ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5 ควีนกับนักรบ
ในอนเ้าที่ผมำลันอนอยู่บนเียผมรู้สึแน่นผิปิ ผมเลยใ้มือที่ยัยับไ้เพราะอนนี้มือวาผมมันเหมือนโนบาอย่าที่นุ่มทับ พร้อมลิ่นหอมที่ล้ายับอไม้ ผมใ้มือ้าย หมับ อะไรบาอย่านุ่มๆเ้ๆ ่อนที่ผมะออแรบีบมัน
" อ๊า!! แหมๆใร้อนันะ " เสียุอาเโนะ ผมรีบลืมา่อนะพบว่าเธอนอนอผมอยู่แถมมือ้ายผมันไปับหน้าอเธอแบบเ็มมือเลย้วย
" ุมานอนอะไรที่เียผมเนี่ย!!!! " ผมปล่อยมือออาหน้าอเธอแ่็ยัลุาเียไม่ไ้เพราะุเธอเล่นอผมแน่นเลย
" แหมๆ ็ันหนาวนี่เลยมานอนับยูสึเะไ ไม่ไ้เหรอ " เธอพูพร้อมมอ้อนผม
" ลุไปไ้แล้ว ผมะอาบน้ำ “ ผมพยายามันัวเธอออไป
" ไม่เอา~ ะนอนอนายแบบนี้แหละ " เธอไม่ลุแถมยัอผมแน่นึ้นไปอี
( านนี้ะเมส์ไหมเนี่ย ริสิ! โล่อนเหมือนุาะเยบอไว้ว่า ถ้ามีผู้หิมาอุอ่อนอพวเธอะมีสอุ ุแรือหน้าอัไปไ้เลย ุที่สอือ้นอเธอ ) ผมที่ิไ้เลยพยายามมอว่า้นเธออยู่รไหน
( เอแล้ว เอาล่ะนะ ) ใเร็วว่าวามิมือ้ายผมพุ่ย้ำ้นอนๆอุอาเโนะในทันที นัวเธอสะุ้
" ยูสึเะ อ๊า อย่าบีบแบบนั้นสิ อ๊ายย~ " เธอเริ่มปล่อยผมเป็นอิสระ เพี้ยะ ผมีลไปที่้นเธอนทำให้เธอระุ
" อ๊า~ เี๋ยวสิ~ " ผมที่รอมาแล้วไม่สนใรีบหนิบผ้าเ็ัววิ่เ้าห้อน้ำในทันที
" แหม~ มาทำให้อยาแล้ว็าไป แ่อย่าิว่าพี่สาวนนี้ะปล่อยเธอไปล่ะ แผล่บ " อาเโนะที่อนนี้หน้าแล่ำพู่อนะเลียที่ริมฝีปาอเธอ
ส่วนผมที่อยู่ในห้อน้ำรู้สึหนาวยันั้วระูเลย พอผมอาบเสร็็ไปเรียเธอให้เ้ามาอาบ่อ ผมระวััวมาึ้นเพื่อป้อันัวแ่เหมือนผมะิมาไปเอ ผมไปทำ้าวเ้า ผมทำ้าวห่อไ่2านเพื่อให้เธอิน้วย
" ว้าว น่าินั ยูทำเอเหรอ? " นั้นเปลี่ยนื่อผมเรียบร้อย
" รับรีบินเถอะรับะไ้ไปโรเรียนัน " ผมั้หน้าั้ใินพร้อมเี้ยวอย่าละเอีย
" อืม~ อร่อยมาเลย " เธอมผม
" อบุรับ " ผมพู่อนะิน่อ
" แ่ัน่ะิว่าเธอน่ะน่าอร่อยว่านะ ฟู่~ " ั้แ่อนไหน็ไม่รู้ เธอ็มาพู้าหูผม่อนะเป่าลมใส่ ผมเอาผมนลุไปทั้ัวเลย
" ป ป ป ไปิน้าวเถอะผมอล่ะ " ผมอร้อเธอ
