ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ]- -MY SPicY&SWeET LoVE- -[ 2>> Busy day
วิน สะบัดแขนฉันออกแล้วเดินไปหาเด็กส้มที่มาแทนที่ฉัน
" วินอย่าทิ้งกี้ไปนะ กี้จะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น ให้ดีเท่ายัยนั่น วินนนนนนนน" ฉันร้องไห้แล้วก็มีมือมาสะกิด
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น เห็นภาพมัวมัว มองไปข้างๆ ไอ้เพื่อนรัก2คนนี่ฉันจึงมองตรงไปที่บนเพดานแต่ฉันเห็นผู้ชายประมาณ 3 คนจ้องหน้าฉันที่เปียกไปด้วยน้ำตาอย่าง งง งง
T_T >> O.O น้ำตาฉันหยุดไหนทันที หลังจากนั้น
" อ๊าาายยยยยย" ฉันกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่น ตอนแรกฉันก็นึกว่ามีผู้ชาย 3 คนซะอีก ที่ไหนได้ ในห้องนี้มีประมาณ 10 กว่าคน แล้วพวกฉันก็ใส่แค่ชุดคลุมอย่างเดียว นอกนั่น ว่างเปล่า อ๊ากกกกกกกกกกก
สงสัยยัยเพื่อนรักสองคนจะได้ยินเสียงฉันแล้วเลยสะดุ้งตื่นขึ้นมา ทำหน้า งงๆ ก่อนที่จะกรี๊ดตามฉันมาอีก 2 ครั้ง
" ไอ้กี้ ใครน่ะ เพื่อนแกหรอ" คัสตาร์ดพูดขึ้นมาอย่างผวาเล็กน้อย
" บ้าป่าว นี่ไม่ใข่เพื่อนฉันย่ะ เพื่อนใครที่ไหนก็ไรู้" ฉันเถียงมัน ดูมันคิดสิ มันจะเป็นเพื่อนฉันไปได้ไง
" นี่ พวกนาย พวกนายเป็นใคร พาพวกเรามาที่นี่ได้ยังไง พวกนายจะบ้าหรอ ห๊าาา" ดูเหมือนยัยฮันนี่จะไม่ร่วมทะเลาะกับเรา พวกเรารีบหันความสนใจไปที่พวกนายนั่นทันที
" แล้วชุดฉันล่ะ หายไปไหนหมด นายนี่น่าเกลียดมากๆเลยนะ แอบเปลี่ยนชุดพวกฉัน" ฉันลุกขึ้นจะไปชกหน้านายที่อยู่ใกล้สุด ฉันออกมาจากเตียง แต่ขาฉันน่ะสิ มันไม่ยอมก้าวไป แล้วก็ปวดหัวอย่างหนักขึ้นมามากๆ
" โอ๊ยยย!!" ฉันร้องออกมา แล้วฉันก็ล้มลงข้างเตียงอย่างหมดสภาพ(เดินไปก็มึน) แล้วส่งสายตาไปขอความช่วยเหลือจากคัสตาร์ดและฮันนี่
" หนอย นายนี่น่าเกลียดจริงๆเลยนะ กล้ามอมเหล้าแจ็คกี้เลยหรอ ถ้าพวกวินรู้วินเอาแกตายแน่" ฮันนี่โวย คัสตาร์ดเลยช่วยมั่ง
" ใช่ๆ วินเค้าเอาแกตายแน่" คัสตาร์ดพูด
O.O
" จะบ้าหรอ ฉันช่วยพวกเธอเอาไว้นะ" นายที่ฉันจะไปชกพูดขึ้น
" ไอ้คัส อย่าพูดถึงผู้ชายที่เหมือนสิวคนนั้น แล้วพวกแกจะไม่มาช่วยฉันเลยหรอ"
ฉันหันไปบอกคัส
