Remenber(TVXQ)

ลำดับตอนที่ #4 : -*-ตอนที่ 4-*-

4
“จะไปไหนน่ะ”รุ่นพี่ยุนโฮยืนพิงกำแพงอยู่ ลืมที่นัดไว้ซะสนิท
“เออ เออ” ขณะที่ฉันกำลังอ้ำอึ้ง
“เราไปกันเถอะ” รุ่นพี่ยุนโฮพูดพลางจับมือฉัน
“เราจะไปไหนกันค่ะ”
“ถามได้ก็ไปร้านที่ขายไอศกรีมน่ะสิลืมไปแล้วหรือไงว่าเรานัดกันไว้ เธอนี่ความจำสั้นเหมือนปลาทองเลย”
“แหม ก็ฉันคิดว่ารุ่นพี่ล้อฉันเล่นนี่ค่ะ”
“คนอย่างฉันไม่เคยล้อเล่นกับใคร จำไว้นะยัยปลาทอง”รุ่นพี่ที่ตอนแรกทำสีหน้าจริงพอมองหน้าฉันแล้วกลับยิ้มออกมาเหมือน
กลับว่ามีความสุขมาก
“รุ่นพี่มีความสุขมากเลยเหรอค่ะ”
“อืม เวลาอยู่กับเธอฉันมีความสุขที่สุดเลย”รุ่นพี่พูดพลางส่งยิ้มมาให้ น่ารักจัง
แล้วเราก็เดินมาถึงร้านMagic Castleร้านนี้มีไอศกรีมให้เลือกหลายรสแล้วแต่เราจะชอบ เราได้นั่งโต๊ะที่ติดกับหน้าต่าง ดีใจจัง
“เธอจะกินอะไร”รุ่นพี่ถาม
“รุ่นพี่เนี่ยขี้ลืมยิ่งกว่าฉันซะอีกนะค่ะพาฉันมาร้านนี้แล้วจะให้ฉันกินพิชซ่าหรือไ
งก็ต้องกินไอศครีมสิค่ะถามได้ รุ่นพี่ก็เป็นปลาทองเหมือนกันนั่นแหละ”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซักหน่อยฉันหมายถึงว่าเธอจะกินรสอะไรต่างหาก”
“อืม รสช็อตโกแลตดีกว่า”
“เธอไม่ได้ชอบรสสตอเบอร์รี่หรอกเหรอ”
“พี่ชายฉันชอบรสนี้ต่างหาก” พอฉันพูดจบรุ่นพี่ยุนโฮก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อยแต่แล้วก็ปรับให้เป็นสีหน้าปกติตามเดิ
มแล้วถามต่อ
“เธอมีพี่ชายด้วยเหรอ”
“มีสิแต่ฉันจำหน้าเขาไม่ได้แล้วล่ะชื่อก็จำไม่ได้รู้แต่ว่าตอนเด็กๆเขาชอบกินไอศกรีม
รสสตอเบอร์รี่”
“แล้วตอนนี้เขาไปอยู่ไหนแล้วล่ะ”รุ่นพี่ยุนโฮถามด้วยสีหน้าอยากรู้
“แม่บอกฉันว่าครอบครัวเขาย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้ว เมื่อก่อนฉันก็คิดถึงเขานะแต่ตอนนี้ไม่แล้ว”
“ทำไมล่ะหรือว่าเธอเกลียดเขา”รุ่นพี่ยุนโฮทำสีหน้าเครียดพลางรอคำตอบจากฉัน
“ไม่นะฉันไม่ได้เกลียดเขา แต่เพราะว่าฉะ... ว่าแต่รุ่นพี่อยากรู้เรื่องนี้ไปทำไมค่ะแล้วอีกอย่างรู้ได้ไงว่าฉันชอบกินรสสตอเบอรื
รี่”
“ปะเปล่าฉันก็แค่เดาดูเพราะผู้หญิงส่วนใหญ่เขาชอบสีชมพูกันไม่ใช่เหรอเวลาทำอะไรก็ต้
องเป็นสีชมพูไปหมดแล้วอีกอย่างฉันแค่อยากรู้ว่าครอบครัวเธอเป็นยังไงก็เท่านั้นเอง แต่ถ้าเธอพูดถึงครอบครัวเธอให้อนาถารสักหน่อยฉันกะว่าจะไปขอทุนการศึกษามาให้เธอก็อา
จจะเป็นได้ ”
“รุ่นพี่!”
“เออ ขอโทษนะค่ะไม่ทราบว่าจะเอารสไหนดีค่ะ”ลืมไปสะสนิทเลยว่ามีเด็กเสิร์พรอเราอยู่
“ฉันเอารสช็อตโกแลตค่ะ”
“ของผมเอารสสตอเบอร์รี่” ผู้หญิงคนนั้นพอจดรายการเสร็จก็เอาแต่หน้าแดงแล้วก็เดินจากไป เป็นอะไรของเค้าว่ะ
“ทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องหน้าแดงด้วย”
“ก็เพราะฉันหล่อไง ทำไมหึงล่ะสิ”
“จะบ้าเหรอ ใครหึงรุ่นพี่เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
“เป็นสิ”
“หือ”
“เออ ฉันหมายถึง เออ ลืมมันซะ”
“อะไรอะไรเหรอ”
“ฉันบอกให้ลืมมันไง!”
“ถามแค่นี้ทำไมต้องตวาดด้วย”
“ขอโทษ”
พอเห็นเขาทำหน้าอย่างนี้แล้วโกรธไม่ลงเลยจริงๆเอาเป็นว่าฉันยกโทษให้ก็แล้วกัน
“รุ่นพี่ไม่เห็นต้องหน้าอย่างนี้เลยเอาเป็นว่าฉันยกโทษให้ก็แล้วกัน”
“เธฮนี่ใจดีจังเลยนะ...เหมือนเมื่อก่อนเลย”
เขาพูดอะไรน่ะฟังไม่เห็นรู้เรื่องเลย ทำไมต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นด้วยขนาดที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆไอศกรีมก็มาเสิร์พพอดี

