mistake

ลำดับตอนที่ #3 : ไปเที่ยวกัน

หลังจากที่อาคิระหายบาดเจ็บสองอาทิตย์ ก็เข้าสู่อาทิตย์แห่งการสอบ และวันน้ก็เป็นวันสุดท้ายสำหรับการสอบ

“เย่ สอบเสร็จซ้ากที เย่ๆ โย่วๆ”><

 

“ดีใจอะไรนักหนาห่ะ ยัยก้อย โกนซะเสียงดังเชียว ไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลยน่ะเทอเนี้ย” เอมมี่เพื่อนสาวลูกครึ่ง

ของชั้นปรามชั้นเหมือนเด็กๆ

 

“ค่าๆ ของโทษค่ะแม่เอมมี่” ชั้นล้อเลียน

“ชั้นก็แค่ดีใจที่สอบเสร็จซะทีน่ะ จะได้มีเวลาไปเที่ยวนานๆไง”

 

“แล้วเทอมีโปรแกรมแล้วหรองัยย่ะ”

 

“แหะๆ ยังไม่รู้เลยอ่า ว่าแต่.....แล้วเทอล่ะ มีรึยัง ถ้ามีแล้วเนี้ย ให้ช้านไปด้วยด้ายป่าวอ่า น้าๆ”ชั้นอ้อนสุดชีวิต

 

“พอเลยๆ ชั้นนะจะไปเที่ยวสวีทๆกับแฟนชั้น ส่วนเทออ่ะนอนอยู่บ้านไปเลย”

 

“โถ่ คนเราอะ มีแฟนแล้วก็ทิ้งเพื่อนเลยน่ะ เชอะๆไม่ไปด้วยก็ได้ว้า”

 

“ดีมั๊กจะเพื่อนรัก พูดง่ายๆงี้ก็ดีแล้ว 555555” เอมมี่หัวเราะร่วน

“งั้นชั้นไปก่อนดีกว่า บ๊ายๆ”

 

“อ้าวเอมมี่นี่ตกลงจะทิ้งชั้นจริงๆหรอ โถ่”ไม่มีสัญญาณตอบรับ เอมมี่พยายามเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะรีบได้ เพื่อจะได้ไปหาแฟนสุดที่เลิฟของเทอซะที ส่วนก้อยนะเหรอ ก็โดนทิ้งไว้คนเดียวตามเคย

 

“เห้อ เซงจัง ปิดเทอมทีไรโดนทิ้งแบบนี้ทู้กทีเรยอ่า” TT^TT บ่นเสร็จก้อยก็นั่งลงที่เก้าอี้ม้าหินของร.ร. ด้วยหน้าตาเบื่อโลกสุดขีด แต่ระหว่างที่ก้อยกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น ก้อยก็ได้ยินเสียงสวรรค์ดังเข้าโสดประสาทของเทอมาจากที่ไกลๆ

 

“ก้อยยยยยยย”อาคิระวิ่งด้วยหน้าตายิ้มแป้นจนตาของเขาแทบจะกลายเป็นเส้นเดียว พุ่งตรงมากอดก้อยทันที

“ก้อยชั้นดีใจจังเลยยยยย” อาคิระพูดไปกอดไปจนร่างบางแทบจะหายใจไม่ออก

 

“อะ อะ คิ ระ ปล่อยชะ ชั้น ก่อนเถอะนะ ชั้นหายใจแทบจะไม่ออกแล้วอ่า”

 

“อุย ตายแล้ว ขอโทดนะก้อย ชั้นไม่ได้ตั้งใจอ่า”ร่างสูงรีบปล่อยมือออกจากร่างบางอย่างเร็วที่สุด ด้วยกลัวว่าจะทำให้ร่างบางต้องเจ็บ

 

“อืม ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ เรื่องอะไรที่ทำให้นายดีใจได้ขนาดนี้เนี้ย”

 

“ก็ปีนี้อ่ะ ชั้นไม่ตกซักวิชาเลยน้า ทั้งหมดเนี้ยต้องยกความดีความชอบให้เทอเลย”

