Remenber(TVXQ)

ลำดับตอนที่ #13 : +*~*+ ตอนที่ 13 +*~*+

13
พอเราลงจากรถแท็กซี่ รุ่นพี่ก็คืนเสื้อให้ฉัน เมื่อกี้รุ่นพี่กอดฉันตลอดทางเลยและฉันก็ได้ยินเสียงหัวใจรุ่นพี่เต้นด้วย อ้อมกอดของรุ่นพี่มันช่างอบอุ่นซะจริงๆ มันเหมือนกับว่าเราคุ้นเคยกันมาก่อน ขณะที่ฉันคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น
”ยืนยิ้มคนเดียวอยู่ได้ ฉันจะตายอยู่แล้วนะ” รุ่นพี่พูดพลางยืนหายใจหอบอยู่
“ขอโทษ”แล้วฉันก็เข้าไปพยุงรุ่นพี่อีกครั้ง
“เมื่อกี้เธอคงไม่ได้คิดอ่ะไรลามกอยู่ใช่ไหม”รุ่นพี่พูดพลางทำสีหน้าเย็นชาแต่สายตาเ
จ้าเล่ห์ชำมัด
“อะไรกันเปล่าซักหน่อย” ฉันพูดพลางปาดเหงื่อตัวเอง
“แต่เมื้อกี้ตอนเธฮอยู่ในรถ เธอดูเซ็กซี่มากเลยนะ”รุ่นพี่พูดพลางยิ้มแปลกๆ
“รุ่นพี่เหนด้วยเหรอ”ฉันถามเบิกตาโตด้วยความตกใจ
“ก็ใช่น่ะสิ”
“ฉันนึกว่ารุ่นพี่หลับซะอีก”
“เปล่า”รุ่นพี่พูดพลางทำหน้าไร้เดียงสา พลางพูดต่อ
“เธอเป็นคนกล้าหาญมากเลยนะ”
“ก็ๆมันไม่มีทางเลือกอื่นต่างหากล่ะ”
“ทำไมต้องร้อนตัวด้วยฉันยังไม่ทันว่าเธอเลยนะ”
“ใครร้อนตัว เชอะ”
“นิๆตอนนี้หน้าเธอแดงเปนลูกมะเขือเทศแล้ว”รุ่นพี่พูดพลางเอานิ้วจิ้มแก้มฉัน จึกๆ แล้วฉันจึงตัดสินใจถามกลับไป
“รุ่นพี่เหนเยอะหรือเปล่า”
“เหนอะไร”
“เหนๆก็เหนอย่างนั้นน่ะ”
“อย่างนั้นมันคืออ่ะไรล่ะ”
“ก็เสื้อในฉันไงเหนเยอะไหม”
“อ๋อ ไอ้ตัวที่อยู่ข้างในเสื้อเชิ้ตสีขาวเธอน่ะเหรอ”รุ่นพี่เลิกคิ้วถามพลางทำหน้าเจ้าเล่
ห์
“งึกๆ”พยักหน้า
“ที่เปนสีชมพูลายมิกกี้เม้าส์นั้นน่ะนะ ฉันเหนตลอดทางเลยแหละ”รุ่นพี่พูดพลางยิ้ม
“(เหวอ)”
“ฉันว่านะหน้าอกเธอน่ะเล็กไปหน่อย เธอควรกินเยอะๆนะจะได้ช่วยสร้างส่วนตรงนั้นให้สมบูรณ์เต็มที่”รุ่นพี่พูดพลางมองหน้า
อกฉัน
“คนลามกใครใช้ให้มาดูหน้าอกฉันกันเหล่า!”ฉันพูดพลางเอามือตีตรงไหล่ของเขาด้วยความอาย
“โอ๊ย เจ็บนะ!”
