I hate your but I love you

Intro

     ฝ่ามือหยาบกร้านจากการทำงานภายในห้องแล็ปเครื่องกลจับแก้วไวน์ในมือหมุนไปมาช้าๆ ดวงตาสีเฮเซลนัทจับจ้องเงาสะท้อนของคนฝั่งตรงข้ามผ่านม่านน้ำสีอำพันในแก้ว ก่อนจะยกไวน์ขาวขึ้นจิบเล็กน้อย ขาสองข้างไขว่ห้างวางท่าทีสบายๆ รอยยิ้มมุมปากยกขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์

     "อุตส่าถ่อมาถึงที่นี่ ไม่ทราบว่านายมีข้อข้องใจหรือต้องการอะไรกันงั้นเหรอ พ่อกัปตันอเมริกาขวัญใจมหาชน"

     น้ำเสียงของ'โทนี่ สตาร์ค'ดังขึ้นอย่างขบกันแกมหยอกเหย้าเสียดสีอยู่ในที เช่นคนที่ถือไพ่เหนือชั้นกว่า หลังจากจบศึกครั้งสุดท้ายเหล่าอเวนเจอร์ทั้งหลายต่างแยกย้ายสถานที่อยู่อาศัยกันไปคนละที่คนละทาง ยกเว้นบางคนที่ยังคงอาศัยที่ตึกอเวนเจอร์เช่นเดิม จะรวมตัวกันที่ตึกอเวนเจอร์ในตอนที่มีภารกิจเพียงเท่านั้น รวมทั้งชายหนุ่มที่นั่งนิ่งให้เพลย์บอยตัวพ่อพูดจาเสียดสี ส่วนโทนี่แน่นอนว่าต้องอาศัยอยู่ที่ตึกสตาร์คของเขาเหมือนเดิม

     "คุณก็รู้ดีว่าผมต้องการอะไร สตาร์ค"

     ชายหนุ่มผู้ถูกแช่แข็งหลายทศวรรษพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ราวกับไม่รู้สึกอะไรกับวาจาเสียดสีของอีกฝ่าย แต่คิ้วโก่งเรียงตัวสวยที่ขมวดแน่นกันเป็นปมกลับกลายเป็นสิ่งที่ไขข้อข้องใจแก่เขาได้เป็นอย่างดี ชายวัยกลางคนแค่นยิ้มเย้ยหยัน วางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะแก้วเนื้อดี เงยหน้าสบตากับดวงตาสีท้องฟ้าของคนฝั่งตรงข้าม

     "เหอะ! นายก็รู้ดีนี่ว่า'ฉัน'ไม่มีทางช่วยไอ้ฆาตรกรที่ฆ่าพ่อแม่ฉันเด็ดขาด!!! ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!!!.....ทีนี้ก็เลิกคิดที่จะเกลี่ยกล่อมฉันได้แล้วนะ  พ่อคนดี"ท้ายเสียงเสียดสีอย่างจงใจ แต่ชายหนุ่มก็ยังคงนั่งนิ่งรับฟังอย่างใจเย็น

     "ขอร้องล่ะ จะให้ผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่ขอแค่คุณช่วยผ่าตัดเอาชิปส์ที่ฝังอยู่ในหัวบัคกี้ก็พอ"โรเจอร์สคุกเข่าลงบนพื้นห้อง เงยหน้าสบตาชายกลางคนด้วยท่าทีมุ่งมั่น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเว้าวอน"ได้โปรด ผมสาบานว่าจะทำตามที่คุณต้องการทุกอย่าง สตาร์ค"

     "ทุกอย่างจริงๆงั้นเหรอ?"