" ิๆ ้าๆ " แล้วเธอ็ไปนั่ิน่อผมีบทานเ่นัน พอินเสร็ผม็ะล้าานอผมับอเธอ้วยและระทะะหลิว
ในระหว่าที่ผมำลัล้าานอยู่ๆเธอ็มาอา้าหลัผม ทำเอาผมสะุ้ไปเลยเพราะหน้าอเธอมันอยู่ที่หลัผมพอีแถมเธอยัส่ายัวไปมาทำให้ผมนี่แถบุมสิไม่ไ้
" อย่าเล่นแบบนี้สิรับ “ ผมบอเธอ
" ิๆ ็ทำแบบนี้แล้วมันน่าสนุนี่ “ เธอเอาามาเยที่ไหล่ผมทำให้หน้าอเธอยิ่แนบิับแผ่นหลัอผม
" สนุอะไรล่ะรับ " ผมถามเธอ
" สนุที่ะไ้รู้เมื่อไหล่เธอะทนไม่ไหวไ ิๆ " เธอพู่อนะอผมแน่นึ้น ส่วนผมที่ไ้ยินถึับหน้าแ พอล้าานเสร็พวเรา็รีบไปที่โรรถ ผมเปิเ้าไปใส่รหัส่อนที่รถะิ
" ึ้นมาสิ " ผมบที่เบาะหลัเพื่อเรียให้เธอึ้นมา้อน
" ้า " เธอเิน่อนึ้นมา้อนโยท่านั่เธอือนั่หัน้า่อนที่เธอะอเอวผม ผมบิเรื่อ่อนที่ะวาปลมาอยู่้าล่า ผมที่เห็นเธอนั่ไ้สบายแล้ว็บิรถไปยัโรเรียน เธออเอวผมแน่นถึแม้ผมะไม่ไ้ับเร็วแ่ำแหน่มือเธอมัน็ใล้ -นั้นเหมือนัน พอถึหน้าโรเรียนนัเรียนที่เห็นผมมาพร้อมุอาเโนะ็เริ่มุบิบันแ่ผมไม่สนรีบับไปยัที่อรถ
" ถึแล้วรับ " ผมหันไปบอเธอ
" ่วยหน่อยสิ " เธอยื่นมือมาให้ผม
" รับ " ผมับมือประอเธอให้เธอลรถอย่าปลอภัย
" แล้วเอันที่มรมนะ๊ะ " เธอพู่อนะเินาไป ผม็เินไปยัห้อเรียนเหมือนัน พอผมเปิเ้าไปทุน็เ้ามาถามผมว่าบับุอาเโนะรึเปล่า ผมเลยอบว่าไม่ใ่แ่เอันระหว่าทา ่อนที่ารเรียนะเริ่ม้น นถึ่วเย็นผมับอิเย์็ไปเ้าห้อมรม พอเ้าไปทุน็มารวมัวันแล้ว ่อนทีุ่อาเโนะะบอว่าวันนี้้อไปัารปีศาเร่ร่อน ผม็ไป้วยแ่ารที่ผมไม่ไ้เป็นปีศาในละูล เรโมรี่ ผมเลย้อับไปเอแ่็นะ ยัไ็เร็วอยู่แล้ว ผมับไปถึ่อนะเอพวเาที่ำลัะเ้าไปในบ้าน ผมรีบเินไปสมทบับพวเา พอเ้าไปุยันัพั
" มาแล้ว " โเนโะที่เหมือนะไ้ลิ่นพูึ้น ผมหันไปามเสียที่ไ้ยินเพราะยัไพลัอูะ็ทำให้ระบบทั้หมีึ้น
" แปลร่า " ผมแปลเป็นร่าmighty from ่อนที่ะปราร่าอปีศาสาวัวให่ที่รึ่ร่าลายเป็นัวอะไร็ไม่รู้
" ว้าว~ มีนที่มีลิ่นวนน่าินสุๆ้วย " มันพูพร้อมมอมาที่ผม
" น่ารำา " ผมวิ่เ้าหามัน่อนะ่อยไปที่ามัน ูม!!!! พลัาแรหมัผมทำให้า้านั้นมันหายไป ัวมันล้มลแ่มัน็ใ้าอี้ามาโมีผม ผมระโหลบ่อนะรวมพลัไว้ที่าวานไฟลุ ผมวิ่เ้าหามัน
