ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เรื่องแปลกๆในวันนี้
ณ.โรงอาหาร????
เมื่อผมเดินเข้ามาในโรงอาหารก็พบว่ามีบางอย่างแปลกๆทุกคนที่เดินผ่านมาต่างหลบทางให้ผมพร้อมซุบซิบอะไรบางอย่างกัน ไม่เว้นแต่คนที่นั่งทานข้าวอยู่ก็หันมามองที่พวกผมแล้วซุบซิบอะไรกันอย่างเห็นได้ชัด
หน้าร้านข้าว????
ไอ : ป้าเล็กครับเอาข้าวมันไก่ไม่เอาหนังเหมือนเดิมจานนึงครับ // ผมสั่งอาหารกับป้าร้านประจำ
ป้าเล็ก : อะ...อ่อ..ดะ....ได้สิ // คุณป้ามีท่าทีที่สั่นเครือเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง ในขณะที่มองไปด้านหลังของผม
ไอ : เป็นอะไรไปป้าเล็ก วันนี้ไม่สบายหรอ // ผมถามพลางหันไปมองสิ่งที่ป้ามองอยู่ขณะนี้
ป้าเล็ก : ปะ....ป่าวจ้ะ // ป้าเล็กรีบส่งข้าวให้ผมแล้วหันกลับไป
เมื่อหันไปก็พบต้นตอของเรื่องแปลกๆในวันนี้ ทุกคนมองมาที่ดอลล่า เจ้านี่ไปทำอะไรมาทำไมคนอื่นต้องสนใจเจ้านั่นขนาดนั้น
เมื่อพวกเราได้ข้าวเสร็จก็ตรงไปหาโต๊ะว่างเพื่อนั่งทานข้าว แต่อยู่ๆโต๊ะที่เคยมีคนนั่งเต็มไปหมดก็ว่างเมื่อพวกเราเดินไปใกล้ทุกคนต่างลุกขึ้นหลบให้พวกเรานั่งกัน นี่มันอะไรเนี่ยกลัวอะไรพวกเรากันขนาดนั้น
แก๊ง : นายคือลูกของมาเฟียที่กำลังดังอยู่ในตอนนี้ใช่ปะ // จู่ๆไอ่แก๊งก็พูดขึ้นมากลางวง
ไอ : เรื่องที่มึงบอกกูเมื่อคืนอะหรอ // ผมหันไปถามด้วยความสงสัย
แก๊ง : เออดิ หัดตามข่าวบ้างนะมึงอะ
ไอ : แล้วตกลงนายใช่อย่างที่ไอ่แก๊งมันบอกปะ // ผมหันไปถามหมอนันด้วยความสงสัย
ดอลล่า : ถ้าใช่แล้วมันจะทำไม มีปัญหางั้นหรอ // ดอลล่าที่กำลังทานข้าวอยู่ก็วางช้อนลงแล้วหันมาถามผม
ไอ : นายเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้มีความน่ากลัวเลย // ผมขำออกมา
ดอลล่า : แล้วใครกันที่โทรเรียกตำรวจมาจับฉันเพราะกลัว
แก๊ง : เอาจริงดิ ฮ่าๆๆ ที่มึงให้กูซื้อข้าวไปให้เพราะเรื่องนี้หรอ // ไอ่แก๊งหันมาเยาะเย้ยผม
ดอลล่า : พวกนายไม่กลัวฉันหรือไง // หมอนั่นหันไปกินข้าวต่อแล้วถามโดยที่ไม่ได้มองพวกผม
ไอ : ถ้านายทำตัวให้น่ากลัวกว่านี้อะนะ ฮ่าๆๆ // ผมกินข้าวไปพูดไป
แก๊ง : ใว้นายทำให้ฉันกลัวได้เมื่อไหร่ฉันจะบอกนายนะ ฮ่าๆๆๆ
ดอลล่า : ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน // จู่ๆหมอนั่นก็ลุกขึ้นแล้วก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆก่อนไป
แก๊ง : มันเป็นอะไรของมันว่ะ // มันหันมามองผมที่กำลังนั่งเหม่ออยู่
ไอ : มันโกรธแล้วมั้ง มึงไปล้อมันอะ // ผมตอบไอ่แก๊งแบบส่งๆไป
แก๊ง : มึงก็หัวเราะสัส อย่ามาโทดกูคนเดียวเถอะ
หมอนั่นลุกไปโดยทิ้งความสงสัยใว้ใหผม หรือว่าผมจะไปทำอะไรให้เจ้าหมอนั่นโกรธกัน คงไม่มารุมตืบผมหรอกนะ เออใช่!!! ผมลืมถามเจ้าหมอนั่นไปเลยว่าเมื่อวันอาทิตย์มาสะกดรอยตามผมทำไม เจอกันครั้งหน้าต้องถามให้ได้เลย
โปรดติดตามตอนต่อไป...................
