คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : -*-ตอนที่ 11-*-
11
ชองยุนโฮ[part2]
ตอนนี้ผมกับชางมินได้มาอยู่ในผลับ เสียงเพลงอึกระทึกดังก้องอยู่ในผลับพวกสาวๆใจแตกเต้นอ่อยพวกผู้ชายกลางฟอร์ด ทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีแค่รอยฟอกช้ำเท่านั้น แต่ไอ้มินนี่สิแผลเต็มตัวเลยเหนแล้วก็สงสารมัน ก่อนหน้านี้ที่เราจะเข้าผลับผมได้แวะซื้อกล่องปฐมพยายบาลเบื้องต้นมา ขณะที่ผมกำลังทายาให้มันอยู่มันก็ร้องขึ้นว่า
“โอ๊ย...เบาๆดิหน้าฉันพังหมด”
“ก็ใครใช้ให้นายไปเดินคนเดียวเหล่า”
“ใครบอกว่าฉันไปเดินคนเดียว ฉันมากับพวกรุ่นน้องต่างหากแต่พอไอ้พวกหมาหมู่มันมาฉันก็สั่งให้ไอ้พวกรุ่นน้องให้หน
ีไปก็เท่านั้นเอง”
“นายก็เลยทำแมนสู้กับพวกมันงั้นซิ”
“แล้วแกจะให้ฉันวิ่งเหมือนไอ้พวกรุ่นน้องไงเหล่า เสียชื่อกลุ่มหมด”
“เออๆฉันไม่อยากเถียงกับแกแล้ว อะ ทำเองก็แล้วกัน ฉันขี้เกียจมาฟังนายบ่น เบื่อ”
“โอ้โห ทำเป็นเบื่อฉันอยากจะรู้นักถ้ายุนโซของนายโดนอย่างฉันบ้างนายจะยังพูดอย่างงี้หรือเป
ล่า”
“แน่นอน ฉันคงไม่บ่อยไอ้คนที่ทำอย่างงี้กับนางสาวฉันหรอก ฉันจะเอามันให้ตายคามือเลย”
“น้องสาวเหรอ” ชางมินทำสีหน้าสงสัย
“เออ...ฉัน นายจะสั่งอ่ะไร โซจูไหม บ๋อยมานี่ดิ” ผมกระดิกนิ้วเรียกบ๋อย
“ฉันเอาโซจู 5 ขวด แล้วก็กับแกล้ม แล้วแกล่ะ”
“นิน้อยๆหน่อย 3 ขวดก็พอแล้ว ของผมเอาโคล่าครับ” เอาอีกแล้วไอ้นี่มาผลับทีไรสั่งแต่โคล่าทุกที และก่อนที่ผมจะทันตั้งตัว
“นิๆบอกมาซะดีๆน้องสาวอ่ะไร หะ”
“เปล่า”
“อย่าบอกนะว่าที่นายทำดีกับยุนโซน่ะเป็นได้แค่ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายกับน้องสาวน
่ะ”
“ไม่ใช่อย่างงั้น”
“แล้วมันอ่ะไรล่ะ” ชางมินถามพลางเกาหัว
“ก็คือ... ”แล้วผมก็เราเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ชางมินฟังเพราะถึงปิดไปก็ไม่ได้อ่ะไรอยู
่ดีแล้วอีกอย่างมันเป็นเพื่อนรักผมผมรู้ดีว่ามันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร พอเล่าเสร็จไอ้มินก็ทำหน้าอึ้งๆไปก่อนจะถามผมว่า
“เป็นรักครั้งแรกของนายใช่ไหม นายถึงตัดใจไม่ได้”
“อือ” มันรู้สึกจุกที่หน้าอกทันทีที่ชางมินถาม
“แล้วเธอรู้รึเปล่า”
“รู้อะไร”
“แล้วเธอ รู้รึเปล่าๆ ว่าเธอเป็นน้องสาวนาย” ชางมินพูดพร้อมทั้งเขย่าแขนผม
“ไม่รู้”
“นายบ้ารึเปล่า ถ้าเกิดเธอไม่รู้จริงๆแล้วรักนายตอบจะทำยังไง”
“ก็ดีแล้วนิ” ผมพูดพลางกระดกเหลาเข้าปากโดยไม่ใช่แก้ว
“นายอย่าทำอย่างงี้ได้ไหม มันไม่สมกับนายเลย”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ” ผมพูดพลางร้องไห้ออกมา อาจจะเป็นเพราะว่าผมเมาแต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกเสียใจขนาดนี้เสียใจมากที่รักน้องสาวตั
วเองแต่เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้นิห้ามไม่ได้จริงๆ
………………………………………………………………..
“ถ้านายอยากร้อง นายก็ร้องมาเถอะ”ชางมินพูดพลางเอามือลูบหลังผม ทันใดนั้นผมก็ปล่อยโฮออกมา ผมเอามือกุมหน้าตัวเอง แล้วก็พูดขึ้นว่า
“ฉันจะทำยังไงดี หือ ชางมิน ฉันจะทำไงถึงจะหยุดรักน้องสาวฉันได้ นั้นมันน้องฉันนะ”
“นายเมามากแล้วนะ”
“ฉันจะทำยังไงดี”
“บอกความจริงให้เธอรู้ซะ ก่อนที่มันจะสายเกินไป”ผมเงียบอยู่นานก่อนจะตอบว่า
“ฉันทำไม่ได้”
“ยุนโฮ!”
“ฉันจะไปหายุนโซ” ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากผลับ ชางมินเดินตามมาติดๆพร้อมทั้งเข้ามาห้ามผม
“นายไปไม่ได้นะ”
“ปล่อย”
“ยุนโฮ!”
“อย่ามายุ่งกับฉัน!”
“ผลัก!!” ว่าแล้วชางมินก็ต่อยหน้าผม
“นายมีสติหน่อยได้ไหม นายก็รู้ว่าพี่น้องรักกันไม่ได้!”
“ได้ต้องได้สิ ฉันจะเปนคนฝืนชะตาลิขิตเอง” ว่าแล้วผมก็เดินโซซัดโซเซจากไป ปล่อยให้ชางมินยืนค้างอยู่อย่างงั้น ก่อนที่มันจะพูดว่า
“งั้นก็ตามใจนายแล้วกันแต่ยังไงก็ขอให้ทำให้ได้นะ!!” ชางมินตะโกนบอกผม
“อืม” ผมตอบกลับไป ขอบใจนะชางมินก็มีนายคนเดียวที่เข้าใจฉัน
ผมเดินมาได้ซักพักก็ล้วงโทรศัพท์มือถือกดเบอร์บ้านยุนโซ
## ตู๊ด ตู๊ด ##
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหล ยุนโซอยู่รึเปล่าครับ”
“อ๋อ ยุนโซยังไม่กลับเลยจ้า แกไปทำงานพิเศษที่ร้านอาหารน่ะ”
“เหรอครับ”
“ไม่ทราบว่านั้นใครจ้ะ”
“........เพื่อนครับ”
“เออ ป้าว่าอีกสักพักก็คงกลับแล้วล่ะจ้ะ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
ยุนโซยังไม่กลับบ้านแล้วไปไหนของเค้านะ ร้านไอ้แจจุงก็ปิด 4 ทุ่มนิ แต่นี่มันปาเข้าไปจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว ลอง
ไปดูสักหน่อยดีกว่า พอผมเดินไปได้สักพักก็ถึงร้านไอ้แจจุง และสิ่งที่ผมเห็นไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นนั่นอ่ะไรน่ะ
ความคิดเห็น