คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โหมโรง
โหมโร
*****
พ้นอบเหน้าผาสูให่ ือเวิ้ทะเลว้าท่ามลาวามมืมิ แสสว่าเียวที่พอให้นัยน์าเรียวามมอเห็นสรรพสิ่อย่าราเลือน ือพระันทร์บนฟาฟ้า ทว่า็เหมือนสวรร์แล้...ท้อฟ้าที่วรระ่าึทะมึน้วยเมหมอ ไร้หมู่าว
หิสาวทออารม์อ่อนระโหย ในเมื่อวาไม่อามอเห็นไ้ัเน ็ไม่มีวามำเป็นใที่หล่อน้อใ้มันอี
เปลือาบอบ้ำอย่าผู้ผ่านารร้อไห้มาเนิ่นนานปิลแนบสนิท หนึ่สัมผัสถูัาาโลภายนอ หลเหลือเพีย ๔ ระนั้น็ยัรับรู้ถึวามยิ่ให่ที่รออยู่เบื้อหน้าอย่าัเน
ลิ่นน้ำทะเลโลลอยสู่ประสาทนาสิ ำแรแทรึมพรมลึบนปลายลิ้น รู้รสเ็มอย่าอ่อนๆ สายลมแรที่พาพัผ่านร่าภายใุ้นอนแพรัวยาวอย่า่อเนื่อ เหล่านั้นทำให้หิสาวเ้าถึห้วอารม์อท้อทะเล
ำลัลั่...เรี้ยวรา...หา็ยินีปรีา
รับรู้เ่นนั้นแล้วหิสาว็ยิ้มเยื้อน นัยน์ายัหลับพริ้ม
'โสประสาท' ือส่วนที่ทำานีเยี่ยมที่สุในเวลานี้ ส่วนประอบทั้หลายผสมผสานัวานราวนรี ทะเลับานบทเพลที่หล่อนรัยิ่ว่าเพลใ ไม่ำเป็น้อมีวออร์เสราหรูหราอย่าในโรละร ไม่ำเป็น้อมีนันรีบรรเลท่วทำนอามผู้อำนวยเพล
ทะเล...สายลม...และโหิน บรรเล้วยัวอมันเอ
หิสาวเี่ยหูฟั สายลมแหวอาาศรีเสียสูราวะเรื่อสีถูเือสาย บ่บอวามอาามาร้ายและุ่นแ้น ยามลื่นยัษ์ถาโถมปะทะโหินัโรมราม ละม้ายเรื่อระทบปะเลรวมในเวลาเียว เสียนั้นระหึ่ม...หนัหน่ว ุวามแ้นถูทับถมอัแน่น แล้วปะทุทุอย่าให้พินาศิบหาย
ท้อทะเลำลับรรเลบทเพลแห่วามลุ้มลั่
หาในวามน่าสะพรึ เสียหนึ่ที่แทรึ้นลับอ่อนหวานแมโศ เป็นเสียับร้อบทเพลอันเป็นที่รั าใรบาน
เสียัวานใส แหลมสูหาโน้มนำไปในทานุ่มละมุน เปรียบเหมือนารรีเสียเบาๆ ในห้อึ่เ็มไป้วยบรราแ้วเนื้อี ปล่อยให้เสียเหล่านั้นสะท้อนไปมาราวเสียฝูนารเวับาน
ไม่้อบอหล่อน็รู้...ผู้ับร้อ 'บทเพลแสนรัอหล่อน' ไ้้วยน้ำเสียเ่นนี้มีพรสวรร์อย่าเหลือล้น ่อไปเบื้อหน้าะ้อโ่ัและมีื่อ น้ำเสียราวนรีอันวิเศษะนำพาทุสิ่ที่มาหมายเ้ามาสู่ีวิ ทุน้อสยบแทบเท้าพร้อมเสียปรบมือเรียวราวสรรเสริ
'เพราะเธอเหมือนหลัไม้ั้รนั่น
ไม้เลื้อยอย่าันไ้พันอาศัย
าเธอเหมือนาหลัีวิไป
้าวเินทาใ าวามมั่นใแน่นอน'
ารทออน้ำเสียและัหวะับร้อามราวิริยาม้วนัวอเลียวลื่น ัสาและร่นถอยผ่านหาทรายาวบริสุทธิ์ อึใึัสาใหม่ ่อนเลื่อนลถิ่นที่ามา
