คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : [OTHER] : It The Dream ?
ดวงหน้างดงาม
ความฝันที่สวยงาม
อิสระและการออกจากที่นี่
เรื่องใดคือเรื่องจริง
เรื่องใดคือความฝัน?
นานมากแล้วที่อณาจักรเฟลิเซียไม่ได้มีองค์หญิงแต่เมื่อมีแล้วก็ถือเป็นช่วงเวลาที่ดี
ผู้คนนับร้อยตกแต่งบ้านเรือนด้วยผ้าสีขาวมุกดูหรูหรา
พระราชวังกว้างใหญ่ถูกประดับด้วย
ผ้าหลากสีอัญมณีหลายหลายรวมถึงหมู่มวลดอกไม้งดงามที่ผลิบานราวกับรอใครบางคนมา
ภายในห้องๆหนึ่งมีร่างอรชรงดงามของหญิงสาวคนหนึ่งเธอกำลังอุ้มทารกตัวน้อยไว้
ในอ้อมแขนเพื่อกล่อมให้เด็กตัวน้อยนอน
รอบข้างมีลูกชายฝาแฝดของเธอและมีสามี
อันเป็นที่รักยืนล้อมอยู่
ทุกสายตาจับจ้องมาทางทารกตัวน้อยและใช่นี่คือองค์หญิงคนใหม่
“ข้าจะตั้งชื่อนางว่าอีแวนเจลีน
ดีหรือไม่?”
เสียงทุ้มนุ่มของกษัตริย์เอ่ยบอกราชินีของตนบนใบหน้าหล่อเหลาราว
รูปสลักของศิลปินมีรอยยิ้มปรากฏอยู่
เมื่อได้รับรอยยิ้มจากภรรยาเขาก็รีบ
หอมแก้มลูกสาวแล้วเดินออกไปเขียนราชโองการทันที
“ท่านแม่อีฟเหนื่อยเพคะ”
เด็กตัวน้อยเอ่ยบอกแม่ของตนด้วยเสียงอ่อนล้า
เธอฝึกซ้อมงานเต้นรำ
มาได้สามชั่วโมงแล้วสำหรับงานวันเกิดของเธอ
อีกไม่นานนัก
ประตูจะเปิดออกและแขกมากมายจะเข้ามายลโฉมของเธอ
“เช่นนั้นลูกก็ไปเตรียมตัวได้แล้ว”
รอยยิ้มอ่อนโยนประดับบนใบหน้าของผู้เป็นมารดา
เธอจูบซับที่ขมับลูกสาวอย่างรักใคร่ก่อนจะเดินไปส่งที่ห้อง
เมื่อลูกสาวไปอาบน้ำแล้วหญิงสาวก็เดินไปเลือกเสื้อผ้ามากองๆกันไว้
ก่อนจะหยิบชุดราตรีสีขาวงดงามมาและสวมใส่ให้บุตรสาวคนเดียว
ยังไม่ทันจะได้เปียผมเสร็จบุตรชายของเธอก็ถลาเข้ามาในห้องอย่างเสียมารยาท
เสียงดังโหวกเหวกโวยวายของสองพี่น้องที่อยากจะแต่งผมให้น้องสาว
เสียงร้องห้ามของผู้เป็นมารดาและเสียงหัวเราะสดใสของเด็กสาว
ทำให้บรรยากาศในห้องนั้นแสนจะอบอุ่น
ภายในรถม้าแสนโทรมและสกปรกมีหญิงสาว
หน้าตางดงามกำลังร่ำให้อยู่
เธอกรีดร้องออกมาเมื่อรถม้าหยุดกะทันหัน
อีแวนเจลีนกำลังกลัว
เธอกลัวมากๆและเธอไม่น่าเดินออกมาคนเดียวจริงๆ
หากไม่ใช่เพราะเธอต้องการดูดอกไม้จึงแยกตัวออกมาจากพี่ชายและทำให้
เธอถูกจับมาแบบนี้
ในตอนนี้เธอคงจะนอนหลับสบายไปแล้ว!!
“องค์หญิงท่านช่วยเงียบๆหน่อยสิ ข้ายังไม่อยากทำร้ายท่านหรอกนะ
เสียดายของ!!”
เสียงของชายหนุ่มที่จับตัวมาเอ่ยบอก
มันกำลังหัวเราะเสียงสูงอย่างน่าเกลียด
เธอไม่เคยคิดเลยว่าความงดงามของเธอจะทำให้มีภัยมากมายมาหา
หรือนั่นอาจจะเป็นเพราะเธออ่อนต่อโลกเกินไป...
ขณะที่เธอกำลังคิดนั้นทางการก็ได้จับรถม้าได้ท่านพ่อท่านแม่และพี่
วิ่งลงมาจากรถม้าอันหรูหราและแทบจะช็อคกับภาพตรงหน้า
แก้วตาดวงใจของพวกเขาค่อยๆยกมีดที่ตกอยู่ข้างๆด้วยมืออันสั่นเทา
ดวงตาสีฟ้าอ่อนที่เคยเป็นประกายราวอัญมณีกลับว่างเปล่าจนน่ากลัว
เธอยกมีดขึ้นและกำลังจะกรีดบนใบหน้าตัวเองเพียงเพราะคิดว่า
หากเธอไม่งดงามแบบนี้ก็คงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น!!
องค์ชายทั้งสองถลาตัวเข้ามาแย่งมีดจากน้องสาวสุดที่รัก
และรีบกอดเธอแนบอกพลางพร่ำบอกว่า
‘ไม่เป็นไรอีฟไม่เป็นไร
มันจบแล้วน้องรักมันจบแล้ว’
‘เดี๋ยวตื่นมามันก็จะหายไปหลับเสียนะ’
หญิงสาวน้ำตาไหลออกมาก่อนจะผล็อยหลับไปในอ้อม
กอดของฝาแฝดเพราะความเหนื่อยล้า
อีแวนเจลีนหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะลืมตาขึ้นมองรอบๆ
ที่นี่ยังเป็นเตียงไม้สภาพใช้ได้ที่ไม่โปรดปรานและกระท่อมที่ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม
แต่นั่น....เป็นความฝันหรือ?.....หรือนั่นเป็นความจริง?
ความคิดเห็น