คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : รางวัลใหญ่นี้เป็นของคุณ
“ใบสุท้าย สาธุ ราวัลที่ห้า็ยัี ่วยลู้า้วยเถ้อะ” เพรพลอยยมือพนมท่วมหัว ลท้ายำภาวนาเสียสู
เอเรียนึ่ทำหน้าที่รอัวเลรวราวัลสลาินแบ่รับาลบนมือถือให้เธอยิ้มำ านั้น็เริ่มัวเลที่เธอบอ้าๆ ัๆ ทีละัว
“เย้ ุไม่ถูราวัล” เาประาศราวับไ้พิิยอเาเอเวอร์เรส
“มันน่าีใอะไรนัหนา” เพรพลอยปาลอเอรี่ใบสุท้ายใส่หน้าเา แ่มันร่วลพื้นระหว่าทาไปอรวมับพรรพวที่ลายเป็นแ่เศษระาษในพริบา “สอร้อยใบ ไม่ถูเลยสัใบแม้แ่เลท้ายสอัว สุยอ มีใรอาภัพว่านี้อีไหม”
“นี่ไ ุ๊าเป็ทีุ่ไ้มา อย่าน้อยวันนี้็ยัมีโบ้า”
เาูุ๊าเป็ยาัวเล็ๆ สีเหลืออ๋อยราวัลาารยิปืนให้ป้ายล้มในานวัึ่ัั้แ่่ว่อนวันลอยระทล่วเลยนถึืนนี้
“น่ารัีเนอะ บีบแล้วร้อ้วย” เธอบีบท้อเป็ใส่หูเอเรียนประอบ
ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ
“เหมือนุเลย น่ารั ร้อเสียั”
พอเห็นเธอวั้อนวให่เา็วามือถือไว้้าเีย
เพรพลอยมออย่าๆ ู่ๆ เา็ลุึ้นถอเสื้อผ้าเสียอย่านั้น ยัไม่ทันมีโมเมน์โรแมนิอะไรเลยสันิ แถมมัร...เรือำน้ำ...ะเรียอะไร็แล้วแ่็ูพร้อมปล่อยออยู่ลอเวลา เธอมอามร่าสมบูร์แบบที่ลับมานอนหายลาเีย
“มาึ้นราวัลที่ผมรับทูนหัว ำหมายเลบนลอเอรี่ไ้ไหม”
“ใระำไม่ไ้”
“ราวัลให่นี้เป็นอุ มาสิรับ” เาับราวัลรูึ้นล หัวราวัลบานให่แล้ำยั่วเย้าให้เธอลืนน้ำลายลอ
เพรพลอยเอื้อมมือไปับโยอัโนมัิโยที่เาไม่้อออำเื้อเิ้ำ ะว่าไปั้แ่เมื่อืนเธอ็ับไปหลายรั้แล้ว เธออบที่เห็นสีหน้าอนหล่อูทรมานามือน้อยๆ อเธอ
“เมื่อืน็แ็พ็อแามือันไปแล้วนะ ไม่เบื่อเหรอ”
“ินรับ วันนีุ้้อิน ผมสะอาปลอภัยใส่ถุมาั้แ่หัมีเ็ส์” เาบรรยายสรรพุเสร็สรรพ
เพรพลอยลุไปถอเสื้อผ้า เสียู้ปาัมาานบนเียเมื่อร่าเปลือยาวผ่อแ้ม้วยรอยราาเา้าวเท้าลับมา เาพยัหน้าให้ เธอึวาาร่อมไปบนหน้าเา ลีบายแเรื่อยั่วยวนัหานลาายเาอบสนอผลิน้ำาวใส เธอับแท่ร้อนยาวให่ล้นมือที่แ็เป็นหินร้อนเป็นไฟรูึ้นลสอสามรั้ แบลิ้นเลียบนหัวมัรผยอ
“อ๊า ีรับ” เาร้อำราม่อนะระหัวึ้นยีลิ้นบนเม็ทับทิมหวาน สุมวามเสียว่านไปถึปาน้อยๆ ให้ระหายอยาินเามาึ้น
เพรพลอยโล้มไล้ลำายลอวามยาว แล้วรอบปาลบนส่วนหัว นาอมันลายเป็นอุปสรร่อปาเล็ๆ เธอรับมันเ้าไปไ้แ่มิอบหัว็อึอัหายใไม่ออ ึ้อใ้สอมือ่วยสาวประอบัหวะ น้ำหล่อลื่นอเาล้นปาไหลย้อยให้เธอ้อเรู่ลืน
เอเรียนแทบไม่เป็นผู้เป็นน อสุรายระหายรัในายเาผลัันให้เร่วัลิ้นออน เสียเธอรีร้ออยู่บนแ่นายเา ร่อนสะโพใส่หน้าเาน่ำุ่ม
เพรพลอยำลำายเาแน่น อยาให้ร่อร้อนถูแทนที่้วยสิ่ที่อยู่ในมือมาว่า เธอึันัวึ้นาปาเาแล้วยับลมาลาร่าเา เอเรียนปล่อยัวไปามพายุอารม์ใร่ที่ำลัโหมหนัแบบู่ไม่ลับ เสียำรามอเาประสานับเสียรีร้อั้อ ะที่เพรพลอย่อยๆ ัวลบนท่อนลำยาวรุระ
มันเสียวยิ่ว่ารั้ไหนๆ หัวใายหนุ่มหิสาวสั่นไหวับารสอประสานแบบไม่มีอะไรมาวาั้น พอเธอเริ่มยับโย เา็ส่แรระแทึ้นรอรับ
ความคิดเห็น