ะ"
    "คนไหน?? อ๋อน้องคนนั้นเค้ามาขอถ่ายรูปไม่มีไรจิงๆ"

    ผมลุกขึ้นมายืนกอดอกพร้อมกับทำหน้ามุ้ย

    "....."

    เพิร์ธเข้ามาโอบกอดผมจากด้านหลัง

    "ไม่โกดผมน้าา"
    "....."
    "พี่เซ้นต์"

    ผมหันหน้ากลับมาหาเพิร์ธ

    "ถอด"
    "ถอด??"
    "ถอดเสื้อ"
    "หืม??"
    "ถอด"

    เพิร์ธทำตามที่ผมสั่งโดยค่อยๆเเกะกระดุมออกทีละเม็ดก่อนที่จะโยนเสื้อไว้บนโซฟา 

    ผมเอามือไปหยิกที่หน้าท้องเป็นมัดๆของเพิร์ธจนเกิดเป็นรอยเเดงเพิร์ธร้องออกมาด้วยความเจ็บ

    "โอ้ยย"

    ผมเดินร้องไห้ไปนั้งปลายเตียง

    "คืนนี้ไม่ต้องมานอนกอดเค้าเลยนะ"


    end part เซ้นต์









    part เพิร์ธ



    ผมเดินตามคนพี่ไปปลายเตียงพลางพูดง้อ

    "ไม่งอนสิคับ ผมขอโทด ผมจะไม่ทำให้พี่ต้องร้องไห้อีกผมสัญญา"

    ผมเข้าใจความรู้สึกหึงหวงของคนพี่จึงทำให้ผมไม่โกธดเคืองกับสิ่งที่คนพี่ทำเมื่อครู่เลยเเม้เเต่นิด เเต่ผมไม่ชอบว่าลาเห็นพี่ร้องไห้เเบบนั้น ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่ร้องไห้อีก ผมสัญญา

    "..."
    "ไม่เอาไม่ทำหน้ามุ้ยอย่างนั้นสิ"

    ผมเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆจนได้ยินได้เสียงลมหายใจของอีกฝ่าย ก่อนที่จะประกบจูบอย่างอ่อนโยน 

    "ผมขอโทษ"
    "หายโกรธก็ได้....เเต่อย่าลืมรักษาสัญญานะ"
    "อื้ม...งั้นคืนนี้ผมก็นอนกอดพี่ได้เเล้วใช่ป่าวว"
    "ไม่ ไปอาบน้ำก่อนเหงื่อเต็มตัวขนาดนี้ มันเหนี่ยว"
    "อาบน้ำเเล้วกอดได้ป่าวว"
    "ถ้าอาบเเล้วกอดได้"
    "งั้นรอผมเเป๊ป เดี๋ยวมากอดน้าา"




    ผมสัญญาว่าจัไม่ทำให้พี่ต้องเสียใจจะไม่ทำให้พี่ต้องร้องไห้อีก







    pee
    นามปากกา



    ขอโทดน้าที่วันนี้พีลงนิยายช้า
     ด้นสดเขียนเสร็จลงเลยอาจจะมีคำผิดบ้างต้องขออภัยจิงๆ
    เเต่ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในใจนักอ่านทุกคนด้วย

    พรุ่งนี้เปิดเทอมอาจจะลงนิยายช่วงเย็นนะค่ะ


    เเล้วก้ขอบคุนที่เข้ามาอ่านนะรักทุกคนเลย

    twiter:@FcPpm









    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×