ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของชีวิต (ครั้งใหม่)
“เมื่อลูกอายุครบ 15 ปี ลูกจงไปตามหาพ่อและมอบสิ่งนี้ให้กับเค้า”
“ที่ไหน!? ที่ไหนคะแม่”
“โร..เรี..แคะ แคะ บุ..วิทย..นุ..ส…”
“แม่! แม่!! แม่!!! แม่คะ!!!!”
ฉัน ‘ปาล์ม’ ผู้มีฉายาว่า ‘ยัยห้าวประจำซอย’ แหมก็จะไม่ให้มีฉายานี้ยังไงล่ะ ก็ฉันน่ะอยู่คนเดียวและต้องทำงานพิเศษด้วย เฮ้อ!ก็
ต้องห้าวๆไว้สิขโมยถึงจะได้กลัว แถมฉันยังตัดผมทรง VIC F4 (กรี๊ด!!!) อีกต่างหาก
“วันนี้แหละเราจะต้องไปเข้าโรงเรียนบุวิทยานุสรณ์ให้ได้” ฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบถุงเครื่องรางที่มีตัวอักษรภาษาจีนเย็บปักไว้ และแน่นอนนี่เป็นของที่แม่จะให้ฉันนำไปให้พ่อ
ฉันเดินไปได้ซักพัก ฉันก็พบว่าตัวเองกำลัง ว๊าก!!หลงทาง ว๊าก!!! ว๊าก!!! อ๊ะนั่น!มีคนผ่านมาพอดี
“ขอโทษค่ะ คือ ‘โรงเรียนบุวิทยานุสรณ์’ ไปทางไหนคะ”
“อ๋อ!! โรงเรียนบุรุษวิทยานุสรณ์น่ะหรอจ๊ะ อืม! เดินตรงไปแล้วจะเจอ 3 แยก หนูก็เลี้ยวซ้ายนะจ๊ะ เดินตรงไปเรื่อยๆ ก็จะเจอเองจ่ะ”
เอ๊ะ!? อะไรนะ ฟังไม่ค่อยถนัด รู้สึกเหมือนชื่อโรงเรียนจะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งพยางค์นึงนะ แต่ช่างมันเถอะ
“ขอบคุณค่ะ”
“อ๊ะ!! เจอแล้วโรงเรียนบุรุษวิทยานุสรณ์ เฮ้ย!! บุรุษ ว๊าก!!! งั้นก็โรงเรียนชายล้วนน่ะสิ โธ่เอ๊ย! แล้วเราจะทำยังไงดีเนี้ย
“เฮ้ย! นี่นายมายืนแหกปากอะไรอยู่แถวนี้”
ใคร! ใคร! ใคร! ใครมันบังอาจมาด่าฉันเนี้ย เมื่อฉันหันไปทางต้นเสียงอันแสนเข้ม นุ่ม และหล่อ ฉันก็พบว่า เฮ้ย!!!! หล่อโคตร
“นายน่ะจะมาสมัครเรียนใช่มั้ย ฉันก็มาสมัครเรียนเหมือนกัน เข้าไปด้วยกันเลยป่ะ”
ว่าแล้วนายโคตรหล่อของฉันก็ลากฉันเข้าไปในโรงเรียน โดยที่ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรเลยสักคำ
“เฮ้ย!! เดี๋ยว”
“อ้อ!! ฉันชื่อเคนะ”
“ฉันปาล์ม เฮ้ย! ไม่ใช่ เดี๋ยวสินายจะลากฉันไปถึงไหน ฉันยังไม่ได้บอกสักคำนะว่าจะมาสมัครเรียนที่นี่” พูดเสร็จฉันก็สบัดมือออกจากมืออันใหญ่แสนใหญ่ของนายเค
เอ๊ะ!? เดี๋ยวแล้วเราจะบอกชื่อจริงกับหมอนี่ทำไมเนี้ย
“อ้าว! นี่นายอย่ากวนบาทาชั้นหน่อยเลยน่า ถ้านายจะไม่มาเรียนที่นี่แล้วนายจะยืนอยู่ตรงนั้นหาพระแสงอะไร” โห!! คนอะไรวะ หน้าตาก็โคตรหล่อแต่ทำมั้ยทำไมดันปากสุนัขแบบนี้
“เมื่อเช้านายกินหมาเข้าไปกี่ตัวเนี้ย” ฮึ! โดนฉันสวนกลับ เป็นไงบ้างล่ะ
“2 ตัว เฮ้ย!! นี่นายว่าฉันปากม๋าหรอ”
“รู้ตัวก็ดีนี่ 5555” ฉันเผลอปล่อยก๊ากออกมาจนได้ ว่าแล้วนายเคก็เดินจากไปโดยฝากคำสบถที่ขนาดนักโทษแหกคุกยังอาย
“นั่นไง!! ห้องทะเบียน” เอ๊ะ! แล้วหมอนั่นไปไหนอ่ะ ท่าจะสมัครเสร็จไปแล้วล่ะมั้ง ช่างเถอะ
“สวัสดีค่ะ เอ๊ย!! ครับ ผมมาสมัครเรียนครับ” ฉันเอ่นขึ้นก่อนจะหยิบเอกสารที่จำเป็นสำหรับการสมัครเรียนและยื่นให้อาจารย์ที่นั้งอยู่ตรงหน้า
“กรอกใบสมัครนี่ แล้วกลับบ้านได้” อาจารย์เอ่ยขึ้นก่อนจะพูดต่อ
“วันที่ 20 มิถุนายน มาซื้อสิ่งของที่อยู่ในกระดาษแผ่นนี้ เมื่อซื้อเสร็จแล้วก็ไปดูที่บอร์ดหน้าห้องธุรการนะ กำหนดการทุกอย่างจะติดประกาศอยู่ที่นั่นรวมทั้งหอพักด้วย”
“ครับ”
“ที่ไหน!? ที่ไหนคะแม่”
“โร..เรี..แคะ แคะ บุ..วิทย..นุ..ส…”
“แม่! แม่!! แม่!!! แม่คะ!!!!”
