If you can't kill, call my name [xiao x kimetsu no yaiba]

'หากเรื่องทุกอย่างได้จบลง ถ้าเขาจะหายไปจากliyue จะได้ไหมนะ' หลังจากนั้นยักษาก็หลับตาลง

.

.

.

.

.

.

.

.

 .

.

เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาอีกที่ แสงจันทร์เหนือหัวสาดส่องไปทั่ว คอยให้แสงสว่างพอที่จะมองเห็น

ที่นี้ไม่ใช่ liyue เขาจำได้ดี ตัวเขาอยู่ที่นั้นมานาน เขาเริ่มลุกขึ้นยืนขึ้นพร้อมมองไปรอบๆ  รอบข้างเขามีต้นไม้สูงอยู่มาก หรือก็คือป่านั่นเอง 

ตัวเขาอยู่ที่ไหนกันนะ ล่าสุดที่เขาจำได้คือเขานั่งพิงต้นไม้อยู่นะ... เอาเถอะเขาจะไม่คิดมากละกัน เขาจึงเริ่มออกเดิน 

ระหว่างทางเขาได้ยินเสียงการต่อสู้กันอยู่ประปราย เขาแค่สงสัยว่าสู้อะไรกัน สงคราม? หรือลอบสังหาร อืมมม

"โอ้วววว ดูนั่นสิ" เสียงทุ้มและแข่งดังออกมาจากทางด้ายซ้าย พอหันไปมองก็พบกับ...สิ่งมีชีวิตหน้าตาประหลาดที่เดินออกมา ตัวอะไรละนั่น  สิ่งมีชีวิตที่รูปร่างที่สูงใหญ่ทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง อืมทำไมเขาสูงน้อยจังนะ เขาคิดเรื่องนี้มาตลอด 

"มาให้จับกันซะดีๆ!!" จากนั้นมันก็พุ่งเข้ามา แต่มันยังเร็วไม่พอที่จะจับเซียนคนนี้ได้ "เจ้าคือตัวอะไรกัน" เข้าต้องการตำตอบอย่างมาก "นี่เจ้า...ไม่รู้จักอสูรอย่างข้างั้นรึ!!" ดูอีกฝ่ายจะอารมณ์เสียแล้ว 

อีกฝ่ายเป็นอสูรนี่ แปลว่าเขาต้องกำจัดใช่ไหม แต่ดูจากรอยเลือดบนตัวของเจ้านั้นแล้วก็รู้ได้ หอกประจำตัวถูกเรียกออกมาจากความว่างเปล่า "..เจ้า..เจ้าจ-! " ไม่ทันให้อีกฝ่ายพูดจบตัวเขาก็ได้พุ่งเข้าไปโจมตีอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายขนาดนั้น เมื่อเขาตัดแขนของอีกฝ่ายไม่นานก็งอกใหม่

น่าสนใจเหมือนกันนะ เป็นอสูรที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ในเมื่ออีกฝ่ายสามารถงองแขนและขาได้ หมายความว่าการที่จะจัดการอีกฝ่ายจะต้องหาจุดอ่อน  

จากประสบการณ์การต่อสู้มานานนับพันปี ส่วนใหญ่จุดออน่จะอยู่ที่ หัว ตา คอ และหัวใจ  งั้นก็เริ่มเลยแล้วกัน เริ่มจากการที่เขาปาหอกไปกลางหัวของอสูรตรงหน้าอย่างจังและพุ่งเข้าไปเอาหอกคืน ดูเหมือนจะไม่ใช่  ถ้าเป็นคอละ เมื่อเขาได้หอกคืนจึงหันหลังหลับไปฟันคอจนหัวกระเด็นไปไกล ครังนี้ดูเหมือนจะได้ผล อีกฝ่ายเรื่อมล้มลงและร่างก็เริ่มสลายหายไป 

หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปหลายวันอยู่จนเขาลงจากเขาได้สำเร็จ 

.

.

.

.

.

.

.

.

ปล.ไรท์แค่คิดว่าเซียวอาจจะฆ่าอสูรได้ เพราะน้องเป็น ผู้กำราบอสูร!!~ (●’◡’●)ﾉ༄ 555 อย่าคิดมากนะ