คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode 1 :: ความหลังเมื่อครั้งเยาว์วัย 100%
วันนี้คือวันเกิดครบรอบ 7 ปีของเจ้าหญิงเฟลิโอน่า และงานก็ได้จัดขึ้น ณ เดมอส
มีแขกเหรื่อมาร่วมงานทั้งทางเอเดนและทางเดมอส แต่ทั้งหมดก็เข้ากันได้ดี เพราะทั้งหมดคือเพื่อนกัน
ใช่แล้วคุณอ่านไม่ผิดหรอก พวกเขาเป็นเพื่อนกัน เพราะไม่มีสงครามศึกชิงนาง และไม่มีใครต้องตาย มีแต่ความเป็นมิตรภาพเท่านั้น
"เอวิเดส ไงเพื่อนรัก" คิงบาโรเอ่ยทักทายเพื่อรซี้เก่าเมื่อครั้งเรียนอยู่ที่เอดินเบิร์ก
อ้ะๆๆ อย่าแปลกใจไป เพราะไม่มีสงครามเกิดขึ้น เอวิเดสจึงคิดพิเรนท์ๆ นึกครึ่มอยากไปเรียนที่เอดินเบิร์ก จึงเป็นเหตุให้ได้พบเจอกับเหล่าสหายสนิทสามสิงห์ และนางในดวงใจ
"ไงบาโร เจ้าดูแก่ขึ้นเป็นกองเลยนะ ฮะๆๆๆ" เอวิเดสเอ่ยหยอกล้อเพื่อนเก่า ที่ไม่ได้เจอหน้าข้าตากันเป็นเวลา 4 ปี แล้ว
"โถ่~~ ใครมันจะคงความหนุ่มได้อย่างเจ้าเล่าเอวิเดส เจ้าก็รู้ว่าข้ามิใช่ปีศาจ" บาโรตอบกลับมาอย่างแสบๆ คันๆ
"อย่าคิดมากน่า ว่าแต่นี้ลูกของเจ้ารึบาโร" เอวิเดสว่าพลางหันไปทางเด็กชายตัวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ บาโร
"อ้อใช่!! นี้คาโล ลูกของข้าเอง" บาโรแนะนำลูกชายหัวแก้วหัวแหวนให้กับเอวิเดสและอลิเซีย
"ลูกของเจ้าหน้าตาหน้ารักดีนะ เสียอย่างเดียวชอบทำหน้าบึ้งเหมือนท่านเลย บาโร" อลิเซียกล่าวยิ้มๆ พลางมองหน้าเจ้าชายน้อยคาโล ที่ตอนนี้ปั้นหน้านิ่งไม่พูดไม่จา
"ข้าก็ว่างั้นแหล่ะอลิเซีย" อีกเสียงดังแทรกเข้ามาทางด้านหน้าของหล่อน
"ใช่ ข้าว่าเจ้าควรจะสอนลูกให้หัดยิ้มซะบ้างนะ" อีกเสียงเอ่ยแทรกมาอีก
"วิลเลี่ยม ริชชี่" อลิเซียเอ่ยออกมาอย่างดีใจที่ได้พบสหายเก่า
"อะไรกันอลิเซีย นี้เจ้ายังไม่เลิกเรียกข้าว่าริชชี่อีกเรอะ" ริชาร์ดพูดติดตลกก่อนจะเดินเข้ามาพร้อมเด็กหญิงวัย 11 ปี
"หึหึ ก็เพราะดีออกนี้นาริชชี่" วิลเลี่ยมเอ่ยอบ้างล้อๆ และเดินตามสหายมาพร้อมกับเด็กชายวัยเดียวกับคาโล และเด็กสาวที่ดูจะอ่อนกว่าชาเบรียนและคาโลสักปี
"อุ้ย นี้ลูกของนายเหรอวิล" อลิเซียกันไปทางเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างวิลเลี่ยมยิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ "ชื่ออะไรเหรอจ๊ะ"
"ผม ชาเบรียน โบแด็ง เดอะ ปริ้นซ์ ออฟ เวนอล ครับ" เจ้าชายตัวน้อยเอ่ยแนะนำตัวอย่างยิ้มๆ
"หญิงชื่อ วิเวียนนานีย่า โบแด็ง เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เวนอล เพคะ" คนน้องเอ่ยตอบอย่างยิ้มๆ เช่นกัน แสดงให้เห็นว่าเป็นคนอารมณ์ดีอยู่เสมอๆ
