คลังเก็บตัวละคร

ลำดับตอนที่ #16 : Whiskey Peregrine

B
E
R
L
I
N
❀

 

APPLICATION

“ มองตาของผมดูสิครับเห็นมั้ยผมไม่ได้น่ากลัวเลย ”

ชื่อ-นามสกุล : วิสกี้  เพเรกริน   { Whiskey  Peregrine }

ชื่อเล่น : วิสกี้ { Whiskey }

อายุ : 22

เพศ : ชาย

ส่วนสูง-น้ำหนัก : สูง 185 น้ำหนัก 62

อัตลักษณ์ที่ครอบครอง : เหยี่ยวเพเรกริน  { Peregrine Falcon }

รูปร่างลักษณะ : วิสกี้มีผมสีน้ำตาลอ่อน มีคิ้วที่ได้รูปสีเดียวกับดวงตา และมีดวงตาเรียวสีดำเข้มดุจเหยี่ยว จมูกได้รูปที่โด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากได้รูป ใบหน้าของเขามักจะประดับด้วยรอยยิ้มแต่ทว่าในเเววตานั้นกลับเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และไม่น่าไว้วางใจแม้มันจะถูกปิดบังไว้แต่ยังคงสัมผัสได้ บรรยากาศรอบตัวนั้นดูสบายๆแต่หากว่าเจอกันในครั้งแรกนั้นกลับรู้สึกกดดันและน่ากลัวเพราะสายตาของเขา เหยี่ยวเพเรกรินน่ะมีสายตาที่ดีเพื่อเอาไว้จับเหยื่อยังไงล่ะเพราะงั้นเวลาจ้องใครสักคนเเล้วคงไม่แปลกที่พวกนั้นจะพากันกลัว นอกจากนั้นรูปร่างที่สูงและค่อนข้างกำยำ หากให้ขยายล่ะก็วิสกี้เป็นผู้ชายออกกำลังกายมีกล้ามหน้าท้องเป็นลอนและสวยงามกล้ามแขนที่มีเล็กน้อยรวมกับสีผิวที่ติดแทนนิดหน่อยนั่น ก็ขับให้เขาดูเป็นผู้ชายเถื่อนๆแบดๆ รวมกับโทนเสื้อผ้าสีเข้มที่เขามักใส่มันก็ทำให้เขาดูเป็นผู้ชายที่เรียกว่าแบดบอยไม่ยากมากนัก

นิสัย : วิสกี้นั้นเป็นผู้ชายที่ เจ้าเล่ห์ฉลาดและวางแผนเก่ง  เขามองคนออกและเเน่นอนว่าเขาก็เป็นคนใจเย็นและรอบคอบมากพอที่จะรอให้อีกฝ่ายตายใจก่อนจะจัดการ เขานั้นเป็นคนที่เด็ดขาดสิ่งที่คิดแล้วว่าดีว่าคุ้มค่าที่สุดเขาก็จะตัดสินใจทำมันและจะไม่มีวันเปลี่ยนไปง่ายๆจนกว่าจะมีเรื่องคอขาดบาดตายจริงๆ เขานั้นเป็นคนที่ว่องไวมากเพราะงั้นหากจำลองให้เขาไปทำงานลอบฆ่าใครสักคน คนคนนั้นก็คงจะถูกจัดการอย่างรวดเร็วและไม่มีการทิ้งร่องรอยล่ะมั้ง วิสกี้มีการเอาใจใส่และเก็บรายละเอียดสิ่งต่างๆรอบตัวหากจะเรียกว่าช่างสังเกตุก็คงได้เพราะงั้นหากมีอะไรผิดปกติเขาสามารถที่จะรับรู้มันได้ทันที เขาเป็นคนขยันถึงเเม้จะไม่ได้แสดงออกมาแต่เขาก็เป็นคนขยันนะ ตัวเขานั้นรักอิสระมากไม่เคยมีอะไรมาบังคับเขาได้ด้วยสายตาที่กว้างไกลของเขาทำให้สิ่งต่างๆที่เขาคิดนั้นออกมาดีทั้งหมดไม่ว่าจะงานธุรกิจที่บ้าน(ที่บางทีเขาก็มาช่วยทำบ้าง) หรืออะไรก็ตาม เขาไม่ใช่คนคิดมากเท่าไหร่นักเพราะเขานั้นมักจะหาวิธีแก้ไขปัญหานั้นไปแล้วนั่นทำให้ตัวเขานั้นไม่ค่อยจะมีเรื่องให้คิดเท่าไหร่ วิสกี้เป็นคนปรับตัวเก่งและเรียนรู้เร็ว ส่วนหนึ่งก็เพราะความจำดีด้วยเเหละ หากสนิทกันจริงๆตัวเขานั้นเป็นที่ปรึกษาได้ดีนะเพราะว่าเขาน่ะเก็บความลับเก่งยังไงล่ะ เห็นแบบนี้เขาก็ไม่ใช่คนขวางโลกนะการแสดงต่างๆเขาก็ทำได้ดีไม่แพ้พวกผู้หญิงเลยล่ะ เพราะงั้นหากคิดจะโยนขี้มาให้เขาล่ะก็เตรียมตัวซวยได้เลย เขาเข้าสังคมได้แต่เลือกที่จะไม่เข้ามากกว่า ที่สำคัญเขารักครอบครัวมากๆเพราะงั้นหากมายุ่งกับครอบครัวเขาล่ะก็เตรียมตัวโดนกระทืบได้เลย

