คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Episode 3 :: Welcome to Baramos 100%
ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส เมฆขาวลอยฟ่องบนนภา บ้างก็เกาะกลุ่มเป็นก้อนเป็นรูปร่างสวยงาม บ้างก็แยกออกไป เหมือดั่งเช่นคนเหล่านี้
"เสด็จพ่อรักษาตัวดีๆ นะเพคะ แล้วหญิงจะมาเยี่ยมท่านพ่อตอนปิดเทอม" เจ้าหญิงเฟลิโอน่าตรัสเสียงหวานให้แก่ผู้เป็นบิดา
"ลูกก็เช่นกันนะ จำเอาไว้ลูก เมื่อลูกเหนื่อย ลูดท้อ ลูกหมดกำลังใจ ลูกก็กลับมาที่นี้ได้เสมอนะ" จ้าวเอวิเดสตรัสเสียงอ่อนโยนพลางยกมือขึ้นลูบผมสีน้ำตาลนุ่มยาวสลวยนั้นเล่น
"เพคะ ลูกจะจำคำท่านพ่อเอาไว้ ลูกต้องไปแล้วนะเพคะ" เฟลิโอน่าพูดจบก็เขย่งตัวขึ้นหอมแก้มผู้เป็นบิดา และค่อยๆ ผละออกมาช้าๆ แล้วเดินขึ้นมังกรดำไป
"อลิเซียเจ้าก็รีบกลับมานะ" เอวิเดสหันไปทางอลิเซียที่ยืนอยู่ข้างๆ ตนก่อนจะเอ่นสั่ง
"เพคะท่านพี่ งั้นหม่อมฉันไปก่อนนะเพคะ จะได้ไปถึงเร็วๆ" อลิเซียพูดแค่นั้นก็รีบเดินตัวปลิวขึ้นมังกรตามลูกสาวของนางไปทันที ทิ้งให้จ้าวเอวิเดสยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นอย่างเดียวดาย~.......
.....................................................................
ณ บารามอส
(ทำไมมันมาเร็วจังเนี่ย - -"" งง??)พระราชวังบารามอสที่ใหญ่โตโอ่อ่าตั้งอยู่ตรงหน้าเจ้าหญิงเฟลิโอน่าแล้ว
เธอเห็นว่ามีคนออกมารอรับเธอมากมาย ทั้งเหล่าข้าราชบริพาร และชายแก่ๆ สองคนที่ดูมีราศรีจับหน่อย แตกต่างจากคนทั่วๆ ไป
"ถวายบังคมเพคะเสด็จพ่อ และเสด็จอา" อลิเซียเมื่อเห็นชายแก่ทั้งสองก็รีบทำความเคารพทันที จนเฟลิโอน่าแทบจะทำตามไม่ทัน
"สวัสดีอลิเซียลูกรัก เป็นอย่างไรบ้าง ไปอยู่ที่เดมอสเสียนาน" ชายแก่คนแรกเอ่ยถามขึ้นอย่างอ่อนโยน
"ลูกสบายดีเพคะ เอ้า!! เฟลิโอน่านี้ท่านตาของเจ้า และนี้ก็คือท่านตาของเจ้าเช่นกัน เพราะท่านมีศักดิ์เป็นเสด็จอาของแม่" อลิเซียเอ่ยแนะนำให้ลูกสาวของตนรู้จัก และเมื่อเจ้าหญิงตัวแสบรู้ ก็รีบทำความเคารพอีกรอบทันที
"เอาเถอะๆ ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรนักหรอก พ่อว่าเจ้ากับลูกคงเหนื่อยมากแล้ว เข้าไปในวังก่อนเถอะ ว่าไงหลานรักของตา" ไฮคิงเอ่ยวาจาออกมาอย่างอ่อนโยน และเอ่ยทักหลานรักอย่างเป็นกันเอง ทำให้เฟลิโอน่ารู้กสึกผ่อนคลายขึ้นมาก
"เพคะเสด็จตา หลานสบายดี หลาน....เอ่อ หลานแค่ตื่นเต้นที่ได้มาเอเดนครั้งแรกเท่านั้นเพคะ" เฟลิโอน่าตอบไปตามตรง และแสดงอาการเขินอายขึ้นมานิดๆ
"ฮะๆๆ เจ้านี้ช่างเหมือนอลิเซียเสียจริง" ไฮคิงสรวลอย่างอารมณ์ดี พลางโอบไหล่บางของเฟลิโอน่าเข้ามาและพาเดินเข้าวังไป
ทั้งคู่คุยไปเดินไปอย่างสนุกสนาน มีท่านตาไฮคิงและท่านตาชามัลคอยหยอกล้ออยู่ตลอดเวลา ส่วนอลิเซียก็มองดูลูกสาวของตนและบิดาอย่างยิ้มๆ
..............................................................................