“รู้งี้น่าจะปล่อยให้ตายไปเลย”
“ฉันล้อเล่น ฉันกอดเธอยู่ตลอดทางจะเหนได้ไงกันล่ะ”
“ก็อธิบายซะละเอียดขนาดนี้ ใครเค้าจะเชื่อ”
“ฉันเหนตอนแรกๆต่างหากล่ะ แค่เหนครั้งฉันก็จำได้แล้วไม่ต้องดูตลอดทางหรอก”
“มันก็เหนอยู่ดีนั่นแหละ”
“โอเคๆฉันขอโทษต่อไปจะไม่มองหน้าอกเธออีกพอใจยังล่ะ”
“หึ ขอให้เปนอย่างที่พูดก็แล้วกัน”ฉันพูดอย่างเหลืออดก่อนจะเดินนำหน้าเค้ามา
“เดี๊ยวแล้วฉันล่ะ”
“มีขาก็เดินมาเองสิ”
“นิเธอ”
พอเราเดินมาถึงประตูบ้าน ฉันเดินมาด้วยท่าสง่างามส่วนรุ่นพี่น่ะเหรอเดินมาอย่างทุลักทุเล ฮึ สมน้ำหน้า ฉันไขกุญแจบ้านแล้วเข้าไปก็พบว่าไม่มีใครอยู่ในบ้านเลย
“แม่ไปไหนน่ะ” พอรุ่นพี่เข้ามาในบ้าน
“(หอบ) หาแม่อยู่เหรอ”
“อืม” ว่าแล้วฉันก็มองหาแม่
“แม่ แม่ค่ะ”
“แต่ตอนที่ฉันโทรมาแม่เธอก็เปนคนรับนิ”
“รุ่นพี่โทรมาที่บ้านฉันเหรอค่ะ”
#ฮารุมันนี ปานิชิม อิลโลเกโกชิบโพ โอ้เบเบ้# เสียงโทรศัพท์ฉัน
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหล ยุนโซนี่แม่เองนะ”
“แม่ตอนนี้แม่อยู่ไหนน่ะ”
“ตอนนี้แม่ติดธุระอยู่ที่ปูซาน แม่อาจอยู่ต่อซัก2-3วันนะลูก”
“เหรอค่ะ”
“อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”
“ค่ะ”
“ดูแลตัวเองดีๆนะ”
“แม่ก็เหมือนกันนะค่ะ”
“จ้ะ”
พอแม่วางสายไปฉันก็ทำหน้าเศร้า รุ่นพี่มองหน้าฉันพร้อมกับถามว่า
“เปนไรหรือเปล่า”
“ห๊ะ เออแม่จะไม่อยู่บ้านซัก 2-3 วันน่ะค่ะ”
“เหรองั้นให้ฉันอยู่เปนเพื่อนไหม” ฉันมองหน้ารุ่นพี่
“ไม่ต้องเลย ถ้ารุ่นพี่อยู่ต้องมีไรเกิดขึ้นแน่”
“อ่ะไรๆ”
“ว่าแต่หายดีแล้วหรือไงไหนดูซิ”ฉันเอามือจับหน้าผากรุ่นพี่
“โห ตัวยังร้อนจี๋อยู่เลยเหมือนจะหนักด้วยนะเนี่ย”
“งั้นเหรอ” ว่าแล้วรุ่นพี่ก็จับหน้าผากตัวเองมั้ง
“เอางี้รุ่นพี่เข้าไปนอนที่ห้องฉันก่อนเดี๊ยวฉันหาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนให้”
“อืม” รุ่นพี่พูดพลางเดินไปแต่ก็ต้องกลับมาใหม่
“ว่าแต่ห้องเธออยู่ตรงไหนอ่ะ”
“อ๋อ ฉันลืมไป” ขณะที่ฉันกำลังค้นตู้เสื้อผ้าที่อยู่ด้านนอกห้องอยู่นั้น รุ่นพี่ก็เดินเข้ามาถาม คงสงสัยล่ะสิว่าทำไมตู้เสื้อผ้าถึงอยู่นอกห้องก็เพราะว่าห้องนอนมีไว้เฉพาะนอนเท่านั
้นนะสิ
“เดี๊ยวฉันพาไป” ฉันพยุงรุ่นพี่เข้าไปในห้อง รุ่นพี่ก็สำรวจห้องฉัน
“ทำไมห้องเธอเล็กจังเลย”
“ก็เราไม่มีเงินมากพอเช่าบ้านหลังใหญ่ๆอยู่นะสิ”
“แล้วทำไมเธอไม่บอกฉัน”
“อ้าว แล้วทำไมฉันต้องบอกรุ่นพี่ด้วย” ขณะที่ฉันกำลังปูที่นอนอยู่นั้นรุ่นพี่ก็มานั่งลงข้างๆฉัน
“เธอต้องนอนกับพื้นตลอดเลยเหรอ”
##################ต่อๆ#############################