ประวัติ : วิสกี้  เพเรกริน  ลูกชายคนรองของตระกูลเพเรกรินสายหลัก เดิมทีตระกูลเพเรกรินนั้นไม่ได้แบ่งเเยกสายแต่เมื่อมีคนในตระกูลไปแต่งงานกับคนที่ถือครองอัตลักษณ์อื่นๆก็ทำให้เกิดตระกูลเพเรกรินสายรองขึ้น ส่วนสายหลักนั้นก็เริ่มจะหายากขึ้นทุกวันตัวเขาที่เป็นหนึ่งในคนตระกูลสายหลักจึงถูกเลี้ยงมาแบบผู้ดี ใช่ไม่ว่าจะมารยาทหรือวิชาการพื้นฐานง่ายๆ(เช่นabc บวกลบ เป็นต้น) พวกเขาตระกูลหลักล้วนถูกจับให้เรียนแต่เมื่อเริ่มโตมาครอบครัวก็ปล่อยให้เขาได้ทำตามใจเพราะถือว่าได้ปูพื้นฐานให้แล้วเพราะงั้นตระกูลเพเรกรินจึงไม่มีปัญหาครอบครัวกันดีทุกคนรักใครกัน วิสกี้ในวัยเด็กนั้นได้เริ่มเรียนตอน3ขวบและถูกปล่อยเป็นอิสระตอน5ขวบตัวเขาในตอนนั้นได้ขอพ่อและแม่เรียนศิลปะการต่อสู้แน่นอนว่าทุกคนสนับสนุนพอโตขึ้นอีกหน่อยเขาก็ได้ถูกจับให้เรียนเสริมโน่นนี้นั่นเรียบร้อยก่อนจะได้ไปเรียนที่โรงเรียน[โดยเขาเต็มใจที่จะเรียน] ในวัยเด็กจึงไม่มีอะไรน่าสนใจนักแต่ที่น่าสนใจคือช่วงที่เข้าโรงเรียนจนถึงตอนนี้ต่างหาก ในช่วงแรกที่เข้าโรงเรียนตัวเขาไม่มีเพื่อนเลยสักคนเพราะว่าในวัยเด็กเขายังไม่ควบคุมแววตาตัวเองได้ดีมากนักเเละอัตลักษณ์ที่เขาถือครองนั้นคือเหยี่ยวเพเรกรินที่ถือได้ว่าเป็นสัตว์นักล่าและสายตาของมันนั้นดีมากและด้วยความว่องไวทำให้เป็นที่หวาดกลัวของสัตว์ต่างๆ เพราะว่ามันสามารถล่าสัตว์ใหญ่ได้ด้วย ตัวเขานั้นแม้จะไม่มีกรงเล็บที่เท้าแต่กลับได้เเววตาและสายตานี้มาจึงทำให้ใช้ชีวิตยากไม่น้อย เวลาเขามองใครสักคนคนคนนั้นมักจะสะดุ้งและจ้องมองเขาด้วยแววตาเหมือนจะร้องไห้ตลอดเวลา ทำให้บางทีเขาก็คิดว่า'ผมน่ากลัวหรอ?' ซึ่งหากผู้ที่ถือครองอัตลักษณ์นกพิราบมาได้ยินละก็คงจะตอบว่า'ใช่!!'