" ฮ่า!!! " มันยาหวัะโมีผม
" ย๊า!!! " ผมเะทะลุามัน่อนที่เท้าผมะไปแะที่อมันพอี ผมระโออมา ่อนะหันไปมอ็เห็นสัลัษ์ที่ปราึ้น ูม!!!! ร่าอมันระเบิผมหันหลัเินลับไปหาพวริอัสที่ยืนมออยู่
" บแล้วละลับไ้ยั " ผมถาม
" นี่นายมีพลันาไหนเนี่ย? " ริอัส
" ที่เห็นไปนั้น10%เอแ่็ะพลัไว้มาเหมือนันเพื่ออนระเบิพวเธอะไม่เป็นอะไร " ผมืนร่า่อนทีุ่อาเโนะะเ้ามาอผม
" เ่ริๆเลยนะ๊ะ " เธอเอาหน้าผมไปุที่หน้าอเธอนผมหายใแถบไม่ออ
" ใเย็นๆ รับ! ปล่อยผมนะ!! " ผมพยายามันัวเธอแ่เธอ็ไม่ปล่อย
" น่าอิาสุๆ " อิเย์
" เป็นนที่เ่ริๆ้วย " โเนโะ
" นั้นสิรับ " ิบะ
" อยาไ้มาเป็นำลัริๆ " ริอัส
" ประธานเี๋ยวันะลับับยูุเลยนะ " ุอาเโนะหันไปบอ
" อืม แล้วแ่ั้นพวันลับละนะ " ริอัสพู่อนะเปิวเวทย์แล้วเินเ้าไป่อนที่นอื่นะเินามไปเหลือเพียผมับอาเโนะ
" ปล่อยเถอะรับะไ้ลับบ้านัน " ผมบอเธอ่อนที่เธอะปล่อยผม
" ๊ะ ลับันเถอะ " เธอพู ผม็เินนำเธอไปถึมอเอร์ไ์่อนที่เธอะนั่เหมือนเมื่อเ้าแ่รอบนี้เธออผมแน่นึ้น ผมับลับมาที่บ้าน พวเรารีบลับเ้าบ้าน่อนที่ะอาบน้ำและเ้านอนในราวนีุ้อาเโนะมานอนับผมเลย ผม็เถียไม่ไ้ไ้แ่เป็นหมอน้าให้เธออทั้ืน
้านอาเโนะ
ันที่อนแรแ่อยาแล้เาแ่พอมาเอัวเาริๆ เาลับอ่อนโยนแม้ะแสอออีแบบ ไม่หยิ่ในศัิ์ศรี ไมู่ถูนอื่นและรัพวพ้อที่สุ เาเหมือนนัรบที่พร้อมะสละีวิเพื่อนอื่น
" นายเป็นใรันแน่ ทาอิโยะ ยูสึเะ " ันพูพร้อมมอหน้าเายามหลับ ่อนที่ันะล้มัวลนอน้าเาใ้ผ้าห่มผืนเียวัน
" ถ้าันลอใ้เวทย์ับนายะเป็นไนะ " ันยมือึ้น่อนะมีสายฟ้าสีเหลือลุมรอบมือ ันเอามือทาบที่อเา่อนะปล่อยระแสไฟฟ้าลไป
" อึ! อั! " เาร้อออมา แ่สิ่ที่ันเห็นือไฟฟ้าที่ันปล่อยถูร่าายเาูอย่า หิวโหย นันแทบะเอามือออไม่ทัน
" อะไรัน?! ทำไมพลัเาถึเพิ่มึ้นอีละ " ันที่ำลัมอูเาอย่าะลึอยู่ๆ เา็เอามือมาับที่หน้าอันอย่าไม่ทันั้ัว
" อ อ อ๊า " ันรู้สึมีระแสไฟฟ้าผ่านทั่วัว่อนที่มันะไปหยุที่ท้อน้อยัน ันึ้อรีบออมาเพื่อไม่ให้ันเผลอลัหลับเาไป