"จ้ะ อ้อ!! ลอรีน่าน้องรออยู่ที่ห้องนู้นมั้งจ๊ะ" อลิเซียหันมาพูดกับเด็กหญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ริชาร์ด
"งั้นหม่อมฉันขอตัวก่อนนะเพคะเสด็จพ่อ เสด็จอาอลิเซีย" เด็กสาวกล่าวขอตัว ก่อนจะเดินเข้าไปในพระราชวังอย่างเงียบๆ
"ลอรีน่านี้ยิ่งโตยิ่งสวยขึ้นนะริชชี่" อลิเซียหันไปคุยกับริชาร์ดต่อ
"ข้าก็ว่างั้นนะ สงสัยจะได้เชื้อลูน่ามาล่ะมั้งเนี่ย" เอวิเดสกล่าวขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน เพื่อให้ภรรยาของตนได้สนทนากับสหายเก่าอย่างหนำใจ
"เหรอ ก็คงเป็นเช่นนั้น นับวันข้าก็ชักจะหวงลูกสาวคนนี้ขึ้นทุกวันๆ แฮะ" ริชาร์ดพูดติดตลกอีกครั้ง ก่อนจะกันไปทางเอวิเดสและอลิเซียแล้วพูดว่า "แล้วเจ้าหญิงน้อย เจ้าของงานหายไปไหนซะล่ะ ยังไม่มาอีกรึ"
"คงแต่งตัวอยู่กระมัง" อลิเซียตอบแทนเอวิเดส
"งั้นเหรอ งั้นชาเบรียนลูกพาวิเวียนไปเดินเล่นเถอะไป อ้อ!! พาเจ้าชายคาโลไปด้วยลูก" คิงวิลเลี่ยมกล่าวยิ้มๆ พร้อมกับดุนหลังลูกชายของตนให้ออกเดินไป
"ข้าชื่อชาเบรียน ส่วนนี้น้องข้าวิเวียนนานีย่า" ชาเบรียนเอ่ยแนะนำตัวเมื่อเดินออกมาห่างจากผู้ใหญ่แล้ว
"ข้าคาโล" คำตอบสั้นๆ ง่ายๆ ออกมาจากปากเจ้าชายน้ำแข็งตัวน้อย
"เอ่อคือ.... เจ้าพี่เพคะ นั้นใครอยู่ตรงนั้นเหรอคะ" วิเวียนน้อยกระตุกชายเสื้อของชาเบรียนเบาๆ ก่อนจะชี้ไปทางที่มีคนยืนอยู่เมื่อชาเบรียนหันมา
"นั้นใครน่ะ" ชาเบรียนตะโกนออกไป
"อะไรน้องๆ นี้พี่เองจ้ะ" เสียงของเด็กผู้หญิงดังมาจากคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา
"เอ๋~~" ทั้ง 3 คนอุทานออกมาอย่างแปลกใจ
"พี่เองจ้ะ พี่ชื่อลอรีน่านะ" ลอรีน่าเอ่ยแนะนำตัวอย่างยิ้มๆ ที่เห็นน้องๆ กำลังยืนอึ้งๆ
"เอ่อ.... หญิง ตกใจหมดเลย นึกว่าโจรผู้ร้ายที่ไหน" วิเวียนพูดตะกุกตะกักเพราะกลัวจริงๆ
"ฮะๆๆ น้องหญิงก็ ที่นี้มันเดมอสนะ ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ" ลอรีน่าเอ่ยปรอบโยนน้องสาวอีกคนของเธอ พลางรวบตัวมากอด
"พี่หญิงลอรีน่าคะ คนข้างหลังนั้นใครคะ" วิเวียนเห็นคนที่ยืนซ่อนตัว จับชายกระโปงของลอรีน่าเอาไว้จากการที่ถูกรวบตัว
"อ้ะ!! ลืมไปเลย เจ้าชายทั้งสอง แล้วก็น้องหญิงวิเวียน นี้คือเจ้าของงานวันเกิดจ๊ะ" ลอรีน่ากล่าวยิ้มๆ ก่อนจะหันหลังไปดุนหลังคนที่ยืนซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของเธอ
