คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ตอน สวัสดีครับ
“ะมาประุมอะไรอนนี้วะ นี่มันะทุ่มนึแล้วนะเว้ย มีนัับุสุภวัน์ะ้วย แม่เอ้ย” เสียอุโอภาส ายวัย 56 ปี รูปร่าอ้วนผิวสีน้ำผึ้ เริ่มมีผมหอแมเล็น้อย สูประมา 165 ใส่เสื้อโปโลสีฟ้า าเสะแล็สีำ รอเท้าหนัสีน้ำาลราาแพ บ่นพรึมพรำพราูนาฬิา้อมือในรถสุหรูราาหลายล้านอเ้า
“ เห้ย ไอ้นับรถ ับให้มันเร็วๆหน่อยสิวะ เี๋ยวแม่็ไปไม่ทันหรอ”
“ รับๆๆๆๆๆๆ ผมำลัรีบให้รับ ” เสียายแ่วัย 62 ปี รูปร่าผอม ผิวหนัเหี่ยวย่นสีาวี ามัวมีระ สูประมา 170 ในาสีำสนิท ผมและิ้วเริ่มะเป็นสีาวเือบทั้หม สวมุนับรถสีรมท่า อบลับไป พร้อมเร่เรื่อยน์ให้เร็วึ้น
“ ว่าแ่ันไม่เยเห็นหน้าแเลย เป็นนับรถใหม่หรอวะ ” ุโอภาสถามนับเพื่อหาเรื่อุย
“ ผมมาทำานวันนี้วันแรหน่ะรับ ” ลุนับรถอบ
“ แล้ว่อนหน้านี้แทำอาีพอะไรมา่อนวะ ” ุโอภาสถาม
“ ่อนหน้านี้ผมับสามีอน้อสาวอผม ็น้อเยนั่นแหละรับ ่วยันเปิิารโรานแปรรูปยาพาราเล็ๆหน่ะรับ หลัๆผมเป็นนนส่น้ำยาพารา ส่วนน้อเยผมะูแลในส่วนอารผลิานที่ทำายาพารารับ ” ลุนับอบ
“ แล้วน้อสาวแล่ะ ” ุโอภาสยัถาม่อ
“ เธอ่วยพวผมทำบัี ะเ้าไปโรานอาทิย์ละ 3 วัน และ็เป็นแม่บ้านอยู่ที่บ้าน ูแลลูสาวอเานะรับ ” นับอบพรายิ้มอย่ามีวามสุ
“ แล้วทำไมถึเลิทำล่ะ ” ุโอภาสถาม้วยวามสสัย
“ ิารอพวเราไม่่อยีเท่าไหร่ น้อเยอผมเลยำเป็นะ้อปิิาร และายที่ินอโรานให้ับนาย ” เห็นไ้ัว่าสีหน้าอลุนับเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เศร้า
“ แล้วรอบรัวน้อเยแอนนี้ทำานอะไรอยู่ล่ะ ” ุโอภาสถาม
“ เ้าเสียีวิไปในอุบัิเหุพร้อมรอบรัวหน่ะรับ ” ลุนับรถพู้วยน้ำเสียที่สั่นเรือ ทำให้เห็นสีหน้าที่เศร้าว่าเิม ปาเริ่มสั่น น้ำารอเบ้าหลัานั้น็ไหลลมาอาบแ้ม
ุโอภาสเห็นแบบนั้นเลยไม่ไ้ถามอะไร่อ เามอไปนอหน้า่ารถแทน
“ ทาไมุ่้นเลย ” ุโอภาสถาม้วยวามสสัย
“อ๋อ ทานี้มันเป็นทาลัหน่ะรับ ผมใ้เส้นทานี้บ่อยอนยัับรถส่น้ำยาพารา ” นับรถอบลับไปพราเร่เรื่อยน์
ุโอภาสไม่ไ้พูอบลับ ไ้แ่นั่ลุลี้ลุลนพรามอไปที่นาฬิา้อมือ ภาวนาในใว่าอให้ไปถึบริษัทเร็วๆ
ู่ๆ เรื่อยน์รถ็ับอย่าไม่ทราบสาเหุ นับพยายามสาร์ทรถหลายรั้แ่ไม่สำเร็
“ เห้ยๆๆๆๆๆๆๆ รถเป็นไรวะ” ุโอภาสถามนับ้วยวามใพร้อมับเย่าเบาะนับ