้านยูสึเะ
ผมื่นึ้นอีที็อนเ้าแล้วแ่ที่น่าแปลือไม่เอุอาเโนะ ผม็ไม่ไ้สนใอะไรมา ผม็ใ้ีวิามปิมาโรเรียน อิเย์บอว่าอน่อนมาถึโรเรียนเาไ้เอับแม่ีนนึเธอมีผมสีทอและแววาใสื่อ เธอื่อ อาเีย อาร์เนโ้ ผม็ไม่ไ้สนใอะไรมา่อนที่ะเรียนนหมวันแล้วไปมรม พอไปถึผม็เอุประธานับุอาเโนะอยู่ ผมเินเ้าไปหาเธอทันที
" ไปไหนมารับทำไมอนเ้าถึหายไป " ผมถามเธอ
" ันมีธุระนิหน่อยน่ะ๊ะ " เธออบลับมาพร้อมใบหน้าแเล็น้อย
" เหรอรับ ว่าแ่วันนี้อิเย์้อไปทำสัาให้ไ้สินะรับเห็นว่าใ้เทริเียร์ไ้แล้วนี่ " ผมถามริอัส
" ใ่ อย่าทำให้ันผิหวัล่ะอิเย์ " เธอบอเา
" รับ " เาอบลับ่อนที่เาะออไปยับ้านอเป้าหมาย
" ยูสึเะ ้าสัมผัสไ้ถึพลัแห่แสแ่มันปนเปื้อน้วยวามเลว " โรัม
" เทวาสวรร์สินะ เฮ้อ~ โรัมอแรหน่อยสิ " ผมบอเา
" ัให้ " พูบเา็ยายัว่อนะมาลุมรอบมอเอร์ไ์ผม
" ั้นแปลร่า " ผมแปลร่าเป็นร่าสีแ
" เอาล่ะไปันเลย " ผมบิรถวิ่ไปยับ้านที่อิเย์เ้าไป เพียแปปเียวผม็มาถึ ผมพุ่นัวบ้านทะลุเ้าไป่อนะเห็นภาพบาทหลวนนึำลัทำในสิ่ที่ผิับเ็สาวที่น่าะเป็นอาเีย
" อ้าวมีพวมาเพิ่มเหรอเนี่ย " มันหันมาหาผม
" แมันไม่ใ่บาทหลว แมัน็แ่ไอโริที่สวมุบาทหลว ันะไม่ให้มืออันเปื้อนเลือนแบบแ แปลร่าใหม่ " ผมเอามือแนบเ็มั่อนที่อัมีะเปลี่ยนเป็นสีฟ้าพร้อมับเราะผมที่เปลี่ยนสีไป
" Dragon from ผู้ใ้พลอ " โรัมพูผม้มลไปหยิบแท่เหล็ที่หล่นออมาาผนับ้าน่อนที่มันะลายเป็นพลอ
" อิเย์ บนี่แล้วผม้อฝึนายแล้วล่ะ " ผมบอในระหว่าที่เินผ่านเาไป
" อา ะรับแบบเ็มใเลย " อิเย์
" เอาล่ะไอบาทหลวโริแน่ริเ้ามา " ผมท้ามัน
" ไ้เลยไอนบาป!!! " มันพุ่มาพร้อมาบที่มีแส แ๊!!! ผมใ้พลอรับ่อนะปัาบออแล้วใ้อี้านอพลอฟาเ้าที่ลำัวมัน
" อ๊า!!! " มันัวปลิวิผนัพร้อมน้อออมาผม่อยๆเินไปหามัน่อนะใ้พลอมือมันพร้อมยี้
" มือนี่ใ่มั้ยที่มันล้าทำร้ายเพื่อนผม " ผมพูเสียเรียบ
" อ๊า!!! " มันร้อออมา
