คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เที่ยวบิน SA002
“สวัสีรับแม่”
ยูยอมที่เห็นนายอเินลมาาั้นบนอบ้าน็เอ่ยทัทาย
“เอ้ายูยอม
มาั้แ่เมื่อไรลู” นายอเอ่ยถามเพื่อนอลูาย
“มาเมื่อืนรับ
แบมแบมไปรับที่สนามบิน” ยูยอมอบ่อนะเินยาแฟมาวาให้นายอ
“อบใลูแล้วนี้ทำไมไม่พัผ่อนล่ะื่นแ่เ้าั”
นายอที่ยาแฟึ้นื่มเอ่ยถาม่อ
“พอียัปรับเวลาที่ไม่่อยไ้นะรับเลยไม่่อย่ว”
“ไม่เหมือนเ้าแบมนอนไ้ทุเวลาไม่เห็นะบ่นว่าปรับเวลาไม่ไ้เลย5555”
นายอเอ่ยแวนที่เป็นลูาย
“นินทาอะไรแบมรับแม่”
แบมแบมที่เินลมาาั้นบนอบ้านเอ่ยท้วึ้น
“เอ้าื่นแล้วหรอุลูสุที่รั”
นายอหันไปถามแบมแบม
“แน่นอนสิรับแม่
แบมว่าะเ้าบริษัทเลยไม่อยาพัเี๋ยวี้เีย” แบมแบมเินมาเาะแนนเป็นแม่่อนะเอาแ้มถูไปมา
“ไปแรริๆเ้าลูนนี้
ั้นเี๋ยวแม่หาเลาให่แล้วันนะ” นายอยี่หัวนเป็นลูาย
“ไม่้อหาหรอรับ
ผมไ้เลาแล้ว นนี้อ่ะรู้ใผมที่สุ รู้ทุเรื่ออผม รู้ีว่าัวผมเออี”
“ใรหรอลู”
นายอสสัย
“็ไอ้ยูนี้ไแม่”
แบมแบมี้ไปทายูยอมที่นั่ื่มาแฟอยู่
“ถามเพื่อนรึยั
เี๋ยว็บัับเพื่อนอี” นายอเอ่ยถามเพราะรู้ว่าลูัวเออบบัับเพื่อนๆให้ทำามใัวเอ
“ผมุยันแล้วรับแม่
ผมถึบินามไอ้เพื่อนี้บัับมาไ555” ยูยอมบอนายอ
“ั้นเรียมัวเลยลูเี๋ยวไปพร้อมแม่”
นายอพู่อนะลุึ้นเินไปหยิบระเป๋าเอสารและเินนำออไปยัโรอรถที่มีนรถำลัเรียมรถไว้
“เี๋ยวแบมับไปเอีว่ารับแม่อนเย็นว่าะไปเปิหูเปิา้วย”
แบมแบมที่เินามหลัผู้เป็นแม่ออมาเอ่ยท้วึ้น
“เอาั้นหรอลู”
แบมแบมยิ้มให้นเป็นแม่แทนำอบ
“ั้นลู็เอารถันนั้นไปใ้เลยแล้วันนะเี๋ยวแม่ให้ลุเาไปเอารีโมมาให้”
นายอี้ไปที่รถออี้ TT Coupe 2.0
TFSI Quattro สีาวที่ื้อมาเรียมไว้ให้ลูายสุที่รั
“เออแล้วนี้พี่ยอแหายไปไหนไม่เห็นเลย”
ยูยอมหัน้ายหันวามอหานที่นอบแล้เวลาที่มาบ้านแบมแบม
“สสัยออไปบริษัทั้แ่เ้าแล้วแหละ
รายนั้นแ่ลูน้อโทรมาริ๊เียว็บึ่ไปแล้ว เป็นห่วลูน้อมา”
นายออบยูยอม่อนที่รถะเลื่อนัวออไป
“มึับิยูยอม”
หลัาที่ไ้รีโมมาแบมแบม็โยนให้เพื่อนรัเป็นนับ
“ไม่เอารถมึ
มึ็ับิ” ยูยอมยัรีโมรถืนให้แบมแบม
“มึเป็นเลาูนะ
มึ้อับใหู้นั่” แบมแบมรีโมปลล็อรถ่อนะยัรีโมใส่มือยูยอมและเปิประูเ้าไปนั่ยัำแหน่้านับ
ยูยอมไ้แ่ส่ายหัวับวามเอาแ่ใอเพื่อน่อนะเินอ้อมไปยัำแหน่นับแล้วับรถออไป
“ทำไมรถมันิแบบนี้ว่ะ”
แบมแบมเริ่มอออาารหุหิ
“ไม่ไ้ับะบ่นทำไมว่ะูนับยัไม่บ่นเลย”
ยูยอมที่ำลันั่ฮำเพลอยู่อบลับเพื่อน
“ิ
ไฟเียวแล้วะไปไหมหรือะนั่ร้อเพลอยู่ลาสี่แย”