อย่างไม่ลังเลเเน่นอนโอเคช่วงแรกเขาก็อาจจะเข้ากับคนได้ไม่ดีสักเท่าไหร่แต่พอเขาไปปรึษาพ่อกับแม่เเล้วมันทำให้เขาเริ่มเข้ากับคนอื่นได้ขึ้นมาเพราะว่าถูกจับไปเรียนการแสดงแถมตอนนี้เพื่อนๆก็เริ่มชินจนหมดแล้วเพราะงั้นบางคนจึงเริ่มเข้ามาทักทายบ้าง[แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นตอนป.3ก็ตาม- - ] พอทุกคนเริ่มชินเขาจึงเริ่มมีเพื่อนแม้จะไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษก็ตาม ช่วงมัธยมโรงเรียนที่เขาอยู่จะมีชมรมหนึ่งที่คอยจัดอันดับต่างๆไม่ว่าจะผู้ชายหล่อผู้หญิงสวยสถานท่องเที่ยวดีๆของราคาถูก เรียกได้ว่าตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ช่วงประมาณม.3ได้ล่ะมั้ง มีการจัดอันดับผู้ชายที่มีตาดุ แน่นอนว่าต้องมีชื่อเขาเหอะ! ติดอันดับ1ด้วย!! ตาของเขาดุตรงไหนออกจะมีเสน่ห์ นอกจากนี้ช่วงม.4ยังมีการจัดอันดับผู้ชายลุดแบดบอยเขายังติดท็อป3อีกให้ตายเถอะภาพลักษณ์เขากลายเป็นอย่างนี้ไปแล้วหรอ? ทั้งๆที่ช่วงเรียนเขาก็เอาแต่เรียนและเล่นกีฬาแท้ๆ แถมยังได้ผลการเรียนท็อปด้วยเห็นมั้ยว่าเขาตั้งใจเรียนแค่ไหนขยันแค่ไหน แต่เพราะเรื่องพวกนั้นทำให้เขาพอจะมีชื่อเสียงบ้างแน่นอนว่าเขาไม่สนใจและเรียนต่อไปเพราะช่วงนั้นเขาต้องเตรียมสอบเพื่อจะเตรียมเข้ามหาลัยแล้วจึงไม่มีอะไรน่าสนใจอีกและในที่สุดเขาก็ได้สอบเข้าสถาบันเซนต์อาร์เดน ในที่สุดช่วงที่ยังไม่ได้เข้าเรียนที่สถาบันเขาได้ช่วยไปต่อรองธุรกิจของครอบครัวร่วมกับพี่ชายและช่วยงานบริษัทของพ่อและแม่อีกนิดหน่อยทำให้เขามีความสามารถด้านการปกครองเเละบริหารพอสมควรและขึ้นชื่อว่าธุรกิจถ้าไม่ฉลาดวางแผนเเละเจ้าเล่ห์คงไม่รอดเพราะงั้นเขาจึงซึมซับมันมาตั้งแต่เด็กๆ [ตระกูลเพเรกรินทั้งสายหลักและรองไม่มีความขัดแย้งกันและประกอบธุรกิจเกี่ยวกับสายการบินชื่อดัง] 