“ใช่…เสื้อผ้านี่ยังไม่แห้งเลยนะ”ฉันพูดพลางจับไปที่ต้นแขนรุ่นพี่ยุนโฮ
“เดี๊ยวฉันคงต้องเอาเสื้อยืดกับกางเกงนอนขายาวของแม่ฉันมาให้ก็แล้วกัน ตอนนี้รุ่นพี่นอนพักก่อนเถอะ”ฉันพูดพลางเดินออกไปข้างนอกแล้วไปหาเสื้อต่อเอาตัวนี้ก
็แล้วกัน ฉันหยิบเสื้อยืดที่คิดว่าตัวใหญ่ที่สุดและกางเกงนอนของแม่ที่มั่นใจว่ารุ่นพี่ใส่ได้
อยู่แล้วออกมาแล้วกลับเข้าห้องใหม่อีกครั้ง ก็เหนรุ่นพี่เดินสำรวจห้องฉันอยู่
“รุ่นพี่ค่ะ ฉันบอกให้นอนพักไงล่ะนี่เสื้อผ้า”
“ขอบใจ” แล้วฉันก็จับหน้าผากรุ่นพี่อีกที ตัวยังร้อนอยู่เลย
“ฉันว่าเดี๊ยวรุ่นพี่ต้องเช็ดตัวหน่อยแล้วล่ะ”ฉันพูดพลางเดินออกไปอีกครั้งแล้วไปเอา
ผ้าขนหนูกับกะละมังใส่น้ำแล้วเข้ามา
“อ่ะ”
“อะไร”รุ่นพี่พูดพลางจ้องหน้าฉัน
“ก็เช็ดซะสิ เช็ดเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้า”
“เธอเช็ดให้ฉันหน่อยไม่ได้เหรอฉันไม่มีแรงแล้วนะ”
“จะบ้าเหรอ ถ้าฉันเช็ดฉันก็เหน เหน”
“เหนอะไร”
“เปล่าเอาเป็นว่าเช็ดเองก็แล้วกัน”ฉันยื่นผ้าขนหนูไปให้
“ก็ได้”รุ่นพี่รับผ้าขนหนู ขณะที่รุ่นพี่กำลังถอดเสื้ออยู่นั้น
“ว่าแต่”
“อ่ะไรอีกล่ะ”ฉันถาม
“ทำไมเธอไม่ออกไปซะทีล่ะ ไหนว่าไม่อยากเหนไง” เออใช่แล้วฉันอยู่ทำไมกันเนี่ยว่าแล้วฉันก็รีบเดินออกไป
“ฉะฉันไปล่ะ”ฉันออกมายืนหน้าห้องสักพัก ก็เคาะประตูห้องใหม่
“เสร็จยัง”
“เสร็จแล้ว”พอฉันเปิดประตูเข้าไปก็เหนว่ารุ่นพี่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
“งั้นกินยาลดไข้หน่อยนะ”ฉันพูดพลางส่งน้ำกับยาไปให้
“อืม”รุ่นพี่รับยาแล้วก็กินพร้อมกับน้ำ
“ยุนโซ”
“หือ”
“บ้านเธอไม่มีกางเกงในสำหรับผู้ชายมั้งเหรอ”
“ทะทำไมล่ะ”
“ก็มันโล่งๆไงไม่รุ แล้วอีกอย่างกางเกงที่เธอให้ฉันใส่มันก็ขาดตรงกลางเป้าพอดีแล้วฉันก็เป็นคนนอนดิ้นอย
ู่ด้วยถ้าเกิดฉันนอนๆอยู่ เธอมาเหนเข้าจะทำไงล่ะ”
“เหรอฉันไม่รุนิ ตัวเนี่ยมันใหญ่สุดแล้วทนๆไปก่อนก็แล้วกันนะห่มผ้าซะจะได้ไม่เหนไง”
ฉันพูดพลางเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเขา
“รุ่นพี่เช็ดตัวยังเนี่ย”
“ยัง”
“อ้าว แล้วทำไมยังไม่เช็ดเหล่า”
“ขี้เกียจ”
“ฉันเช็ดให้ก็ได้”ฉันพูดพลางบิดน้ำแล้วเช็ดตั้งแต่หน้าไปถึงคอแล้วก็ตรงแขนแล้วก็ตรง
ขา(ฉันเช็ดเท่าที่จะเช็ดได้)ฉันยกชายกางเกงขึ้น
“นิเธอระวังนะ ชายกางเกงมันยิ่งกว้างๆอยู่”
“รู้แล้วล่ะน๊า”ขณะที่ฉันเช็ดอยู่ก็พยายามไม่มองตรงกลางเป้า
“เสร็จแล้ว”
“อะไร เธอยังไม่ได้เช็ดตรงหน้าอกฉันเลยนะรุไหมตรงนี้ร้อนสุด”รุ่นพี่ท้วง
“ก็ๆมัน รุ่นพี่เช็ดเองสิ”
“ไม่!”
