คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ปีศาจเถียงกับตัวเอง
ท้อฟ้าสีแบรรยาาศไม่น่าอภิรมย์มีแ่เสียรบวนไปทั่ว ในมุมนึในป่าที่้นไม้ไร้ใบมีเพียร่าอายนนึที่นั่บนเ้าอยู่้าๆทะเลสาบมอเาสะท้อนอัวเอ
" นายวรรู้นะว่าเราุยันเรื่อนี้แล้ว " ร่าอปีศาสีแผิวสีเทาีรอยยิ้มาเี้ยวแหลมสีเียวเ็มปาสวมสูทสีแพูับเาสะท้อนอัวเอในน้ำที่ภาพสะท้อนร่าอเาลับเป็นสีน้ำเิน
[ ถ ถึแบบนั้นแ่นายไม่วรรุนแรสิ ] เสียพูเบาราวเสียระิบที่มีแ่วามไม่มั่นใ แววาเามีแ่วามโลเล
" ฮ่าๆ ันือ อลาสเอร์ ปีศาวิทยุ ันมีพลัเินว่าใระเ้าใ ทำไม้อสนเสียในหัวแบบนายล่ะ หือ~ " อลาสเอร์บอพร้อมิบาเล็น้อย
[ เพราะผมือรู้สึผิในัวนายไ ] เสียที่เยเบาลับัึ้นเล็น้อย
" นายึ้นเสียับันเหรอ!? " อลาสเอร์ึ้นเสียใส่เาสะท้อนสีฟ้าอน
[ ือ บ แบบ ผมือนายและนายือผม สิ่ที่นายิือสิ่ที่ผมินะ ] เสียพูเบาบาระุอย่าไร้วามมั่นใ
" หึ! แ่วามิอพวเรา่าัน ันหาวามสนุและไร้หัวใ นายอยรู้สึผิและอยแ่ห่วนอื่น แม้เราะเป็นนเียวันแ่เรา่าันมา " อลาสเอร์บอพร้อมใ้ไม้เท้าไม์อัวเอฟาลบนเาสะท้อน
[ แ่ว่า ] เสียพูเบาบาัึ้นอีรั้ นอลาสเอร์ำลัะฟาเาสะท้อนอีรั้
[ มันเยเป็นัวนายมา่อนนะ ] เสียเบาบาแ่วามรู้สึที่ส่มาาเสียหนัแน่นนอลาสเอร์หยุะัในทันที
เสียลมพัผ่านัวอลาสเอร์ไป เาไม่รู้ะพูอะไรมีเพียวามเียบภายในป่าน่านลุนี้
" หึๆ เอาล่ะูเวลาสิ ท่าทาเวลาอันใล้ะหมแล้ว ะทำอะไร็ทำล่ะัน ไอ้ห่าัวันเอ! " อลาสเอร์สบถออมา่อนนะนั่พิเ้าอี้แล้วฟุบหน้าลับโ๊ะรหน้า ่อนที่สีผมอเาะ่อยๆเปลี่ยนลายเป็นสีน้ำเิน าทรผมที่เยเนียบ็่อยลายเป็นไม่เรียบร้อยนั วาสีแลายเป็นสีน้ำเินและนัยาลายเป็นสีฟ้าสว่า
รอยยิ้มแหลมมหุบล และแววาที่มีแ่วามัวล็ปราออมาในร่าออลาสเอร์
" ีใที่นายว่าแบบนั้นนะ ัวผม " อเลสเอร์สีฟ้าุยับเาสะท้อนสีแอนเอว่อนะลุาเ้าอี้เ็บโ๊ะเ้าอี้และแ้วที่เสมา่อนหน้าแล้วเินไปในป่า้วยท่าทาสบายๆ
เาฮำเพลระหว่าเินนพบวาที่บาเ็บนอนอยู่
