(Minwon) นายต้องเป็นของฉัน

บทนำ


เสียงเพลงที่ดังสนั่น แสงไฟหลายสีที่สาดไปมา กลิ่นของแอลกฮอลล์ หญิงชายที่สนุกกับการเต้น ใช่...ที่นี่คือผับ

"วอนอู อย่าลืมไปเสริฟไวน์องุ่นที่โต๊ะ 4a ล่ะ"
"ครับ พี่จีซู"

จีซู หรือ ฮง จีซู คือเจ้าของผับเเห่งนี้ ดวงตาทรงสวยเหมือนหงส์ รูปร่างเพรียวบาง เสียงที่ไพเราะ จนมีหนุ่มหลายคนจ้องหมายจะหมายปอง เเต่ชายหนุ่มได้สนใจไม่

วอนอู หรือ จอน วอนอู เด็กหนุ่มสู้ชีวิต เขาได้หยุดเรียนหนังสือตั้งเเต่จบมัธยม 3 เนื่องจากทางบ้านได้บังคับให้เขาหยุดเรียน เนื่องจากต้องช่วยส่งน้องชายต่างพ่ออย่าง จีฮุน ให้จบ

"พี่จองฮันเป็นไงบ้างล่ะ ได้ข่าวว่างอนจนหนีไปอยู่บ้านท่านยุนเลยนี่"
"แกเงียบไปเลย! คนไม่มีเมียไม่เข้าใจหรอก ฮึก!"

ใบหน้าคมเข้มของหนุ่ม คิม มินกยู ได้ยิ้มจนเห็นเขี้ยวทั้งสองข้างของฟัน เผยออก ที่สามารถแกล้งลูกพี่ลูกน้อง อย่าง ชเว ชึงซอลให้โมโหได้

"ครับ~~~ พี่คนติดเมีย 2019"
"คอยดูนะ! ถ้าเเกมีเมียเมื่อไหร่ พี่จะเเกล้งให้เมียแกงอนแกบ้าง"
"งั้นคงอีกนาน"
"เหอะ!"

เสียงทั้งสองได้หยุดพูดคุยเมื่อร่างบางของวอนอู เข้ามาเสริฟไวน์ที่โต๊ะ

มินกยูไล่จ้องใบหน้าของวอนอู ด้วยความไม่ได้ตั้งใจ ใบหน้าที่สวย ผิวที่ขาวผ่อง ริมฝีปากที่น่าลิ้มลองนั่น

"ผมขอตัวก่อนนะครับ เฮ้ย!"

คิดหรือที่มินกยูจะปล่อยคนที่น่าสนใจแบบนี้ ไปง่ายๆ

"คุณจะทำอะไรครับ" เด็กหนุ่มถามอย่างติดออกจะกลัวๆ
"นายให้ค่าตัวเท่าไหร่"
"..."

วอนอูได้เเต่นั่งมองหน้ามินกยูอย่างไม่คาดคิด นี่เขามองวอนอูเป็นผู้ชายขายตัวงั้นหรือ

"ว่าไง จะเอาเท่าไหร่"
"มินกยู วอนอูไม่ได้ขายตัวนะ ปล่อยด้วย"

จีซู ที่เห็นวอนอูออกไปเสริฟน้ำนานผิดปกติ รีบเดินออกไป แต่ก็ได้คำตอบเมื่อเห็นมินกยูจับวอนอูไว้

"จะจ้องพี่อีกนานมั้ย ซึงชอล บอกให้น้องนายปล่อยที"
"มินกยู ปล่อย"

ทันทีที่มินกยูคลายอ้อมกอด ร่างบางวอนอูรีบลุกไปหลบหลังจีซูอย่างหวาดผวา

"อย่าคิดว่าคนอื่นขายตัวหมดล่ะ เพราะบางคนเขามีค่ามากกว่านั้น"

ทันทีที่มาถึงหลังร้านจีซูได้เเต่ปลอบใจวอนอูอยู่นานกว่าร่างบางจะหายผวา

"พี่บอกแล้ว ว่าอย่าไปเสริฟก็ไม่เชื่อ แล้วนี่เป็นไงบ้าง จะกลับบ้านเลยมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมว่า ผมทำงานล้างจานต่อดีกว่าครับ"
"ต่อไปนี้ ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องไปหน้าร้านนะ"
"ครับ"

เวลาเที่ยงคืน สถานที่เเห่งนี้ได้ปิดลง วอนอูได้เเต่มองซ้ายขวาก่อนจะรีบเดินกลับหอไปทันที

เเต่ทว่า...

หมับ!

"คุณ!"
"ไง จะไปไหนล่ะ"
"..."
"เเค่จะมาขอโทษที่หาว่านายขายตัวน่ะ ถ้าจำไม่ผิดนายชื่อ วอนอูสินะ"

วอนอูได้เเต่ยืนเม้มปากแน่น ภาวนาให้มีใครก็ได้เดินผ่านมาแถวนี้ เเต่เหมือนคำภาวนาจะไม่เป็นผล

"ฉันคิม มินกยู มีอะไรก็ติดต่อมาได้ กลับบ้านดีๆล่ะ"

"พี่ครับ! ทำไมกลับมาช้าจัง ผมเป็นห่วงนะ"

สีหน้าที่ดูเป็นกังวลของจีฮุน กล่าวเมื่อร่างบางกลับมาถึงบ้าน

"พี่ก็กลับเวลานี้ตลอด เเล้วทำไมยังไม่นอนอีก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะ"
"คือวันนี้พ่อทะเลาะกับเเม่อีกแล้วครับ"
"ไปนอนเถอะ เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อนเเล้วจะขึ้นตามไป"
"ผมขอขึ้นพร้อมพี่นะครับ"
"ได้สิ แปปนึงนะ"

ร่างบางของวอนอูไดนอนข้างๆจีฮุนก่อนจะหลับไปพร้อมกันสองพี่น้อง