วันต่อมา
"เฟลิโอน่า วันนี้หลานอยากจะทำอะไรรึ" ไฮคิงถามหลานรักของตน
"หลานอยากออกไปเที่ยวให้ทั่วเมืองเลยเพคะ" เฟลิโอน่าตอบกลับมาอย่างร่าเริง พลางยิ้มหน้าบานเป็นกระด้ง - -"
"ได้สิ งั้นตาให้ชามัลไปเป็นเพื่อนหลานแล้วกัน ได้มั้ยชามัล" ไฮคิงกล่าวกับหลายของตนก่อนจะหันไปหาความเห็นกับน้องชาย
"ได้พะยะค่ะท่านพี่" ชามัลตอบยิ้มๆ ใหแก่พี่ชายของตน
"เอ่อ.......คือหลานมีเรื่องจะขอร้องอยู่ 2 อย่างเพคะ ก่อนที่หลานจะออกไป" เฟลิโอน่าพูดขัดขึ้นก่อนที่ท่านตาชามัลของเธอจะเดินออกไป
"อะไรหรือเฟลิโอน่าหลานรัก หลานขอมาได้เลย ตาจะให้เจ้าทุกอย่าง" ไฮคิงตรัสอย่างอ่อนโยน
"คือว่า..... หลานอยากจะให้ท่านตาปิดข่าวการมาของหลานเพคะ" เฟลิโอนาพูดต่ออย่างอายๆ
"หืม?? ทำไมกันล่ะ หลานของข้ามาก็ต้องบอกให้รู้กันทั่วไป" ท่านตาไฮคิงเอ่ยอย่างสงสัย
"คือว่า.... หลานไม่อยากให้ใครรู้ว่าหลานมาที่นี้ เพราะหลานกลัวว่าทุกคนอาจจะแตกตื่นได้ หลานแค่อยากจะมีเพื่อนเยอะๆ เท่านั้น" เฟลิโอน่าพูดอย่างอายๆ พลางหน้าก็ขึ้นเลือดฝาด
"ฮะๆๆๆ ได้สิหลายรักของตา แล้วเรื่องที่สองนี้ก็คงเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยงั้นสิ" ไฮคิงทรงสรวลออกมาดังๆ แล้วตรัสถาม
"ใช่เพคะ หลานจะไม่เข้าโรงเรียนในฐานะของเจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล แต่หลานจะเข้าในฐานะอื่น..." เฟลิโอน่าพูดถึงแค่นั้นท่านแม่ของหล่อนที่ยืนฟังมานานก็เอ่ยทักท้วงขึ้นว่า
"แล้วเจ้าจะเข้าในฐานะอะไรล่ะเฟลิโอน่า"
"ลูกว่าลูกจะเข้าในฐานะ เด็กผู้ชายเพคะ" เฟลิโอน่าเอ่ยขึ้น
"หืม?? แล้วหลานจะไปในฐานะอะไรล่ะ แล้วชื่อด้วย" ท่านตาของหล่อนเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยอีกครา
"หลานคิดไว้แล้วเพคะ หลานว่าหลานจะใช้ชื่อ เฟรินเพคะ เฟริน เดอเบอโรว์ เดอะ ทีฟ ออฟ บารามอส เพคะ" และเมื่อเฟลิโอน่าพูดจบก็สร้างความฉงนงงงวยให้แก่แม่ของหล่อนและตาของหล่อนเป็นอันมาก
"ทำไมกันล่ะลูก ทำไมถึงต้องไปเป็นหัวขโมยด้วยล่ะ" อลิเซียถามอย่างสงสัย
"ก็ลูกอยากจะเป็นเหมือนท่านลุงมาดัสนี้เพคะ เท่ห์ออกจะตายไป" เฟลิโอน่าเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง ทำเอาท่านตาของหล่อนหัวเราะออกมาทันที
"ฮะๆๆ เจ้านี้น้า~~ ไม่ต่างกับแม่เจ้าเลย" ไฮคิงว่าพลางปลายๆ ตาไปทางลูกสาวสุดที่รัก
"ท่านพ่อเพคะ ลูกไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะเพคะ" อลิเซียเอ่ยทักท้วงพลางค้อนให้แก่บิดาของตน
"จ้าๆ แล้วเจ้าจะทำอย่างไรกันล่ะ ที่จะกลายเป็นเด็กผู้ชาย ฮึ??" ไฮคิงถามต่อ
"หลานมีของเพคะ" เฟลิโอน่าว่าพลางล้วงของที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมา
มันเป็นแหวนวงเล็กๆ ที่มีขนาดเท่ากับนิ้วก้อยของเฟลิโอน่า มันส่งแสงแวววาวสวยงาม มันคงจะล่อหน้าล่อตาหัวขโมยเป็นอย่างมาก ถ้าหากมีอยู่แถวๆ นี้นะ.....
