[DXD]ผมไม่ใช่หมาน้อยนะหมาป่าต่างหาก!

ตอนที่ 9 : หมาป่า(น้อย)กับปัญหายุ่งยากของเพื่อนจอมหื่น

“ขอปฏิเสธครับ”

ใบหน้าอันยิ้มแย้มของอิมาวาริช่างขัดกับคำตอบและน้ำเสียงอันเรียบนิ่งเสียเหลือเกิน ดวงตาสีเทาหม่นเต็มไปด้วยความเฉยเมยไม่แยแสต่อข้อเสนอของปีศาจสาวตรงหน้า พลางยื่นมือออกไปแล้วคว่ำลงพร้อมกับโดมเวทย์ที่เป็นอาณาเขตกันมนุษย์เข้ามาของเด็กสาวผมสีแดงหรือ รีอัส เกรโมรี่น้องสาวของมหาจอมมารซาตาน เซอร์เซ็ค เกรโมรี่ ที่พังทลายลงมาทับด้วยโดมเวทย์ที่เป็นอาณาเขตของเขาแทน

และดูเหมือนเจ้าตัวยังไม่รู้ตัวแฮะ

“ทำไมล่ะ!? ทั้งๆที่ถ้าเธอเข้าร่วมกับฉันเธอก็จะแข็งแกร่งขึ้นแท้ๆ”

“แหมๆ~ รุ่นพี่ครับผมมีความสามารถพอนะครับ ไม่ต้องให้คุณหนูผู้เพรียบพร้อมซึ่งมีพี่เป็นมหาจอมมารแบบคุณมาช่วยหรอกนะครับ”

เด็กหนุ่มกล่าวออกมาพร้อมยกยิ้มอ่อนๆขึ้นมาพลางลูบไปที่นิ้วมือสีขาวดุจหยกของตนเล็กน้อย น้ำเสียงคนคนนี้กล่าวออกมานั้นช่างหยิ่งทรนงขัดกลับวิธีการพูดที่สุภาพและท่าทางที่ดูนอบน้อมทันใดนั้นปลายเส้นผมสีแดงก็รีอัสก็หลุดออกมาเล็กน้อยก่อนที่มันจะมาอยู่ในมือของเด็กหนุ่มปลายนิ้วจรดกรีดลงเส้นผมสีแดงฉานเล็กน้อยในขณะที่ก้าวเดินผ่านร่างของรุ่นพี่สาว ก่อนที่ริมฝีปากจะขยับพร้อมกระซิบออกไปว่า

‘คุณเริ่มจากร้อย ส่วนผมเริ่มจากศูนย์เท่านี้ก็พอชัดเจนแล้วนะครับ’

อิมาวารินึกถึงสมัยเด็กที่เขาถูกพ่อนำตัวไปฝึกอย่างเอาเป็นเอาตายให้ร่างถูกพิษที่ร้ายแรงทุกชนิดสัมผัส จนบาดเจ็บเจียนตาย ร่างถูกนำไปติดกับสายล่อฟ้าเพื่อทำให้ชินกับอาการบาดเ็บจากสายฟ้า ถูกฝึกให้ก้าวเดินแบบไร้เสียงถ้าทำผิดพลาดก็จะถูกตีเท้าด้วยกระบองไม้ ถูกรากไม้ท่มแทงเข้าสู่ร่าง ถูกสัตว์อสูรมากมายรุมโจมตี 

แต่สุดท้ายก็เหมือนฟ้าส่งนรกสาปให้เขารอดมาได้แล้วมาพบกับเด็กสาวคนนี้ที่มีทุกอย่างเพรียบพร้อมมีทั้งพรสวรรค์มีผู้คนรักใคร่ สามารถใช้เวทมนตร์ได้อย่างดีเยี่ยมแต่กลับไม่คิดจะฝึกฝน ได้กินดีอยู่ดี มีแต่คนยำเกรงเพราะเป็นน้องสาวของมหาจอมมาร

ตัวของอิมาวาริกลับต้องไปฝึกอยู่คนเดียวตั้งแต่7ขวบหาอาหารเองวันไหนหาไม่ได้ก็ต้องอด กินไส้เดือนกินเนื้อดิบเนื้อสดทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอดเขาทำได้ทุกอย่าง ภายใต้เสื้อผ้านั้นแผ่นหลังของอิมาวาริเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่จางลง รอยแผลนั้นมีรอยกรงเล็บ รอยไฟไหม้ รอยการถูกแทง