“ถ้าเทอไม่ช่วยติวให้ชั้นละก็ชั้นคงตกแน่ๆเลย ขอบคุนมากๆเลยน่ะ”ร่างสูงพูดพลางดึงหญิงสาวตรงหน้ามากอดอีก

“ อยากจะขอบคุนชั้นมากเลยใช่ป่ะ” หญิงสาวพูดแบบมีเล่ห์นัย

 

อาคิระคลายร่างบางในอ้อมกอดออก “อืมใช่สิ เทออยากได้อะไรว่ามาเลย”

 

“ชั้นอยากไปเที่ยวอ่ะ แต่ช่างเหอะ นายคงไม่ว่างหรอก”

 

“ใครว่าละ ชั้นว่างเสมอแหละ เพื่อเทออ่ะ"

"เอางี้ คุณแม่ชั้นจองตั๋วเครื่องบินไปกระบี่ไว้4ใบ แล้วพอดีคุณแม่เค้าไม่ไม่ได้แล้ว เพราะงั้น.......เทอไปกับชั้นน่ะ"รางสูงพูดอย่างเขิลอาย

 

"โอเค^^ งั้นเดี๋ยวชั้นชวนพี่ชายไปด้วยน่ะ"

 

"ตามใจเลยครับคุณผู้หญิง"

 

"อ่อแล้วนายก็ชวนน้องนายไปด้วยล่ะ"

 

"คร้าบบบบบบบ"

 

"งั้น ชั้นไปเก็บของก่อนน้า บ๊ายๆ"ร่างบางพูดจบก็วิ่งออกไปทันที จนคงลืมไปว่าทิ้งร่างสูไว้ข้างหลังเพียงลำพัง ร่างสูงริ่บวิ่งตามไปและคว้าตัวหญิงสาวเอาไว้

"จับได้แล้ว"
"อุ๊บ"ร่างบางเซถลาเข้าในอ้อมกอดของเขาพอดี และนั้นยังทำให้ปากที่ได้รูปของอาคิระโดนแก้มของร่างบางอีกด้วย เลือดฝาดที่หน้าของร่างสูงสูบฉีดทันที จนตอนนี้หน้าของเค้ากลายเป็นสีแดงแจ๋ไปแล้ว

และยังไม่ทันที่อาคิระจะได้พูดอะไรก้อยก็สลบไปในอ้อมแขนของเค้าซะแล้ว 
"อ้าว ก้อย ก้อย สะลบไปได้ไงกันเนี้ย"
"เห้อ งั้นเด๋วชั้นพาเทอกลับเองก็แล้วกัน"
ร่างสูงอุ้มร่างบางขึ้นขี่หลังเค้าอย่างเบามือทีสุด ก่อนจะพาร่างบางลับไปส่งจนถึงบ้าน

อาคิระพาก้อยมาส่งจนถึงบ้าน และค่อยๆวางเธอลงบนโซฟาสีขาวดูสะอาดตา อย่างนิ่มนวน

"อ้าว อาคิระมายังไงเนีย"เก่งพี่ชายก้อยถามขึ้น
"เห้ย นั่นยัยก้อยมันเป็นอะไรของมันอะ"ชายหนุ่มรีบวิ่งมาดูน้องสาวของตัวเองอย่างตกใจ

คาคิระได้แต่อ้ำๆอึ้งๆเพราะไม่รู้จะตอบพี่ชายของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ย่างไร
"เออะ เอ่อ แดดมันคงจะร้อนไปหน่อยน่ะครับพี่ก้อยก็เลยเป็นลมไป"
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ"

"อืมๆ"

"อ่อ พี่เก่งครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะพาก้อยไปเที่ยวกระบี่พี่ไปด้วยกันน่ะครับ"

"อืม ก็ดีพี่กำลังหาคนไปเที่ยวด้วยพอดี"

"งั้นผมลาละครับ ฝากดูแลก้อยด้วยนะครับ"

"ได้ๆ" 'ตกลงนี่มันน้องชั้นหรือน้องมันกันแน่ว่ะ ??'เก่งตั้งคำถามในใจ พร้อมๆกับที่อาคคิระเดินจากออกไปจากบ้านของเข้า
............................................
เด๋วมาต่อนะค่ะ
ตอนนี้ง่วงแล้วหล้า
ฝันดีนะคะทุกคน