Remenber(TVXQ)

ลำดับตอนที่ #5 : -*-ตอนที่ 5-*-

5
“ยุนโฮมาทำอะไรที่นี่เหรอ”มีผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงเดินมานั่งเกาะแขนรุ่นพี่ยุนโฮ
พร้อมส่งสายตามาให้ฉันอย่างไม่เป็นมิตร
“แล้วเธอล่ะมาทำอะไรที่นี่” รุ่นพี่ยุนโฮถามพลางทำหน้าไม่ใส่ใจ ผิดกลับผู้หญิงคนนั้นที่ทำหน้าดีอกดีใจเหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์อย่างนั้นแหละ
“ฉันเหรอหมายถึงฉันเหรอ”
“ใช่”
“ฉันน่ะนะมีลางสังหรณ์ว่าจะได้เจอเธอฉันก็เลยออกมาเดินเล่นแล้วก็ได้เจอเธอจริงๆ อย่างนี้เค้าเรียกว่าพรหมลิขิตว่าไหม”
“เพ้อเจ้อ”
“ยุนโฮ ฉันยังรอเธอเสมอนะ”เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ไม่จำเป็นหรอก ถึงเธอจะรอฉันอีก10ปีข้างหน้าฉันก็ไม่มีวันกลับไปหาเธอรู้ไว้ซะด้วย”
“ไม่ ฉันไม่สนหรอกยังไงฉันก็จะรอ” เธอพูดพร้อมเกาะแขนเขาแน่นยิ่งขึ้น
“ปล่อย”
“ยุนโฮ”
“ฉันบอกให้ปล่อยไง!”รุ่นพี่ยุนโฮตวาดพร้อมทำสีหน้าน่ากลัวใส่ผู้หญิงคนนั้น
“ยุนโฮ อึกอะอื้น ทำไมเธอถึงใจร้ายกับฉันนัก”ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมทั้งร้องไห้
“ขอโทษ”
“ยุนโฮ!” เธอพูดพลางสวมกอดรุ่นพี่ทำให้คนในร้านมองกันใหญ่เธอร้องไห้ไม่หยุดหย่อน
“แชรัม ฉัน เออ เธอช่วยปล่อยก่อนได้ไหม”รุ่นพี่พูดกับเธอด้วยท่าทางที่เหลืออดเมื่อเธอเห็นท่าทางอย่
างงั้น เธอจึงยอมปล่อยแต่โดยดีแล้วมองหน้ารุ่นพี่ยุนโฮ
“ฉันจะพูดอีกครั้ง ฉันจะไม่กลับไปหาเธอ”
“ทำไม!”เธอตะโกนถามพลางร้องไห้อีกครั้ง ทำให้รุ่นพี่ที่พยายามระงับอารมณ์โกรธพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเหมือนเมื่อกี้นี้ก่อนมองหน้าฉันทีนึง แล้วพูดว่า
“ถึงเธอจะมาอ้อนวอนฉันยังไงฉันก็ไม่สนเพราะคำตอบคือไม่!”
“ฮือ อะอึก ฮื้อ กรี๊ด!”แชรัมร้องไห้อีกครั้งพร้อมเสียงกรีดร้อง
“ยุนโซเราไปกันเถอะ”รุ่นพี่พูดพลางยื่นมือมาให้ฉัน
จะว่าไปแล้วผู้หญิงคนนั้นทั้งสวยทั้งน่ารักทำไมรุ่นพี่ถึงทิ้งได้ลงคอนะ ขณะที่เรากำลังจะออกจากร้านไอศกรีมนั้นแชรัมก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด
“แต่เรามีอะไรกันแล้วนะ!”
คำพูดนั้นทำให้รุ่นพี่ยุนโฮกับฉันชะงักกึก โฮ้พระเจ้ารุ่นพี่มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ทำให้ฉันอาฟเตอร์ช็อคมากเมื่อรุ่นพี่เห็นสีหน้าฉันก็หันขวับไปที่ผู้หญิงคนนั้นทันที
ทำให้ผู้หญิงคนนั้นมองด้วยสีหน้าที่พึงพอใจ
“แชรัม!”รุ่นพี่ยุนโฮเรียกชื่อเธออย่างโกรธจัด
“อะไร กลัวนังนั่นจะได้ยินหรือไง”
“ถึงฉันจะเคยมีอะไรกับเธอแต่มันก็แค่ครั้งเดียวก็เธอดันมาเสนอตัวให้ฉันแล้วใครหน้าไหนจะไม่โง่เอา ห๊ะ” รุ่นพี่พูดอย่างเหลืออดทำให้ผู้หญิงคนนั้นอึ้งไปพักนึงก่อนจะตั้งสติได้ใหม่เธอจึงพูดว่า
“ถึงฉันจะเสนอตัวให้เธอแต่ฉันก็รักเธอจากใจจริงนะ”
“แต่ฉันไม่ได้รักเธอ”
“ไม่จริง เธอรักฉัน ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดีเธอถึงได้สนใจมันนักหรือว่าผู้หญิงคนนั้นยังบริสุทธิ์อยู่เธอ
็เลยสนใจเป็นพิเศษใช่ไหมล่ะ”
“เพี๊ยะ!”
