บันทึกรักสีเลือด

ลำดับตอนที่ #1 : ชื่อของฉันคือ เรส์โอเรว ( รีไรท์ )

 เค้าว่ากันว่าถ้าใครโดนแวมไพร์ดูดเลือดไปแล้วละก็ จะเป็นอมตะไม่แก่ไม่ตาย เฮ้อฉันล่ะนะอยากเจอแวมไพร์จังเลยจะได้ให้เค้าดื่มเลือดฉัน เอะนั่นไง

  " คุณแวมไพร์ค่ะ คุณแวมไพร์ รอก่อนค่ะ " โป๊ก!!!!

  " ตื่นได้แล้วคุณฮากุระกิ ฝันกลางวันอีกแล้วละซิท่า งั้นไปยืนดูโลกแห่งความจริงนอกห้องซักชม.ก็ละกัน " อ.สมิเซริ กล่าวขึ้นพลางชี้มือออกไปทางประตู ฉันจึงต้องจำใจเดินออกไปท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ

ชื่อของฉันคือ ฮากุระกิ ซากุระอิจิ อยู่ม.6 แล้ว เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ของฉันเป็นนักเขียนชื่อดัง แน่ละพวกท่านไม่เคยอยู่ติดบ้านฉันจึงต้องอยู่คนเดียวบ่อยๆ ฉันหลงใหลในเทพนิยายเกี่ยวกับแวมไพร์มากๆ กริ๊ด กริ๊ด >_< ฉันล่ะอยากเจอจริงๆ

  "กิ๊ง ก่อง กิ๊ง ก่อง " เสียงระฆังเลิกเรียนดังขึ้น

  ' ไชโย้ >_< เลิกเรียนแล้ว '  ฉันแอบดีใจอยู่ลึกๆ ซักพักพวกนักเรียนในห้องก็ต่างทยอยกันออกมา

  " ไงซากุระเมื่อยไหม " เธอคือเพื่อนสนิทของฉันเอง นามามิ โทนาริ เธอเป็นสาวเรียบร้อยน่ารักมากๆๆๆ

  " ไม่เป็นไรจ๊ะ สบายมาก " ฉันกล่าวกับโทนาริอย่างร่าเริง

  " แน่ใจนะว่าเดินไหว " แล้วนี่ก็เพื่อนสนิทของฉันอีกคน มิโดริ โมโมกิ เธอเป็นสาวหัวดีสุดๆๆ เรียนงี้เก่งมากๆแถมฝีมือไม่เคยตก เพราะเธอติดอันดับ 1 ในโรงเรียน 6 ปีติดแหนะ

  " โธ่ ยัยนี่อึดกว่าที่เธอเห็นนะ 5555 " ส่วนคนสุดท้ายนี้ ก็คือ อาโยอิ มิจิรุ เพื่อนสมัยประถมสุดซี้ย้ำปึก>_< เก่งทางด่านกีฬาค่ะ

  "  นี่ฉันก็เป็นคนนะ  พูดซะ" ฉันกล่าวอย่างงอนๆ

  " จา จา แต่เธอก็เด็ดสุดๆ ดันไปนอนหลับในชม.ยัยสมิเซริซะได้แถมยังเพ้อถึงแวมไพร์อีก" มิจิรุพูดแกมประชดใส่ฉันเข้าให้เต็มเปา

  " ก็แหม แต่คราวนี้ฉันได้เห็นหน้าเค้าด้วยแหละนะ เค้าช่างหล่อจริงๆ " ฉันพูดพลางทำตาชวนฝัน

  ' เฮ้ย !!! อีกแล้วโรคเก่ากำเริบ ' ทั้งโมโมกิ มิจิรุ และโทนาริต่างก็ส่ายหัวให้กับเพื่อนสาวอย่างเหนื่อยหน่ายกับอาการบ้าแวมไพร์

  "  นี่ก็เย็นแล้วถ้าไม่รีบกลับบ้านเดี๋ยวมืดนะ " โมโมกิกล่าวเตือนฉันขึ้นมา ขณะที่เดินมาถึงประตูหน้าโรงเรียน

  " จะ...จริงด้วย >_<  ต้องไปละนะ บาย ทุกคนเจอกันพรุ่งนี้นะ " ฉันรีบโบกมือลาทุกคนแล้วเริ่มวิ่งไปตามถนนที่ตรงสู่บ้านฉัน 

  " พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านกันเถอะ " 

  " แล้วเจอกันพรุ่งนี้น่ะค่ะ "
 
  " อือ..โชคดี "

  " แย่แล้ว ๆ วันนี้ถ้ากลับบ้านช้าอีกต้องถูกโรลซาเลียว่าแน่เลย " ฉันรีบติดเกียร์หมาออกวิ่งทันที ( เห็นยังงี้แต่ฉันก็เป็นนักวิ่งเก่านะ )  และเมื่อถึงประตูหน้าบ้าน ฉันจึงหยุดดูเวลาซักพักปรากฏว่า
 
   "อะไรกัน ทุ่มแล้วหรอเนี่ย อุตส่าห์รีบแล้วนะ " ฉันกล่าวพลางมองไปรอบๆ ท้องฟ้าที่เริ่มมืดเพราะ ดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับฟ้าแล้ว และเมื่อฉันกำลังจะเข้าประตูบ้านจู่ๆ ก็มีเงาสีดำหล่นลงมาตรงหน้าฉัน

   " ว้ายยย " ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจแล้วรีบเดินไปที่เงาดำนั้นทันที ( กะจะด่าซะหน่อย ) แต่พอไปถึงก็ได้พบกับบุรุษผู้หนึ่งนอนสลบอยู่
 
   " เอะ คุณเป็นอะไรไหมค่ะ " ฉันพูดพลางเขย่าตัวบุรุษแปลกหน้าอย่างแรง( โดยไม่ได้ตั้งใจ ) เค้าค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะกล่าวขึ้นมาเบาๆว่า

   " ฉันชื่อ เรส์โอเรว" แล้วเขาก็สลบไป