" โอ้ เ้าัวน้อย นายะเ็บมา ผมะ่วยนะทนสัหน่อยนะรับ " อเลสเอร์ล่าว่อนะนั่ันเ่าล้าๆวาแล้วใ้มือวาแะไปที่แผลที่าหลัาอวา ่อนะเิแสสีฟ้าอ่อนไปนแผลนั้นหายไป
เ้าวาลุึ้น่อนะลอเลียัวอเลสเอร์
" ีใที่นายรู้สีีนะ เอาล่ะไปไ้แล้วรอบรัวนายรอนายอยู่ " อเลสเอร์ลูบหัววา่อนะเิน่อทิ้ให้วาัวนั้นเินไปในทาอนเอ
และทาที่เาเินไปือเมือที่อยู่ใล้ๆับัวเา ยิ่ใล้เมือเสีย็ัึ้น บรรยาาศไม่น่าอภิรมย์ึ้นเรื่อยๆนัวอเลสเอร์สีหน้าแย่ล
" ผ ผม้อทำนะ ม มันือหน้าที่ ม ไม่นานอลาสเอร์ะมาแทน ผ ผม็แ่้อไปเินในเมือ " อเลสเอร์พู้วยท่าทาลุลี้ลุลน เา้มหน้าลเล็น้อย่อนะ่อยลี่ยิ้มแบบไม่เห็นฟันอเา
" ผมทำไ้ ไ้รึเปล่านะ น น่าะ เอาล่ะไปเถอะ " อเลสเอร์พูับัวเอเพื่อวามมั่นใที่เพิ่มเล็น้อย ่อนะ่อยๆเิน่อไปแ่ทุ้าวที่เาเินะ่อยๆสูึ้นเหมือนัวเาเินึ้นบันไ
นร่าสีน้ำเินอเาอยู่เหนือเมือนาให่ที่มีแ่วามวุ่นวาย อเลสเอร์มอู่อนะ่อยๆลวามสูนไปยืนบนึแห่นึพร้อมมอเมือรหน้า้วยสีหน้าไม่่อยีนั
" ไม่ิเลยที่นายเยเล่าให้ผมฟัมันะแย่ว่านั้น ทุอย่าวุ่นวายไร้วามริใ แ่เรื่อเล็น้อย็ทำให้น่าันไ้ " อเลสเอร์พูึ้นพร้อมนัยาสั่นไหว
่อนที่ัวเาะลไปเินบนถนนท่ามลาเหล่านบาปที่้อมอมาที่เาเพราะสีน้ำเินแบบัวเาไม่เยมีมา่อนในนรแห่นี้ บวับท่าทาที่อยมอระวัรอบๆเหมือนลูวาที่สนใไปทุอย่า
มันน่ารันเหล่านบาปอยาะเ้ามาลาัวเาไปทำเรื่อไม่ีทิร้ายแน่นอน
" ไหนุ่มน้อย หลทาเหรอ " มีปีศาัิวบัสเ้ามาทัอเลสเอร์้วยท่าทายั่วยวนและแววาที่มีแ่วาม้อาระลืนิน
" อะ ป เปล่ารับุผู้หิ ผ ผมำลัไปามนั " อเลสเอร์หลบาเล็น้อย่อนะ้อนสายาหิสาวรหน้า พร้อมน้ำาที่หาาที่ออมาเล็น้อยบวับใบหน้าึ้นสี
ภาพออเลสเอร์ระุ้นเหล่านบาปทุนในทันที
" ผ ผมอไป่อนะรับ " อเลสเอร์ใ้ัหวะนั้นรีบเินออไปาสายาที่มอมาที่เา นเาออห่าไปเหล่าปีศาที่ถูระุ้น็พึ่รู้ัวว่าายน่ารันนั้นาไปแล้ว
วามรู้สึที่เหมือนมีลูแมวมาอยู่รหน้าแล้วาไป ือสิ่ที่พวเารู้สึนเหล่านบาปรู้สึใบหน้าร้อนผ่าวในทันที