"พะ....พี่หญิงลอรีน่า" เจ้าหญิงตัวน้อยเอ่ยกล้าๆ กลัวๆ พร้อมกับหันไปทางลอรีน่า แต่ก็ได้เพียงรอยยิ้มที่ส่งกลับมาเท่านั้น
"เอ่อ..... หญิงชื่อ เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ้ซเซส ออฟ เดมอส ค่ะ" เฟลิโอน่าแนะนำตัวอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะเธอกลัวว่าเพื่อนจากเอเดนจะไม่ชอบหน้าเธอ
"แอนด์ บารามอสด้วยสิ" คำแก้ชื่อดังมาจากคนพูดน้อยอย่างเจ้าชายคาโล
"เอ่อ.....ค่ะ" เฟลิโอน่าพูดตอบรับเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าลง เพราะเธอคิดว่าเธอทำผิดอีกแล้ว แล้วก็คงไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนเธอแล้ว
"น้องหญิง งั้นพี่ไปก่อนนะ" ลอรีน่าพูดจบก็เดินจากไปทันที ไม่ทันที่เฟลิโอน่าจะเอ่ยทักท้วงใดๆ
"พะ...พี่หญิงเพคะ" เฟลิโอน่าหันไปดูคนตัวใหญ่กว่าที่เดินจากไปอย่างเศร้า
..แล้วเธอจะทำยังไงล่ะเนี่ย.. คิดได้แค่นั้นเธอก็ทำหน้าเบ้ทันที
"พี่หญิง เอ่อ.... หญิงขอเรียกพี่ว่าพี่หญิงนะคะ" วิเวียนพูดยิ้มๆ ก่อนจะกระตุกแขนของเฟลิโอน่า
"เอ๋ ได้สิคะ งั้นพี่เรียกน้องว่าน้องหญิงนะ" เฟลิโอน่าพูดอย่างดีใจ เพราะอย่างน้อยก็คนหนึ่งล่ะ ที่ไม่รังเกียจเธอ
"ฉันชาเบรียน ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันว่าฉันน่าจะแก่กว่าเธอหลายเดือนนะเนี่ย" ชาเบรียนพูดติดตลกเล็กน้อย เพราะเห็นว่าเฟลิโอน่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"เอ่อค่ะ......ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แล้วคุณ" เฟลิโอน่าหันไปทางคาโลเป็นเชิงถาม
"คาโล........คาโลวาเนบลี ยินดีทีได้รู้จัก" คาโลเอ่ยแนะนำตัวบ้าง แต่คราวนี้รู้สึกจะยาวกว่าครั้งก่อนๆ แฮะ
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เอ่อ......พวกคุณคงไม่รังเกียจฉันนะ" เฟลิโอน่าพูดอย่างเศร้าๆ
"ทำไมล่ะ ทำไมพวกเราต้องเกลียดเธอด้วย" ชาเบรียนพูดอย่างงงๆ
"ก็... ฉันเป็นลูกของปีศาจ ใครๆ ก็กลัวฉันทั้งนั้น แถมยังมีฉายา ธิดาแห่งความมืดอีก ฉัน....ฉันกลัวว่าจะไม่มีใครยอมเป็นเพื่อนฉันน่ะ" เฟลิโอน่าพูดความใจในออกมาพลางน้ำตาคลอเบ้า
"ไม่เป็นไรหรอกน่า พวกเราก็เป็นเพื่อนของเธอไง ถ้าพวกเรารังเกียจเธอ พวกเราคงไม่มางานนี้หรอกนะ" คำปลอบโยนยาวๆ ที่น่าจะมาจากเจ้าชายชาเบรียน แต่กลับดังมาจากปากเจ้าชายน้ำแข็งน้อย พลางยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็กกว่า
"จริงนะ" เฟลิโอน่าเงยหน้าขึ้น และเริ่มยิ้มออก
