ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นายปีศาจกะความซวยรอบสอง
วันจันทร์ ณ โรงเรียน
ห้องน้ำหญิง
ฉันกำลังทาแป้งเพื่อลบความมันออกจากใบหน้า และเพื่อหน้าผ่องใสนวลตา อ่ะ ลิปมันนิดนึง
ปากจะได้ชุ่มชื้น แง่มๆ อร่อยดีแฮะ ลิปมันรสสตรอเบอรี่
ผลั่ก ลิปมันในมือตกลงพื้นโดยร่างหนึ่งที่วิ่งเข้ามาชนฉัน
“เฮ้..” ในขณะที่ฉันกำลังจะเอ่ยปากด่าเพราะความเจ็บด้วยแรงกระเเทกและโมโหที่ลิปของฉันตกไปอยู่ที่พื้น “กรี๊ดดดดดดดด ผู้ชาย นายเข้ามาในห้องน้ำหญิงได้ไงยะ” กำลังจะด่าต่อแต่อีตานั่นปิดปากฉันไว้ แล้วลากฉันเข้าไปในห้องส้วม อย่านะจะทำอะไรชั้น...แง้ แม่จ๋าช่วยด้วย
“ขอโทษที แต่ช่วยเงียบแป๊ปนึงนะ” อีตานั่นพูดขณะที่ปล่อยมือฉันพลางปิดประตูแล้วล็อคกลอน เอ่อ.. อย่างนี้ฉันควรจะเงียบเหรอยะ
“ช่ว...”อีตานั่นเอามือปิดปากฉันอีกครั้งเมื่อเห็นฉันทำท่าจะร้อง
“บอกว่าให้เงียบไงเล่า ชั้นไม่ปล้ำเธอหรอกน่า เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมันตามเข้ามา” เขาพูดพลางมองที่ตาฉัน โอ๊ะ น่ารักแฮะ เฮ้ย ไม่ใช่เวลามาปลื้มมัน ฉันพยักหน้าเบาๆ เขามองหน้าฉันแล้วค่อยๆปล่อยมือออก
“กรี๊...”
“เอ๊ะ เธอนี่ยังไงนะ เข้าใจยากจริง หุบปากนะ ” ฉันมองหน้าด้วยความกลัว พยักหน้ารับคำ คราวนี้เขาค่อยๆปล่อยมือออกจากปากฉัน ใครจะเงียบเล่า ไอ้บ้า “ช่วย...อุ๊บ” เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น อีตานี่มันจูบปากฉัน ไม่นะ... ฉันตัวแข็งด้วยความตกใจ น้ำตาคลอเบ้าตา
“เฮ้ย เมื่อกี้มันก็อยู่แถวนี้นี่หว่า ไหนวะ หรือว่ามันเข้าไปในห้องน้ำหญิงวะ” เสียงผู้ชายข้างนอกตะโกนโหวกเหวกจนได้ยินมาถึงข้างใน หมอนั่นถอนริมฝีปากออก ฉันทรุดตัวลงด้วยความตกใจ น้ำตาไหลอาบแก้ม..
“เมิงจะเข้าไปดูรึเปล่าล่ะ เฮ้ย อาจารย์มา แมร่งเอ๊ย หนีไปได้ ไปเหอะ เดี๋ยวโดนลากเข้าห้องปกครอง”
เสียงฝีเท้าคนกลุ่มหนึ่งวิ่งห่างออกไป ตานั่นเลยมองมาที่ฉัน
“ขอโทษอีกทีนะ ก็เธอไม่ยอมเงียบนี่นา” เขาช่วยพยุงฉันขึ้นมา ไอ้..แกยังว่าเป็นความผิดของฉันอีกเหรอ หลังจากหายเอ๋อจากการโดนผู้ชายที่ไหนไม่รู้จูบ
ผั๊วะ เสียงอะไรเหรอ เสียงขาของฉันเตะเข้าเต็มแรงไปยังเป้ากางเกงของอีตานั่นน่ะสิ
“โอ๊ยยยยยยยยยย เธอ”หมอนั่นบิดตัวไปมาด้วยความเจ็บ ชิ สมน้ำหน้า เมื่อกี้เพราะชั้นตกใจอยู่หรอกนะ
ฉันปาดน้ำตาออก
“จำไว้นะ ผู้หญิงน่ะไม่ได้มีไว้รังแก” ชั้นมองหน้าแล้วพูด เพิ่งเห็นร่องรอยบาดแผลจากการต่อสู้ ตรงหน้าผากข้างซ้ายมีเลือดออก รอยเขียวตรงมุมปากข้างขวา และหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียวเพราะฝีมือฉัน
“ยัยบ้า ฉันก็ไม่ได้อยากจูบเธอนักหรอกนะ ก็แหกปากอยู่ได้ อู๊ย ถ้าชั้นมีลูกไม่ได้เธอจะรับผิดชอบไม๊เนี่ย”
“เรื่องของนายสิ สมน้ำหน้า” ฉันแลบลิ้นใส่ เล่นกะใครไม่เล่น เชอะ ความผิดชั้นเหรอที่นายไปถูกเค้าไล่ตีมา ความผิดชั้นเหรอที่อยู่ในห้องน้ำหญิง ถ้าชั้นอยู่ห้องน้ำชายก็ว่าไปสิ อีตาบ้า ไอโรคจิต
“เธอ... อู๊ยยยย จำไว้นะ”