แล้วจู่ๆ ก็มีมือมาพยุงฉันขึ้นจากด้านหลัง แล้วก็พยุงฉันขึ้นไปนั่งที่โซฟานั่นเอง เขานั่นเอง ที่บอกว่าช่วยเราไว้ แต่เชอะ ฉันไม่เชื่อหรอก
" ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ฉันมาถึงโซฟาละ ปล่อย บอกให้ปล่อออยยยยยยย" ฉันโวยมาสุดเสียง ฮันนี่ กับ คัสตาร์ดเลยวิ่งมาช่วยฉัน ผลักนายนั่นออกไป
" ทำไม แกสองคนเดินได้อยู่" ฉันถามฉันนี่กะคัตาร์ดอย่าง งงๆ
" ฉันไม่ได้กินเหล้าเอาเป็นเอาตายอย่างแกนิ่ กี้ แกเล่นอัดไปตั้ง 7 ขวด ไม่แฮงค์ก็บ้าแล้วว" คัสตอบ
O.O ห๊า ตั้ง 7 ขวดเลยหรอ ฉันไม่ได้แย้งเพื่อน แต่หันไปหานายที่ช่วยฉันแทน
" นี่ ฉันจะกลับบ้าน" ฉันบอกนายนั่นที่พยุงฉันขึ้นมา
" เหอะๆๆ จะกลับบ้านหรอ อย่าฝันว่าจะได้กลับง่ายๆเลยนะพวกเธอ ฉันอุตส่าห์ช่วยพวกเธอมานะ ถ้าไม่ช่วยเธอคนคงได้ท้องก่อนแต่งแน่"
นายคนที่พยุงฉันขึ้นมาบอกอย่างกวนๆ แต่ฉันกลัวนะ TT_TT
" จะให้ฟรีๆ มันก็แปลกอยู่จริงมั๊ยไอ้ยีน" นายอีกคนพูดขึ้น
นายคนนั้นหน้าหวานม๊ากกกกก น่ารักด้วย อ๊ายยเขิน >///< แต่ทำไมมาอยู่กับนายนี่ได้นะ
นายที่พยุงฉันชื่อ ยีน หรอ ฉันจะจำไว้แล้วมาให้เพื่อนๆฉันจัดการ เชอะ
" แล้วพวกนายอยากได้ไรยะ ลองบอกมาก่อน" ฮันนี่ถามเสียงสั่นๆ
" 555 ไม่รุ แล้วดูก่อนละกัน ว่ามะไอ้โย" สองคนนั้นทำหน้าชั่วร้าย จนเราสามคนตัวสั่นอยู่บนโซฟา
" พวกแกออกไปก่อน" นายโยสั่งพวกผู้ชายที่เหลือ
พวกนี้เป็นมาเฟียรึไงเนี่ย
" เธอสามคนใช่ แจ็คกี้ ฮันนี่ คัสตาร์ดใช่มั๊ย" นายโยถาม แล้วมันรู้จักพวกเราได้ไงอ่ะ
" ฉันจะกลับบ้าน" ฉันตะคอกใส่นายยีน
นายยีนนั่นไม่ฟังฉันแม้แต่คำเดียวแล้วพูดออกมา
" ฉันชื่อ ยีน นี่ โย เราเป็นเพื่อนกันเอง" นายยีนบอก
" เออ รู้แล้วเว้ย จะกลับบ้าน" ฉันอารมณ์เสีย
" พูดไม่เพราะเลย ผู้หญิงไรเนี่ย สวยซะเปล่า นิสัยไม่น่ารักเลย" ยีนบอกมั่ง แล้วเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน เอามือมาจับผมฉัน อึ๋ย น่ากลัว~~
" ปล่อยนะ ฉันรู้ว่าฉันสวย ถ้าฉันเป็นไรไป แฟนคลับฉันเอานายตายแน่" ฉันบอกเสียงสั่น ขณะที่เพื่อนรักของฉันอึ้ง มันไม่คิดจะช่วยฉันเลยหรอ
" โห หน้าอย่างเธอมีแฟนคลับด้วย" นายโยพูดทำเอานายยีนชะงักไป
