Remenber(TVXQ)

ลำดับตอนที่ #16 : +*~*+ ตอนที่ 16 +*~*+

16
ฮือ ฉันคงไม่ได้เจอกับพี่ยุนโฮอีกแล้วฉันรู้สึกเสียใจจังทั้งที่เราได้เจอกันแล้วแท้ๆ โอ๊ย ทำไมฉันถึงได้ซื่อบืออย่างงี้นะ ทำไมเราถึงจำเค้าไม่ได้ว่าเขาเป็นพี่ชายของเรา เฮอ ฉันนี่มันโง่ๆโง่จริงๆเลยว่าแล้วฉันก็เอามือทุบหัวตัวเอง โอ๊ยเจ็บจัง ไม่อยากไปโรงเรียนเลยทำไมวันนี้ฉันต้องไปโรงเรียนด้วยเนี่ย ถ้าเจอหน้าพี่ยุนโฮอีกฉันจะทำยังไงดีเนี่ย โอ๊ยกลุ้ม ระหว่างที่ฉันเดินไปโรงเรียนฉันก็เจอกับรุ่นพี่แจจุง เห้ยไม่อยากเจอตอนนี้เลยเพราะฉันไม่อยากให้ใครเห็นตาบวมๆของฉันนี่มันคงหน้าเกียจมาก
แน่ๆถ้าตานี่เหนคงล้อฉันทั้งวัน ว่าแล้วฉันก็ทำท่าจะเดินหนี
“นี่ๆเธอ เดี๊ยวก่อน” รุ่นพี่เอามือมาจับไหล่ฉัน
“มีอะไร” ฉันพูดโดยไม่มองหน้า
“จะไปไหน”
“โรงเรียน”
“แล้วโรงเรียนบ้านเธอเดินไปทางนี้ไงล่ะ”
“เปล่า”
“งั้นเดินไปกับฉัน”รุ่นพี่พูดพลางจุงมือฉัน ขณะที่เดินรุ่นพี่ก็เดินตะโกนส่งเสียงโวยวายรบกวนชาวบ้านแต่ฉันก็ยังเดินไปอย่างเงีย
บๆ
“วันนี้เธอเปนไรไป ทำไมดูเศร้าๆจังอ่ะ” รุ่นพี่พูดพลางก้มหน้าลงมาดูฉันซึ่งกำลังยืนน้ำตาคลออยู่ทำไมต้องมาถามตอนนี้ด้วยคนก
ำลังเสียใจอยู่
“เห้ย เธอเป็นอะไรหรือว่าเธอหนวกหูที่ฉันร้องเพลงเมื่อกี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจร้องแกล้งเธอซะหน่อย เธอทนฟังไม่ได้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”รุ่นพี่ถามหน้าเสียไปเลย
“ปะเปล่า”ฉันพูดพลางกลั้นน้ำตาไว้แล้วรุ่นพี่แจจุงก็พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“ทะเลาะกับไอ้ยุนโฮมาใช่ไหม”พอได้ยินคำนี้ฉันก็ปล่อยโฮออกมาเต็มที่พร้อมซบลงที่อกขอ
งรุ่นพี่แจจุง พอรุ่นพี่เหนอย่างงั้นก็รีบกอดฉันทันทีแล้วก็คอยบอกว่าไม่เปนไรๆ

ตอนนี้เราสองคนอยู่ที่โรงเรียนแล้วแต่ฉันรู้สึกเหมือนขายวิญญาณให้ซาตานไปแล้วฉันไม่
มีอารมณ์ที่จะเรียนหนังสือแล้วฉันรู้สึกเหมือนคนอกหักยังไงอย่างงั้น รุ่นพี่พอเหนสีหน้าฉันอย่างนี้แล้วเขาก็กระโดดมาตรงหน้าฉันแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่
ร่าเริง
“ให้ฉันร้องเพลงให้ฟังเอาไหม”
“(ฉันพยักหน้า)”ถ้าไม่อายก็เชิญร้องอยู่หน้าโรงเรียนเถอะ
