mistake

ลำดับตอนที่ #5 : ชั้นเจ็บนะ 70%

"อาคิร๊า อาคิร๊า มาเปิดประตูเร้วเข้า" เก่งโวยวาย

"คร้าบๆ มาแล้วครับพี่" 
/แอ๊ด/ อาคิระรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ แต่ภาพที่เค้าเห็นตรงหน้าคือ น้องสาวของเค้าถูกแบกมาบนหลังของพี่ของเพื่อนเค้า ด้วยอาการที่เมามาย
"เอ่อ พี่เก่งครับ น้องผมเป็นอะไรครับเนี่ย"

แต่ยังไม่ทันที่จะได้คำตอบ
"ไอ้อาคิระ ถ้าแกยังไม่หลบ ชั้นสันญาว่าชั้นจะต่อยแก"
"มันหนักนะเว้ย ถามมากอยู่ได้" เก่งกระแทกตัวเข้ากับอาคิระอย่างจังก่อนจะรีบแบกนามิไปที่ห้องนอน

"เห้อ อะไรของเค้าว้า" อาคิระได้แต่ยืนงง
"งั้น ฝากดูแลน้องผมด้วยนะครับพี่"

"เอ้อๆ"

/ปั้ง/เสียงเก่งปิดประตูดังไปทั่ว(เรียกว่าใช้เท้าเขี่ยน่าจะถูกกว่า)  ก่อนที่เก่งจะทิ้งร่างบางบนที่นอนแสนนุ่ม
แต่..."อุ๊บ" ร่างสูงเองก็เสียหลักล้มทับร่างบางเช่นกัน ในขณะที่ร่างบางก็ไม่ยอมปล่อยมือที่พาดอยู่ที่คอของร่างสูง
"โอ๊ย ยัยนามิ ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะชั้นหายใจไม่ออกนะ" เก่งบ่นกะปอดกะแปด
แต่ดูเหมือนคนที่เค้าพูดด้วยจะไม่รู้ตัวเอาซะเลย เก่งไม่มีทางเลือกเพราะแขนของเค้าก็ถูกหญิงสาวทับอยู่เช่นกัน
"เอางี้ก็แล้วกัน" เก่งกลิ้งตัวจนตกจากเตียง

\อั๊ก\ หลังเก่งกระแทกเข้ากับพื้นอย่างจัง

"เอ๋" นามิลืมตาขึ้ม แต่ก็ต้องช๊อกกัยภาพตรงหน้า ร่างของเธอกำลังอยู่บนตัวของนายเก่ง ผู้ชายที่ปากสุนัขที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมา
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก" 
"นายเก่งนี่นายทำอะไรลงไปเนี่ย นายลวนลามชั้นเหรอนายตายแน่"นามินั่งคร่อมร่างสูงก่อนจะเอาหมอนข้างฝาดใส่ไม่ยั้ง

"โอ๊ย โอ๊ย ยัยยามิ หยุด หยุด ชั้นบอกให้หยุดไงเล่า" ร่างสูงคว้าข้อมือของร่างบางไว้
"เธอนี่ จะบ้ารึไงห่ะ เทอมองไม่เห็นรึไงว่าเธอตังหากที่คร่อมชั้นอยู่เนี่ย"

นามิได้สติก่อนจะเด้งตัวออกจากร่างสูง
"เออะ เออ ตะ..แต่นายมาในห้องชั้นทามมายอ๊าไอบ้านี่ คิดจามาปล้ำชั้นรึไงห๊า" นามิแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ

"โอ๊ยยยย ยังบ๊องเอ้ย สมองเธอมีแค่นี้รึไงหะ ถึงจำอะไรไม่ได้เลยยยย"
"เธอหน่ะเมาอยู่ที่ร้านยาดอง ชั้นเลยต้องหามเธอมาที่นี่ไงเล่า"

"แล้วครายมานจาไปรู้เล่า โถ่เอ้ยยยย"
"ช้านว่าช้านง่วงแล้วล้า ปายนอนดีกว่า ฮ้าวววว" พูดจบนามิก็คลานไปทิ้งตัวที่เตียงทันที 

"เหอะ ยัยนี่ ด่าชั้นเสร็จก็หลับปุ๋ยเชียวนะ - - " เก่งชะโงกหน้าไปดูหญิงสาวที่เพิ่งทำสงครามกับเค้าไปเมื่อครู่
"เวลาเธอไม่พูดเนี่ยก็น่ารักดีนี่หน่า" เก่งมองหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะค่อยๆโน้มตัวไปใกล้หญิงสาวตรงหน้า
"ชั้นชอบเธอ" ร่างสูงยิ้มก่อนจะกุมมือหญิงสาวตรงหน้ามาแนบกับหน้าของตน
.............................................................................................................................................................
เช้าวันต่อมา
\ก๊อกๆ\ 
หลังเสียงเคาะประตูไม่นานนักหญิงสาวร่างบางก็ออกมาเปิดประตู
"มีอะไรหรอ" 

"เอ่อ คือ ชั้นมีเรื่องอยากคุยกับเธอหน่อยนะ"
"ขอชั้นเข้าไปข้างในหน่อยได้ป่ะ"

"เรื่องมันยาวขนาดนั้นเลยหรอคิระ" ก้อยถามด้วยความสงสัย

"อืม ก็ประมานนั้นแหละ"

"งั้นก็เข้ามาก็ได้"

หญิงสาวเดินนำร่างสูงเข้าไปพูดคุยกันที่ห้อง

"อ่ะมีอะไรว่ามา" ร่างบางถาม

"คือชั้นจะชวนเธอที่ ที่นึงหน่อยอ่ะ"

"ทำไมอ่ะ"

"คือ ชั้นจะไปสรภาพรักกับคนที่ชั้นชอบน่ะ"

"จะ..ปะ..ไป สารภาพรักหรอ" น้ำตาที่เพิ่งจะหายไป ในตอนนี้มันเริ่มเอ่อล้นจนท้วมหัวใจ

"ใช่ ^^"

"แล้วทำไมชั้นจะต้องไปกับนายด้วยละ" 

"เอิ่ม ก็ไปเป็นกำลังใจให้ชั้นไงล่า น้าๆ ไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยเถอะน่ะ "

' ทำไมนะคิระ นายไม่รู้เลยหรอ ว่าคำแต่ละคำที่ชั้นต้องพยายามเปล่งเสียงออกมา คำพูดแต่ละคำที่ต้องพูดเรื่องราวของผู้หญิงคนนั้นกับนาย มันบีบ มันกดหัวใจชั้นขนาดไหน มันกำลังทำให้หัวใจของชั้นต้องแตกสลายออกมาเป็นล้านๆเสี่ยง'

"อืม ก็ได้" ก้อยเข้นคำพูดสุดท้ายออกมากอ่นที่น้ำตาของเธอจะไหลออกมา
"นายออกไปก่อนนะ เดี๋ยวชั้นตามไป"

\ปัง\ เสียงประตูดังขึ้นพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาของร่างบาง ความเจ็บปวดจนเหมือนหัวใจจะแหลกสลาย เธอแทบจะยืนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เธอทรุดตัวลงนั่งข้างๆเตียงก่อนจะปล่อยโฮออกมา
..............................................................................................................................................................
เย็นวันนั้น

"ก้อยๆ แต่งตัวเสร็จรึยัง"