เมื่อผมเดินเข้ามาในโรงอาหารก็พบว่ามีบางอย่างแปลกๆทุกคนที่เดินผ่านมาต่างหลบทางให้ผมพร้อมซุบซิบอะไรบางอย่างกัน ไม่เว้นแต่คนที่นั่งทานข้าวอยู่ก็หันมามองที่พวกผมแล้วซุบซิบอะไรกันอย่างเห็นได้ชัด
หน้าร้านข้าว????
ไอ : ป้าเล็กครับเอาข้าวมันไก่ไม่เอาหนังเหมือนเดิมจานนึงครับ // ผมสั่งอาหารกับป้าร้านประจำ
ป้าเล็ก : อะ...อ่อ..ดะ....ได้สิ // คุณป้ามีท่าทีที่สั่นเครือเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง ในขณะที่มองไปด้านหลังของผม
ไอ : เป็นอะไรไปป้าเล็ก วันนี้ไม่สบายหรอ // ผมถามพลางหันไปมองสิ่งที่ป้ามองอยู่ขณะนี้
ป้าเล็ก : ปะ....ป่าวจ้ะ // ป้าเล็กรีบส่งข้าวให้ผมแล้วหันกลับไป
เมื่อหันไปก็พบต้นตอของเรื่องแปลกๆในวันนี้ ทุกคนมองมาที่ดอลล่า เจ้านี่ไปทำอะไรมาทำไมคนอื่นต้องสนใจเจ้านั่นขนาดนั้น
เมื่อพวกเราได้ข้าวเสร็จก็ตรงไปหาโต๊ะว่างเพื่อนั่งทานข้าว แต่อยู่ๆโต๊ะที่เคยมีคนนั่งเต็มไปหมดก็ว่างเมื่อพวกเราเดินไปใกล้ทุกคนต่างลุกขึ้นหลบให้พวกเรานั่งกัน นี่มันอะไรเนี่ยกลัวอะไรพวกเรากันขนาดนั้น
แก๊ง : นายคือลูกของมาเฟียที่กำลังดังอยู่ในตอนนี้ใช่ปะ // จู่ๆไอ่แก๊งก็พูดขึ้นมากลางวง
ไอ : เรื่องที่มึงบอกกูเมื่อคืนอะหรอ // ผมหันไปถามด้วยความสงสัย
แก๊ง : เออดิ หัดตามข่าวบ้างนะมึงอะ
ไอ : แล้วตกลงนายใช่อย่างที่ไอ่แก๊งมันบอกปะ // ผมหันไปถามหมอนันด้วยความสงสัย
ดอลล่า : ถ้าใช่แล้วมันจะทำไม มีปัญหางั้นหรอ // ดอลล่าที่กำลังทานข้าวอยู่ก็วางช้อนลงแล้วหันมาถามผม
ไอ : นายเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้มีความน่ากลัวเลย // ผมขำออกมา
ดอลล่า : แล้วใครกันที่โทรเรียกตำรวจมาจับฉันเพราะกลัว
แก๊ง : เอาจริงดิ ฮ่าๆๆ ที่มึงให้กูซื้อข้าวไปให้เพราะเรื่องนี้หรอ // ไอ่แก๊งหันมาเยาะเย้ยผม
ดอลล่า : พวกนายไม่กลัวฉันหรือไง // หมอนั่นหันไปกินข้าวต่อแล้วถามโดยที่ไม่ได้มองพวกผม
ไอ : ถ้านายทำตัวให้น่ากลัวกว่านี้อะนะ ฮ่าๆๆ // ผมกินข้าวไปพูดไป
แก๊ง : ใว้นายทำให้ฉันกลัวได้เมื่อไหร่ฉันจะบอกนายนะ ฮ่าๆๆๆ
ดอลล่า : ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน // จู่ๆหมอนั่นก็ลุกขึ้นแล้วก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆก่อนไป
แก๊ง : มันเป็นอะไรของมันว่ะ // มันหันมามองผมที่กำลังนั่งเหม่ออยู่
ไอ : มันโกรธแล้วมั้ง มึงไปล้อมันอะ // ผมตอบไอ่แก๊งแบบส่งๆไป
แก๊ง : มึงก็หัวเราะสัส อย่ามาโทดกูคนเดียวเถอะ
หมอนั่นลุกไปโดยทิ้งความสงสัยใว้ใหผม หรือว่าผมจะไปทำอะไรให้เจ้าหมอนั่นโกรธกัน คงไม่มารุมตืบผมหรอกนะ เออใช่!!! ผมลืมถามเจ้าหมอนั่นไปเลยว่าเมื่อวันอาทิตย์มาสะกดรอยตามผมทำไม เจอกันครั้งหน้าต้องถามให้ได้เลย
โปรดติดตามตอนต่อไป...................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น