“ชอพูโทโนนึลโชเกนี เนเกนึลโซโช อิลโลเกเนนึลชี คิโยเกเนคานามาเหโตมาคือ โอชีกามาโท นุกูกิเกอิลโลมาคือโยคือเนกิ มียอนเห นียอเกมาเก มาชีมูลชอนี ชอมานีน่อซูปาเก นอชอรอมาชีๆชากากออิลนึล คือนานึลรอกี นอนึลซาราฮาชูวอเวอ นอนึลนีเวอเฮน่าฮานึลมามีนเฮ” พอรุ่นพี่ร้องสร็จก็หันมายิ้มให้ อะไรกันฉันคิดว่าเขาจะพูดเล่นซะอีก แต่มันทำให้ฉันประทับใจมากเลยนะแต่ข้อเสียก็คนมองกันใหญ่แล้ว ฉันก้มหน้าเพราะฉันไม่รุจะเอาหน้าไปไหนแล้ว โอ๊ย เลิกจ้องซะที ฉันอายจะแย่อยู่แล้ว ฉันพูดพลางก้มหน้า
“รุ่นพี่...ขอบคุณนะ”
“อืม”รุ่นพี่ยิ้มพลางจับที่หัวฉัน
“เข้าเรียนได้แล้ว ยัยลูกเป็ดขี้เร่”
“อะไรเรียกฉันว่าลูกเป็ดงั้นเหรอ”
“ใช่ ก็เวลาเธอร้องไห้เหมือนลูกเป็ดขี้เร่เลย” โห่เอ้ยเสียหมดฉันอุตสาห์ซาบซึ้งในตัวเขาแต่ยังไงก็ขอบคุณนะ
“รุ่นพี่”
“หือ”
“ถึงรุ่นพี่จะปากหมาไปบ้าง แต่ยังไงก็ขอบคุณนะ”
“นิเธอกล้าว่าฉันเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“นิเธอ”รุ่นพี่พูดพลางทำหน้าเหมือนจะต่อยฉัน
“โอ๊ะๆ กลัวแล้วฉันล้อเล่นหรอกน๊า”ฉันพูดพลางยิ้มตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากเลย
ขณะที่เราหยอกล้อกันอยู่ก็มีเสียงซุบซิบนินทามากมายเกิดขึ้น
“อะไรกันสองคนนี้เค้าเปนแฟนกันหรอกเหรอ”
“ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นแฟนกับรุ่นพี่ยุนโฮหรอกเหรอ”
“ถ้าจะจับทั้งสองคน”
“อย่างว่าคนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด”
“หน้าอิจฉาจังได้อยู่ใกล้รุ่นพี่แจจุงด้วย”
“ฉันว่าเราควรจะไปบอกรุ่นพี่จินอีให้มาจัดการยัยนี่ซะ”
“อย่าเลยรุ่นพี่จินอีนะร้ายกาจมากนะเธอไม่สงสัยมั้งเหรอว่าทำไมพักนี้ถึงไม่ค่อยมีใค
รกล้าไปสารภาพรักกับรุ่นพี่แจจุงน่ะ”
“ไม่รุล่ะแต่ยังไงฉันก็จะไปบอก”ว่าแล้วผู้หญิงคนนึงก็วิ่งไปไหนซักแห่ง
พักเที่ยง
“ยุนโซๆ ตื่นเถอะ”
“หือ”
“มีคนมาหาเธอน่ะ”เพื่อนคนนึงในห้องฉันว่า
“ใครเหรอ”
“ฉะฉันว่าเธอไปดูเอาเองเถอะนะ”
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ”ยองฮีเดินมาพลางถาม
