ยัยตัวร้ายป่วนหัวใจนายตัวเเสบ

ลำดับตอนที่ #2 : ฉัน....เป็นเมียเขา

ฉัน...เป็นเมียเขา

“กุ้งเต้น”    เพื่อนของยัยนั่นร้องออกมาพร้อมกันพลางวิ่งเข้ามาดูอาการเพื่อนรัก

                “ทำอะไรน่ะจูน”    พี่จินถามฉันอย่างโมโห   ทำไมวะ?  แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยเหรอไง  (นี่เค้าเรียกว่านิดหน่อยของเธอเหรอฮะ)  ฉันเหลือบมองพี่จินแวบหนึ่งอย่างหงุดหงิด

                “พี่จินคะ  ยัยนี่มันแกล้งกุ้งเต้นน่ะค่ะ”   กุ้งเต้นพยายามลุกขึ้นยืนแล้วเอามือกุมจมูกตัวเองที่ตอนนี้มีเลือดไหลออกมาเป็นทาง  คงจะโกรธน่าดูแต่ต้องเก็บอาการไว้ ก็อยู่ต่อหน้าพี่จินนี่นา  เหอะๆ  เข้าทางฉันล่ะ

                “พี่ถามว่าเธอทำอะไรน่ะจูน”   ยังไม่เลิกถามอีกแฮะ

                “นั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่”   

                “......”    เกิดความเงียบระลอกสอง  ก็เห็นอยู่ว่าฉันชกยัยนี่จนลงไปกองกะพื้นยังจะถามอีก  พี่ชายใครวะ

                “ก็ยัยนี่ขังจูนกับเพื่อนไว้ในห้องน้ำน่ะสิ รู้มั้ยกว่าจะออกมาได้ตั้งนาน”   ฉันรีบตอบสาเหตุที่ทำให้ฉันโกรธขนาดนี้ให้พี่จินที่จ้องฉันราวกับจะฆ่ากันงั้นแหละ

                “ไม่จริงนะคะ  กุ้งเต้นไม่เคยทำอย่างนั้น”   กุ้งเต้นรีบปฏิเสธทันทีเมื่อพี่จินมองเหมือนกับถามว่า ‘จิงเหรอ?’

          “อย่ามาตอแหล  ถ้าไม่ได้ทำฉันจะมาหาเรื่องทำหอยไรวะ”

                “ก็มันนิสัยของเธอไม่ใช่เหรอจูน”   เพื่อนของกุ้งเต้นพูดโผล่งออกมา  ยัยนี่วอนซะแล้วไม่ชอบอยู่อย่างสงบๆรึไงนะ  แล้วนี่เธอจะดึงฉันไปถึงไหนน่ะชมพู่
                “ไม่เป็นไรนะ”     อะไรเนี่ย  พี่จินเข้าไปหามันอย่างนั้นเหรอ  ไม่ยอมๆ  ฉันลากแขนพี่

จินให้ออกมาห่างจากยัยกุ้งสะตอนั่น

                “ไหนพี่จินบอกว่าชอบกุ้งเต้นไงคะ  แล้วยัยนี่เป็นใครกัน”   หนอย....คิดจะร้องไห้เรียกคะแนนสงสารเหรอ  ชิส์ๆ...พี่จินดูท่าทางลำบากใจไม่น้อยกับอาการของยัยกุ้งสะตอ  จึงพยายามแกะมือของฉันที่เกาะติดอย่างกับตุ๊กแกออก  หึๆ  ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร

                “ไม่อย่างที่กุ้งเต้นคิดนะ..จูนเค้าเป็น...”

                “ฉันเป็นเมียเขา”

                “.....”     เกิดความเงียบละรอกที่สาม  ทุกคนที่อยู่ในสนามดูจะอึ้ง  ทึ่ง  เสียว  (อันหลังไม่เกี่ยว)  กับคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของฉัน  พี่จินหันขวับมามองหน้าฉันทันที  คิดไม่ถึงล่ะสิว่าฉันจะกล้าพูด  (ก็เธอมันหน้าด้านนี่นา)  ฉันยิ้มกลับไปให้ยัยกุ้งสะตออย่างผู้ชนะ

                ...เพี้ยะ!!...

                โดยไม่ทันระวังตัว  ยัยกุ้งสะตอนั่นกางฝ่ามือและกงเล็บฟาดเข้าหน้าฉันจังเบ้อเร่อ  ทำให้ฉันหน้าหันตามแรงตบทันที  แมร่ง  เจ็บนะเว้ย  ฉันปล่อยมือจากพี่จินแล้วถลาเข้าไปหายัยนั่นทันที  ตอนนี้เลยเกิดการตะลุมบอนกันขึ้น  นี่ที่ฉันต้องมามีเรื่องกับยัยนี่เพราะอะไรกันแน่  แย่งผู้ชาย (พี่ชาย) หรอกเหรอ  ไร้สาระจริงๆแต่คนอย่างฉันไม่ยอมใครอยู่แล้วเรื่องอะไรจะงอมืองอเท้าให้มันตบอยู่ฝ่ายเดียวล่ะ 