พอผู้หญิงคนนั้นพูดจบรุ่นพี่ก็เดินไปตบหน้าเธอทันทีพร้อมกับพูดว่า
“เลิกทำตัวเป็นเด็กซะที เธอคิดว่าผู้หญิงทุกคนต้องเหมือนเธอหมดหรือไง”
รุ่นพี่พูดด้วยสีหน้าน่ากลัวทำให้ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้เป็นการใหญ่พร้อมสวมกอดรุ่นพี
่ยุนโฮอีกครั้ง
“ฉันขอโทษ ฉันจะไม่พูดอย่างนี้อีกแล้วได้โปรดกลับมาฉันเถอะนะฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ”
“แชรัมเธอรู้ตัวไหมว่าตอนนี้เธอหน้าสมเพชมาก”
“ฉันไม่สนหรอกถึงฉันจะหน้าสมเพชฉันก็ไม่สนแค่เธอกลับมาฉันแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว”
“ถึงเธอจะพูดกี่ร้อยกี่พันครั้งฉันก็ไม่กลับไปหาเธอหรอก ปล่อย!”
รุ่นพี่พูดพร้อมพลักเธอออกไปทำให้เธอหงายหลังล้มลงอย่างไม่เป็นท่าเธอจึงร้องไห้ฟูมฟายเรียกชื่อแต่รุ่นพี่แต่รุ่นพี่ก็ไม่หันกลับไปมองพร้อมเดินมาทางฉันแล้วจูงมือฉันออกไป ฉันหันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นหลายรอบเธอจองฉันด้วยสาตาอาฆาต กลุ่มเกาหลีมุงช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้นตอนนี้ในสายตาพวกเกาหลีมุงคงมองรุ่นพี่ว่าเป็น ผุ้ชายที่เลวมากแน่ๆแต่ทำไมฉันกลับไม่คิดอย่างนั้นก็ไม่รู้ แต่รุ่นพี่ก็ทำเกินไปจริงๆ
เราไม่ได้พูดกันอีกเลยจนเดินมาถึงสวนสาธารณะรุ่นพี่ก็ปล่อยมือฉันแล้วไปนั่งตรงริมน้ำพุพร้อมเอามือกุมหัวแล้วพูดว่า
“ในสายตาเธอตอนนี้เธอคงเห็นฉันเป็นผู้ชายที่แย่มากใช่ไหม”
“ไม่ เลวมากต่างหาก”
“เธอเกลียดฉันแล้วใช่ไหม”
“.........”
พอเห็นฉันไม่ตอบอะไรรุ่นพี่ก็เงยหน้ามามอง
“ทำไมไม่ตอบล่ะ”
“แล้วทำไมฉันต้องตอบด้วย”
“ก็เพราะฉันอยากรู้”
“ไม่ฉันไม่เกลียดรุ่นพี่หรอกฉันคิดว่ารุ่นพี่คงมีความจำเป็นบางอย่างที่ต้องทำอย่างนั้นแต่มันแรงไปหรือเปล่า ห๊ะ”
“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไงในเมื่อถ้าฉันใจดีกับยัยนั่น ยัยนั่นก็ต้องได้ใจมาทำร้ายเธอ”
“รุ่นพี่ ฉันคิดว่าตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นต้องคิดว่าฉันเป็นอะไรกับรุ่นพี่แน่เลย”
“ใช่ เธอคิดถูกแล้วคราวหน้าต้องระวังตัวหน่อยรู้ไหม”
“อืม”
“เอาล่ะเดี๋ยวฉันไปส่งบ้าน”
หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็เดินมาส่งฉันถึงหน้าบ้าน ฉันจึงกล่าวลารุ่นพี่
“ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ”
“เธอก็เหมือนกันฝันดีนะแล้วก็ขอโทษด้วยเรื่องวันนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“อืม บาย”
แล้วรุ่นพี่ก็ยิ้มให้ฉันทีนึงก็จะเดินจากไป แล้วฉันก็เข้าบ้านล้มตัวลงนอน แม่ยังไม่กลับบ้านเลยแหะ
นี่แค่วันที่สองเองนะยังเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้แล้วต่อไปจะขนาดไหนเนี้ย เฮ้อ หลับดีกว่าเรา