ฉันเอื้อมไปตีแขนนายโยนั่นแรงๆ
" นี่ เธอทำไรของเธอน่ะ เธอขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ" โยบอก
" ไม่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด" ฉันบอก
" เธอผิด" นายโยเถียง
" คนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด" ฉันพูดแค่ไม่กี่คำ เล่นทำพวกเพื่อนฉัน นายโย นายยีนหัวแทบคว่ำ
" เกิดมาไม่เคยเห็น คนอะไรชมตัวเองก็มี" นายยีนบอกนายโย
" ถ้าเธอไม่ขอโทษฉัน ฉันจะบอกเรื่องที่เธอละเมอให้คนอื่นรู้ ยัยแจ็คกี้ตัวดี" นายโยนั่นอีกแล้ว
" เพื่อนฉันละเมออะไรมิทราบ" คัสตาร์ดกับฮันนี่พูดพร้อมกัน
" วิน อย่าทิ้งกี้ไปเลย อะไรประมาณนี้"
นายยีนพูดแทนเพื่อน
" มันความลับตรงไหนน่ะ ถึงไม่ให้คนอื่นรู้" ฮันนี่พูด
คัสตาร์ดเอามือมาตีแขนฮันนี่แรงๆ
คำพูดเรียบๆที่ไม่ได้ใส่อารมณ์อะไรของนายยีน ทำให้ ฉัน เงียบไป ยัยสองคนนั้นได้แต่มองฉันอย่างให้กำลังใจ
ตรู๊ด ตรู๊ด
มือถือฮันนี่ดังขึ้นทำลายความเงียบ น้ำตาฉันกำลังจะไหลลงมา
" เฮ้ย กี้ เฮียจีโทรมา" ยัยฮันนี่ร้องบอกฉันท่าทางอย่างกับญาติฝ่ายไหนเสีย ฉันกับคัสตาร์ดก็หน้าซีดเหมือนกัน แล้วน้ำตาก็ไม่ไหล เหงื่อไหลแทน
" แก รับเหอะๆ กี้ ไม่งั้นแกคงรอดยากอ่ะ" คัสตาร์ดพูดบ้าง ฮันนี่จึงยื่นมือถือมาให้ฉัน ฉันได้ยินเสียงเพื่อนฉัน 2 คนกลืนน้ำลายด้วย
มือฉันสั่นไปหมด แล้วหยิบมาตั้งให้มันดังเซอราวด์ไปรอบทิศ เพื่อให้เพื่อนรักฉันฟังด้วย
" ฮัลโหล พี่จี มีอะไรกับกี้หรอ" ฉันกรอกเสียงใส่ลำโพงโทรศัพท์
" โหล กี้ ทำไมแกไม่กลับบ้าน รู้มั๊ยมะวาน ฉันกับยัยเจลฯ ไม่ได้หลับเลย โทรหาเพื่อนเธอทั้งคืน โทรหาฮันก่ะคัสก็ไม่ติด รู้มั๊ย ห๊าาา ตอนนี้แกอยู่ไหน กี้ พี่จะไปหาเดี๋ยวนี้เลย"
พี่จีตะโกนมาอย่างน่ากลัว เพราะเวลาพี่จีโกรธนี่สิ ถามยัยฮันกับคัสได้ ยิ่งกว่ายมฑูตอีก นี่แหละเป็นสาเหตุให้ยัยฮันนี่กับคัสตาร์ดเรียกพี่จีว่า เฮียจี(โน)
" กี้อยู่บ้านคัสน่ะ พี่จีไม่ต้องมาหรอกนะ เดี๋ยวคัสกลับเอง" ฉันบอกเสียงสั่น(มากๆ)
" กี้ ไม่ต้องโกหกฉัน ฉันรู้แกอยู่โรงแรมโฟกัส" แล้วพี่จีก็วางสายไป
ปั้ง ง ง ง
เสียงประตูถูกพังดังขึ้น คนที่พังก็คือ...