" ั้นถ้าผมทำให้มันใ้ไม่ไ้อี พระเ้าะ่วยนายไหมนะ น่าสนใไอบาทหลวโริ " ึ!! ผมยพลอึ้นนินึ่อนะระแท้ำลไป รอบ!!! เสียรูมันแััเน ผมยพลอ่อนะฟาไปที่ปามันอีรั้ วูมวเวทย์ปรา่อนที่ทุนในมรมะออมา
" ยูุเหรอ " ุอาเโนะที่มอผมในร่าเราะสีฟ้าพูึ้น
" ใ่ผมเอ " ผมเินไปหาพวเา
" ถึพลัายะน้อยลแ่ลับมีอาวุธมาแทน เป็นเทริเียร์ที่ปรับใ้ไ้เหรอ " ริอัส
" ็ประมานั้น " ผมพู่อนที่ วิ้! วเวทย์อเทวาสวรร์ะโผล่ึ้นเหนือหัว
" รีบไปเถอะ " ผมไล่พวเา่อนะเินไปหาอาเียที่นั่้มหน้าอยู่
" อยามีอิสระไหม? " ผมถาม
" ันน่ะไม่มีโอาสไ้รับหรอ่ะ " เธอพู ผมไม่สนอุ้มเธอึ้น่อนะเินไปที่มอเอร์ไ์
" เธอนนี้ผมะูแลให้สัืนพรุ่นี้ผมะพาเธอมาหานายอิเย์
" ฝาูแลเธอ้วย " เาพู่อนะถูวาปไป
" เธอ้อ้าืนบ้านผมัวันล่ะนะ " ผมถอยรถออ่อนะบิรถไปเพื่อลับ
" ทำไมถึ่วยันล่ะะ " เธอถาม
" ผมไม่อบทิ้นอ่อนแอให้อยู่นเียวหรอ โรัมืนร่า " ผมบอเา
" ไ้ " พูบเราะรอบัว็ลอยึ้น่อนะรวมัวเป็น้วีมเหมือนเิม ผม็ืนร่าเหมือนัน ่อนที่ะถึบ้านผม็ื้อเสื้อผ้าสำหรับผู้หิโยให้เธอเลือเอ
ผมวาปรถึ้นมาพร้อมับเธอ " ถึแล้วล่ะ เี๋ยวผมะหาอะไรอุ่นๆให้ื่ม " ผมเปิเ้ามาในบ้าน่อนะเินไปยัห้อรัว
" ออนุานะะ " เธอพู่อนะเ้ามา ผมที่ำลัโโ้อยู่็ไม่ไ้สนใบอให้เธอนั่รอที่โฟา่อนะยแ้วไปให้เธอื่ม
" พรุ่นี้ผมะพาุไปหาอิเย์ ืนนี้็นอนที่นี่ละันไม่้อลัวพวเทวาสวรร์นะที่นี่ถูป้อันไว้อย่าี ห้อนอนึ้นไปเลี้ยววาห้อน้ำอยู่อีฝั่นึ ถ้าอยาถามอะไร็มาเาะห้อผมมีป้ายื่ออยู่ " ผมบอเธอ่อนะึ้นบันไ
" อบุมาเลย่ะ " เธอพู่อนที่ผมะเ้าห้อน้ำไป พอผมออมา็เอเธอเ้าไปในห้อนอนแล้ว ผม็อาบน้ำเสร็แล้ว็เรียมัวเ้านอน ่อนที่เธอะมาเาะประูห้อผม ผมเินไปเปิ
" มีอะไรเหรอ? " ผมถาม
" ือันลัวน่ะ่ะ อนอน้วยนไ้ไหม่ะ " เธอที่อหมอนอยู่ใบนึถามผม
" ็ไ้เี๋ยวผมนอนฟูเอเธอนอนบนเียนะ " แล้วผม็เิเธอเ้ามาในห้อ ผมเอาฟูมาาแล้วห่มผ้าห่ม
" อบุที่่วยันน่ะ่ะ " เธอพู
" ไม่เป็นไรเรื่อเล็น้อย " ผมพู่อนะหลับไป
ในอนเ้าผมื่นึ้นมา่อนะปลุอาเียแล้วเินลไปทำ้าวเ้าเป็นไ่าวับเบอน
่อนที่เธอะลมาพร้อมุแม่ี ผมยอาหารไปที่โ๊ะ