     "ใช่ ผมยอมทำทุกๆอย่าง ตราบใดสิ่งที่คุณให้ผมทำไม่ใช่การฆ่าหรือทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ผมขอแค่นั้นแบกกับการที่คุณช่วยบัคกี้"

     "นายพูดเองนะ คุณปู่หวานเย็น"

     "คุณจะยอมช่วยบัคกี้แล้วใช่มั้ย"

     "ใช่"สตาร์คพยักหน้ารับเป็นการยืนยัน ปรายตามองร่างสูงของอีกคนที่ขยับลุกขึ้นยืน"แต่นายคงไม่คิดว่าฉันจะช่วยฟรีๆหรอกใช่มั้ย"

     "คุณจะให้ผมทำอะไรก็บอกมาได้เลย ผมทำได้ทุกอย่าง สตาร์ค"

     โรเจอร์สสบตากับอีกคนอย่างมีความหมาย ต่อให้แลกหรือต้องทำอะไรอีกมากมาย เขาก็พร้อมที่จะเสียสละเพื่อช่วยเพื่อนรักในวัยเด็ก ซึ่งครั้งหนึ่งเขาไม่อาจจะช่วยเอาไว้ได้ให้ได้ในครั้งนี้ เพื่อลบล้างตราบาปและความสำนึกผิดที่ก่อเกิดอยู่ขึ้นอยู่ภายในจิตใจเขา

     "พ่อกัปตันคนดีเอ๋ย"สตาร์คหัวเราะร่วนด้วยความสะใจ มือปลดกระดุมเสื้อออกจนไม่เหลือแม้แต่เม็ดเดียว คว้าขวดไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะแก้วเนื้อดีขึ้นมาราดตั้งแต่คอของตัวเองลงไปจนถึงหน้าตัก ขาที่นั่งไขว้ห้างอ้าออกจนกว้าง กัปตันอเมริกามองการกระทำของชายวัยกลางคนอย่างมึนงง ในขณะที่ไอรอนแมนอย่างสตาร์ควางขวดไวร์ลงแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบดังเช่นเดิม 

     "คุณจะให้ผมเช็ดคราบไวน์งั้นเหรอ"กัปตันอเมริกาถามขึ้นอย่างสงสัย คิ้วโก่งขมวดกันเป็นปมมากกว่าเดิมจนหัวคิ้วย่นติดกัน สตาร์คทำเพียงส่ายหัวปฎิเสธ

     "ใช้ปากและลิ้นทำความสะอาดร่างกายฉันให้หมดทุกศอกทุกมุมสิ  หึหึ"

     "สตาร์ค! คุณบ้าไปแล้วหรือไง ผมไม่ใช่เกย์นะ.....หรือคุณเป็น"โรเจอร์สแหวใส่เสียงเข้ม แต่คำพูดคำจายังคงสุภาพเช่นเคย จนเขาอดที่จะชื่นชมอดีตพ่อทหารหนุ่มผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตใจอันดีงามอย่างหาที่สุดไม่ได้ แม้ว่าตนเองกำลังถูกเขาเหยียดหยามอยู่ในที

     "ก็เหมือนกับที่นายมาขอให้ฉันรักษาไอ้ฆาตรกรนั่นแหละน่า หึหึ"

     สตาร์คหัวเราะเสียงเย็น ใบหน้าคมสันมีริ้วรอยแห่งวัยไม่ได้แสดงท่าทีหรืออาการทุกร้อนกับสิ่งที่กล่าวออกไปเลยแม้แต่น้อย ต่างจากคนฟังอย่างชายหนุ่มหน้าละอ่อนที่กำลังโกรธจัด แต่ก็พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เขวี้ยงโล่กระแทกปากคนพูด ชีวิตอันสงบสุขที่ไม่ต้องคอยหวาดระแวงของเพื่อนรักอยู่กำมือเขาแล้ว หากทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง อนาคตที่อาจจะสดใสของบัคกี้อาจจะร่วงหล่นลงสู่เหว ซึ่งแน่นอนว่าคนที่รักเพื่อนมากอย่างกัปตันอเมริกาจะไม่ยอมปล่อยให้เพื่อนรักต้องสูญเสียอิสระในชีวิต

     "ก็ได้ แต่คุณต้องรักษาสัญญาด้วย"

     "ทำตามคำสั่งฉันตลอดระยะเวลาการรักษาไอ้ฆาตรกร....ตกลงมั้ยล่ะ"

