กระต่ายกับเจ้าหญิงน้อย

ลำดับตอนที่ #4 : (ความลับของกระต่าย)

เรื่องราวลับๆ****          

                    กระต่ายกระมาถึงที่บ้านแล้วและ

                  ได้บอกเจ้าหญิงน้อยผ่านดวงจันทร์

               กระต่ายรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะอีกไม่นาน

               กระต่ายก็จะได้พบกับเจ้าหญิงน้อยแล้ว

                   กระต่ายคิดถึงเจ้าหญิงน้อยมาก

              แต่พอกระต่ายคิดว่าจะเจอเจ้าหญิงน้อย

         กระต่ายกลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเจ้าหญิงน้อยดี

            และในที่สุดกระต่ายก็ได้มาเจอเจ้าหญิงน้อย

      กระต่ายรู้สึกดีใจมากๆอยากจะวิ่งเข้าไปหาเจ้าหญิงน้อย

                แล้วบอกว่าคิดถึงๆๆเจ้าหญิงน้อยมาก

            แต่แล้วกระต่ายก็ไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้น

                    กระต่ายได้คุยกับเจ้าหญิงน้อย

              และได้เล่าเรื่องราวมากผ่านที่ผ่านพบมา

               กระต่ายได้เห็นรอยยิ้มของเจ้าหญิงน้อย

                ได้รู้สึกถึงความสุขของเจ้าหญิงน้อย

                  เพียงแค่นี้กะต่ายก็มีความสุขมาก

                  จนมาถึงระยะหนึ่งดวงจันทร์บนฟ้า

                         มีเมฆมาบังแสงติดต่อกัน

            การที่กระต่ายได้พบกับเจ้าหญิงน้อยก็น้อยลง

                 แต่ความคิดถึงของกระต่ายที่มีให้กับ

                    เจ้าหญิงน้อยไม่เคยลดลงเลย

                      กลับเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ

            การที่กระต่ายได้พบกับเจ้าหญิงน้อยในเวลานี้

                จึงเป็นเวลาที่มีค่ามากๆสำหรับกระต่าย

                ต่อมาวันหนึ่งกระต่ายได้เจอเจ้าหญิงน้อย

          แต่แทนที่กระต่ายจะเห็นรอยยิ้มของเจ้าหญิงน้อย

                    เจ้าหญิงน้อยไม่ยิ้มและทำหน้าบึ้ง

                   กระต่ายจึงเข้าไปถามเจ้าหญิงน้อยว่า

                          “เจ้าหญิงน้อยเป็นอะไร”

            แต่กระต่ายก็ได้ยินคำๆหนึ่งจากเจ้าหญิงน้อย

                       เป็นคำที่ทำให้กระต่ายตกใจ

             คือการที่เจ้าหญิงน้อยหันมามองที่กระต่าย

                และพูดออกมาว่า “ลำคานกระต่าย”