" ออบุพระผู้เป็นเ้าที่มอบอาหารมื้อนี้แ่เรา " ผมนั่มอูเธออบุพระเ้าอยู่นานสอนาน่อนที่เธอะิน
" อร่อยัเลย ุทำเอเหรอ “ เธอถามผม
" ใ่ถ้าถูปา็ีแบ้วล่ะเอาล่ะรีบินเถอะผมะพาุไปหาอิเย์ " ผมเ็บานที่เธอินเสร็มาล้า่อนะพาเธอมาที่โรเรียน เพราะวันนี้เป็นวันหยุเลยไม่มีใรมา
ผมพาเธอมาถึที่ห้อมรม่อนะเอับทุนมารออยู่แล้ว
" ผมมาแล้ว " ผมบอ่อนะึอาเียมาอยู่้าหน้า
" อาเีย " อิเย์เินเ้ามาหาเธอ
ผมที่เห็นว่าานบแล้วเลยำลัะลับบ้าน
" เี๋ยวสิ " ุอาเโนะบอผม
" อะไรรับผมะลับบ้านไปนอน " ผมอบลับ
" ทำไมนายถึ่วยอาเียล่ะ " เธอถามผม
" ไม่มีอะไรพิเศษแล้วุอาเโนะะมาเือร้อนทำไม " ผมหันไปถามเธอ
" ็ ็ ็แ่ " เธอพู้ำๆพร้อม้มหน้าหลบผมอี ผลเลยเินไปหาเธอ
" ุอาเโนะรับ เป็นอะไรไปรับ " ผมเ้าไปับที่ไหล่เธอ
" ไม่ไหวแล้ว " เธอพูเสียเบานผมไ้ยินไม่ั
" อะไรนะ เห้ย! " เธอับมือผมแล้ววิ่ออไปัพั่อนะเ้ามาในห้อเ็บอแห่นึ
" ุอาเโนะเป็นอะไรไปรับ " ผมถามเธอที่ยืนอยู่้าหน้า
" ุอาเโนะรั- อุ๊บ! " อยู่ๆเธอ็หันมา่อนะูบผมแบบไม่ทันั้ัว ลิ้นเธอเ้ามาในปาผม ทำเอาผมหัวเริ่มาวโพลนไปหม่อนที่เธอะถอนูบออไปพร้อมสายน้ำใสที่เื่อมระหว่าพวเรา
" ุอาเโนะ " ผมที่พยายามะพู็ถูเธอเอานิ้วมาแะที่ปาเหมือนะบอว่าไม่้อพู
" ันน่ะอบนายนะ " เธอพูออมาทำให้ผมเบิาว้า
" ไม่้อถามเหุผลันอบนายั้แ่แรที่เห็นนายแล้ว ไม่ใ่เพราะวามแ็แร่แ่มาาิในาย " เธอพูพร้อมใบหน้าแพร้อมวาที่สั่นเล็น้อยทำให้เธอูน่ารัึ้นไปอี
" ผมน่ะยัอบนอื่นไม่ไ้นะรับ " ผมหันหน้าหนีเธอ
" ที่ริัน็รู้อยู่แล้วล่ะว่านาย้ออบแบบนี้ " เธอพู
" ั้น็ โอ๊ย " เธอผลัผมลับพื้น่อนะมา่อมัวผม
" ัน็ะทำให้นายรัันให้ไ้เอ " เธอพู่อนะ่อยๆโน้มัวมาูบผมอีรั้ แ่รสูบในรอบนี้มันร้อนแรมาเธอใ้ลิ้นว้านไปทั่วปาผม
" อืม อื้ม~ " เสียเธอราในลำอทำให้ผมเริ่มเสียสิ ่อนที่ผมะหัวเธอ่อนที่ผมะหัวเธอลมา่อนที่ผมะว้านเ้าไปในปาเธอร้อนแรไม่แพ้ัน
" แฮ่ๆ พอใรึยัรับ "
" ็โอนะ "
บ
ะบินไหมน้า~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น