คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Episode 4 : เมื่อกาลเวลาผ่านไป
Episode 4 : เมื่อาลเวลาผ่านไป
10 ปีผ่านไป
บริษัท BTC GROUPS
บยอน แบฮยอน ที่เอาแ่่อับอเอสาร โยไม่สนใสิ่รอบ้า
ริ๊~ ริ๊~
“สวัสีรับ” แบฮยอนรอเสียใส่โทรศัพท์
“บอสรับ ุแมาอพบรับ” ั วอนโฮ เลาส่วนัวอแบฮยอน
“บอเาว่าเ้ามาไ้เลย” แบฮยอนพูแล้ววาสายไป
แอ๊~
“ไม่มีมารยาทเลยนะมึอะ” แบฮยอนวาปาาแล้วมอเพื่อนัวแสบอเา
“อโทษรับ ท่านประธานฯ” ิม แ พูาวนประสาท
“สัส” แบฮยอน่าแ แ่แ็หาไ้ใส่ใไม่ แเพียยไหล่แบบไม่ใส่ใ
“นี่มึถ่อมาหาูถึนี่ มีอะไร” แบฮยอนเ้าประเ็น
“พรุ่นี้บ่ายโมรึ่มึว่ามะ” แ
“ถามทำไม” แบฮยอนมวิ้ว
“ไปรับอนอาที่สนามบิน มึะไปมะ” แพูแล้วมอปิิริยาอเพื่อน
“ูไม่รู้ว่าะว่ามั้ย” แบฮยอนพูแ่ในในี่อยาะ แนเิลานทันที
“น่าเสียายเนอะ ว่าะพาไปทำะแนนสัหน่อย” แพูแล้ว็ทำลอยหน้าลอยา
“ูไปอยู่แล้วล่ะน่า” แบฮยอนพูแล้วเ็นอเอสารแ้เิน ทำให้แยิ้มริ่ม
ลอนอน ประเทศอัฤษ
“เย่ๆ พรุ่นี้ลับบ้านแล้ว ิถึบ้านัเลย” โอ เฮุน ี๊๊าอยู่บนเีย
“ให้มันน้อยๆหน่อยเหอะฮุน” ิม อนอา พูแล้วเบ้ปา
“นมันื่นเ้นนี่นา อนอา็ะไ้ลับไปหาหวานใสัที” เฮุนพูแล้วนอนลิ้อยู่บนเีย
“พูให้มันีๆ ใรหวานใันไม่ทราบยะ” อนอาี้หน้าเฮุนอย่าเอาเรื่อ
“อ้าว ที่พี่แบเาส่นู้นส่นี่มาให้ แล้วไอหมายทั้หลายแหล่ นี่เาไม่ไ้ีบมึเหรอ” ิม อิน พูึ้นเมื่อเ็บอิ้นสุท้ายเสร็
“็...ไม่รู้เว้ย!!” อนอาพูแล้วหยิบเสื้อผ้าเรียมเ้าห้อน้ำ
“ะไปไหนอะมึ” เฮุนพูเมื่อเห็นอนอาเินหนี
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า” อนอา
“เพื่อ?” อิน็มอเพื่อนๆ
“ะไปื้ออฝา ืนนี้้อเินทาแล้ว” อนอาพูแล้วเินเ้าห้อน้ำไป
บ่ายในวัน่อมา(ผ่านไปไวเหมือนโห)
สนามบินอินอน
“น้อมึะลมายัวะ” แบฮยอนพูแล้วมอไปที่เทอย่าื่นเ้น
“รีบอ่อวะ” แมอน้าๆ
“ูื่นเ้น ูะทัเธอยัไีวะ” แบฮยอนพูแล้วเอามือถูันอย่าื่นเ้น
“็ุยปิไ” แพู้วยท่าทีสบายๆ
เมื่ออนอา เฮุน และ อิน เินออาเทมา พร้อมับเพื่อนผู้ายผมทออี1น
“พี่ะ” อนอาโบมือแล้ววิ่รมาทาแโย ทิ้ระเป๋าไว้ให้เฮุนลามา้วย วามทุลัทุเล เพราะอเยอะมา(.ไ่ล้านัว)
“อ้าว มา้วยเหรอ” อนอามอแบฮยอน้วยสีหน้าไม่เ้าใ
“อืม อบุที่ลับมานะ” แบฮยอนพูแล้วยิ้มหวานให้อนอา
“อืม เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ นายน่ะ” อนอาพูแล้วยิ้มอบ
“ไอหัวทอนี่ใรอะ” แถาม
“อ่อ นี่ริส น่ะ เพื่อนเ้าเอ” อนอาพู
“ริส นี่ ิม แ ับ บยอน แบฮยอน นะ พี่าย ับเพื่อนพี่ายน่ะ” อนอาพูพร้อมเน้นับำว่าเพื่อนอ พี่ายับแบฮยอน ทำเอานฟัใหล่นวูบ
“แบฮยอน พี่ะ นี่ริส วู เพื่อนที่เรียน้วยัน” อนอาแนะนำเพื่อนให้ับพี่ๆ
“เป็นนอัฤษเหรอ” แถาม
“ผมเป็นลูรึ่น่ะรับ ีน-แนาา” ริส วู (อู๋ อี้ฟาน) พูแล้วโ้ทัทาย
“มีื่อีนมั้ย นายอะ” แบฮยอนพูึ้นเพราะไม่่อยอบหน้า ริสสัเท่าไหร่
“อู๋ อี้ฟานรับ แุ่แบฮยอนะเยไ้ยินื่อ อู๋ฟาน อยู่บ้าใ่มั้ยรับ” ริส
“อ่อ ลูายระูลอู๋นี่เอ ยัไ็ยินีที่ไ้พบนะ ริๆันไม่่อยอบหน้านายสัเท่าไหร่” แบฮยอนพูทำเอาอนอาีแนเพราะ เสียมารยาทับเพื่อนอัวเอ
“อะไรเล่า ันพูวามรินี่” แบฮยอนเอามือลูบแนรที่โนี
“ริสเาไปทำอะไรให้นายห๊ะ!!” อนอา
“็เธอสนใมันมาว่าัน” แบฮยอนอแ
“เราเป็นอะไรันไม่ทราบ” อนอา
“เธอเป็นนที่ันำลัีบไ” แบฮยอนพูทำเอาอนอาเบิาว้า
“สบายใไ้เลยรับ แสบๆแบบนี้ไม่ใ่สเป็ผม” ริสพูแล้วยิ้ม
“ให้มันริเถอะ” แบฮยอนี้หน้าริส
“แน่นอนสิรับ” ริส
“ไร้สาระันให่แล้ว ไป ลับบ้าน หิว้าวแล้ว” อนอาลาแออไปลาวสนทนา ้วยวามมึนอแ
ความคิดเห็น