                กระต่ายก็เศร้าและเดินกระบ้านไป

          กระต่ายไม่รู้ว่าเจ้าหญิงน้อยเครียดเรื่องอะไร

                     แต่เจ้าหญิงน้อยจะรู้ไหมว่า

           กระต่ายในตอนนี้เครียดกว่าเจ้าหญิงน้อยมาก

                  หลังจากตอนนั้นกระต่ายก็ได้คุยกับ

                         เจ้าหญิงน้อยอีกครั้ง

            เจ้าหญิงน้อยก็บอกกับกระต่ายแค่ว่าไม่มีอะไร

           ต่อมากระต่ายคิดว่าเราควรจะอยู่กับเจ้าหญิงน้อย

                  หรือว่าจะกลับไปที่ๆตัวเองควรอยู่ดี

                    กระต่ายจึงตัดสินใจครั้งสำคัญ

             คือสิ่งที่จะทำให้กระต่ายรู้ว่าตนควรอยู่ที่ใด

                   คือการไปถามเจ้าหญิงน้อยว่า

               เจ้าหญิงน้อยชอบกระต่ายตัวนี้ไหม

             ถึงแม้กระต่ายก็พอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว

         และในคืนนั้นเองกระต่ายได้คุยกับเจ้าหญิงน้อย

          ผ่านดวงจันทร์เช่นเคยแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกวัน

          เพราะกระต่ายอาจจะไม่ได้เจอเจ้าหญิงน้อยอีก

               แต่กระต่ายถามเจ้าหญิงน้อยเท่าไหร่

         กระต่ายก็ไม่ได้ยินคำตอบจากเจ้าหญิงน้อยสักที

           แต่เจ้าหญิงน้อยสัญญากับกระต่ายว่าจะบอก

                    คำตอบกับกระต่ายอีกไม่นาน

                2 วันต่อมากระต่ายเห็นเจ้าหญิงน้อย

                เลยรีบวิ่งไปหาเพื่อต้องการคำตอบ

          ตอนนี้เจ้าหญิงน้อยก็ยืนอยู่กับเพื่อนเจ้าหญิงน้อย

                  กระต่ายยืนรอคำตอบสักพักหนึ่ง

                แต่แล้วกระต่ายก็ได้ยินเสียงหัวเราะ

                           ของเจ้าหญิงน้อย

                และเพื่อนของเจ้าหญิงน้อยก็บอก

                 อะไรบางอย่างกับเจ้าหญิงน้อย

                  และแล้วกระต่ายก็ได้รู้คำตอบ

              ควบคู่กับเสียงหัวเราะของเจ้าหญิงน้อย

                   คือการที่เจ้าหญิงน้อยส่ายหัว

              และกระต่ายก็ได้ถามถึงคำตอบอีกครั้ง

           ถึงแม้กระต่ายจะรู้ซึ้งถึงคำตอบแล้วก็ตาม

                   แต่กระต่ายก็อยากได้ยินคำนั้น

                 ออกมาจากปากของเจ้าหญิงน้อย

             เจ้าหญิงน้อยจึงบอกกระต่ายว่าตอบไปแล้ว

                      กระต่ายรู้สึกเสียใจมากๆ

               เพราะคำตอบที่ได้นอกจากปฏิเสธแล้ว

               ก็ยังมีเสียงหัวเราะของเจ้าหญิงน้อยอีก

                          กระต่ายจึงรู้สึกว่า

               สิ่งที่กระต่ายทำไปทั้งหมดมันไร้ค่า

             กระต่ายอยากจะทำดีให้กับเจ้าหญิงน้อย

                      มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

                 แต่กระต่ายก็เป็นเหมือนตัวตลก

                 และเป็นสร้างความลำคานให้กับ

                     เจ้าหญิงน้อยแค่นั้นเอง

                   แต่ถึงอย่างไรกระต่ายตัวนี้

                     ก็ยังคงรักเจ้าหญิงน้อย

              แต่กระต่ายก็ควรที่จะไปอยู่ในที่ๆ

                         กระต่ายควรอยู่

               กระต่ายยังคงรู้สึกเป็นห่วงเจ้าหญิงน้อย

                    มีความรู้สึกทั้งรักและเสียใจ

                       ในตอนนี้ความรู้สึกกระต่าย

                    ที่มีกับเจ้าหญิงน้อยคือ

                  การไม่อยากเป็นตัวน่ารำคาน

             และเป็นตัวตลกให้กับเจ้าหญิงน้อยอีก

                           สิ่งที่กระต่ายทำได้

                        คือการได้เป็นห่วงห่างๆ

                ได้รักเจ้าหญิงน้อยห่างๆก็เพียงพอแล้ว

                            หลังจากเหตุการณ์

                     กระต่ายฝันร้ายกับเรื่องราวซ้ำๆ

                   2 คืน ทำให้กระต่ายนอนไม่ค่อยหลับ

                     หรือไม่กระต่ายก็ตื่นขึ้นมาตอนดึก

                  ช่วงนี้กระต่ายไม่ค่อยได้เจอเจ้าหญิงน้อย

                     หรืออาจเป็นเพราะกระต่าย

                        ไม่เข้าไปหาเจ้าหญิงน้อย

            กระต่ายอยากคุยกับเจ้าหญิงน้อยมากที่สุด

                    แต่ในเวลาเดียวกับกระต่ายไม่อยาก

                   ที่จะเข้าไปคุยกับเจ้าหญิงน้อยเลย











                   ถึงเวลาความเศร้ามันก็เกิด

                สิ่งที่เพลิดเพลินนั้นหายไปไหน

                 แม้จะรักมากที่สุดและห่วงใย

                  แต่ก็ไม่ได้ใจคนดีนี้มาครอง



                  ถึงเวลาต้องจากกันไปไกล

                เพราะคนที่ใช่ของเธอไม่ใช่ฉัน

                   แต่ก็ยังจะเฝ้ารอว่าสักวัน

                  ว่าเธอนั้นจะเข้าใจคนรักเธอ



                   ขอเวลาช่วยให้เราได้คู่กัน

                   ถึงแม้ว่าคนในฝันฉันไม่ใช่

                  แต่คงนี้จะให้รักและห่วงใย

                  ที่ให้เธอตลอดไปตลอดกาล



                                                                            -= Prince Rabbit =-