"เอ๊ะ!! นั้นมันแหวนของเอวิเดสนี้ นี้ลูกไปขโมยมารึ??" อลิเซียเอ่ยถามขึ้น พลางข้องไปที่แหวนวงนั้น
"เพคะ แต่ลูกไม่ได้ขโมยนะเพคะ โกโดมเป็นคนเอามาให้ลูกเอง ฮิๆ" เฟลิโอน่าว่าพลางหัวเราะคิกคัก
"เฮ้อ~~ เอาเถอะ แม่ล่ะเหนื่อยกับลูกสาวคนนี้เสียจริง ไหนลองใส่ดูซิว่ามันจะเป็นอย่างไร" อลิเซียเอ่ยอย่างระอาก่อนจะท้าทายให้ลูกของตนลองใส่แหวน
"เพคะท่านแม่" หล่อนว่าเพียงเท่านั้นก็ใส่แหวนลงบนนิ้วก้อยของตนทันที
ปรากฏแสงจ้า แต่นวลตาขึ้นมา ผมสีน้ำตาลไหม้ที่เคยยาวจนถึงสโพกกลับสั้นขึ้นจนเหลือเพียงแค่บ่า หน้าอกที่เคยนูนออกมาก็กลับหายไปอย่างน่าอัศจรรย์ รูปร่างอ้อนแอ้นที่เคยมีก็กลับกลายเป็นบึกบึนสมชายชาตรีทันตา
"อุ๊แม่เจ้า!!" อลิเซียอุทานออกมาอย่างไม่สมหญิง เมื่อพบว่าลูกสาวของตนกลายเป็นลูกชายเสียแล้ว
"เป็นยังไงท่านแม่" เสียงทุ้มต่ำนั้นยิ่งยืนยันให้อลิเซียรู้ว่า ลูกสาวของเธอกลายเป็นลูกชายเต็มตัวแล้ว!!!
"ตาว่าหลานอยู่ในร่างนี้ก็ดีไปอย่างนะ เพราะช่วงนี้ตาได้ยินข่าวลือกันว่า มีคนจ้างนักฆ่าให้มาฆ่าเจ้าแน่ะ เฟลิโอน่า ตาเป็นห่วงเจ้ามาก นี้ตาก็ว่าจะหาทางอยู่เลย แต่เจ้ามาเสนอให้ตาเช่นนี้ ตาก็ขอสนับสนุนนะหลานรักของตา" ไฮคิงกล่าวด้วยความเป็นห่วง พลางดึงร่างหนาของหลานชาย(?) มาโอบ
"ถ้าท่านพ่อว่าเช่นนั้น ลูกก็คงจะขัดไม่ได้ แต่แล้วลูกจะทำอย่างไรล่ะ เมื่อถึงวันที่พระจันทร์เต็มดวง พลังของลูกก็จะมากผิดปกติ แหวนก็จะเอาไม่อยู่แล้วนะลูก" อลิเซียเอ่ยอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรเพคะ เอ้ย พะยะค่ะ อะไรจะเกิดก็ปล่อยมันไป แต่ลูกขอมีความสุขไปก่อนนะพะยะค่ะ ^_^" เฟลิโอน่า เอ้ย เฟรินเอ่ยขึ้นอย่างแข็งขัน พลางยิ้มหน้าบานแฉ่ง
"ฮะๆๆ งั้นตาว่า เจ้าควรจะซื้อเสื้อผ้าที่เป็นของผู้ชายนะ เดี๋ยวให้ชามัลจัดการแล้วกัน ส่วนเรื่องสมัครเรียน เอาไว้เข้าเอดินเบิร์กก่อนแล้วกันนะ และถ้าหากหลานต้องการอะไร หลานบอกตาได้นะ" ไฮคิงเอ่ยเป็นชุด ก่อนจะหันมายิ้มให้เฟริน
"พะยะค่ะเสด็จตา งั้นหลานไปก่อนนะเพ..... เอ่อ..... พะยะค่ะ" เฟรินรับคำ แล้วเดินตามชามัลออกไปจากห้องโถง
...................................................................