     "ตกลง"โรเจอร์กัดฟันตอบอย่างจำยอม ในขณะที่สตาร์คหัวเราะร่วนด้วยความสะใจที่ได้เหยียบย่ำพ่อคนดีที่ทุกคนชื่นชม มือหยาบกร้านกวาดขึ้นในอากาศ เรียกบางคนให้ออกมา

     "นายได้ยินแล้วใช่มั้ยวิชั่น? อัดคลิปวิดีโอกับคลิปเสียงเอาไว้แบล็คเมล์เผื่อกัปตันเขาเบี้ยวแล้วหรือยัง"

     "ผมไม่ผิดสัญญาหรอกน่า ถ้าเป็นคุณก็ไม่แน่"กัปตันอเมริกาเถียงเสียงเขียว

     "เรียบร้อยแล้วครับ คุณกัปตันไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องภาพลักษณ์ไปนะครับ ผมสัญญาว่าจะไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น"วิชั่นพูดอย่างสุภาพเช่นเคย ก่อนที่ร่างจะทะลุผ่านผนังออกไป"ตราบใดที่คุณยังไม่ผิดสัญญากับคุณสตาร์ค"

     "เฮ้ย! เดี๋ยวสิวะวิชั่น ประตูก็มีทำไมไม่หัดใช้ล่ะโว้ย"สตาร์คโวยวายตามหลัง แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับมา เป็นอันที่ทราบกันโดยรวมว่าเจ้าตัวกลับไปอย่างถาวรแล้ว สุดท้ายเขาก็หันกลับมาสนใจคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง

     "เอาเถอะ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่ามั้ย"

     "กัปตันอเมริกา"

     "ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กันล่ะครับ คุณสตาร์ค"เสียงวิชั่นเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับปรากฎกายทะลุกำแพงออกมาจากด้านข้าง

     "ความสะใจไงล่ะ.....ในเมื่อหมอนั่นอยากแบกหน้ามาขอร้องฉันเอง"

     สตาร์คตอบกลับน้ำเสียงระรื่น ยกแก้วไวน์ในมือขึ้นจิบทีละน้อย เงาสะท้อนบนกระจกใสเผยให้เห็นเรือนร่างหนาอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำบางเบาเพียงตัวเดียว ใบหน้าคมสันปรากฎรอยยิ้มพราย ยามดวงตาสีเฮเซลนัทถอดมองลงไปถนนเบื้องล่างของนครนิวยอร์คในช่วงเวลากลางคืน บนถนนบริเวณหน้าตึกมองเห็นร่างในชุดคลุมปกปิดมิดชิดกำลังวิ่งข้ามถนนไปอย่างเร่งรีบ

     "ฉันมันเห็นแก่ตัว ไม่ใช่คนดีที่ให้อภัยใครง่ายๆได้ง่ายอะไรขนาดนั้น เพราะงั้นก็ต้องโทษตัวนายเองที่อยากปกป้องเพื่อนรักคน ผลจากการกระทำมันเลยตกมาอยู่ที่นายไปจนหมดล่ะนะ พ่อกัปตันคนดี  หึหึ"

     เสียงหัวเราะดังขึ้นในลำคออย่างแผ่วเบา ยามนึกถึงสีหน้าพะอืดพะอมของชายหนุ่มหน้าละอ่อนยามที่ใช้ปากช่วยสำเร็จความใคร่ให้เขาไปด้วยกันถึงสามครั้ง ซ้ำยังถูกบัวคับยังต้องกลืนมันลงไปในลำคอจนหมด ถึงจะน่าสงสารและเวทนา แต่สตาร์คก็ยอมรับว่ารู้สึกดีอยู่ไม่น้อยที่ได้กลั่นแกล้งพ่อหนุ่มเวอร์จิ้นคนนี้

     หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะเขาเสพติดความเลวของโลกิมามาก.........มากจนเกินไป