                “นี่หยุดได้แล้ว”   พี่จินและคนอื่นๆในสนามบาสกรูกันเข้ามาช่วยกันจับฉันกับกุ้งเต้นแยกออกจากกัน  ชมพู่ที่จะเข้าไปลากฉันกลับเป็นฝ่ายกระเด็นออกมาเองเพราะถูกฝ่ามือของยัยกุ้งเต้นปะทะมา  ชมพู่จึงได้แต่ยืนอยู่ห่างๆไม่กล้าเข้าไปยุ่ง

                “ฉันบอกให้หยุด”   พี่จินตะโกนดังลั่นจึงทำให้สงครามย่อยๆสงบลงทันที  ตอนนี้ทั้งสภาพฉันและยัยกุ้งเต้นดูไม่ได้ทั้งคู่  ผมเผ้ายุ่งเหยิง  เสื้อนักเรียนยับยู่ยี่  พี่จินเดินมาหาฉันก็ยังดีที่จำได้ว่าฉันเป็นน้องสาว  เพราะฉะนั้นฉันจึงเล่นละครต่อทันที

                “พี่จินคะ  จูนเจ็บ”   ฉันพูดพลางเข้าไปจะกอดพี่จิน  ( หน้าด้านมากเลยฉัน)  ถ้าไม่ใช่พี่ชายฉันไม่มีทางทำเด็ดขาด  ได้ผลแฮะกุ้งเต้นมองตาถลนทีเดียว  ฮ่าๆๆ

                “หมายความว่ายังไงคะพี่จิน  นี่พี่จินเลือกมันเหรอคะ”   กุ้งเต้นถามเสียงเขียวพลางมองฉันอย่างอาฆาต

                ...เพี้ยะ!!!..

                ยังไม่ทันที่พี่จินจะอ้าปากพูดอะไรฝ่ามือและกงเล็บข้างเดิมที่ใช้ตบฉันเมื่อกี๊ฝาดลงที่หน้าพี่จินอย่างแรง  เจ้าของฝ่ามือเรียวงามมองหน้าพี่จินทั้งน้ำตาแล้ววิ่งร้องไห้ออกจากสนามบาสไปทันที  นางเอกจริง จริ๊ง แม่คุณ  แต่ก็น่าสงสารคุณพี่ชายที่น่ารักนะ  อิอิ  เจ็บมั้ยล่ะนั่น  แต่ว่าเมื่อกี๊ฉันยังเจ็บเลยแล้วพี่จินจะไม่เจ็บเรอะ

                “ก๊ากๆๆๆๆ”    ฉันปล่อยฮาออกมาทันทีที่ได้แก้แค้นแล้วก็แกล้งยัยกุ้งเต้นเป็นของแถม

                “พอเลยไอ้จูน  สนุกมากมากมั้ย  กลับไปเรียนเลยไป”   พี่จินหันมาทำหน้าดุใส่ฉัน  เชอะ  คิดว่าจะกลัวเหรอ  ดูดิรอยแดงฝ่ามือนางมารทั้งห้านิ้วปรากฏอยู่บนในหน้าเป็นหลักฐานว่าพี่ชายฉันเสน่ห์แรงไม่เบา  อิอิ

                “น้องจูน  เจ็บมั้ยครับ  เดี๋ยวพี่ดูให้นะ”    พี่กอล์ฟเพื่อนพี่จินที่อยู่กลุ่มเดียวกันและก็รู้ว่าฉันเป็นน้องสาวพี่จิน เข้ามาถามฉันพลางยื่นมือจะเข้ามาจับแก้มฉัน  หน้าหม้อไม่เบานะเนี่ยพี่กอล์ฟจะแต๊ะอั๋งฉันหรือไงแต่ช้าไปนะ

                “เฮ้ยๆ!!  หยุดเลยเมิง”    พี่จินที่เมื่อกี๊เพิ่งจะไล่ฉันให้กลับห้อง  รีบหันกลับมาแล้วตีมือพี่กอล์ฟหน้าหม้อทันที

                “โถ่  ทีงี้ทำหวง  เชอะ”   พี่กอล์ฟสะบัดหน้างอนเดินไปเก็บลูกบาสต่อทันที  ก็จริงอย่างที่พี่กอล์ฟว่าเพราะพี่จินหวงน้องสาวยังกับแม่หมาหวงลูกหมา (เหรอ) ไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ฉันมากนัก  หึๆ  สงสัยจะแก้แค้นที่ฉันก็หวงพี่จินมากเหมือนกัน 

                “ไปก็ได้  ชมพู่ไปกันเถอะ”   ฉันเดินโอบใหล่ไปหาชมพู่ยังยืนช็อคกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่หาย  แหงล่ะ  เด็กเรียบร้อยแถมคุณหนูอีกต่างหากมาเจอเรื่องอย่างนี้ก็ต้องช็อคเป็นธรรมดา  นี่ฉันพาลูกสาวคนอื่นเสียคนหรือเปล่าเนี่ย  เฮ้อ....