“ฉันก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร”ฉันตอบ แต่แล้วคังซีซึ่งเปนเพื่อนกลุ่มเดียวกับฉันวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรนพลางถามฉันว่า
“ยุนโซเธอไปทำอะไรให้รุ่นพี่จินอีโกรธ”
“รุ่นพี่จินอีคือใครอ่ะ”ฉันถามพลางเกาหัว
“เธอรู้ไหมเข้าร้ายกาจมากเลยนะ เธอไปยุ่งกับรุ่นพี่แจจุงรึเปล่า”
“ก็คุยกันเมื่อเช้าทำไมเหรอ”
“แย่แล้วสงสัยรุ่นพี่จินอีคงเหนต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่เลย”
“แล้วฉันควรทำยังไงดี”
“ฉันว่าเธอควรไปหารุ่นพี่จินอีแล้วบอกว่าเมื่อเช้าเธอแค่แวะคุยกับเค้าเฉยๆ”ยองฮีบอก

“รีบไปเถอะ”เพื่อนคนนึงในห้องบอก พอฉันเดินออกไปนอกห้องฉันก็ได้ยินเสียงคังซีพูดว่า
“ฉันจะไปตามรุ่นพี่ยุนโฮแล้วบอกเขาว่ายุนโซกำลังแย่”ว่าแล้วคังซีก็วิ่งออกไปทางประต
ูห้องด้านหน้าส่วนฉันเดินออกมาประตูด้านหลังแล้วก็เหนผู้หญิงคนนึงยืนหันหลังให้อยู่

“รุ่นพี่เรียกฉันเหรอค่ะ”ฉันถามพลางมองเธอแล้วเธอก็หันหลังกลับมา
“ชื่อชองยุนโซใช่ไหม เธอกล้ามากเลยนะที่มายุ่งกับของๆฉัน”
“หะ”ฉันถามแบบงงๆ เธอจึงเลิกคิ้วพลางถามฉันอีกรอบ
“หึ ไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ”เธอดูสวยมากแต่ในทางกลับกันก็ดูน่าหลัวมากเช่นกัน
“คือรุ่นพี่ค่ะเรื่องนี้ฉันอธิบายได้”ยังไม่ทันที่ฉันพูดจบรุ่นพี่ก็เดินเข้ามาตบหน้
าฉันทันที
“เพลี๊ยะ!” โอ๊ยเจ็บจัง หน้าฉันหันไปอีกทาง
“อธิบายเหรอ เฮ้อ เธอนิมันร่านจริงๆเลยนะยังมีหน้ามาอธิบายอีกเหรอฉัน ไม่ ฟัง”
“..........”
“เธอรู้อะไรไหมขนาดฉันชอบแจจุงมาก่อนเธอเขายังไม่เคยร้องเพลงให้ฉันฟังอย่างที่ทำกับ
เธอมาก่อนเลยแล้วอย่างงี้ยังมีหน้ามาอธิบายให้ฉันฟังอีกเหรอ”
“รุ่นพี่ ฉันมีเรื่องจะถามหน่อย”
“ว่ามา”เธอพูดพลางมองฉันอย่างไม่เป็นมิตร เอาล่ะถึงเวลาฉันเอาคืน
“รุ่นพี่ค่ะแต่ที่ฉันได้ยินมาพี่แจจุงไม่เหนบอกเลยว่าเคยมีแฟนเปนรุ่นพี่จินอี”
“นิเธออยากโดนอีกเหรอ”รุ่นพี่จินอีง้างมือทำท่าจะตบฉันเพราะทนฟังไม่ได้
“เอาสิค่ะ ถ้ารุ่นพี่ตบฉันก็จะตบมั้งฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะค่ะอยู่ๆก็มาด่าฉันพอฉันจะอธิบายก็
ยังมาทำร้ายฉันอีกตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยโดนอะไรอย่างงี้เลย”ฉันพูดอย่างเหลืออดเ