"จริงสิ" ทุกคนตอบรับอย่างยิ้มๆ ไม่เว้ยแม้แต่คนยิ้มยากอย่างเจ้าชายคาโล
เขาไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป แต่เขาอยากให้เธอมีความสุข ไม่อยากให้เธอรู้สึกทุกข์ใจ เลยยอมยิ้มให้กับเธอ นี้เธอเป็นคนที่ 3 ที่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา นอกจากพ่อแม่ของเขาแล้ว เขาไม่เคยยิ้มให้ใครเลย
"ขอบใจนะ" เฟลิโอน่าพูดจบก็กระโดดกอดทั้งสามคนทันที เป็นเหตุให้หงายหลังล้มตึงลงไปกับพื้นทันที
"ฮะๆๆๆๆ" ทั้งสี่คนหัวเราะอย่างสนุกสนาน จนเสียงดังไปถึงที่พวกผู้ใหญ่อยู่
"สงสัยลูกๆ ของพวกเราคงจะเข้ากันได้ดีนะ" วิลเลี่ยมเอ่ยออกมาอย่างเป็นสุข เพราะเขาอยากจะให้ลูกมีเพื่อน ก่อนที่จะต้องออกไปเร่ร่อน
"คงงั้นมั้ง" อลิเซียและเอวิเดสตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ เพราะพวกเขารู้อยู่แล้วว่าเฟลิโอน่าของพวกเขามีจุดดึงดูดที่จะทำให้มีแต่คนรัก
"จะว่าไปแล้ว เฟลิโอน่าก็หน้าตาคล้ายเจ้ามากนะอลิเซีย" บาโรกล่าวขึ้น ก่อนจะหันไปทางเด็กๆ
"อืม ข้าก็ว่างั้นนะ ดูสิ ทั้งหน้าตา บุคคลิก ดีไม่ดีนิสัยก๋ากั๋นก็จะมาด้วยนะ" ริชาร์ดเอ่ยเสริม
"ฮ่าๆๆๆ ใช่ๆๆ ข้าก็ว่างั้น" วิลเลี่ยมพูดเสริมขึ้นอีกคน ทำเอาอลิเซียต้องค้อนให้วงใหญ่
จะไม่ให้พวกผู้ใหญ่ชมได้ไงล่ะ ว่าเฟลิโอน่าน่ารัก ก็วันนี้เธอแต่งชุดราตรีสีชมพูยาวถึงเข่า แขนกระบอก มัดผมแค่ครึ่งหัวที่เหลือปล่อยไว้ มีดอกไม้มาแซมไว้ ยิ้งทำให้ผมยาวน้ำตาลไหม้นั้นดูสลวยขึ้นไปอีก อีกทั้งหน้าตาจิ้มลิ้มนั้นด้วย ยิ่งทำให้คนที่อยู่โดยรอบ หลงรักโดยไม่ต้องมีเหตุผลเลย
วิเวียนเองก็ไม่ต่างจากเฟลิโอน่ามากนัก เพียงแต่เธอยังไม่ฉายแววสวยออกมาตอนนี้ ชุดของเธอเป็นชุดคล้ายๆ เฟลิโอน่า แต่เป็นที่ขาว บนหัวเกล้าผมขึ้นแซมด้วยไข่มุขสีสวย
ส่วนเจ้าชายทั้งสองก็แต่งตัวไม่ต่างกันมากนัก นอกเสียจากจะใส่ชุดราชนิกูล แต่ของคาโลเป็นสีน้ำเงิน ของชาเบรียนเป็นสีกรมท่า
"เจ้าพี่ทางนี้เพคะ" เสียงของเฟลิโอน่าดังแว่วๆ มาจากต้นแอปเปิ้ล เป็นเหตุให้คาโลต้องเหงยหน้าขึ้นไปมอง
"ลงมาน้องหญิง เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก" คาโลพูดอย่างห่วงใย พลางยกมือขึ้นเหมือนจะรอรับตัวของเฟลิโอน่า
"ก้ได้เพคะ แต่ว่า........." ยังไม่ทันที่เจ้าหญิงองค์น้อยจะได้พูดจบ ร่างของเธอก็หล่นลงมา ด้วยความที่ไม่ระวังตัว ไม่รู้สุกถึงกิ่งไม้ที่เริ่มหัก จึงเป็นเหตุให้ตกลงมา
"กรี๊ดดดด~~!!" เฟลิโอน่าร้องอย่างตกใจ พลางหลับตาปี๋ ไม่ยอมเปิดตาขึ้นเพราะกลัวเจ็บ >_<~
ตุ้บ~~!!
