นิทานเรื่องดอกไม้ พระจันทร์ และดวงดาว

เนื้อเรื่อง

                กาลครั้งหนึ่ง ณ ดินแดนอันแสนไกล ที่มีทุ่งดอกไม้ออกดอกอย่างสวยงามหลากหลายสีภายใต้ท้องฟ้าสีสวยสดใส และมีพระอาทิตย์ดวงกลมโตทอแสงอันอบอุ่นสาดส่องไปทั่วทั้งทุ่งดอกไม้อันสวยงาม ในเวลาเดียวกันนั้นบนยอดภูเขาที่ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้หลากสี มีดอกไม้อยู่หนึ่งดอกที่ไม่บานสะพรั่งออกมารับแสงพระอาทิตย์ เหมือนกับดอกไม้ที่อยู่ในทุ่งกว้างใหญ่ด้านล่าง ช่างน่าแปลกใจนัก

                เมื่อถึงเวลาที่พระอาทิตย์ลาลับไปจากท้องฟ้า และแทนที่ด้วยพระจันทร์สีนวลเย็นตา

ที่ถึงแม้จะไม่ใหญ่และทอแสงออกมาน้อยกว่าพระอาทิตย์ แต่นั้นก็เพื่อที่จะให้หมู่ดวงดาวได้ออกมาส่องแสงระยิบระยับส่องประกายบนท้องฟ้ายามราตรีสีดำสนิท และอยู่รายล้อมรอบพระจันทร์ เวลานั้นเป็นเวลาเดียวกับที่ดอกไม้บนยอดภูเขาที่หลับใหลยามพระอาทิตย์ส่องแสง ได้เริ่มแย้มบานรับแสงจากพระจันทร์และดวงดาวในขณะที่ดอกไม้ดอกอื่นๆ ในทุ่งดอกไม้ด้านล่างนั้นหลับใหลเมื่อสิ้นแสงจากพระอาทิตย์

                พระจันทร์ซึ่งเฝ้ามองดอกไม้ดอกนี้ที่บานยามราตรีมาตลอดเกิดความสงสัยและแปลกใจกับดอกไม้ดอกนี้จึงได้เอ่ยปากถามกับดอกไม้

                “ดอกไม้ ฉันอยากรู้จังว่าทำไมเธอจึงเบ่งบานตอนกลางคืนต่างจากดอกไม้ดอกอื่นๆ ล่ะ”

                ดอกไม้ซึ่งกำลังมองดูดวงดาวอยู่นั้นได้หันมามองพระจันทร์พร้อมกับรอยยิ้ม

                “เราอยากรู้ว่าสิ่งที่เราพูดกับเธอนั้น ดวงดาวจะได้ยินหรือเปล่า”

                “ไม่หรอกดอกไม้ ดวงดาวไม่ได้ยินหรอกเพราะดวงดาวนั้นอยู่ห่างจากพวกเรามากนัก นั้นคือเหตุผลที่เธอมองเห็นดวงดาวเป็นเพียงแสงเล็กๆ เท่านั้น”

                “ถึงแม้ดวงดาวจะเป็นแค่เพียงแสงเล็กๆ บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ แต่ก็เป็นแสงที่มีค่ามากสำหรับเราเสมอ พระจันทร์เธอรู้ไหม เราหลงรักดวงดาว ดวงดาวที่เป็นเพียงแสงเล็กๆ บนท้องฟ้า และนั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้เราต้องบานออกมาในยามค่ำคืนต่างจากดอกไม้ดอกอื่นๆ เรามีความสุขมากมายเลยน่ะที่ได้มองดูดวงดาวอย่างนี้ทุกคืน”

                ดอกไม้พูดพร้อมกับหันไปมองดวงดาวอีกครั้ง

                “ดอกไม้ แล้วเธอไม่ทุกข์ใจบ้างเลยเหรอที่ได้แค่เพียงเฝ้ามองอยู่ตรงนี้”

                ดอกไม้ยิ้มพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงมีความสุข

                “ตอนแรกเราเองก็เป็นทุกข์ เพราะเราต้องการที่อยากจะครอบครองดวงดาว อยากไปอยู่เคียงข้างดวงดาว อยากให้ดวงดาวเป็นของเราเพียงผู้เดียว ทำให้เราไม่มีความสุขเลยที่รักดวงดาว ทุกครั้งที่เราเฝ้ามองดวงดาว เรามักจะร้องไห้ออกมามากมายจนตัวเราเหี่ยวเฉาไปมาก แต่แล้วในวันหนึ่ง เราก็คิดได้ว่า ที่เราต้องเป็นทุกข์เพราะความรักนั้น เพราะเราต้องการที่จะครอบครองดวงดาวให้เป็นของเราเพียงผู้เดียว ทั้งๆ ที่เราเองก็รู้ดีว่าเราที่เป็นเพียงแค่ดอกไม้ที่อยู่บนพื้นดินไม่คู่ควรกับดวงดาวที่อยู่ไกลบนท้องฟ้านั้นเลย เราทำได้แค่เพียงรักและเฝ้ามองแต่ไม่มีสิทธ์ครอบครองดวงดาวเลย เพราะดวงดาวก็คือดวงดาว และดอกไม้ก็ยังเป็นแค่เพียงดอกไม้เท่านั้น แต่แค่เราได้รัก ได้เฝ้ามองอยู่ไกลๆ แค่นี้ก็มีความสุขมากเพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาเพราะนั้นมันยิ่งทำให้เราทุกข์มากยิ่งขึ้น เราได้มอบความรักทั้งหมดที่มีให้กับดวงดาวโดยไม่ได้หวังว่าจะได้รับความรักนั้นตอบกลับมา แค่ได้รัก แค่นี้ก็เกินพอแล้ว”

