รากแห่งแสง

ใต้สะพานเล็ก ๆ แห่งนั้น ท่ามกลางเงาเย็นเยียบที่แม้แสงเย็นย่ำจะพาดผ่านก็ไม่อาจปลดเปลื้องความหนาวเย็นที่สิงสถิต มีบ้านไม้เก่า ๆ หลังหนึ่ง ตั้งตระหง่านอย่างดื้อรั้น แม้จะเอียงไหวตามแรงของกาลเวลา บ้านของ "แม่หมอ มะมวด" หญิงชราผู้ซึ่งไม่มีใครในหมู่บ้านเอ่ยนามโดยไม่ลดเสียงลงต่ำ

แม่หมอ มะมวด ไม่ใช่เพียงหญิงชราผู้มีอายุขัย หากแต่คือเงารอยของยุคโบราณ ผู้เดินระหว่างห้วงฝันและความจริง ผู้ถักทออาคมไว้ในลมหายใจ และเฝ้ามองทั้งแสงแรกของรุ่งอรุณกับเงาสุดท้ายของตะวันลับฟ้า ราวกับว่าเธอคือพยานเงียบแห่งกาลเวลา

คลื่นพลังบางอย่างแผ่ออกจากตัวบ้าน คล้ายบ้านไม้ทั้งหลังนั้นหายใจได้  ไม่ใช่ลมหายใจของสิ่งมีชีวิต หากแต่เป็นลมหายใจของความลับที่ยังไม่ยอมหลับใหล

ดินยืนนิ่งมองไปยังบ้านหลังนั้น แม่หมอ มะมวด ปรากฏร่างเงียบสงบบนชานบ้าน เสื้อคลุมของเธอปักด้วยด้ายเงินซีดหม่น สะบัดพลิ้วตามแรงลมอ่อน สิ่งที่สะกดสายตาดินกลับไม่ใช่ท่วงท่าหรือเรือนร่างของเธอ หากแต่เป็น… เงา เงาของเธอ