***[ปัจจุบันเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมการบิน ]***

ความสามารถ : 

1.สามารถต่อสู้ระยะไกลได้ดี

2.สามารถทำอาหารได้

3.สามารถเป็นผู้นำในด้านต่างๆได้ดี

ลักษณะ/ความสามารถพิเศษ-จุดสังเกตุ : 

ความสามารถพิเศษ:

1.ถนัดการต่อสู้ระยะไกลได้ดีกว่าใกล้

2.วิ่งไวกว่าชาวบ้านเขา[ เหยี่ยวเพเรกรินจัดได้ว่าเป็นสัตว์ที่มีความเร็วสูงสุดในบรรดาสัตว์ทุกตัวบนโลก ]

3.มีสายตาที่ดีมาก

จุดสังเกตุ: ดวงตาและเเววตา ของเขา

สิ่งที่ชอบ : เนื้อ , สายลม , ท้องฟ้า , อิสระ , ความไว , การแกล้งคนอื่น , ชา

สิ่งที่ไม่ชอบ : ผัก[กินได้แต่หากเลือกก็ไม่ค่อยชอบนัก] , กาแฟ , การถูกบังคับ

สิ่งที่เกลียด : คนที่ทำร้ายตัวเขาและครอบครัว , การถูกบังคับ

สิ่งที่กลัว : การอดตาย

แพ้ : -

งานอดิเรก : เรียนการแสดง , ร้องเพลง/เล่นดนตรี[เปียโน] , นั่งมองท้องฟ้าเฉยๆ , เล่นเครื่องร่อน/แข่งรถ

ลักษณะการพูด : วิสกี้เป็นผู้ชายที่มีเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังการพูดของเขาค่อนข้างจะกระชับและเข้าใจง่าย หากเป็นเพื่อนเขาจะเเทนตัวด้วยคำว่า ผม แล้วเรียกชื่อหรือไม่ก็เรียกเธอ/นาย แต่หากเป็นผู้ใหญ่เขาจะแทนตัวด้วยคำว่า ผม และเรียกอีกฝ่ายว่าคุณทันที หากอยู่ในอารมณ์ต่างๆ

ปกติ/แนะนำตัว

" สวัสดีครับ ผม วิสกี้ เพเรกริน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ " สายตาของเขาไม่ได้จ้องไม่ที่ใครเป็นพิเศษเพียงแค่กวาดสายตามองกว้างๆ และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงด้วยความสุภาพและน่าฟัง

ดีใจ

" ครับ?ให้ผมหรอ? ขอบคุณมากๆนะครับ " วิสกี้ถามอีกฝ่ายด้วยความมึนงงเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้เป็นการขอบคุณ

โกรธ

วิสกี้ไม่ได้พูดอะไรแต่กลับใช้เเววตานักล่านั้นจ้องไปยังคนคนนั้นก่อนที่จะส่ายหน้าไปอีกฝั่งหนึ่งเพื่อเป็นการบอกว่าให้ออกไป และตอนนี้เขาได้หมายหัวมันไว้แล้วต่อไปนี้เจอที่ไหนกระทืบที่นั่น

เขิน

" ไม่ครับไม่ได้เขิน.... " เขาพูดด้วยน้ำเสียงเขินอายใบหน้าขึ้นสีชมพูอ่อนๆ เขาส่ายหน้าไปมาก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

เศร้า

วิสกี้ไม่ได้พูดอะไรแต่แววตาของเขานั่นกลับหม่นลงก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเศร้าและน้อยใจ " นาย....จะไปจริงๆหรอ? " เขาพูดเพียงเท่านั้นก่อนที่จะสวมกอดคนคนนั้นไว้และปล่อยให้น้ำตาไหลไปเรื่อยๆและไม่พูดอะไรอีก

เพิ่มเติม : 

1.สามารถจะสู้ระยะใกล้ได้แต่ไม่ดีเท่าไกล

2.ร้องเพลงเพราะมาก

3.ในช่วงแรกหากยังไม่เคยเจอกันจะรู้สึกว่าเขาน่ากลัว

4.มีความสามารถในการบริหาร/ปกครองคนมากกกก

TALK WITH CHARACTER

Q : “สวัสดีค่ะนักเรียน ยินดีต้อนรับเข้าสู่สถาบันเซนต์อาร์เดน ทางเราขอรับรองว่าคุณจะอยู่อย่างสุขสบายอย่างเเน่นอน ตอนนี้โปรดเเนะนำตัวกับเราด้วยค่ะ"

A : " สวัสดีครับ ผม วิสกี้ เพเรกริน คณะ วิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมการบิน ครับ  " เขามองไปยังบุคคลที่ถามก่อนที่จะเอ่ยตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติและในขณะที่พูดเขาก็ได้แอบสำรวจคนถามไปด้วย