อาว่ะตายก็คือตายตอนนี้คนยืนมุงดูเราอยู่ตั้งแต่ฉันโดนตบเมื่อกี้แล้วเสียงมันคงดังม
ากเล่นเอาหูฉันชาเลย
“เธอกล้าเถียงฉันเหรอ!”รุ่นพี่ตวาดฉัน
“ค่ะ รุ่นพี่ก็หน้าตาสะสวยทำไมถึงทำตัวอย่างงี้ล่ะค่ะฉันไม่สงสัยเลยว่าทำไมรุ่นพี่แจจุงถ
ึงไม่ชอบพี่”ฉันพูดพลางยังจับแก้มตัวเองอยู่
“นิเธอ กรี๊ดๆๆ”รุ่นพี่จินอีส่งเสียงกรี๊ดดังหลั่นพร้อมกับเดินเข้ามาฉันแล้วทำท่าจะตบแต่แล
้วก็มือๆนึงมาจับเอาไว้
“นิเธอหยุดทำตัวไร้สาระได้แล้วนะ”รุ่นพี่แจจุงพูด ทำไมถึงไม่ใช่พี่ยุนโฮล่ะทำไมเป็นรุ่นพี่แจจุงได้
ฉันคิดด้วยความผิดหวังหรือว่าเขาจะเกียจฉันไปแล้ว ไม่หรอก แต่คังซีบอกว่าจะไปตามพี่ยุนโฮนี่นา
“ทำไมรักนังนั่นเหรอ”รุ่นพี่จินอีถาม
“ใช่แล้วจะทำไม”รุ่นพี่แจจุงตอบทุกคนที่อยู่ในระแวกนั้นส่งเสียงร้องด้วยความฮือฮาแต
่ฉันไม่ได้ดีใจกับคำตอบนั้นเลย ฉันยังคงยืนนิ่งแล้วคังซีกับยองฮีก็เดินมาประกบข้างฉันพลางถามด้วยความตกใจและเป็นห่
วง
“เปนไรหรือเปล่า” ฉันส่ายหน้า
“โอ๊ะ หน้าเธอแดงด้วยนิ”ยองฮีถามพลางจับตรงแก้มฉัน
“โอ๊ย เบาๆหน่อยสิ”
“โห เป็นรอยนิ้วมือเลยเธอโดนตบใช่ไหม” ฉันไม่ตอบ พอรุ่นพี่แจจุงเหนรอยที่หน้าฉันก็หันไปมองหน้ารุ่นพี่จินอีอย่างกับจะกินเลือดกินเนื
้อ
“เธอตบหน้ายุนโซของฉันเหรอ”
“ของฉันงั้นเหรอ”รุ่นพี่จินอีย้อนคำถาม
“ใช่”
“หึ”รุ่นพี่จินอีเงียบไปพร้อมกับยืนร้องไห้
“ทำไม เธอถึงไม่ชอบฉันทั้งๆที่ฉันรักเธอทั้งหมดหัวใจ”เธอพูดพลางมองหน้ารุ่นพี่แจจุงพลางน้
ำตาไหล
“ฉันขอโทษ”
“ขอโทษงั้นเหรอ รู้ไหมว่ามันเจ็บแค่ไหนที่ต้องถูกเธอปฎิเสธครั้งแล้วครั้งเหล่านะหะ”
“ก็จะให้ฉันทำยังไงเหล่า!ก็คนมันไม่ได้รักนี่”
“แจจุง แต่ฉันรักเธอนะ”
“เธอจะไปไหนก็ไปๆให้ไกลเลย”รุ่นพี่แจจุงพูดพลางผลักเธอให้ไปไกลๆแล้วเดินตรงมาหาฉัน
“เป็นไรหรือเปล่า”รุ่นพี่แจจุงถามพลางจับที่แก้มฉันรุ่นพี่จินอีมองดูด้วยความเจ็บปว
ดก่อนจะส่งสายตาอาฆาตมาให้ฉัน
“ไม่เป็นไรหรอก”
“แต่มันแดงมากเลยนะ”
“ก็บอกว่าไม่เป็นไรไงเหล่า”
“ฉันขอโทษนะ”
“เรื่องอะไร”
“ก็เรื่องที่ฉันเป็นต้นเหตุให้เธอเจ็บตัว”
“ไม่เปนไรหรอกค่ะ พี่แจจุง”ฉันพูดพลางอมยิ้มให้เขา เล่นเอารุ่นพี่แจจุงหน้าแดงเลย