     "คุณสตาร์คที่ผมเคยรู้จักดูท่าจะร้ายกาจน้อยกว่าคุณในตอนนี้เสียอีกนะครับ แต่ตามสำนวนสุภาษิตคำพังเพยของประเทศแถวๆโซนเอเชียเคยบอกไว้ว่า อดเปรี้ยวไว้กินหวาน เพราะอย่างนั้นในตอนนี้ผมจึงกำลังคิดว่าที่คุณทำไปเพราะต้องการให้คุณโรจอร์สมาเป็นคู่ผสมพันธ์กันใช่มั้ยครับ"

     วิชั่นที่โผล่พรวดทะลุออกมาพูดขึ้นกลางคัน ในฝ่ามือถือหนังสือสาระนุกรมภาษาและสุภาษิตทั่วโลกเอาไว้มั่น 

     สตาร์คเลือดขึ้นหน้า หันมาตะคอกใส่ร่างด้านหลังเสียงดังลั่น"ฉันไม่ใช่สัตว์และไม่ได้ทำเพื่อเหตุผลบ้าบออะไรนั่นด้วย เพราะฉะนั้นจงหุบปากไปซะ! "

     วิชั่นเอียงคอมองสตาร์คที่กำลังหน้าแดงด้วยความโกรธ สิ่งมีชีวิตที่ต้นกำเนิดมาจากปัญญาประดิษฐ์ไม่ได้มีความรู้ทางการสื่อสารที่ซับซ้อนขนาดนั้น วิชั่นเลยได้แต่คิดว่าบางทีเขาอาจจะใช้คำพูดผิดไป แต่เพราะกระแสความคิดที่เขาอ่านมันได้จากไอรอนแมน ทำให้วิชั่นมั่นใจว่าสตาร์คไม่ได้ทำเพื่อความสะใจเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น แต่จะให้อธิบายแน่ชัดเขาก็บอกไม่ถูก

     "ขอโทษครับ บางทีผมอาจจะใช้คำพูดผิดไป ถ้างั้นผมขอตัวไปศึกษาเพิ่มเติมต่อนะครับ"วิชั่นพูดแค่นั้น ก่อนจะหยิบหนังสือแนะนำแนวทางการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นมาอีกเล่ม ก่อนจะบินผ่านทะลุหน้าต่างออกไปโดยที่ใบหน้ายังคงก้มอ่านตัวอักษรบนหน้ากระดาษอยู่ 

     สตาร์คได้แต่กุมขมับตัวเอง วิชั่นเป็นอย่างไรก็ยังคงเป็นอย่างนั้นมาตลอด บางครั้งเขาก็รู้สึกโชคดีที่จาวิสกลายมาเป็นวิชั่น แต่บางครั้งอย่างในครั้งนี้เขากลับอยากให้วิชั่นหายไปจากโลก ไปให้พ้นๆอย่ามารกหูรกตาทำตัวเป็นผู้ควบคุมความผ

ประพฤติ แล้วเอาจาวิสปัญญาประดิษฐ์สุดแสนจะอัจริยะของตัวเองกลับคืนมา

     "คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ย ที่ให้แกมาช่วยฉัน"

     สตาร์คถอนหายใจ เงยหน้ารับกระแสลมที่พัดผ่านเข้ามาจนผมสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำปลิวไสวไปตามแรงลม นัยน์ตาสั่นระริกยามนึกถึงเพพเพอร์ อดีตสาวคนรักที่เพิ่งเลิกลาไปเมื่อไม่กี่วันก่อน

     "ผมรักคุณนะ เพพเพอร์"

_____________________________________________________________________________

จงเม้นต์ จงโหวตให้ข้าซะ!!!  อุวะฮ่าๆ

    ปล.ความตายจะสปอล์ยเนื้อหาลงเพจI am death ก่อนอัพ1-2วันและจะแจ้งข่าว ประกาศข่าวในนี้เท่านั้น เพราะฉะนั้นอย่าลืมติดตามความเคลื่อนไหวผ่านแฟนเพจนะครับ  ฝากกดไลค์ กดแชร์และคอมเม้นต์กันด้วยนะครับ