ร่างของเธอล่วงลงมาทับกับเจ้าชายน้ำแข็งอีกที และด้วยความที่ว่าหล่นลงมาจากที่สูงจึงทำให้ทั้งสองล้มลงไป ด้วยท่าที่..........
ไม่ใช่นั่งค่อม แต่ร่างของเด็กหญิงกลับอยู่ระหว่างขาของเจ้าชายน้ำแข็งน้อย ใบหน้าซุกอยู่ที่อกของเจ้าชายน้ำแข็ง ตัวสั้นเหมือนลูกนกพรัดตกลงมาจากรัง
"ไม่เป็นอะไรนะน้องหญิง" คาโลถามอย่างห่วงใย เพราะเธอกำลังนั่งสั้นเป็นเจ้าเข้าอยู่ที่อกเขา
"มะ.....ไม่เป็นอะไรเพคะ หญิง..... หญิงแค่ตกใจนิดหน่อย" เฟลิโอน่าพกล่าวพลางกระเด้งตัวออกจากอกอุ่นนั้นด้วยความอาย
"โอ๊ย~~!!" แต่ร่างเล็กๆ นั้นก็ต้องนั่งลงอีกครั้ง เพราะตอนนี้เท้าของเธอแพลงซะแล้ว
"น้องหญิงเป็นอะไรมากมั้ย!?!" คาโลรีบผลาเข้ามาประคองเฟลิโอน่า และตามมาด้วยชาเบรียนและวิเวียนที่แยกย้ายกันเดินตามหาเจ้าหญิงตัวยุ่ง
"พี่หญิงเป็นอะไรไปเพคะ" วิเวียนถามอย่างเป็นกังวลพลางมองหน้าที่เหยเกของพี่หญิงของเธอ
"พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอกจ๊ะ" เฟลิโอน่าตอบพร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก เพื่อเป็นการให้กำลังใจวิเวียนที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"พี่หญิงไม่เจ็บเหรอเพคะ ขะ.... ขาของพี่หญิงเลือดออกเยอะเลยนะเพคะ" วิเวียนพูดเสียงสั่น เพราะเธอสังเกตุเห็นรอยแผลถลอกที่ขาขวาของเฟลิโอน่า
"หา!! ข้าว่าเรารีบพาไปหาท่านลุงเอวิเดสกันเถอะนะ ดูท่าเฟลิโอน่าจะแย่แล้วล่ะ" ชาเบรียนเอ่ยอย่างร้อนรน พลางมองเฟลิโอน่าอย่างเป็นห่วง
"ข้าพอจะรักษาได้ ข้าว่าข้าห้ามเลือดให้น้องหญิงก่อนดีกว่าแล้วค่อยอุ้มไปส่งท่านลุงเอวิเดส" คาโลตอบชาเบรียน ซึ่งก็สร้างความแปลกใจให้กับชาเบรียนเป็นอันมาก เพราะคาโลตอบเขาอย่างยาวเยียด!!!
"เอางั้นก็ได้ รีบๆ จัดการเถอะ" ชาเบรียนพูดได้แค่นั้น คาโลก็รีบจัดการจับแผลเพื่อห้ามเลือดทันที
บาดแผลค่อยๆ หายไป เหลือเพียงแต่คราบเลิอดทิ้งไว้ ทีนี้ก็เหลือแต่ข้อเท้าที่แพลง
"เอาล่ะ น้องหญิงขึ้นมาบนหลังพี่สิ" คาโลย่อตัวลงตรงหน้าเฟลิโอน่าเพื่อให้เธอขึ้นขี่หลังเขา โดยมีชาเบรียนและวิเวียนช่วยกันยกเธอขึ้น
"ขอบพระทัยเพคะเจ้าพี่" เฟลิโอน่ากล่าวเบาๆ ที่ข้างหูของคาโล ทำเอาคนถูกขอบใจหน้าแดงซ่าน
"อืม รีบไปกันเถอะ" ไม่ว่าเปล่า เจ้าตัวรีบวิ่งไปเข้าไปในพระราชวังทันที ตามมาด้วยชาเบรียนและวิเวียน
ปัง!!