" เาเป็นใร!??!! "
" ทำไมถึมีนบาปที่น่ารันานี้!!! "
" ว้าว นั้นทำเอาันเี่ยนเลยเมื่อิว่าเาอยู่บนเีย "
" ันอยาะัเาไว้แล้วินเานเียว!!! "
วามวุ่นวายเิึ้นอีรั้โยที่ัวอเลสเอร์ไม่รู้เลยว่าท่าทาอเาระุ้นปีศาทุัว แ่ทุรั้่อนที่นะเ้ามาเาลับพื้นออร่ารอบัวอเลสเอร์ะทำให้พวนบาปสมอเบลอไปั่วะ
แม้ัวออเลสเอร์ะูอ่อนแอแ่ไม่ใ่เพราะมันือัวนที่เิาวามรู้สึผิออลาสเอร์ทำให้อเลสเอร์มีส่วนใล้เียับภูสวรร์ เสน่ห์ที่เามีึมาว่าใร ึูปีศาทุัวโยไม่มี้อยเว้น
อเลสเอร์มีพลัเหนือว่าอลาสเอร์มามหาศาล ัวนอเาือัวนที่แหทั้นรและสวรร์ พลัอเาถู้วยบุลิอัวเาเอ แ่นั้น็ทำให้เาใ้ีวิ่าย
อเลสเอร์มอูนาฬิาสีทอลาเมือที่เียนบอถึอีหนึ่อาทิย์ะถึวันวาล้าาสวรร์
" ท่าทาผมะมาไม่สายนะอีหนึ่อาทิย์ " อเลสเอร์พู่อนะลี่ยิ้มอย่าอ่อนโยน้วยวามโล่ใ แ่แ่นั้น็ทำเหล่านบาปที่เห็นรอยยิ้มนั้นเลือำเาระูนลไปนอนในทันที
" อ เออ ทุท่านไม่สบายเหรอรับ " อเลสเอร์ถามพร้อมเาที่แ้มเล็น้อย ่อนะเอื้อมมือไปหาปีศาที่อยู่ใล้
" แ่แวบนึเห็นสวรร์ " ปีศาเฮลฮาวรหน้าพูพร้อมับมือออเลสเอร์่อนะเยหน้ามอเา
" ผ ผมไม่ีนานั้นหรอรับ ฮะๆ " อเลสเอร์หัวเราะออมา้วยท่าทาอายนปีศาเฮลฮาวสาวที่อยู่ใล้ที่สุเลือำเาพุ่ระูรุนแรยิ่ว่าเิม
" อ อ้าวเป็นลม้วยสีหน้าเป็นสุ ั้นผมอัวนะรับ " อเลสเอร์้มัวลเล็น้อย่อนะเินาไปทิ้เหล่าปีศาำนวนมาที่นอนมเลือำเาอัวเอ
" าานส่อะไรมาในนรัน " เฮลฮาวสาวบ่นออมาะที่พยายามมอออเลสเอร์ที่เินาไปนเห็นหาวาสีน้ำเินที่ส่ายไปมาอย่าน่ารั้วยนทีู่นุ่มฟู
เหุาร์แบบนี้เิึ้นไปทั่วนรภายในวันเียวนวามวุ่นวายในนรหยุไปวันนึเ็มๆ เรียไ้ว่าอเลสเอร์สร้าวามสบ้วยารเินเล่นในนร
" เอ ผมว่าอลาสเอร์เยบอนบาปอบ่าันนะแ่ทำไมวันนี้มีแ่นสลบละ เหนื่อยาทำานรึเปล่านะ " อเลสเอร์พูะนั่พัที่เ้าอี้้าถนนะมอเหล่านบาปที่นอนมเลือำเาอยู่
อเลสเอร์เสแ้วาออมา่อนะิบเล็น้อยแล้วยิ้มเล็น้อย
" หอมมาเลยมีใรอยาื่มาับผมไหมรับ? " อเลสเอร์เอียอถามนปีศาที่นอนมเลือำเาแทบะลุึ้นแล้วเินมาหาเาในทันที