เวลาเย็น ณ พระราชวังบารามอส
ร่างของเด็กหนุ่มอายุอานามราวๆ 14-15 ปี เดินโซเซเข้ามาในวังบารามอส หน้าหล่อเหล่าที่ติดจะหวานนั้นทำเอาเหล่านางกำนัลทั้งหลายต้องเหลียวหลังมอง ถึงแม้จะรู้ว่านั้นก็คือเจ้าหญิงเฟลิโอน่าก็เถอะแต่พอมาเห็นตัวจริงอย่างนี้ก็อดที่จะมองไม่ได้
เพราะรูปร่างสูงใหญ่ที่ดูแปลกตาขึ้น ร่างหนาขึ้น และไม่มีทรวดทรงองเอวเหมือนเดิม ผมที่เคยยาวจนถึงสโพกก็เหลือแค่ระบ่าเท่านั้น เสื้อผ้าที่ใส่ก็เปลี่ยนจากกระโปรงเป็นกางเกง ยิ่งเสริมราศรีความเป็นชายขึ้นไปอีก ถึงแม้ว่า...... หน้าจะหวานไปนิดส์ก็เถอะ
"ตายแล้ว เฟลิโอน่า ทำไมเจ้าถึงเดินมาเช่นนั้นกันฮึ" อลิเซียอุทานขึ้นอย่างตกใจเมื่อหันไปเห็นว่าคนที่เปิดประตูห้องนั่งเล่นเข้ามาเป็นลูกสาวของหล่อน
"สะ....เสด็จตาชามัลทรงแกล้งลูกเพคะ ตอนนี้อย่าเพิ่งถามมาก..... ลูกเหนื่อยเหลือเกิน" เฟลิโอน่าพูดพลางดึงแหวนออกจากนิ้ว ร่างกายจึงกลับมาเป็นร่างเดิม ร่างเล็กๆ ที่อยู่ใต้เสื้อผู้ชายหลวมโคลกทำให้ดูน่ารัก แต่ติดที่ว่า คอเสื้อที่คว้านลึกนั้น ลึกจนเห็นร่องอกเลยทีเดียว
"ว้าย เฟลิโอน่า!! แต่งตัวดีๆ หน่อยสิลูก" อลิเซียอุทานขึ้นอีกรอบ พลางจัดแจงกับเสื้อผ้าของลูกสาว
"ลูกไม่มีแรงแม้แต่จะทำอะไรแล้วเพคะท่านแม่" พูดจบร่างบางนั้นก็ทรุดลงต่อหน้าอลิเซียทันที สร้างความตกใจให้แก่อลิเซียเป็นอันมาก
"เฟลิโอน่าๆ ลูกเป็นอะไรน่ะ" อลิเซียร้องขึ้นพลางเขย่าตัวเฟลิโอน่า
"อืม ท่านแม่ ลูกเพิ่งจะไปวิ่งรอบบารามอสมา 3 รอบนะเพคะ ขอลูกพักหน่อยเถอะเพคะ" เฟลิโอน่าตอบงึมงำๆ
"ห๊ะ!! นี้เจ้าว่าไงนะ ไปวิ่งรอบบารามอส 3 รอบ!!!!" อลิเซียตะโกนขึ้น
"ท่านแม่เบาๆ สิเพคะ ก็บอกแล้วว่าเสด็จตาชามัลแกล้งลูก" เฟลิโอน่าพูดอย่างรำคาญ จึงจัดหอบสังขารของตนเดินออกจากห้องไป
"โถ่~~~ น่าสงสารเสียจริง โดนเข้าจนได้" อลิเซียส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับนิสัยขี้แกล้งอย่างท่านอาของเธอ ก่อนจะเดินตามลูกสาวไป
..หวังว่าตอนไปเรียนที่เอดินเบิร์กคงจะไม่โดนแกล้งขึ้นมา หึหึ.. อลิเซียคิดอย่างขำ และเดินต่อไป
To be continue...............................................?!?
โฮะๆๆๆ ในที่สุดก็อัพจนครบร้อย ขอโทษนะคะที่มาอัพช้า เนื่องจากติดภาระกิจเล็กน้อย
เอิ้กๆ เอาเป็นว่า ครั้งนี้กำหนดเม้นที่ 23 นะคะ ^_^
เม้นกันหน่อยนะค้า~~~~ แล้วจะมาอัพอีกครั้ง
ปล.อาจจะมีเขียนผิด หรือตกหล่น อย่าว่ากันะคะ เพราะว่ารีบพิมพ์ไปหน่อยอ่ะนะ แหะๆ
แก้ไขแล้วค่า ไม่รู้ว่ายังมีคำผิดอยู่รึป่าวนะคะ ^_^ เอาเป็นว่า ถ้ามี ก็บอกด้วยแล้วกันนะคะ
ความคิดเห็น