พวกผู้ใหญ่หันไปตามเสียงที่เกิดขึ้น พลางเตรียมต่อสู้ เพราะคิดว่าอาจจะมีคนร้ายบุกเข้ามา
แต่เมื่อเห็นเพียงเด้กตัวเล็กๆ แค่ 4 คน ก็ต้องอมยิ้มกัน
"เป็นอะไรไปคาโล แล้วนั้นอุ้มใครมาน่ะ" กษัตริย์บาโรตรัสยิ้มๆ เพราะลูกชายสุดที่รักของเขายืนหอบแฮ่กอยู่หน้าประตู
"ท่านลุงเอวิเดส............. เฟลิโอน่า................... ตกลงมาจากต้นแอปเปิ้ลพระเจ้าค่ะ" คาโลตอบอย่างตะกุกตะกักเพราะยังไม่หายเหนื่อยดี
"ห๊า~!!!!!" ทั้งเอวิเดสและอลิเซียร้องอย่างตกใจ พลางวิ่งผลาเข้าไปอุ้มเด็กหญิงที่อยู่บนหลังของคาโล
"ลูกหญิง เป็นอะไรมากไหมลูก" คิงเอวิเดสตรัสอย่างร้อนรน พลางสำรวจร่างกายลูกสาวสุดที่รักของตน
"ลูกเจ็บขาเพคะ T^T" เฟลิโอน่าพูดพลางน้ำตาคลอเบ้า หรือที่เรียกว่า อ้อนพ่อ - -""
"เฮ้อ แค่ขาแพลง ยังดีนะเนี่ย" ควีนอลิเซียตรัสอย่างโล้งอกก่อนจะรับตัวลูกสาวมาอุ้มไว้เพื่อให้คิงเอวิเดสได้รักษาลูกสาวได้อย่างสบายๆ
"จริงๆ แล้วหัวเข่าของน้องหญิงถลอกจนเลือดออกด้วยกระหม่อม" ชาเบรียนเอ่ยเสริมขึ้น
"เอ๋~ จริงรึ แล้วทำไมไม่มีบาดแผลล่ะ" คิงเอวิเดสตรัสถามอย่างสงสัย
"กระหม่อมได้ทำการรักษาขั้นเบื้องต้นแล้วพระเจ้าค่ะ" คาโลตอบแทนชาเบรียน
"อย่างงั้นรึ ขอบใจเจ้ามากนะคาโล" เอวิเดสกล่าวยิ้มๆ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวคาโล
"อ่าว หลับไปซะแล้ว" อลิเซียพูดขึ้น ทำให้ผู้ใหญ่ทุกคนหันไปดู และภาพนี้ก็ทำให้ทุกๆ คนต้องอมยิ้ม
ภาพที่เจ้าหญิงองค์น้อยหน้าตาน่ารักน่าชังน่าหยิกกอดรอบคอพระมารดาแล้วหลับตาพริ้มอย่างหมดความกังวลใจ
..ช่างเป็นภาพที่สวยงามอะไรเช่นนี้..
To be continue....................?!?
แง่มๆ มาอัพแล้วค่า~~~ ครบร้อยเสียที
เหนื่อยนะเนี่ย วันนี้ยิ่งเป็นหวัดอยู่ด้วยอ่ะ T^T ปวดหัว แสบคอ หายใจไม่ออกอ่า
ปล. ถ้ามีคำผิดก็เม้นมาบอกให้ได้นะเจ้าคะ ไปล่ะค่ะ
อะแฮ่มๆ มาแก้ไขคำผิดเจ้าค่ะ แหะๆ ยังมีอีกมั้ยเนี่ย -*- ไม่เก่งไทยง่ะ
ไม่ว่ากันนะคะ ^_^
ความคิดเห็น