แบมแบมพูบยูยอม็เหยียบันเร่นรถพุ่ออไปอย่าเร็วทำให้แบบรีบับสายเบลล์มาาไว้
“ไอ้บ้ายูับรถบ้าไรเนี่ย”
แบมแบมวามือไปบหัวเพื่อนัป๊าบ
“โอ้ยไอ้แบมูับรถอยู่เห็นไหมเนี่ย”
ยูยอมหันมาโวยวาย
“เอ้ยไอ้ยูระวั”
แบมแบมพูยัไม่ทันบรถ็นเ้าับรถอีันที่ำลัะเลี้ยวออมาาหมู่บ้านที่ิอยู่ับถนนให่
โีที่ยูยอมหันไปเหยียบเบรและหัพวมาลัยหลบทำให้รถ 2 นแ่เี่ยวัน
พอรถอสนิทแบมแบม็ปลเบลล์อย่าเร็ว่อนะเปิประูรถออไป
“เอ้ยๆไอ้แบมใเย็น”
ยูยอมที่เห็นว่าเพื่อนเินไปหารถู่รีอย่าเร็วึรีบเปิประูลารถวิ่ไปห้ามนเป็นเพื่อน
“ับรถประสาอะไรห๊ะะเลี้ยวออมา็ูรถสะ่อนสิุ”
แบมแบมยืนเาะระรถู่รีัสนั่น
“เอ้ยไอ้แบมใเย็นๆ”
ยูยอมรีบห้ามเพื่อนัวเอแล้วพยายามลาลับมาึ้นรถ
“ลมาเลียร์ันให้รู้เรื่อิว่ะ”
แบมแบมยัไม่ลวามพยายาม นู่รีเินลมาารถพร้อมับถอแว่นันแสีำออ
แบมแบมที่ยืนมออยู่ยิ่โมโห
“นี้นายอีแล้วอ่อ”
แบมแบมี้หน้านที่พึ่ลมาารถ
“สวัสีรับุเสียแหลม”
“ันื่อแบมแบม
ไม่ไ้ื่อเสียแหลม” แบมแบมเผลอแนะนำัวเอให้อีฝ่ายรู้ั
“อ่อรับ
ุแบมแบม ผมื่อ มาร์รับ ยินีที่ไ้รู้ั” มาร์แนะนำัวเอลับ
“ันไม่อยารู้”
แบมแบมเบือนหน้าหนี
“ผม้ออโทษแทนเพื่อนผม้วยนะรับ”
ยูยอมโ้ให้มาร์หลายที
“ยูยอมนายะอโทษหมอนั้นทำไม
เราไม่ไ้ผิะหน่อย” แบมแบมหันไปโวยวายใส่เพื่อน
“ผมื่อ มาร์
รับ ไม่ใ่ื่อหมอนั้น” มาร์ลอยหน้าลอยาพูยิ่ทำให้แบมแบมยิ่โมโห
“ันเอนายทีไร
วย ทุที” แบมแบมหันไปโวยวายใส่มาร์
“ะเรีย่าเสียหายเท่าไรว่ามา
ผมรีบ” มาร์พู่อนะหันไปเปิประูรถว้าระเป๋าั์มาถือ
“อ่อ
นี้ิะเอาเินมาฟาหัวันรึไ ันรวยพอไม่้อให้ใรเอาเินมาฟาหรอ”
“แล้วที่ยืนโวยวายอยู่เนี่ย้อารอะไรมิทราบรับ”
มาร์ยิ้มวนๆใส่แบมแบม
“ันแ่้อารำอโทษ
นายผินาย็้ออโทษันสิ” แบมแบมพูสิ่ที่น้อาร
“ผมไม่อโทษเพราะผมไม่ผิ
นอุับรถมาินเลนฝั่นมนะ” มาร์ี้ไปยัำแหน่รถอแบมแบมที่ออยู่
“ันไม่ผิ
็นายะเลี้ยวรถออมาทำไมนายไมู่ให้ีๆ่อนล่ะ” แบมแบมโวยวาย
“ผมไม่ผิ”
“ัน็ไม่ผิ”
“ุผิ”
“นายนั้นแหละผิ”
ทั้มาร์และแบมแบมยืนเถียันนยูยอม้อเอามือมาปิปาแบมแบมแล้วเอ่ยอโทษมาร์แล้วลาเพื่อนไปึ้นรถ
“อื้อ อ่อย อิ
อา อิ อา อัน อำ อัย” แบมแบมยัโวยวายไม่หยุทั้ที่โนผิปาอยู่
“ผมอโทษแทนเพื่อนอีรั้นะรับ
แล้ว็อโทษเรื่อที่ผมับรถประมาท้วย” ยูยอมพูบ็เินึ้นรถไป
“ไม่เป็นไรรับ
แล้วเอันอีนะรับุแบมแบม” มาร์พูยียวนวนให้แบมแบมโมโห่อนะเินยิ้มสะใลับไปึ้นรถอัวเอ
“นบ้าอะไรโมโหไ้น่ารัะมั”
มาร์พู่อนะับรถออไป
ความคิดเห็น