'เพราะเธอเหมือนสร้อยพระห้อยอนั่น
ุ้มรอป้อันภูภัยหลอหลอน
าเธอหัวอหวั่นไหวสั่นลอน
แม้ยามะนอน ประสาทยัหลอนัวเอ'
"ลับมา...หาันเถอะนะนี มาปลอบีวี ันให้หายวัเว" หิสาวในุนอนแพรประับลูไม้ยิ้ม ฮัมเพลเบาๆ ามเสียเพลที่พาพัามสายลม นัยน์ายัหลับพริ้มราวอยู่ในห้วฝัน "ันเหมือนพิ ึ้นสายรอเธอบรรเล ีเป็นเพล ฟัื่น่ำอุรา"
ายุนอนประับลูไม้ไหวามแรเลื่อนที่ ร่าระหโยย้ายามัหวะเสียเพลที่หล่อนไ้ยินอยู่ในโสประสาท
สิ่ที่เยอยู่ในมือแ่แรหลุร่วเมื่อหิสาวเปลี่ยนอิริยาบถมาับายเสื้อแพรยน้อยๆ ราวระโปรยาวระลาพื้น านั้นปลายเท้าทั้สอ็เริ่มเลื่อนไหว มีเสียเพลัวานใสเป็นัเรื่อวบุมารเ้นรำ
วบเลื่อนัวเ้นรำไปเรื่อยใล้อบหน้าผาสู สายลมวูบให่็โหมพัรุนแร ลื่นยัษ์ัระแทโหินนมวลน้ำระเ็น่าน เวลานั้นเอที่ร่าระหเสียศูนย์ ถูสายลมา่ำใ้เี่ยวระานโลลอย หลุาอบผาลในทะเลที่มีลื่นยัษ์เรียมหวฟาฝั่ผาอีระลอ
ในัหวะที่รู้สึเหมือนัวเอำลับินไ้ ไร้สิ่ใยึเหนี่ยวหรือพันธนาาร รอบ้าเ็มไป้วยเวิ้อาาศและละออน้ำ ท่อนสำัอบทเพลที่หล่อนรัแสนรั็ัึ้น ัวานใส้วยน้ำเสียอผู้มีพรสวรร์ ุะบอลาร่าระห ที่ำลัร่วลสู่อ้อมออลื่นยัษ์
'อวอนเือนเ่นและาวลอยลิบ
่วยเือนระิบให้เธอลับมา
อยู่ิเีย้าัำสัา
ิถึเียนบ้า ปิ่มว่า...ะาใ'
มีเสียรำพันลอยลม เป็นสัาบ่บอว่าบทเพลำลัะบล พร้อม 'ีวิ' ที่มีแ่วามทุ์ระทม
หิสาวโบมืออำลา พร้อมร้อเพลท่อนสุท้าย ที่หล่อนรัที่สุในีวิ...อันไร้่า
"อยู่ิเีย้าัำสัา ิถึเียนบ้า ปิ่มว่า...ะาใ"
านั้นทุอย่า็บลอย่ารวเร็ว ร่าในุนอนแพรหายวับไปพร้อมระแสลื่นที่ม้วนลบ ราวมือยัษ์รวบำร่านั้นไว้แล้วึิ่สู่ท้อทะเล เหลือเพียสิ่ที่หิสาวทำบนหน้าผา เวลานี้ำลัปลิวว่อน
แผ่นภาพยับเยินใบนั้นเป็นภาพถ่ายรอบรัว ปราหิสาวำลัยิ้มแย้มเีย้าายหนุ่มในร้านอาหารให่ ลาั้นมีเ็หิัวน้อยหน้าาิ้มลิ้มวัยไม่เิน ๓ วบปีำลัยิ้มแป้น อวฟันาวเรียัวราวสร้อยมุ มือ้าหนึ่ับไมโรโฟนทำท่าร้อเพล
ภาพนั้นลอยว้าลาอาาศ ม้วนัวลบหาไม่มีทีท่าพลัทะเลเผู้เป็นเ้าอ ้าหลัรูปมีอัษรเียนไว้ หมึสีน้ำเินึมเยิ้ม หายัพออ่านออ ไ้ใวาม
'อวอนเือนเ่นและาวลอยลิบ
่วยเือนระิบให้เธอลับมา
อยู่ิเีย้าัำสัา
ิถึเียนบ้า ปิ่มว่า...ะาใ'
*****
ความคิดเห็น