“จำอะไรยะ ชั้นสมองปลาทอง จำอะไรไม่ได้หรอก ไปนะบาย” ฉันว่าพลางหยิบกระเป๋านักเรียนกำลังจะก้าวขาออกจากห้องน้ำ อีตานี่ดันจับขาไว้ ย้าก อย่าเงยหน้าอย่างงั้นสิ แกก็เห็นกางเกงลิงชั้นสิ วันนี้ใส่ตัวเก่ามาด้วย (เอ่อ เป็นห่วงเรื่องไรกันแน่) เดี๋ยวปั๊ดถีบหน้าหงายอีกรอบ
“โอเค ขอโทษ เอาเป็นว่าช่วยฉันหน่อยได้ไหม พาฉันไปขึ้นแท็กซี่หน่อยนะ”
ทำเสียงอ่อนเชียว เอาวะ ทิ้งไว้นี่เดี๋ยวตาย เจอรอยนิ้วมือของชั้น ชั้นได้กลายเป็นฆาตกรเอาน่ะสิ
ฉันช่วยพยุงเขาขึ้นมา แล้วพาเดินออกไปหน้าประตูโรงเรียน
แท็กซี่คันสีชมพูน่ารักผ่านมาพอดี
ฉันเปิดประตูให้นายนั่นเข้าไปนั่ง
“ไปบ้านวังมังกรครับ” เขาว่าแล้วลากชั้นขึ้นแท็กซี่ไปด้วย
“เฮ้ย ไม่ไป ก็ขึ้นแท็กซี่แล้วนายก็ไปเองสิ”
“เธอต้องรับผิดชอบไปส่งฉันถึงบ้าน” มือที่จับฉันแน่นกว่าเดิม
“อ้าว” ฉันแกะมือออก บ้านนายขายกาวรึไง ทำไมมันเหนียวงี้อ้ะ
“พี่โชเฟอร์ครับ ออกรถเลยครับ”
ว่าแล้วพี่โชเฟอร์ก็ออกรถไป แง้ นี่มันหกโมงแล้วนะยะ ฉันหันไปมองหน้าคนลากมาอย่างเคืองๆ แต่อีตานั่นกลับหลับตาพริ้ม อ่านะ หน้าตาอย่างน่ารัก ถ้าไม่ติดว่าดิบเถื่อนเหลือเกินล่ะก็ เชอะ แต่นิสัยแย่อย่างนี้ไม่เอาหรอก แต่ก็นะ น่ารักน่าหม่ำจัง เอ่อ ตกลงกรูเป็นโรคจิตรึเปล่าฟระ
“ถึงแล้วครับ” พี่โชเฟอร์หันมาบอก ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย ฉันหันไปมองบ้านผ่านกระจกรถง่ะ บ้านรึวังอ่ะ ใหญ่ซะ
ตานั่นจ่ายเงินพี่คนขับเเท๊กซี่
“ลงไปสิเธอ รึจะให้ฉันถีบลงไป”
อ้ะ ไอ้นี่ชักได้ใจ ฉันลงจากรถ ยืนรอตานั่นลงมา แท็กซี่ก็จากไปแล้วตานั่นก็ล้วงไปในกระเป๋าหยิบอะไรบางอย่างออกมา
แว่นตา...
“นายสายตาสั้นเหรอ”
“เปล่า” เขาตอบพลางกดกริ่งประตูบ้าน
“สายตายาวเหรอ”
“เปล่า”
อ่าว แล้วใส่แว่นทำไมฟะ-_-“
“ใครคะ” เสียงใสๆดังมาจากออกมา
“ เลย์เองครับ” พูดเพราะเชียวนะยะ
“ อ๋อ คุณหนูเลย์ รอสักครู่นะคะ”
คุณหนู -_-“ อีตานี่น่ะนะ โอเคหน้าตาก็ใช่อยู่ แต่บุคลิกม่ายยยยยยยยยย
ประตูอัตโนมัติด้วย เอิ๊ก ไฮโซจังฟระ อีตานี่มันลูกคนรวยชัดๆ แล้วนี่ชั้นมายืนทำไรตรงนี้
“งั้น ฉันกลับละนะ”
“บาย” เขาตอบ
แค่เนี๊ยะ คนอุตส่าห์ช่วย ไอ้ฟายยยย (รู้สึกว่าเธอจะเตะเค้านะ-_-)
“นี่นายจะไม่ขอบคุณชั้นเลยเหรอ”
เขาหันมา ล้วงกระเป๋าหยิบใบร้อยสองใบยัดใส่มือฉัน
“อ่ะ ค่ารถ ขอบใจนะ” ว่าแล้วก็เดินเข้าบ้านไป แล้วประตูปิดทันที ทิ้งฉันยืนงง
“ว๊าย คุณหนูไปโดนอะไรมาคะ” เสียงแม่บ้านดังออกมา
“อ๋อ พอดี ซ้อนมอร์เตอร์ไซค์เพื่อนแล้วรถล้มน่ะครับ ไม่เป็นไรครับไม่ต้องห่วง” เสียงอีตานั่น พูดซะเพราะเชียว ใช่คนเดียวกันกับที่ชั้นคุยด้วยมะกี้เหรอ -_-^
ชิ ตาบ้าเอ๊ย คิดว่าคนซื้อได้ด้วยเงินเหรอยะ อิอิ ตั้งสองร้อยแหน่ะ ค่ารถแค่ยี่สิบเอง กำไร
กลับบ้านดีกว่า เหนื่อยชะมัด ฮึ่ย ต้องรีบไปล้างปาก เพิ่งนึกได้ว่าโดนมันจูบ เเง้ >_<แม่จ๋ามีเดตตอลไม๊อ่ะ หนูจะล้างปาก
....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น