O.Oฉัน O.Oฮันนี่ O.Oคัสตาร์ด
พี่จีโน พี่ชายสุดหล่อของฉันเอง ตามหลังมาด้วยน้องสาวสุดน่ารัก ยัย เจลลี่
" พี่จี/เฮียจี มานี่ได้ไง" ฉัน/คัส และฮัน พูดเสียงหลงพร้อมกัน
" มาตามแกไง คัส ฮัน แล้วก็น้องสาวฉัน แจ็คกี้" พี่จีทำหน้าเหมือนกับว่า
เรื่องนี้ยาวแน่
- - - - - - - - - -PrincE01 - - - - - - - - - - - --
อ่านแล้วช่วยๆกันเม้นต์ด้วยนะคะ
+ คาแนนด้วยยิ่งดี อิอิ
" วินอย่าทิ้งกี้ไปนะ กี้จะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น ให้ดีเท่ายัยนั่น วินนนนนนนน" ฉันร้องไห้แล้วก็มีมือมาสะกิด
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น เห็นภาพมัวมัว มองไปข้างๆ ไอ้เพื่อนรัก2คนนี่ฉันจึงมองตรงไปที่บนเพดานแต่ฉันเห็นผู้ชายประมาณ 3 คนจ้องหน้าฉันที่เปียกไปด้วยน้ำตาอย่าง งง งง
T_T >> O.O น้ำตาฉันหยุดไหนทันที หลังจากนั้น
" อ๊าาายยยยยย" ฉันกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่น ตอนแรกฉันก็นึกว่ามีผู้ชาย 3 คนซะอีก ที่ไหนได้ ในห้องนี้มีประมาณ 10 กว่าคน แล้วพวกฉันก็ใส่แค่ชุดคลุมอย่างเดียว นอกนั่น ว่างเปล่า อ๊ากกกกกกกกกกก
สงสัยยัยเพื่อนรักสองคนจะได้ยินเสียงฉันแล้วเลยสะดุ้งตื่นขึ้นมา ทำหน้า งงๆ ก่อนที่จะกรี๊ดตามฉันมาอีก 2 ครั้ง
" ไอ้กี้ ใครน่ะ เพื่อนแกหรอ" คัสตาร์ดพูดขึ้นมาอย่างผวาเล็กน้อย
" บ้าป่าว นี่ไม่ใข่เพื่อนฉันย่ะ เพื่อนใครที่ไหนก็ไรู้" ฉันเถียงมัน ดูมันคิดสิ มันจะเป็นเพื่อนฉันไปได้ไง
" นี่ พวกนาย พวกนายเป็นใคร พาพวกเรามาที่นี่ได้ยังไง พวกนายจะบ้าหรอ ห๊าาา" ดูเหมือนยัยฮันนี่จะไม่ร่วมทะเลาะกับเรา พวกเรารีบหันความสนใจไปที่พวกนายนั่นทันที
" แล้วชุดฉันล่ะ หายไปไหนหมด นายนี่น่าเกลียดมากๆเลยนะ แอบเปลี่ยนชุดพวกฉัน" ฉันลุกขึ้นจะไปชกหน้านายที่อยู่ใกล้สุด ฉันออกมาจากเตียง แต่ขาฉันน่ะสิ มันไม่ยอมก้าวไป แล้วก็ปวดหัวอย่างหนักขึ้นมามากๆ
" โอ๊ยยย!!" ฉันร้องออกมา แล้วฉันก็ล้มลงข้างเตียงอย่างหมดสภาพ(เดินไปก็มึน) แล้วส่งสายตาไปขอความช่วยเหลือจากคัสตาร์ดและฮันนี่
" หนอย นายนี่น่าเกลียดจริงๆเลยนะ กล้ามอมเหล้าแจ็คกี้เลยหรอ ถ้าพวกวินรู้วินเอาแกตายแน่" ฮันนี่โวย คัสตาร์ดเลยช่วยมั่ง
" ใช่ๆ วินเค้าเอาแกตายแน่" คัสตาร์ดพูด
O.O
" จะบ้าหรอ ฉันช่วยพวกเธอเอาไว้นะ" นายที่ฉันจะไปชกพูดขึ้น
" ไอ้คัส อย่าพูดถึงผู้ชายที่เหมือนสิวคนนั้น แล้วพวกแกจะไม่มาช่วยฉันเลยหรอ"