                พระจันทร์รู้สึกซาบซึ้งในความรักที่ดอกไม้มีต่อดวงดาว แต่พระจันทร์เองก็รู้สึกเศร้า เพราะพระจันทร์นั้นหลงรักดอกไม้ที่เขาคอยเฝ้ามองอยู่ตลอดเวลา พระจันทร์ไม่เคยเอ่ยปากบอกถึงความในใจกับดอกไม้เลย แต่ในเวลานี้พระจันทร์ไม่อาจจะทนฝืนกลั้นสิ่งที่เก็บเป็นความลับอยู่มานานนี้ได้อีกแล้ว พระจันทร์ลอยมาอยู่ตรงหน้าดอกไม้

                “ดอกไม้ เธอจะรับรู้บ้างไหม ว่าในเวลาที่เธอหลงรักดวงดาวอยู่นั้น มีใครบ้างคนที่หลงรักเธออยู่เหมือนกัน ...ดอกไม้เรารักเธอ”

                ดอกไม้มองพระจันทร์อยู่พักหนึ่งจึงยิ้มออกมาพร้อมกับพูดกับพระจันทร์ด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยน

                “พระจันทร์ ความรักที่เธอมีให้กับเราก็ไม่แตกต่างจากความรักที่เรามีให้กับดวงดาวเลย เธอกับเราเองก็แตกต่างกันเหมือนที่เรากับดวงดาวแตกต่างกัน เธอเองทำได้แค่รักเราแต่ก็ครอบครองเราให้เป็นของเธอเพียงผู้เดียวไม่ได้เหมือนกับที่เราไม่สามารถครอบครองดวงดาวได้ ถ้าเธอรักเราแต่ไม่ไขว่คว้าเราให้ไปอยู่ข้างกายเธอ เธอเองก็จะไม่เป็นทุกข์เพราะความรัก เธอรู้ไหมว่าทำไมเราจึงเป็นทุกข์เพราะรัก นั้นก็เป็นเพราะความอยากของเราไง อยากให้เขารักตอบ อยากให้เขาอยู่กับเรา อยากให้เขาเป็นของเราเท่านั้น และอีกสารพัดความอยากที่เกิดขึ้นมาพร้อมๆ กับความรัก ถ้าเราสามารถกำจัดความอยากเหล่านั้นออกไปได้ เราก็จะไม่เป็นทุกข์เพราะความรักอีกเลย ถ้าเธอทำตามคำแนะนำของเรา เธอก็จะไม่เป็นทุกข์เพราะความรักเหมือนกับเราตอนนี้”

                พระจันทร์ได้ฟังคำพูดของดอกไม้ยิ่งทำให้เขารักดอกไม้มากยิ่งขึ้น แต่เขาจะไม่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์เพราะเขาจะทำตามคำแนะนำของดอกไม้ทุกอย่าง จะรักดอกไม้ แต่จะไม่อยากครอบครองดอกไม้ให้เป็นของเขาคนเดียว

                “ดอกไม้ ถึงเธอจะไม่ได้รักเรา แต่เราจะเป็นเพื่อนของเธอ ที่จะเป็นที่ปรึกษายามทุกข์ให้เธอได้เสมอนะ”

                “พระจันทร์ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด และมีค่าที่สุดของเราเสมอ”

…

                ...ดอกไม้ยังคงรักดวงดาวที่ทำได้แค่มองแต่ไม่ได้ครอบครอง แต่ดอกไม้ก็มีความสุขที่ได้รัก

                ...พระจันทร์ยังคงรักดอกไม้ดอกนี้ต่อไป โดยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของดอกไม้

                ...แต่ทั้งดอกไม้และพระจันทร์ไม่รู้เลยว่าทุกสิ่งที่ทั้งสองพูดคุยกันนั้น ดวงดาวได้ยินตลอดเวลา ดวงดาวเองก็รักดอกไม้ แต่เพราะรู้ว่าไม่มีวันที่จะอยู่เคียงคู่กันได้และไม่อยากทำให้ดอกไม้เป็นทุกข์เพราะความจริงข้อนี้ ดวงดาวจึงไม่เคยมาเข้าใกล้ดอกไม้เลย ทำแค่เพียงมองดูดอกไม้อยู่ไกลๆ เป็นแค่เพียงแสงเล็กๆ บนท้องฟ้า ที่รักดอกไม้เช่นเดียวกับที่ดอกไม้รักดวงดาว และเช่นเดียวกับพระจันทร์ที่รักดอกไม้เหมือนกัน

...

                ต้องขอบคุณอาร์มมากมาย เพราะอาร์มคือดวงดาว ดวงดาวที่สอนให้ขวัญได้รู้จักความหมายของการรัก รักที่มีแต่การให้แต่ไม่หวังที่จะครอบครอง แม้เราจะจบกันมานาน แต่สิ่งต่างๆ และเรื่องราวมากมายที่ผ่านมาระหว่างเรา2คนได้สอนขวัญไว้เยอะ

                สักวันที่ขวัญได้เริ่มรักครั้งใหม่กับใครสักคน ขวัญคงจะไม่ต้องร้องไห้เพราะรักอีก

...