“ก็ได้ๆ”ฉันพูดพลางเอาผ้าขนหนูบิดน้ำอีกครั้งแล้วก็เอาผ้าขนหนูล้วงเข้าไปในเสื้อรุ่
นพี่
“นิเธอเช็ดดีๆสิชายผ้ามันร่วงลงมาอยู่ตรงรักแร้ฉันแล้ว”
“แล้วทำไมไม่เช็ดเองซะเลยล่ะ”
“ก็บอกว่าขี้เกียจไง” ฉันรีบๆเช็ดแบบลวกๆพลางก้มหน้าก้มตาเช็ด
“หน้าเธอแดงน่าจูบจัง”
“เงียบๆไปเลยนะ”
“เสร็จแล้ว”แล้วฉันก็เอาผ้ามาไว้ตรงหน้าผากเขา พลางลูบหัวเขา
“นอนซะน๊า”
“ฉันไม่ใช่เด็กซะหน่อย”
“ก็อยากทำตัวเป็นเด็กเองนิ”
“2-3วันเนี่ย เธอต้องอยู่บ้านคนเดียวจริงๆเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“ให้ฉันมาอยู่เปนเพื่อนเถอะนะ”
“ไม่ต้องเลย”
“ฉันพูดจริงๆนะ”
“ไม่ต้องหรอกถึงฉันให้อยู่ก็ไม่มีที่นอนอยู่ดี”
“แล้วคืนนี้ล่ะ”
“ฉันจะไปนอนข้างนอก รุ่นพี่ก็นอนห้องนี้แหละ”
“อะไรกันที่นี่มีแค่ห้องเดียวเองเหรอ”
“อืม”
“เธอนอนข้างนอก เดี๊ยวก็โดนยุงกัดตายหรอก”
“ฉันไม่กลัว”
“นอนเนี่ยแหละเดี๊ยวฉันไปนอนข้างนอกเอง”รุ่นพี่ทำท่าจะลุกฉันจึงจับแขนไว้
“ไม่ต้องหรอก รุ่นพี่ป่วยอยู่นะแล้วอีกย่างลูกคุณหนูอย่างรุ่นพี่คงนอนอย่างนั้นไม่ได้เหรอก”
“แล้วจะให้ฉันเอาเปรียบเธอหรือไง”
“...............”
“งั้นเธอก็นอนกับฉันก็ได้นิ”
“ไม่ได้นะ”
“ทำไม”
“ก็ๆรุ่นพี่เปนผู้ชายส่วนฉันเปน”
“กระเทย”
“รุ่นพี่!”
“ล้อเล่น นี่เธอนอนกับฉันนี่แหละข้างนอกมันหนาวนะ”
“ไม่เอาหรอก”
“เอาๆ”รุ่นพี่พูดพลางเขย่าแขนฉัน
“นอนไปเลย เดี๊ยวไข้ก็ไม่ลดหรอกฉันไปทำโจ็กให้กินก่อนล่ะ”
“เธอนี่ใจดีจัง”รุ่นพี่พูดพลางหน้าแดง
“มองอะไรเหล่าฉันจะนอนแล้ว” รุ่นพี่พูดพลางดึงผ้าห่มมาคลุมหน้า
“ก็ได้ๆฉันไม่มองก็ได้”แล้วฉันก็ออกไปทำโจ็กว่าแต่โจ็กทำไงหว่า ลืมไปแล้วทำมั่วๆไปก็แล้วกัน
พอฉันทำเสร็จก็หันไปมองนาฬิกา อะไรกัน ตี 3 กว่าแล้วเหรอเนี่ย ปลุกรุ่นพี่ยุนโฮก่อนดีกว่าเดี๊ยวโจ็กเย็นหมด
“รุ่นพี่ตื่นๆมากินโจ็กก่อนตั้งแต่ตอนเย็นเรายังไม่ได้กินอะไรกันเลยนะ”ฉันพูดพลางเข
ย่าตัวรุ่นพี่
“อื้อ”
“ตื่นๆ”
“เธอเปนใคร”
“ชองยุนโซ”
“ยุนโซ”ว่าแล้วรุ่นพี่ก็ดึงฉันมากอด
“รุ่นพี่ปล่อยนะปล่อยสิ”
“ฉันหนาว”
“ก็ลุกขึ้นมากินโจ็กก่อนสิ”พอฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง อ๊าก หน้าจะติดกันอยู่แล้วห่างกันไม่ถึง 5 เซนซะด้วยซ้ำ พอเรามองกันได้ซักพัก รุ่นพี่ก็คลายมือออกแล้วฉันก็รีบลุกขึ้น