ฉันหันไปบอกคัส
แล้วจู่ๆ ก็มีมือมาพยุงฉันขึ้นจากด้านหลัง แล้วก็พยุงฉันขึ้นไปนั่งที่โซฟานั่นเอง เขานั่นเอง ที่บอกว่าช่วยเราไว้ แต่เชอะ ฉันไม่เชื่อหรอก
" ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ฉันมาถึงโซฟาละ ปล่อย บอกให้ปล่อออยยยยยยย" ฉันโวยมาสุดเสียง ฮันนี่ กับ คัสตาร์ดเลยวิ่งมาช่วยฉัน ผลักนายนั่นออกไป
" ทำไม แกสองคนเดินได้อยู่" ฉันถามฉันนี่กะคัตาร์ดอย่าง งงๆ
" ฉันไม่ได้กินเหล้าเอาเป็นเอาตายอย่างแกนิ่ กี้ แกเล่นอัดไปตั้ง 7 ขวด ไม่แฮงค์ก็บ้าแล้วว" คัสตอบ
O.O ห๊า ตั้ง 7 ขวดเลยหรอ ฉันไม่ได้แย้งเพื่อน แต่หันไปหานายที่ช่วยฉันแทน
" นี่ ฉันจะกลับบ้าน" ฉันบอกนายนั่นที่พยุงฉันขึ้นมา
" เหอะๆๆ จะกลับบ้านหรอ อย่าฝันว่าจะได้กลับง่ายๆเลยนะพวกเธอ ฉันอุตส่าห์ช่วยพวกเธอมานะ ถ้าไม่ช่วยเธอคนคงได้ท้องก่อนแต่งแน่"
นายคนที่พยุงฉันขึ้นมาบอกอย่างกวนๆ แต่ฉันกลัวนะ TT_TT
" จะให้ฟรีๆ มันก็แปลกอยู่จริงมั๊ยไอ้ยีน" นายอีกคนพูดขึ้น
นายคนนั้นหน้าหวานม๊ากกกกก น่ารักด้วย อ๊ายยเขิน >///< แต่ทำไมมาอยู่กับนายนี่ได้นะ
นายที่พยุงฉันชื่อ ยีน หรอ ฉันจะจำไว้แล้วมาให้เพื่อนๆฉันจัดการ เชอะ
" แล้วพวกนายอยากได้ไรยะ ลองบอกมาก่อน" ฮันนี่ถามเสียงสั่นๆ
" 555 ไม่รุ แล้วดูก่อนละกัน ว่ามะไอ้โย" สองคนนั้นทำหน้าชั่วร้าย จนเราสามคนตัวสั่นอยู่บนโซฟา
" พวกแกออกไปก่อน" นายโยสั่งพวกผู้ชายที่เหลือ
พวกนี้เป็นมาเฟียรึไงเนี่ย
" เธอสามคนใช่ แจ็คกี้ ฮันนี่ คัสตาร์ดใช่มั๊ย" นายโยถาม แล้วมันรู้จักพวกเราได้ไงอ่ะ
" ฉันจะกลับบ้าน" ฉันตะคอกใส่นายยีน
นายยีนนั่นไม่ฟังฉันแม้แต่คำเดียวแล้วพูดออกมา
" ฉันชื่อ ยีน นี่ โย เราเป็นเพื่อนกันเอง" นายยีนบอก
" เออ รู้แล้วเว้ย จะกลับบ้าน" ฉันอารมณ์เสีย
" พูดไม่เพราะเลย ผู้หญิงไรเนี่ย สวยซะเปล่า นิสัยไม่น่ารักเลย" ยีนบอกมั่ง แล้วเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน เอามือมาจับผมฉัน อึ๋ย น่ากลัว~~
" ปล่อยนะ ฉันรู้ว่าฉันสวย ถ้าฉันเป็นไรไป แฟนคลับฉันเอานายตายแน่" ฉันบอกเสียงสั่น ขณะที่เพื่อนรักของฉันอึ้ง มันไม่คิดจะช่วยฉันเลยหรอ
" โห หน้าอย่างเธอมีแฟนคลับด้วย" นายโยพูดทำเอานายยีนชะงักไป
ฉันเอื้อมไปตีแขนนายโยนั่นแรงๆ
" นี่ เธอทำไรของเธอน่ะ เธอขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ" โยบอก
" ไม่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด" ฉันบอก