ฉัน ‘ปาล์ม’ ผู้มีฉายาว่า ‘ยัยห้าวประจำซอย’ แหมก็จะไม่ให้มีฉายานี้ยังไงล่ะ ก็ฉันน่ะอยู่คนเดียวและต้องทำงานพิเศษด้วย เฮ้อ!ก็
ต้องห้าวๆไว้สิขโมยถึงจะได้กลัว แถมฉันยังตัดผมทรง VIC F4 (กรี๊ด!!!) อีกต่างหาก
“วันนี้แหละเราจะต้องไปเข้าโรงเรียนบุวิทยานุสรณ์ให้ได้” ฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบถุงเครื่องรางที่มีตัวอักษรภาษาจีนเย็บปักไว้ และแน่นอนนี่เป็นของที่แม่จะให้ฉันนำไปให้พ่อ
ฉันเดินไปได้ซักพัก ฉันก็พบว่าตัวเองกำลัง ว๊าก!!หลงทาง ว๊าก!!! ว๊าก!!! อ๊ะนั่น!มีคนผ่านมาพอดี
“ขอโทษค่ะ คือ ‘โรงเรียนบุวิทยานุสรณ์’ ไปทางไหนคะ”
“อ๋อ!! โรงเรียนบุรุษวิทยานุสรณ์น่ะหรอจ๊ะ อืม! เดินตรงไปแล้วจะเจอ 3 แยก หนูก็เลี้ยวซ้ายนะจ๊ะ เดินตรงไปเรื่อยๆ ก็จะเจอเองจ่ะ”
เอ๊ะ!? อะไรนะ ฟังไม่ค่อยถนัด รู้สึกเหมือนชื่อโรงเรียนจะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งพยางค์นึงนะ แต่ช่างมันเถอะ
“ขอบคุณค่ะ”
“อ๊ะ!! เจอแล้วโรงเรียนบุรุษวิทยานุสรณ์ เฮ้ย!! บุรุษ ว๊าก!!! งั้นก็โรงเรียนชายล้วนน่ะสิ โธ่เอ๊ย! แล้วเราจะทำยังไงดีเนี้ย
“เฮ้ย! นี่นายมายืนแหกปากอะไรอยู่แถวนี้”
ใคร! ใคร! ใคร! ใครมันบังอาจมาด่าฉันเนี้ย เมื่อฉันหันไปทางต้นเสียงอันแสนเข้ม นุ่ม และหล่อ ฉันก็พบว่า เฮ้ย!!!! หล่อโคตร
“นายน่ะจะมาสมัครเรียนใช่มั้ย ฉันก็มาสมัครเรียนเหมือนกัน เข้าไปด้วยกันเลยป่ะ”
ว่าแล้วนายโคตรหล่อของฉันก็ลากฉันเข้าไปในโรงเรียน โดยที่ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรเลยสักคำ
“เฮ้ย!! เดี๋ยว”
“อ้อ!! ฉันชื่อเคนะ”
“ฉันปาล์ม เฮ้ย! ไม่ใช่ เดี๋ยวสินายจะลากฉันไปถึงไหน ฉันยังไม่ได้บอกสักคำนะว่าจะมาสมัครเรียนที่นี่” พูดเสร็จฉันก็สบัดมือออกจากมืออันใหญ่แสนใหญ่ของนายเค
เอ๊ะ!? เดี๋ยวแล้วเราจะบอกชื่อจริงกับหมอนี่ทำไมเนี้ย
“อ้าว! นี่นายอย่ากวนบาทาชั้นหน่อยเลยน่า ถ้านายจะไม่มาเรียนที่นี่แล้วนายจะยืนอยู่ตรงนั้นหาพระแสงอะไร” โห!! คนอะไรวะ หน้าตาก็โคตรหล่อแต่ทำมั้ยทำไมดันปากสุนัขแบบนี้
“เมื่อเช้านายกินหมาเข้าไปกี่ตัวเนี้ย” ฮึ! โดนฉันสวนกลับ เป็นไงบ้างล่ะ
“2 ตัว เฮ้ย!! นี่นายว่าฉันปากม๋าหรอ”
“รู้ตัวก็ดีนี่ 5555” ฉันเผลอปล่อยก๊ากออกมาจนได้ ว่าแล้วนายเคก็เดินจากไปโดยฝากคำสบถที่ขนาดนักโทษแหกคุกยังอาย
“นั่นไง!! ห้องทะเบียน” เอ๊ะ! แล้วหมอนั่นไปไหนอ่ะ ท่าจะสมัครเสร็จไปแล้วล่ะมั้ง ช่างเถอะ
“สวัสดีค่ะ เอ๊ย!! ครับ ผมมาสมัครเรียนครับ” ฉันเอ่นขึ้นก่อนจะหยิบเอกสารที่จำเป็นสำหรับการสมัครเรียนและยื่นให้อาจารย์ที่นั้งอยู่ตรงหน้า
“กรอกใบสมัครนี่ แล้วกลับบ้านได้” อาจารย์เอ่ยขึ้นก่อนจะพูดต่อ
“วันที่ 20 มิถุนายน มาซื้อสิ่งของที่อยู่ในกระดาษแผ่นนี้ เมื่อซื้อเสร็จแล้วก็ไปดูที่บอร์ดหน้าห้องธุรการนะ กำหนดการทุกอย่างจะติดประกาศอยู่ที่นั่นรวมทั้งหอพักด้วย”
“ครับ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น