รักนายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อเจอกันอีกครั้ง

หน้าร้านสะดวกซื้อ ????

ไอ : เดี๋ยวก่อนครับคุณตำรวจ เหมือนผมจะรู้จักเขา! // ผมพยายามมองหน้าแล้วนึกดูดีๆ

? : มองไร!! // ชายคนนั้นพยายามหลบตาผม

ไอ : ดูเหมือนจะมีการเข้าใจผิดกัน คุณตำรวจกลับไปเถอะครับ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลาครับ // เมื่อผมนึกออกจึงบอกให้คุณตำรวจกลับไป

ตำรวจ : งั้นวันหลังก็ดูดีๆก่อนนะครับ ผมไปละ

? : นายจำฉันได้แล้วหรอ? // ชายคนนั้นยืนมองหน้าผมแล้วถาม

ไอ : ตอนแรกก็ไม่นะ เพราะวันนั้นหน้านายมีแต่เลือดเลยดูไม่ค่อยรู้ // ผมเงยหน้าไปมอง เกลียดความเตี้ยของตัวเองก็วันนี้แหละ TT

? : ขอบใจเรื่องวันนั้นนะ // เขาพูดโดยไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ

ไอ : ไม่เป็นไร ถึงจะไม่เละเทะเหมือนวันนั้นแต่ก็ยังมีรอยใหม่ๆเพิ่มมาอีกนะ นายไปโดนใครมานักหนาเนี่ย // ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อจะดูรอยแผลใหม่บนหน้าของเขาพร้อมเอามือค่อยๆลูบไปบนหน้าที่มีแต่รอยแผลนั้น

? : ทำอะไรของนาย // ชายคนนั้นมองหน้าผมในระยะที่หน้าของเราห่างกันเพียงคืบเดียว

ในตอนนี้ผมกับชายคนนั้นสบตากันแล้ว โอ้ยย!! ทำอะไรอยู่เนี่ยเราจะยื่นหน้าไปใกล้ขนาดนั้นทำไม ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกอาย

ไอ : ทะ...โทดที ฉันเสียมารยาทไปหน่อย // ผมรีบถอยห่างออกมา

? : จับแผลของฉันแล้วคิดว่าแค่ขอโทษจะพอหรอ // ชายคนนั้นจ้องหน้าผมแล้วขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

ไอ : อะ...เอ่อคือ ฉันมีธุระหน่ะ ฉันขอตัวไปก่อนนะ // ผมรีบหันหลังแล้ววิ่งกลับบ้านโดยทันที

? : นายหนีฉันไม่พ้นแน่ แล้วเจอกัน!! // ชายคนนั้นตะโกนไล่หลังผมมา

อะไรกันเนี่ย! เขาจะมาตามหาผมอีกทำไม ผมไปทำอะไรให้เขา ผมไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนแบบนั้นเลย ซวยชะมัด

ณ.บ้านของไอ????

วันนี้วันอะไรทำไมซวยอย่างนี้เมื่อกลับมาถึงบ้านผมถึงนึกได้ว่าผมลืมซื้อของกลับมากิน มัวแต่ห่วงเรื่องของหมอนั่นจนลืมไปหมดเลย โอ้ยยย!!!! จะบ้าตาย

Line ??’?

ไอ&แก๊ง Chat??“?

ไอ : ไอ่แก๊งมึงว่างใหม

แก๊ง : ก็ว่างอยู่นะ มีไร?

ไอ : ฝากซื้อข้าวเข้ามาให้กูหน่อยดิ

แก๊ง : นี่มึงขี้เกียจถึงขนาดใช้กูซื้อข้าวให้แล้วหรอเนี่ย!!

ไอ : เออน่า กูมีปัญหานิดหน่อย เลยไม่อยากออกไปไหน ช่วยกูหน่อยเถอะ

แก๊ง : เออๆ จะแดกไร

ไอ : ซีเรียลที่กูกินประจำกล่องใหญ่ นมจืดลอนนึง มาม่าสักแพ็คนึง แล้วที่เหลือมึงว่าอะไรน่ากินก็เอามาเผื่อกูละกัน

แก๊ง : โห่ คุณมึงครับใช้ทีนี้กะไม่ออกไปไหนอีกเลยหรอครับ คุณไอ

ไอ : เออน่าอย่าเยอะ บอกให้ซื้อมาก็ซื้อมาอย่าบ่น

แก๊ง : ครับๆคุณชายไอ

ไอ ; ขอบคุณมากครับคุณชายแก๊ง

.....จบการสนทนา.....

20 นาทีต่อมา

ตือดึงๆๆๆๆๆๆๆๆ

( เสียงอ่อดประตู )

ไอ : เออๆเปิดแล้วๆ // ผมเปิดประตูให้ไอ่แก๊งด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย

แก๊ง : อะของที่มึงสั่งครับคุณชาย // มันยื่นถุงที่มีของมากมายส่งมาให้ผม

ไอ แต๊งกิ้ว มึงไปได้ละบายๆๆ // ผมรีบรับของมาด้วยความดีใจ แล้วเตรียมทำท่าจะปิดประตู

แก๊ง : เดี๊ยวๆๆๆๆ ใช้กันเสร็จก็ถีบหัวส่งกันแบบนี้เลยหรอ // มันรีบเอาเท้ามาคั่นประตูใว้

ไอ : มีอะไรก็รีบพูดมากูหิวแล้ว // ผมทำหน้าหงุดหงิดใส่

แก๊ง : กุเห็นคนท่าทางแปลกๆ ยืนอยู่หน้าคอนโดมึงด้วยอะ // มันยื่นหน้าเข้ามากระซิบผม

ไอ : ใครว่ะ เห้ย! ไอ่หมอนั่นอีกแล้วหรอ // เมื่อผมนึกถึงคนที่จะทำแบบนั้นได้ เจ้าหมอนั่นก็โผล่ขึ้นมาในหัวคนแรกเลย

แก๊ง : ใครว่ะ // มันทำหน้าสงสัย

ไอ ; คืนนี้มึงนอนกับกูได้ไหม // ผมทำหน้าอ้อนวอนไอ่แก๊ง

แก๊ง : โนๆๆๆ มะกี้มึงยังไล่กูอยู่เลย กูไปละ // ไอ่แก๊งรีบวิ่งหนีผมลงลีฟไปด้วยความเร็ว

ไอ : อย่าทิ้งกูวววว ไอ่แก๊งงงงTT // ผมตะโกนไล่หลังไอ่แก๊งไป แต่มันไม่สนใจผมเลย

คืนนี้จะทำไงดีเจ้าหมอนั่นคงไม่บุกเข้ามาหรอกนะ ใช่แล้วยังไงที่นี่มันก็เป็นคอนโดคนนอกเข้ามาไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆ ใช่แล้วมันต้องเป็นอย่างนั้นแหละ

ตือดึงๆ ตือดึงๆ

( เสียงอ่อดประตูดังขึ้น )

ใครกันคงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดหรอกใช่ไหม.....

โปรดติดตามตอนต่อไป.......

> คอมเม้นพูดคุยเพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยน้า^^ <