" เธอผิด" นายโยเถียง
" คนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด" ฉันพูดแค่ไม่กี่คำ เล่นทำพวกเพื่อนฉัน นายโย นายยีนหัวแทบคว่ำ
" เกิดมาไม่เคยเห็น คนอะไรชมตัวเองก็มี" นายยีนบอกนายโย
" ถ้าเธอไม่ขอโทษฉัน ฉันจะบอกเรื่องที่เธอละเมอให้คนอื่นรู้ ยัยแจ็คกี้ตัวดี" นายโยนั่นอีกแล้ว
" เพื่อนฉันละเมออะไรมิทราบ" คัสตาร์ดกับฮันนี่พูดพร้อมกัน
" วิน อย่าทิ้งกี้ไปเลย อะไรประมาณนี้"
นายยีนพูดแทนเพื่อน
" มันความลับตรงไหนน่ะ ถึงไม่ให้คนอื่นรู้" ฮันนี่พูด
คัสตาร์ดเอามือมาตีแขนฮันนี่แรงๆ
คำพูดเรียบๆที่ไม่ได้ใส่อารมณ์อะไรของนายยีน ทำให้ ฉัน เงียบไป ยัยสองคนนั้นได้แต่มองฉันอย่างให้กำลังใจ
ตรู๊ด ตรู๊ด
มือถือฮันนี่ดังขึ้นทำลายความเงียบ น้ำตาฉันกำลังจะไหลลงมา
" เฮ้ย กี้ เฮียจีโทรมา" ยัยฮันนี่ร้องบอกฉันท่าทางอย่างกับญาติฝ่ายไหนเสีย ฉันกับคัสตาร์ดก็หน้าซีดเหมือนกัน แล้วน้ำตาก็ไม่ไหล เหงื่อไหลแทน
" แก รับเหอะๆ กี้ ไม่งั้นแกคงรอดยากอ่ะ" คัสตาร์ดพูดบ้าง ฮันนี่จึงยื่นมือถือมาให้ฉัน ฉันได้ยินเสียงเพื่อนฉัน 2 คนกลืนน้ำลายด้วย
มือฉันสั่นไปหมด แล้วหยิบมาตั้งให้มันดังเซอราวด์ไปรอบทิศ เพื่อให้เพื่อนรักฉันฟังด้วย
" ฮัลโหล พี่จี มีอะไรกับกี้หรอ" ฉันกรอกเสียงใส่ลำโพงโทรศัพท์
" โหล กี้ ทำไมแกไม่กลับบ้าน รู้มั๊ยมะวาน ฉันกับยัยเจลฯ ไม่ได้หลับเลย โทรหาเพื่อนเธอทั้งคืน โทรหาฮันก่ะคัสก็ไม่ติด รู้มั๊ย ห๊าาา ตอนนี้แกอยู่ไหน กี้ พี่จะไปหาเดี๋ยวนี้เลย"
พี่จีตะโกนมาอย่างน่ากลัว เพราะเวลาพี่จีโกรธนี่สิ ถามยัยฮันกับคัสได้ ยิ่งกว่ายมฑูตอีก นี่แหละเป็นสาเหตุให้ยัยฮันนี่กับคัสตาร์ดเรียกพี่จีว่า เฮียจี(โน)
" กี้อยู่บ้านคัสน่ะ พี่จีไม่ต้องมาหรอกนะ เดี๋ยวคัสกลับเอง" ฉันบอกเสียงสั่น(มากๆ)
" กี้ ไม่ต้องโกหกฉัน ฉันรู้แกอยู่โรงแรมโฟกัส" แล้วพี่จีก็วางสายไป
ปั้ง ง ง ง
เสียงประตูถูกพังดังขึ้น คนที่พังก็คือ...
O.Oฉัน O.Oฮันนี่ O.Oคัสตาร์ด
พี่จีโน พี่ชายสุดหล่อของฉันเอง ตามหลังมาด้วยน้องสาวสุดน่ารัก ยัย เจลลี่
" พี่จี/เฮียจี มานี่ได้ไง" ฉัน/คัส และฮัน พูดเสียงหลงพร้อมกัน
" มาตามแกไง คัส ฮัน แล้วก็น้องสาวฉัน แจ็คกี้" พี่จีทำหน้าเหมือนกับว่า
เรื่องนี้ยาวแน่
- - - - - - - - - -PrincE01 - - - - - - - - - - - --
อ่านแล้วช่วยๆกันเม้นต์ด้วยนะคะ
+ คาแนนด้วยยิ่งดี อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น