“ธะเธอเรียกฉันว่าพี่เหรอ”
“ค่ะ พี่แจจุง”
“ขออีกรอบได้ไหม”
“พี่แจจุง”
“อีก”
“รุ่นพี่จะเอาไงกันแน่ค่ะ”
“ก็ ฉันฟังแล้วมีความสุขนี่”
“พี่แจจุง”แล้วฉันก็พูดอีกครั้งพลางยิ้มแล้วยองฮีกับคังซีก็หัวเราะกับหน้าที่แดงเอา
มากๆของรุ่นพี่แจจุง
“มันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ”รุ่นพี่จินอีพูด เหมือนรุ่นพี่จินอีจะทนฟังไม่ได้เลยรีบเดินจากไป
“ต่อไปนี้ต้องระวังตัวให้มากนะ”
“อืม พี่แจจุง”
“พอได้แล้ว เธออยากให้ฉันมีความสุขจนบ้าตายเลยหรือไง”
“ค่ะ พี่แจจุง”
“พอซักทีฉันชักทนไม่ไหวแล้วนะ”
“ทนอะไรไม่ไหวค่ะ พี่แจจจจจจุง”คราวนี้ฉันลากเสียงให้ยาวที่สุดแล้วพยายามทำเสียงให้หวานที่สุดจนเขาทน
ไม่ไหววิ่งหนีไปเลย
“ฉันว่ารุ่นพี่แจจุงคงชอบเธอจริงๆซะแล้วล่ะ”ยองฮีพูด
“น่าอิจฉาจัง”คังซีว่า
“ไม่หรอกมั้ง”ฉันว่า ว่าแล้วพวกเราก็เดินเข้าห้องเรียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฮ้อ ฉันเลยอดกินข้าวกลางวันเลย พอเดินเช้ามาก็พบยูชอนที่ยืนดูอยู่ในห้องพร้อมกลับพูดว่า
“เธอเจ๋งมาก”
“ขอบคุณ”
##หลังเลิกเรียน##
“ยุนโซ!”รุ่นพี่แจจุงตะโกนเรียกพลางโบกไม้โบกมือ
“นั่นรุ่นพี่แจจุง”ยองฮีพูด
“นั่นเน่ แอบนัดกันไปเดทล่ะสิ”คังซีพูด
“เปล่าซะหน่อย”ฉันว่า
“อิจฉาจริงๆเลยคู่รักดาวดวงใหม่” ยองฮีพูดพลางทำหน้าเพ้อฝัน
“นินทาฉันอะไรอยู่เหรอ”
“อ๊ะ รุ่นพี่แจจุงฉันเปล่านะค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกถ้านินทาเรื่องฉันกับยุนโซนินทาได้”รุ่นพี่พูดพลางยิ้ม รอยยิ้มนั้นทำให้ยองฮีละลายไปเลย เชอะ หมั่นไส้
“รุ่นพี่กำลังจะไปเดทกับยุนโซของเราเหรอค่ะ”
“ฉันเปนของพวกเธอตั้งแต่เมื่อไร”
“ไม่รุ”
“ใช่ เรากำลังจะไปเดทกัน”รุ่นพี่พูดพลางเอามือมาโอบไหล่ฉัน
“ฉันรับปากตอนไหน”
“ก็ตอนนี้ไง เนอะ”รุ่นพี่พูดพลางขอความร่วมมือจากสองคนนั้น
“ใช่ๆงั้นยุนโซพวกฉันไปก่อนนะ”คังซีพูดพลางเดินจากไป
“ดะเดี๊ยวก่อนสิ”ฉันพยายามเรียกสองคนนั้นแต่ยัยพวกนั้นกลับวิ่งหนีไปเลย
“เราไปกันเถอะ”
“เดี๊ยวสิ ฉันต้องไปทำงานพิเศษร้านรุ่นพี่นะ”
“ไม่เปนไรเรื่องนั้นฉันจัดการเอง”
แล้วเราก็เดินเล่นกันที่ย่านเมียงดงที่เป็นจุดศูนย์รวมวัยรุ่นแถวนี้ เราเดินเล่นกันมาได้ซักพักฉันก็รู้สึกมีคนมองตลอดทาง