“ อยู่ๆรถมัน็ับ ไม่ทราบเหมือนันรับว่าเป็นอะไร เี๋ยวผมะลอสาร์ใหมู่นะรับ ” นับพยายามสาร์ทรถหลายรั้แ่็ไม่เป็นผล
ในะนั้น มีรถันหนึ่ับเ้ามาอเทียบ้า เป็นรถยี่ห้อมิูบิิ มิรา นาเล็สีำ มีห้าประู นับเป็นายหนุ่มหน้าาี ในาสีน้ำาลเ้ม มูโ่่เป็นสันอย่าเห็นไ้ั ริมฝีปาเป็นสีมพููสุภาพีและมีนาเล็ ัผมเปิ้าสไล์เาหลี ผมสีน้ำาลาราเมล เปิระลพร้อมเาะระรถอุโอภาส เหมือนะพูอะไรบาอย่า
ุโอภาสรีบเปิระลทันทีเพื่อะฟัสิ่ที่ฝ่ายร้ามำลัะพู
“ รถมีปัหาหรอรับ มีอะไรให้ผม่วยไหมรับ ” อบหนุ่มพูับุโอภาสอย่าสุภาพและอ่อนโยน
“ รถผมไม่รู้เป็นอะไร อยู่ๆ็ับ นี่นับ็พยายามสาร์ทหลายรั้แล้วนะ ็ยัไม่ิเลย ” ุโอภาสอบลับายหนุ่มไป้วยน้ำเสียที่ฟัแล้วเหมือนเ้าัวำลัหุหิ
“ ให้ผม่วยูให้ไหมรับ ้านหลัรถผมมีอุปร์อยู่ น่าะพอ่วยอะไรไ้บ้า ” พอุโอภาสไ้ฟัที่ายหนุ่มพู็รีบอบลทันที
ายหนุ่มรีบับรถไปอไว้้านหน้ารถอุโอภาส พร้อมเินลมาารถ ทำให้เห็นรูปร่าอายหนุ่ม เามีรูปร่าสูโปร่ น่าะสูสั 175 ถึ 180 หุ่นลีนเหมือนนที่ออำลัายเป็นประำ เาสวนเสื้ออู้สีำไม่มีลวลายอะไร าเยีนส์ายาว รอเท้าผ้าใบสีำยี่ห้ออิาสสีำ พื้อรอเท้าสีาว
ายหนุ่มรีบเินไป้านหลัรถอเาพร้อมหยิบล่อเรื่อมือออมา หลัานั้นเปิฝาระโปรรถอุโอภาส
“ เี๋ยวผมะลไป่วยเา้อมรถนะรับ รถะไ้เสร็เร็วๆ ” ลุนับรีบเปิประูรถแล้วเินรไปที่ายหนุ่มทันที
ุโอภาสมอูนาฬิา้อมืออัวเอ นี่มัน็ผ่านไปเือบสิบห้านาทีแล้ว ไม่มีวี่แววว่ารถะ่อมเสร็เลย
“ แม่มัวทำอะไรันอยู่วะ เี่ยวถ้าไปประุมไม่ทันะหัเินเือนให้ อยูเถอะ ” ้วยวามที่ัวเอเริ่มหุหิ ุโอภาสึเปิประูรถเพื่อลไปูว่าเ้าทำอะไรันอยู่ ่อมรถันไปถึไหนแล้ว
แ่ภาพรหน้าทำใหุ้โอภาสล้มทั้ยืน มันเป็นภาพที่ลุนับรถนอนสลบอยู่หน้ารถ บนศีรษะมีบาแผลเหมือนโนอแ็ีเ้าอย่าั มีเลือไหลนอเ็มพื้น ุโอภาสเริ่มสั่นไปทั้ัว้วยวามลัว ัหวะหัวใเ้นเร็ว าไม่มีแม่แ่แระยืน้วย้ำ
“ นี่มันเิเรื่อบ้าอะไรึ้นวะเนี่ย ! ” พอพูบประโย ประแโลหะไ้ฟาเ้าที่ท้ายทอยอุโอภาสเ้าอย่าั เาลมลไปนอนับพื้น สายาเริ่มพร่ามัว มันปวสุๆ เหมือนโลทั้ใบำลัหมุน ่อนที่เาะหมสิ เาเห็นายหนุ่มนั่ล้าๆเาและยัถือประแไว้ในมือ
“ สวัสีรับ ” ายหนุ่มแสยะยิ้ม เผยให้เห็นใบหน้าที่มีวามสุ “ ยินีที่ไ้เอันอีรั้นะรับ…ลุภาส ”
ความคิดเห็น