“กินเถอะ” รุ่นพี่พูด
“อืม”
พอเรากินไอศกรีมกันได้สักพักใครคนนึงก็มาสะกิดหลังฉันด้วยความเคยชินฉันจึงหันไปถาม
“ใครว่ะ”
“หวัดดี เธอก็คือคนที่ทะเลาะกับไอ้แจจุงเพื่อเช้าใช่ไหม ซ่าส์ไม่เบาเลยนิ”
“นายมาที่นี่ทำไม”รุ่นพี่ยุนโฮถาม
“ก็มาหานายน่ะสิ ฉันคิดถึงนายจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว”นายตัวสูงพูดพลางถือวิสาสะมานั่งข้างฉัน “นี่กินกันอิ่มแล้วเหรอทำไมไม่รอฉันเลยล่ะ”นายตัวสูงถาม(ก็ฉันไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไรเ
ห็นว่าตัวสูงดีก็เลยเรียกอย่างนี้)
“ว่าแต่มีธุระอะไร”รุ่นพี่ยุนโฮพูดตัดบทพลางถามถึงประเด็นสำคัญ
พอรุ่นพี่ยุนโฮถามอย่างนี้แล้วนายตัวสูงจากที่ทำทีเล่นทีจริงเมื่อกี้ก็เปลี่ยนเป็นส
ีหน้าจริงจังทันที
“อ๋อไม่มีอะไรมากหรอกเพียงแค่จะมาเตือนนายให้ระวังตัวไว้ก็เท่านั้นเอง”
“ทำไม”
“ก็ไอ้พวกที่เราจัดการเมื่อวันก่อนนะสิมันส่งคนมาเตือนพวกเราให้ระวังตัว ไอ้พวกอ่อนหัดเอ๊ย”นายตัวสูงพูดพลางทำสีหน้าเจ็บใจ แล้วพูดต่อ
“เราไม่น่าปล่อยพวกมันไว้เลย ทีนี้มันก็กะจะมาเอาคืนพวกเรา”
“แล้วไง ทำยังกับฉันกลัวอย่างนั้นแหละ” รุ่นพี่ยุนโฮพูดพลางทำสีหน้ายิ้มเยาะ
“ก็ฉันเห็นนายเดินไปมาคนเดียวบ่อยๆฉันก็เลยเป็นห่วงไม่ได้หรือไง”
“นายก็น่าจะรู้อยู่แล้วนิว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ”
“นั่นมันก็ใช่ แต่ถ้าเกิดมันมาเป็นหมาหมู่ล่ะ”
“ฮะฮะนายไม่ต้องเป็นห่วงฉันถึงขนาดนั้นก็ได้”
“ถ้านายไม่ใช่เพื่อนฉัน ฉันก็จะไม่ห่วงนายหรอก”
“อ้อ ลืมไปนี่ชิมชางมินเพื่อนสนิทฉัน”
“สวัสดีครับ ยุนโซ”
“เออ สวัสดีค่ะ ขอโทษนะค่ะที่เสียมารยาท”อ๋อ ที่แท้นายนี่ก็ชื่อชางมินนี่เองแต่ฉันสงสัยอยู่อย่างนึง
“เออขอโทษนะค่ะรุ่นพี่สูงเท่าไรเหรอค่ะ”
“186 ซ.ม.ทำไมเหรอ”รุ่นพี่ชางมินถาม
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะก็เห็นรุ่นพี่สูงดีฉันก็เลยอยากรู้”
“ก็เธอเตี้ยน่ะสิ”รุ่นพี่ยุนโฮพูดพลางทำสีหน้าไม่พอใจ
“รุ่นพี่!ว่าฉันอีกแล้วนะค่ะ”
ขณะที่ฉันกำลังต่อว่ารุ่นพี่ที่ทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่นั้น รุ่นพี่ชางมินที่มองดูเหตุการณ์อยู่พูดขึ้นว่า
“งั้นเชิญเที่ยวให้สนุกนะฉันก็มีธุระของฉันอยู่เหมือนกัน”ว่าแล้วรุ่นพี่ชางมินก็เดิ
นจากไป
“รุ่นพี่ทำไมต้องว่าฉันต่อหน้าคนอื่นด้วย ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะค่ะ”
“แล้วทำไมเธอต้องสนใจมันด้วย ถ้าคิดจะชอบล้มเลิกไปได้เลยเพราะมันมีแฟนแล้ว”
“ฉันไม่ได้ชอบรุ่นพี่ชางมินสักหน่อย รุ่นพี่ประสาทหรือเปล่า”
“นี่เธอกล้าว่าฉันเหรอ”
“ยุนโฮ!”