“ว้าว! เธอดูผู้ชายคนนั้นสิ”
“ถ้ามีโอกาสได้ควงสักครั้งล่ะก็นะ”
“พี่คนนั้นเท่ชำมัด”
“ฉันว่าสวยมากกว่า”
“เด็กนักเรียนหญิงคนนั้นน่ารักจัง”
“เหมาะกันดีเนอะ”
“เห้ย พวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านว่าไหม”
“อืม ก็รุ่นพี่อยากเกิดมาหล่อทำไมเหล่า”
“หึ ก็มันช่วยไม่ได้”
“อืม”
“ว่าแต่เธอไม่เรียกฉันว่าพี่แล้วเหรอ”
“ก็แล้วแต่รุ่นพี่สิ”
“งั้นเรียกเลย”
“พี่.....ยุนโฮ”
“หะ”รุ่นพี่แจจุงพูดด้วยสีหน้าที่งุนงงพลางมองตามสายตาที่ฉันมองไปตอนนี้น้ำตามันลื้
อขึ้นมาอีกแล้ว ฉันเห็นพี่ยุนโฮกำลังเดินเข้าไปในผับแห่งหนึ่งกับพวกเพื่อนของเขาด้วยน่าตาที่สดใสร่
าเริง
“เธอ” แล้วฉันก็ร้องไห้ออกมา พี่ยุนโฮไม่สนใจฉันแล้วเขาทิ้งฉันจริงๆ
“ฮือ อะ แง้ๆๆ”พอรุ่นพี่แจจุงเหนฉันร้องไห้อย่างหนักเขาถึงกับทำอะไรไม่ถูก
“เธอหยุดร้องเถอะนะ ยุนโฮมันไม่ทิ้งเธอหรอกน่าถ้ามันทิ้งเธอจริงๆเธอก็มาอยู่กับฉันก็ได้นิ”
“ก็ฉันเสียใจนิ ขนาดวันนี้ฉันโดนตบหน้าเขายังไม่สนใจเลย”
“ทำไมมันจะไม่สนใจแต่ตอนที่เพื่อนเธอไปตามมันไม่อยู่ต่างหากเหล่า”
“ไม่จริง แง้ๆๆๆๆ”
“เธอคงจะรักมันมากเลยสินะ”
“ก็ใช่นะสิ”
“หะ”
“ทำไมพี่น้องกันรักกันไม่ได้หรือไง”
“อะไรนะ”
“แม้แต่รุ่นพี่ก็ยังห้ามเหรอ”
“เปล่า แต่เธอหมายความว่าอะไรนะ”
##ร้านพิงค์กี้สตาร์##(เป็นร้านคาราโอเกะที่ดังที่สุดในย่าน)
ตอนนี้เราสองคนอยู่ที่ร้านพิงค์กี้สตาร์แล้วฉันก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให
้รุ่นพี่แจจุงฟังพอรุ่นพี่ฟังเสร็จรุ่นพี่ก็เอาแต่ยิ้ม
“อ๋อ อย่างงี้นี่เองแสดงว่าฉันก็ยังมีสิทธิอยู่”
“อะไร”
“เปล่า แสดงว่าที่เธอเสียใจเพราะยุนโฮมันไม่ทำหน้าที่พี่ที่ดีใช่ไหม”
“ใช่”
“อืม แล้วเธอก็รักมันเหมือนพี่ชายใช่ไหม”
“ก็อาจจะใช่”
“เอางี้เดี๊ยวฉันจะร้องเพลงให้เธอฟังเองเธออยากฟังเพลงไรว่ามา”
“Rising Sun ดงบังชินกิ”
“โห เพลงมันเร็วไปหน่อยนะอย่างงี้ฉันก็ตายอะดิ”
“ก็ไหนบอกว่าฉันอยากฟังเพลงไรจะร้องให้ฟังไง”
“ก็ได้”
ว่าแล้วรุ่นพี่ก็กดเลือกเพลงนี้ ดนตรีเริ่มขึ้นแล้วรุ่นพี่แจจุงก็เริ่มร้องท่อนแร๊ฟของมิกกี้
“Now eyes cry …….”
