รักลวงหลังม่านอารมณ์

ลำดับตอนที่ #3 : นึกหวนถึงเรื่องเก่า

            ตลอดบ่ายพิมใช่เวลาจัดของในห้องของตัวเองที่ป้าพิณจัดให้ที่มีเตียงแบบมี

ขาและผ้าผืนบางเป็นม่านที่เตียง  โต๊ะอ่านหนังสือ โต๊ะหัวเตียงและตู้เสี้อผ้า ข้าวของ

เธอช่างมากมายมหาศาลเสื้อถึง3กระเป๋ษเดินทาง ของใช้อีก 1 กระเป๋า  กว่าที่เธอจะ

จัดเสร็จก็ตกเย็นมากแล้ว

    “พิม....พิมมาทานข้าวเย็นกันได้แล้วเดี๋ยวมุกกับป้าพิณรออยู๋ใต้ถุนบ้านนะจ๊ะ”

   “ จ๊ะ...เดี๋ยวฉันตามลงไป ”

     พิมเดินลงจากเรือนบ้านมาที่ใต้ถุนที่มีป้าหลาน สองคนนั่งรออยู่แล้ว ทั้งสามกินข้าวเย็นเสร็จก็ทุ่ม

กว่าป้าพิณจึงรีบไปที่ตึกใหญ่เพราะจะเป็นเวลาที่คุณเอ็มทานอาหารเย็น  มุกและพิมจึงต้องช่วยกันเก็บจาน

อาหารไปล้างทำความสะอาด    ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พิมพ์ต้องล้างจานเพราะเคยมีแต่ชีวิตคุณหนูมาตลอด

“ไม่เคยล้างจานเหรอพิม”   มุกถามอย่างตรงไปตรงมา

“อืม” พิมก็ตอบตามตรง

“งั้นไม่ต้องทำหรอกเดี๋ยวเราจัดการเอง สบายมั่กๆๆ”   มุกพูดพร้อมทำท่าทางประกอบ

“ ไม่เอาหรอก  เราอยากทำเพราะเดี๋ยวไงเราก็ต้องทำอยู่แล้ว ”

“เอาๆๆตามใจ”  มุกตอบ          และระหว่างที่ล้างจานมุกเล่าถึงเรื่องของคนในบ้านมากมาย

“หนิพิม เธอสังเกตมั๊ยว่าตอนเธอเข้าไปที่เรือนใหญ่ทำไม่ไม่เห็นคนใช้สักคน”

“อืม...ใช่เราก็สังเกตดูนะ”

“ก็เพราะว่าที่นี่คุณเอ็มสั่งไว้เลยว่า แม่บ้านที่จะทำความสะอาดบ้านต้องทำตอนกลางคืนถ้าส่วนห้อง

นอนให้ทำความสะอาดตอนกลางวันแต่ต้องเป็นป้าพิณที่ทำได้เท่านั้น งานในเรือนใหญ่ส่วนมากจึงต้องทำ

ตอนกลางคืน เพราะคุณเอ็มไม่ชอบเห็นคนใช้เดินเพ่นพ่านไปมาให้วุ่นวาย”

“อ๋อ....อืมแล้วเวลาที่กินข้าวยังงี้ล่ะ”   พิม ถามด้วยความสงสัย

“อ๋อจะเข้าไปอยู่ระหว่างที่ทานข้าวได้เฉพาะป้าพิณและป้าผ่อง”

“เอ๊ะป้าผ่องนี่คือใครเหรอ”

“ก็เป็นแม่ครัวใหญ่ของที่นี่เลยล่ะไม่ว่าจะอ่าหารที่เรากินหรือจะเป็นอาหารที่คุณเอ็มทานก็เป็นฝีมือป้าแก

หมด  โอ๊ยคนในบ้านยังมีอีกเยอะเดี๋ยวเจอคนไหนฉันจะแนะนำให้รู้จักแล้วกัน”

“จ๊ะ...จ๊ะ....”   พิมด้วยรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนใหม่ในบ้านของเธอพูดเก่งและฟังสนุก

“อืมพิมขึ้นไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน  เดี๋ยวเราจะเอาจานชามไปคืนในครัว แล้วเดี๋ยวเราจะเล่าเรื่องคุณเอ็ม

ให้ฟัง”

“ได้ๆ”

        พอพิมอาบน้ำเสร็จก็มานั่งเล่นที่ชานบ้านที่กว้างขวางลมเย็นตลอดคืนนี้แสง

ดาวส่องสว่างเต็มท้องฟ้าซึ่งรอสักพักมุกก็อาบน้ำเสร็จ  ตอนนั้นก็2 ทุ่มกว่าป้าพิณก็

กลับมาแกก็รีบขอตัวไปอาบน้ำ

 “หนิ...พิมคุณเอ็มเนี่ยนะ เขาเป็นคนเงียบๆชอบอยู่คนเดียว บางทีถ้ามีใครยุ่งกับเขามากๆเขาก็สามารถ

ระเบิดอารมณ์ได้ทันที  หนิแล้วคุณเอ็มเนี่ยนะสาวๆเยอะมากๆ   แต่คุณเอ็มก็ไม่สนใจใคร  แต่ดูคุณเอ็ม

เงียบๆแบบเนี่ยแต่บางทีอารมณืดีน่ารักมากจนฉันก็แอบปลื้ม”  มุกพูดยาว

“อิอิอิ เธอแอบชอบคุณเอ็มล่ะสิ  แล้วคุณพ่อคุณแม่คุณเอ็มไปไหนซะล่ะ”  พิมถามด้วยความสงสัย

“อ๋อคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงนะปรัสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกตอนบินไปต่างประเทศ    พอรู้เขานะคุณเอ็ม

จากคนที่ชอบพูดชอบคุยอารมณ์ดีทุกวันก็เปลี่ยนเป็นแบบนี้”  ระหว่างที่มุกพูดพิมเริ่มคิดถึงพ่อและแม่

น้ำตาเริ่มปริ่ม     และในที่สุดก็พลั่งพลูออกมามากมาย

“พิมเธอเป็นอะไรน่ะร้องไห้ทำไม !!!!” เสียงถามของเพื่อนสาวด้วยความตกใจ ในตอนนั้นป้าพิณก็

เดินมาพอดีเห็นพิมร้องไห้

“ตายแล้วเป็นอะไรน่ะพิม”  ป้าพิณถามด้วยความตกใจ

“ยัยมุก หล่อนไปทำอะไรพิมเขาไ ปข่มขู่อะไร ”

“เปล่านะป้า”   มุกเถียงทันควัน

“มุกไม่ได้ทำอะไรหรอกค่ะป้า หนูแค่คิดถึงพ่อแม่ดึกแล้วหนูของตัวก่อนนะค่ะ”  พิมตอบทั้งน้ำตา

พร้อมกัยเดินกลับห้องของเธอ    หลังจากที่พิมหายวับไปในเงามืดป้าพิณก็พูดขึ้นทันที

“ไหนบอกป้ามาสิแกทำอะไรเขา ไม่งั้นป้าตีแกแน่บอกนะ”

“เปล่าเลยป้า หนูแค่เล่าเรื่องคุณเอ็มให้พิมฟังแล้วเขาถามก็ถามถึงพ่อแม่ของคุณเอ็มฉันก็เล่าให้เขาฟังก็

แค่นั้นเอง”