Q : “เพราะเหตุใดคุณถึงเลือกเข้ารับการศึกษาที่สถาบันของเราคะ"

A :  " เพราะว่าผมคิดว่าที่นี่คงจะช่วยทำให้ผมได้ไปถึงสิ่งที่ผมต้องการได้ครับ " เขาตอบด้วยน้ำเสียงแบบเดิมแต่ตอนนี้เขาได้นั่งหลังตรงขึ้นเล็กน้อยและพูดออกไปอย่างกระชับและไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลา ดวงตาของเขานั้นได้เลิกสำรวจอีกฝ่ายแต่กลับมองบรรยากาศรอบๆแทน

Q : “คุณคิดอย่างไรกับอัตลักษณ์ของตัวเอง"

A :  " ผมชอบและรักมันครับ " เขาตอบด้วยน้ำเสียงปกติแต่หากฟังดีๆจะแฝงไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย 'ทำไมถึงได้ถามเรื่องนี้กับเขานะ'

Q : “สุดท้ายนี้ ทางเราอยากทราบว่า คุณจะยอมเสียสละตัวเองเผื่อคนหมู่มากหรือไม่คะ"

A :  " ถ้าหากว่าจำเป็นจริงๆล่ะก็แน่นอนว่าได้ครับหากแค่ผมคนเดียวแล้วทำให้เรื่องมันจบผมก็สามารถทำได้ " คราวนี้ในแววตาของเขาปรากฎร่องรอยความสงสัยเล็กน้อย แต่น้ำเสียงและสีหน้าของเขายังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนไป

TALK WITH PARENTS

Q : สวัสดีค่ะ เราพีชชี่นะคะ ทุกคนชื่ออะไรกันบ้างเอ่ย

A : สวัสดีค่า เรียกเราว่า เหมยลี่ หรือ เหมยก็ได้ค่ะ.-.

Q : เหตุผลอะไรที่ทำให้เลือกอัตลักษณ์นี้ให้น้องคะ

A : คือเห็นครั้งแรกก็คิดว่าเราอยากทำเหยี่ยวสักคนพอลองหาดูก็เจอกับเหยี่ยวเพเรกรินเราก็เลยค่อนข้างสนใจพอศึกษาไปศึกษามาน้องดันอิมเมจตรงพอดีเลยเลือกเหยี่ยวค่ะ 

Q : ขอคำนิยามให้น้องหน่อยค่ะ

A : นิยามของน้อง?? เราเป็นคนตั้งนิยามไม่เก่งแต่ถ้าให้นิยามก็เป็น 'เสือยิ้ม' คือถึงน้องจะเป็นเหยี่ยวแต่ว่าเราคิดนิยามไม่ออกค่ะ แต่ถ้าเทียบนิสัยคร่าวๆน้องก็เหมือนเสือยิ้มที่ถ้าเผลอก็เตรียมตายค่ะ.-.

Q : อยากทราบว่าถ้าเราจับคู่ให้น้องตัวเองมีปัญหากับ yaoi yuri normal มั้ยคะ หรืออยากได้เเนวไหนเป็นพิเศษรึเปล่า

A : ไม่มีค่ะแต่ถ้าชอบจริงๆ yaoi ค่ะ//กระซิบ  กรื๊ดดดดดขอโทษษษ //หลบตีนวิสกี้

Q : มีโอกาสที่บางช่วงเราจะมาอัพช้าสูงอยู่เหมือนกันนะคะ รอกันไหวมั้ยเอ่ย;-;

A : รอได้ค่า (เพราะทางเราก็สายดองค่ะ.-.)

Q : ทุกตัวละครมีโอกาสเสี่ยงที่จะเสียชีวิตค่ะ อยากทราบว่ารับกันได้รึเปล่าคะ

A : อ่าได้ค่ะ แต่ขอสัญญาณเตือนหน่อยนะคะถ้าน้องตายจริงเราจะได้ไม่เป็นลม

ขอบคุณทุกคนที่พาเด็กๆมาส่งกันนะคะะ♡