ระยะทางที่แสนไกลมีเธอคอยเคียงข้าง
ฉันคงไม่รู้สึกอ้างว้างหรือหวั่นไหว
มีเธอกุมมือเกี่ยวก้อยเดินทางไป
ต่อให้ทางยาวไกลสักแค่ไหนก็ไม่กลัว
หากโลกนี้ไร้แสงดาวมืดมิด
มีเพียงแต่ค่ำคืนที่มืดสลัว
ไร้สิ้นเสียง สำเนียงใดๆ ก็มิกลัว
เพราะมีตัวเธออยู่ข้างฉันไม่จากไป........
แม้ขวากหนามจะมากมายในหนทาง
คอยขัดขวางยื้อยุดฉุดเราไว้
แต่ด้วยรักและศรัทธาในหัวใจ
ไม่มีอะไรจะพรากเราออกจากกัน
แม้พายุจะโหมกระหน่ำมา
สองแขนที่อ่อนล้ายังมีเธอพยุงไว้
แม้จะล้มลง...บนทางที่ยาวไกล
เธอก็จับมือฉันไว้ไม่เคยทอดทิ้งกัน
วันที่มีน้ำตา
ไร้เรี่ยวแรง อ่อนล้า เพราะมีเธอเคียงข้าง
กลับมีพลัง ลุกเดิน เพราะมีเธออยู่ในทุกเส้นทาง
เพราะเธอ ไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกอ้างว้าง ในความเดียวดาย
ฉันมีเธอ..เธอมีฉัน..มั่นเสมอ
เพราะมีเธอ..จึงหายทุกข์..สุขสดใส
ทุกเวลา..แช่มชื่น..รื่นหัวใจ
อนาคต..ต่อไปนี้..มีเพียงเธอ
เธอมีฉัน..ฉันมีเธอ..เสมอมั่น
พร้อมแบ่งปัน..ความสุข..สม่ำเสมอ
แม้นมิได้..อยู่สวรรค์..อันเลิศเลอ
แต่มีเธอ..จึงมีสุข..ทุกครั้งไป
ใจของเธอ..และของฉัน..รวมเป็นหนึ่ง
ประกายซึ้ง..ถึงความฝัน..อันสดใส
ดั่งดาวฤกษ์..รุ่งเรื่องฟ้า..กว่าดาวใด
ส่องประกาย..กลางใจฉัน..ทุกวันวาน
วันใดสุข.เพราะใจเรา..นั้นสุขสม
ทุกข์จะข่ม..จนหมองไหม้..เพราะไหวหวั่น
หากสองเรา..พร้อมต่อสู้..รู้เท่าทัน
แม้นร้อยพัน..ความหม่นหมอง..ต้องห่างไกล
เราต่างยิ้ม..ให้แด่กัน..ในวันนี้
เพื่อเปรมปรีดิ์..สุขสันต์..ในวันใหม่
พร้อมก้าวเดิน..ตามความฝัน..อันศิวิไล
ตามหัวใจ..ปรารถนา..อย่างท้าทาย
เพราะมีเธอ..เดินคู่..อยู่เคียงข้าง
อุปสรรค..ต่างต่าง..ล้วนจางหาย
เพราะมีเธอ..แนบชิด..ไม่ห่างกาย
จึงคลี่คลาย..ทุกข์โศก..วิโยคตรม
แม้นเคยล้ม..จมปลัก..จนสิ้นสุข
เราต่างลุก..ขึ้นใหม่..ไล่ขื่นขม
บาดแผลเคย..กลัดหนอง..ต้องระบม
บัดนี้กลม..กลืนผสาน..เป็นเนื้อเดียว
เราพร้อมอยู่..อย่างทรนง..ที่ตรงนี้
ถึงจะเป็น..คนดี..เพียงเศษเสี้ยว
แต่หัวใจ..แน่นหนัก..รักกลมเกลียว
เราจะเกี่ยว..คล้องแขนไป..ไม่หวั่นเกรง.
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น