“เมื่อกี้เธอคงไม่ได้คิดว่าฉันจะจูบเธออยู่ใช่ไหม”
“อะไรกัน กินๆกองทัพต้องเดินด้วยท้อง”ฉันเฉไปเรื่องอื่น
พอเราเดินมาถึงโต๊ะอาหารฉันก็ตักโจ็กให้รุ่นพี่
“อะ รสชาติอาจจะทะแม่งๆหน่อยนะ” ฉันพูดพลางทำหน้าสลด
“ไม่นี่”รุ่นพี่พูดพลางตักกินต่อจากนั้นก็กินเอาๆเหมือนมันจะอร่อยมากแล้วฉันก็ตักกิ
นมั้ง แหวะ รสชาติห่วยแตกชำหมัด เค็มปี๋เลย พอฉันชำเลืองมองรุ่นพี่เขาตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเอร็ดอร่อย
“ไม่ต้องฝืนกินขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่เสียใจหรอก”
“ใครว่าอร่อยจะตาย”
“ฉันรุน่ะว่ามันไม่อร่อย”
“ฉันบอกอร่อยก็ต้องอร่อยสิ”รุ่นพี่ยุนโฮเนี่ยแสนดีจังเลยถ้าเปนนายแจจุงน่ะไม่กินแล้
วแถมยังจะมาด่าอีก แล้วรุ่นพี่ยุนโฮก็กินหมดเกลี้ยง
“รุ่นพี่ค่ะ ขอบคุณนะ”
“เกิดบ้าอ่ะไรขึ้นมาอีกล่ะ” โถ่โอ๊ยเสียอารมณ์หมดอุตสาห์ชมเมื่อกี้ขอถอนคำพูด
“เสร็จแล้ว งั้นเราเข้านอนกันเถอะ”
“ห๊ะ”ว่าแล้วรุ่นพี่ก็ลากแขนฉันเข้าห้อง
“เถอะน่าเธอตกลงแล้วนะ”
“อะไรกันฉันตกลงตอนไหน”
“เมื่อกี้ เธอเปนพูดเองนะว่าขอบคุณ”
“ฉันขอบคุณรุ่นพี่แต่ไม่ได้หมายความตกลงซะหน่อย”
“ก็ในความหมายของฉันแปลว่าตกลงนี่”
“(เหวอ)”
“เอาเปนว่าตกลงตามนี้แล้วกัน”
ห้องนอน
“นี่มานอนนี่สิฉันจัดที่นอนให้แล้ว”
“เออ รุ่นพี่”
“อะไรของเธออีกล่ะ ฉันเอาหมอนข้างกั้นให้แล้วมันก็เหมือนนอนคนล่ะเตียงนั่นแหละน่า” ตรงไหนเนี่ย
“แต่ฉัน”
“เร็วๆซิ”
“ก็ได้”ฉันพูดอย่างไม่มีทางเลือก
พอฉันนอนลงโดยมีหมอนข้างกั้นตรงกลางอยู่พอฉันหลับตาลงก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองอยู่
พอฉันลืมตาหันไปดูก็เหนรุ่นพี่มองอยู่พอรุ่นพี่เหนฉันมองก็รีบหันหน้ากลับไป
“รุ่นพี่ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้ารุ่นพี่ขืนทำอ่ะไรฉันล่ะก็ฉันจะจับรุ่นพี่แก้ผ้าแล้วถ่ายรูปไปประจานที่โรงเรียนใ
ห้หมดเลย”
“หะ ถึงตอนนั้นเธอก็คงแก้ผ้าอยู่กับฉันแล้วล่ะ”
“นอนไปเลย” ว่าแล้วฉันก็เอาผ้าห่มมาคลุมโปง
“ฝันดีนะ”
“อืม”
“หลับแล้วเหรอ”
“.....................”
“พี่รักเธอนะ”



(พิมพ์เสร็จจบตอนแล้วค่ะกำลังแต่งตอนต่อไปอยู่ เปนกำลังใจให้ยุนนะรักนะยุนๆสงสารยุนโดนวางยาอ่ะ)