นมีปีศาสาวIMP เินมานั่้าเาพร้อมมอเาลอเวลา้วยแววาที่มีแ่วาม้อาร
" เิรับ " อเลสเอร์เสแ้วอีใบมา่อนะยื่นให้เธอ
" อบุ๊ะว่าแ่นายื่ออะไร " เธอถามเาพร้อมแววายั่วยวน
" อะ ผ ผมื่ออเลสเอร์ " อเลสเอร์พู้วยน้ำเสียสั่นเล็น้อย
" เหรอ~ ื่อนายูีนะ " ปีศาสาวIMPถาทะแอบับมืออเลสเอร์
" อบุรับ ือุเอ็น่ารัมาเลยรับ " อเลสเอร์ล่าวพร้อมยิ้มออมา นปีศาสาวที่นั่้าน้าที่เห็นรอยยิ้มอย่าสใสไร้ึ่ารหลอลว
" ว้าว " ปีศาสาวIMPร้อออมาพร้อมแววาที่เปลี่ยนไป
" อให้มีวามสุับน้ำารับ ผมอัว " อเลสเอร์แยัวออมาโยไม่รู้ัวเลยว่ารอยยิ้มอเาทำให้ปีศาสาวIMPที่เห็นรอยยิ้มนั้นมีวามสุอย่าแท้ริ
นระทั่ผ่านไป12ั่วโมที่ัวอเลสเอร์ปรา เาเินไปหาที่เียบๆ่อนะยืนนิ่
" ผมไ้ใ้เวลาอผมรบ ่อไป็านายอลาสเอร์แ่อย่าิว่าผมะนอนเยๆเหมือนนายนะ " อเลสเอร์พู่อนที่ร่าสีน้ำเินะลายเป็นสีแพร้อมรอยยิ้มสยอาฟันแหลมะปรา
" ฮ่าๆ! ลนะสำหรับนี้อายแบบนายน่ะ แ่เอาเถอะนอนพัไปรึ่วันแล้วไปหาเรื่อสนุทำีว่า " อลาสเอร์ที่ลับมาุมร่าพู่อนะัุอัวเอแล้วเิน่อไปภายในเมือนรแห่นี้
" ท่าทานายะทำให้นรสบมาเลยนะอเลสเอร์เ เอาเถอะเมือที่สบมัน็ีแ่้อหาอะไรทำโยที่ไม่มีใรมาให้่า็น่าเบื่อ " อลาสเอร์บอพร้อมวไม้เท้าไม์อัวเอ
่อนที่เาะเินไปในรอมื
" เฮ้ย! ส่อทุอย่ามาะ " ปีศาโรเอาปืนมา่อที่อออลาสเอร์
" ฮ่าๆ ยิ้มหน่อยสิ " อลาสเอร์พูนทำให้อีฝ่ายสสัย
" ยิ้มทำไม " มันถาม
หมับ!!!! ่อนที่ะมีหนวสีำโผล่ออมารัออมันในทันที
" อนแายะไู้ีึ้นไ ฮ่าๆ! " อลาสเอร์บอ่อนที่ะใ้หนวนั้นีร่าอปีศาเป็นิ้นๆ
" อา แบบนี้สิ่อนุ้นเยเ้ามาหน่อยฮ่าๆ " พลาสเอร์หัวเราะสะใพร้อมัุอัวเอแล้วเิน่อไป่อนะหายไปในเามื
บ
อยาไ้ัรวาลแบบไหนรับ เปลี่ยนัวละรอื่นเป็นหิี ะไ้เียนแบบอเลสเอร์โนรุั้นสุแบบามยันห้อระาเ้าอย น่าะสนุเนอะ
แ่น่าะอีหลาย่อนะเ้าเนื้อเรื่อหลั ท่าน็ะไ้อ่านเนื้อเรื่อที่ะทำให้รู้ว่าอเลสเอร์น่าแล้นาไหนแน่นอน
ความคิดเห็น