พอจบเพลงรุ่นพี่ก็ทำท่าเหมือนจะตายซะให้ได้ก็แน่ล่ะซิก็เพลงนี้มีแต่ท่อนแร๊ฟทั้งนั้
นเลยร้องคนเดียวก็ถือว่าเก่งมากแล้ว
“เก่งมาก”ฉันพูดพลางตบมือ
“ขอบคุณ...ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ....ฉันไม่มีวัน...ทำอย่างงี้เด๊ดขาด”รุ่นพี่พูดพร้อมหายใจติดขัด
“ฉันว่านี่ก็ดึกแล้วกลับกันเถอะ”
“เดี๊ยว ขอพักก่อนได้ม่ะ”รุ่นพี่พูดพลางนั่งเหมือนจิ้งจกตายอยู่ตรงโซฟา ตอนนี้ไม่เหลือเค้าหนุ่มฮอตแล้ว
“ก็ได้ๆ10นาทีพอป่ะ”
“อืม”
พอเรานั่งพักซัก10นาทีฉันรู้สึกดีขึ้นมากเลยตอนที่ฉันรู้สึกท้อแท้ก็จะมีรุ่นพี่แจจุ
งอยู่เคียงข้างเสมอ ขอบคุณจริงๆนะรุ่นพี่แจจุง
##ด้านจินอี##
“เธอเคยชอบฉันเมื่อเดือนที่แล้วใช่ม่ะ”จินอีถาม
“ใช่”ผู้ชายคนนึงตอบ
“ถามเธอชอบฉันจริงๆล่ะก็ฉันจะยอมเปนแฟนกับเธอ”
“ฮะ จริงๆเหรอ”
“ใช่ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ”
“อืมว่ามาเลย ถ้าเป็นเธอนะฉันยอมได้แม้กระทั่งชีวิตของฉัน”พอจินอีได้ฟังคำนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเจ
้าเล่ห์
“ทำลายชีวิตยัยชองยุนโซซะ”
“อะไรนะ”
“หึ ฉันหมายความว่าให้ไปจัดการยัยนั่นด้วยวิธีไหนก็ได้ตามใจนาย นี่ที่อยู่บ้านยัยนั่น”จินอีพูดพร้อมส่งกระดาษแผ่นเล็กๆไปให้พร้อมรูปถ่าย
“อ้อ ยัยเดกนั่นที่หน้าตาน่ารักๆหน่อยใช่ไหม”
“อืมใช่ เรื่องแค่นี่จัดการได้ใช่ไหม”
“อืมได้ เรื่องนี้นะสบายมาก ว่าแต่ฉันพาพวกไปแจมด้วยจะได้ม่ะ”
“ได้ ก็แล้วแต่นายสิแต่ถ้าจัดการเสร็จเมื่อไรฉันจะยอมเป็นแฟนกับนายทันที”
“อืมได้เลย”ผู้ชายคนนั้นพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์
“อ่อ ขอให้เปนคืนนี้เลยยิ่งดีนะ”
“ได้ ไม่มีปัญหา”

ตอนนี้พี่แจจุงมาส่งฉันถึงหน้าบ้านแล้ว ฉันบอกไม่ต้องมาส่งก็ไม่เชื่อแต่เขาบอกว่าทางบ้านฉันมันเปลี่ยวกลัวฉันเป็นอะไร ตานี่ขี้ระแวงจริงๆเลย
“ถึงแล้ว รุ่นพี่กลับไปได้แล้วล่ะ”
“อืม เข้าบ้านดีๆนะ”
“อืม” แล้วฉันที่กำลังจะเข้าบ้านก็รู้สึกถึงแปลกๆ อ๊ะ ทำไมประตูบ้านฉันถึงได้เปิดได้เลยล่ะฉันจำได้ว่าฉันล็อคประตูไว้นิหรือว่าฉันลืมล็อค
หรือว่าเป็นแม่แต่แม่บอกว่าจะกลับมะรืนนี้นิ สงสัยฉันจะลืมล็อคจริงๆ พอรุ่นพี่เหนฉันว่าทำไมไม่เข้าบ้านซักที
“เป็นไรหรือเปล่า”
“อืมเปล่าแต่ประตูบ้านฉันมันไม่ได้ล็อค”ฉันหันไปถามรุ่นพี่ด้วยความสงสัย
“สงสัยเธอคงลืมล่ะสิยัยบ๊อง”รุ่นพี่พูดพลางยิ้มอย่างเล่นๆ
“สงสัยจะใช่...งั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะ”
“อืม”
แล้วฉันก็โบกมือให้รุ่นพี่แจจุงพลางเข้าบ้านไป พอฉันเข้ามาก็รู้สึกมีอะไรที่ผิดปกติอยู่ในบ้าน แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจพลางเดินเข้าไปในห้อง ฉันว่าล้างหน้าแปรงฟันซะหน่อยดีกว่าแล้วค่อยเข้านอน พอฉันมองกระจกและกำลังหวีผมอยู่นั้นฉันก็รู้สึกเหมือนคนมองอยู่พอหันไปก็เหนชายชุดดำ
กำลังเดินตรงมาทางฉัน
“จะทำอะไรน่ะ”