ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ก็ผมรักพี่ (perthsaint)

    ลำดับตอนที่ #13 : นี่ห้องพี่เอง :)

    • อัปเดตล่าสุด 19 เม.ย. 62


    part เพิร์ธ

     

    คนเป็นพี่นั่งอยู่เบาะด้านข้างคนขับ ที่ตอนนี้กำลังพิงกระจกรถ หลับตานอนอย่างอ่อนเพลีย ผมที่กำลังขับรถอยู่เหลือบตามองเป็นระยะ ๆ

     

    "น่าจะหลังนี้หละมั้ง"

     

    ผมพึมพัมกับตัวเองเบา ๆอย่างไม่ค่อยเเน่ใจ

     

     

    ผมจอดรถที่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ก่อนที่จะเอื้อมตัวไปสกิดคนพี่เบา ๆ 

     

    "พี่เซ้นต์คับ พี่เซ้นต์"

    "หืม~~"

     

    คนพี่ขยับตัวหันไปอีกทางทำเอาผมยิ้มไม่หุบ(:'เวลาพี่นอนพี่ก็น่ารักนะ ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ ไม่ดีต่อใจซะเลย' ผมขยับตัวเข้าไปใกล้ๆจนปลายจมูกชิดติดกัน ผมได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายที่กำลังรดต้นคออยู่ ใบหน้าได้รูป ทรงสวยที่ตอนนี่เจ้าของใบหน้านั้นกำลังหลับตาพริ้ม -_- ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอ่อนกำลังยิ้มหวานเหมือนกำลังฝันดี

    ผมจ้องมองริมฝีปากนั้นอย่างหลงไหล......เเต่เเล้วผมก็ทำตาโตเพราะคนพี่ขยับตัวทำให้ริมฝีปากของเราชนกัน ผมรีบตั้งสติก่อนที่จะถอนริมฝีปากออกอย่างรวดเร็ว

     

    "กูทำอะไรวะเนี่ย"


    ผมพึมพัมกับตัวเองพร้อมจับริมฝีปาก ผมเริ่มเเน่ใจเเล้วว่าการรับน้องฐานสุดท้ายที่เราเคย....จูบกัน ความหวานนั้นไม่ได้มาจากลูกอมเเต่อย่างใด เเต่มาจากริมฝีปากคนพี่อย่างเเน่นอน

     

     

    End the part Perth 

     

     

    หลังจากนั้นไม่นานพี่เซ้นต์ก็ตื่นจากห้วงเเห่งนิทรา


    "หืม~~ ถึงเเล้วหรอ"


    คนเป็นพี่พูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นขยี้ตาให้ตนตื่น


    "ทำไม หน้าเเดงอย่างงั้นละ..."

    ".... o///o..... ป่าว..คับ..ไม่มีอะไร"

    "หาว~ กี่โมงเเล้วหรอ"

    "อะ.... เอ่อ...เที่ยงคืนคับ"


    รุ่นน้องหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อดูเวลา


    "ห๊า!! เที่ยงคืนเเล้วหรอเนี่ย"

    "เที่ยงคือเเล้วหรอ ประตูหอปิดเเล้วมั้งเนี่ย ทำไงดี ๆ"


    เพิร์ธพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง


    "นอนค้างบ้านพี่ก่อนก็ได้นะ นี่ก็ดึกมากเเล้วขับรถกลางคืนมันอันตรายนะ พรุ่งนี้วันเสาร์ค่อยกลับก็ได้นะ"


    ชายสูงร่างบางบอกกับรุ่นน้องที่นั่งอยู่ข้างกายด้วยความเป็นห่วง


    "ได้หรอคับ"

    "อื้ม ก็อุส่ามาส่งเข้าบ้านกันเถอะ"

     

    เมื่อพูดจบก็ลงจากรถทันที 



     

    มีหญิงชราออกมาต้อนรับ


    "สวัสดีคับ ป้าเพ็ญ"


    ชายร่างสูงทักทายหญิงชราคนสนิท


    "สวัสดีค่ะ คุณหนูทำไมวันนี้กลับดึกจังเลยค่ะ"

    "พอดี วันนี้มีน้องเลี้ยงข้าวอ่าคับ"


    คนพี่พูดจบก็หันมามองรุ่นน้องที่เดินตามหลัง


    "เอ๋.... นี้เพื่อนคุณหนูหรอค่ะ หรือว่า จะเป็นเเฟน^^"


    ป้าเพ็ญยิ้มร่า ก่อนที่จะเเซวชายหนุ่มอย่างสนิทสนม


    "ป้าเพ็ญอย่าเเซวเซ้นต์อย่างั้นสิคับ >/////<"

    "หน้าเเดงหมดเเล้วค่ะคุณหนู ก็คุณหนูไม่เคยพาเพื่อนมาบ้านเลยหนิค่ะ"

    "นี้รุ่นน้องผมคับ ชื่อเพิร์ธ ตอนนี้มันดึกมากเเล้วเซ้นต์เลยอยากให้น้องเค้าค้างที่นี่ก่อนได้ไหมคับ"

    "ได้อยู่เเล้วค่ะเเต่....ห้องนอนเเขกไม่ว่างเเล้วหนะสิค่ะ"

    "....??...."

    "วันนี้คุณรัศมีพึ่งกลับมาจากอเมริกาก็เลยมาเยี่ยมคุณนาย 2-3วันค่ะ"

    "งั้น...."


    คนพี่กอดอกเหมือนดำลังใช้ความคิด


    "ให้น้องนอนห้องผมก็ได้คับ.....ป้าเพ็ญไปพักผ่อนเถอะคับวันนี้ป้าเหนื่อยมาทั้งวันเเล้ว"

    "0___0"


    ป้าคนสนิทยิ้มหวานให้ก่อนเดินจากไป


    "ส่วนเราไปพักผ่อนเถอะ ป่ะ"


    ร่างสูงจับข้อมือรุ่นน้องหลวม ๆ เเล้วพาเดินขึ้นชั้นบนของบ้านก่อนที่จะมาหยุด


    "นี่ห้องพี่เอง"



    Pee   

    นามปากกา




    ติชมกันได้(:




    twitter: @FcPpm

    #ก็ผมรักพี่
    ฝากติดตามด้วยนะค่ะ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×