ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ก็ผมรักพี่ (perthsaint)

    ลำดับตอนที่ #20 : เด็กน้อย

    • อัปเดตล่าสุด 1 พ.ค. 62


    โรงอาหาร

    "กูมีวิธีที่จะให้พี่กันหายโกรธมึงเเล้ว"
    "อะไร ทำไง บอกมาเร็ว"
    "ลองตามง้อเค้าสิเเบบ ไปไหนไปด้วย ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก"
    "เเล้วถ้าพี่เค้าไม่หายโกดกูหล่ะเมิง"
    "กูก็ไม่รู้เหมือนกัน "
    "เอ้า"
    "ลองทำวิธีนี้ไปก่อน ละกัน"
    "วิธีเเบบนี้มึงไม่น่าจะคิดได้"
    "ว่ากูโง่หรอ"
    "เห้ยป่าวว กูไม่ได้พูดนะมึงกูเเค่สงสัยเฉยๆ"
    "เเล้วไป"
    "ตกลงมึงเอาวิธีนี้มาจากไหน"
    "เมื่อวานกูไปปรึกษาเมียสุดที่รักของกูมา"
    "เอาเมียมาขิงกูอีก"
    "555เรื่องของกู...เอ่อ วันนี้กูมีนัดกินข้าวกับเมียไปก่อนนะ"
    "อ..เอ้า มีเมียเเล้วลืมเพื่อนเลยนะ"

    End Part มาร์ค

    ผมนั้งก้มหน้าอยู่ที่อัศจรรย์ข้างสนามบอลพักใหญ่
     ลูกบอลลูกหนึ่งก็กิ้งมาที่เท้าของผมพร้อมกับเสียงที่คุ้นเคย 

    "ไอกัน ไปเก็บลูกบอลดิ๊"
    "กูอีกเเล้วหรอ เออๆ"

    จิตใต้สำนึกที่เเสนจะเป็นคนดีของผมก็เอื้อมมือมาเเตะที่ลูกบอลพร้อมกับมือบางของชายปริศนา ทำให้ผมเงยหน้าขึ้น

    "น้องมาร์ค"

    "พี่กัน"

    ผมไม่คิดว่าจะเจอพี่กันเลย เพราะพี่เค้าพยายามหลบหน้าผมตลอดทั้งวัน ตอนนี้มือของเราสัมผัสกันเเต่พี่กันกับก็หลบตาผม พี่กันกระชากลูกบอลออกจากมือผมก่อนที่จะหันหลังกลับเเละกำลังจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้น ผมจึงตะโกนขึ้น

    "พี่กันผมขอโทษ พ..พี่.."

    เสียงของผมทำให้คนในบริเวณนั้นหันมามองเป็นสายตาเดียวกันรวมทั้งพี่กัน

    "พี่ไม่ต้องคุยไม่ต้องยุ้งกับผมอีกก็ได้......."

    ผมยังพูดไม่ทันจบน้ำตาของผมก็ไหลพรากออกมา

    "ต..ตะ..เเต่เเค่ผมอยากให้พี่ยกโทษให้...ผม"

    เเล้วอยู่ๆฟ้าก็เป็นใจ คนพี่วางลูกบอลในมือลงเเล้วค่อยๆเดินมาใกล้ๆพร้อมกับโอบกอดผมไว้เเน่น


    "เด็กน้อยเอ้ย ง้อพี่ไม่ต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้ก็ได้"

    พี่กันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานพลางลูบหัวผม

    .
    .
    .
    .

    "กูกลับก่อนนะ"

    พี่กันบอกลาเพื่อนก่อนจะชวนผมไปกินข้าวที่ร้านหน้า ม. 





    ณ japan




    "เฮียเเปลนเอาเหมือนเดิมคับผม"

    ผมตะโกนบอกพี่เเปลนผู้เป็นเจ้าของร้านหลังจากนั้งที่โ๖๊ะประจำกับพี่

    "พี่กันเอาอะไร วันนี้ผมเลี้ยง"
    "เห้ย ๆ ไม่เป็นไรครั้งที่เเล้วเราก็เลี้ยงพี่ไปเเล้วทีนึงนะ"
    "ไม่เป็ไรเลยพี่คิดสะว่าผมฉลองที่พี่หายโกรธผมละกัน"
    "พี่บอกเเล้วไงว่าไม่เป็นไรเเล้วอีกอย่าง...ใครบอกว่าพี่หายโกดเเล้ว"
    "เอ้า งี้ก็ได้หรอ??"
    "ได้หมดท่าสดชื่น"
    "พี่กานน หายโกดผมเถอะนะ ให้ผมทำอะไรก็ได้ผมยอมน้าาา พี่น้าา"
    นพี่ผุดยิ้มเจ้าเลห์บนใบหน้า
    "พูดเเล้วนะ"

    pee
    นามปากกา


    เเหะๆ มาเร็วไปเร็วไม่ว่ากันน้าาา
    อ่านนิยายให้สนุกนะค่ะ

    twitter: @FcPpm



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×