จากกันไกล

   

   ถ้าโลกใบนี้เเหลกสลายไปได้ในตอนนี้ก็คงจะดี

   ผมคิด เเต่พอลืมตาเเล้วหลับตาลงไม่ว่าจะทำเเบบนี้อีกครั้งต่อกี่ครั้งก็ตาม กลับไม่เป็นไปตามที่ผมคิดเลยสักนิด 

   โลกยังไม่เเตกสลาย เเต่มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นเเทน

   "นี่!! โจลี่นายคิดจะนอนไปถึงเมื่อไรกัน ไปกับฉันเถอะนะ ฉันจะพานายไปจากตรงนี้เองเชื่อฉันสิ" 

   โจลี่ คือเด็กหนุ่มเเต่ก่อนเขาเป็นคนที่สดใสเเละร่าเริงมาก เเต่ตอนนี้กลับไม่เป็นอย่างนั้นเขากลายเป็นคนที่เงียบขรึมขึ้นมามากกว่าเมื่อก่อน เขาไม่ยิ้มอีกเลย เเละจะไม่พูดคุยกับใครถ้าไม่สนิท ทุกคนคิดว่าเขาหยิ่งเเละเริ่มตีตัวออกห่างจากเขา นอกจากเพื่อนที่สนิทกับเขาจริงไม่ยังเหลืออยู่ เเต่ใครเล่าจะรู้เหตุผลเบื้องลึกที่เขาต้องเป็นเเบบนี้

   เมื่อชีวิตที่เเสนทุกข์ตรมจนเหมือนไร้ทางออก กลับมีมือยื่นออกมาหาเธอ 

   "ให้ฉันได้เป็นความโชคดีของนายได้หรือเปล่า"