เขาไต่เต้าขึ้นขั้นบันไดด้วยความยากลำบากดุจว่าแต่ละขั้นบันไดนั้นเต็มไปด้วยคมดาบอันแหลมคมที่ทิ่มแทงร่างของเขาเอาไว้  ส่วนรีอัสนั้นหยุดอยู่กับที่มีแต่ทุกสิ่งคอยทำให้มีความสุขอยู่เสมอและในที่สุดตัวของเด็กดหนุ่มก็ก้าวผ่านขั้นบันไดที่รีอัสนั้นหยุดอยู่ไป

ตัวของรีอัสนั้นพูดไม่ออกเธอรู้ความหมายในสิ่งที่รุ่นน้องคนนั้นจะสื่อดีมันเหมือนกับการตอกย้ำว่า ‘เธอนั้นอ่อนแอยิ่งกว่าตัวของเด็กหนุ่มอีกแล้วยังมีหน้ามาขอให้เขานั้นเข้าตระกูลอีกเหรอหน้าไม่อายสิ้นดีหัดมีหัวคิดซะบ้างสิยัยโง่เอ้ย’

………

ตัดมาอีกวันในตอนเช้า

ตอนนี้อิมาวาริกำลังนั่งคุยกับมัตสึดะและโมโตฮามะที่เป็นเพื่อนหื่นของอิซเซย์อยู่เรื่องข่าวลือต่างๆในโรงเรียน โดยมีเหล่านักเรียนหญิงในห้องพยายามปรามไม่ให้เขาเข้าไปติดเชื้อหื่นเจ้าพวกนั้นแต่ก็เริ่มวางใจเมื่อเห็นว่าเมือสองหื่นนั้นพูดจาลามกตัวของอิมาวาริก็พยายามปรามเสมอ

และพออิซเซย์เดินเข้าห้องมานั้นเอง

“อิซเซย์ไอคนทรยศ!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“อย่าอยู่เลยแก๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

สองหื่นก็เข้าไปรุมสกัมใส่อีกหนึ่งขาหื่นในทันที ส่วนอิมาวาริได้แต่ยิ้มแห้งเพราะสาเหตุที่ทั้งสองคนโกรธอิซเซย๋์ขนาดนี้ก็คือเจ้าผมน้ำตาลนี่ดันไปมีแฟนก่อนเพื่อนเลย ซึ่งพออิซเซย์พาแฟนสาวมาแนะนำตัวคิ้วของเด็กหนุ่มก็ขมวดเข้าหากันจนเป็นปม

อามาโนะ ยูมะคนนี้มีกลิ่นอายของเหล่าเทวดาตกสวรรค์อยู่สินะ

อิมาวาริรำพึงในใจขณะปั้นสีหน้ายินดีให้กับเพื่อนของตนในขณะที่ในใจคิดวางแผนอยู่เพราะว่าตั้งแต่เข้ามาในโรงเรียนนี้ตัวเขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของมังกรในร่างของิซเซย์แล้ว

1ใน13ลองกินุสเช่นเดียวกับอินซิเนเรท อันเซมของอิมาวาริและแอปโซลูทดีไมส์ของลาวิเนีย บูสต์เกียร์ จักรพรรดิมังกรแดงเวลส์ ดราก้อน

‘คงจะหวังมาชิงเซคริตเกียร์สินะ หรือไม่ก็คงจะฆ่าทิ้ง’

อิมาวาริแอบฉีกยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะปั้นหน้ากลับมาเหมือนเดิมแล้วคุยกับอิซเซย์เรื่องต่างๆเล็กน้อยแล้วรอวันที่ยูมะจะลงมือถึงวันนั้นเขาจะตัดสินเองว่าอีกาสกปรกตัวนี้จะอยู่หรือตาย และถ้าตายด้วยวิธีไหน

………

ตอนเย็น

อิมาวาริเดินกลับมายังบ้านของตนก่อนที่จะวิ่งไปหาลาวิเนียแล้วกระโดดเข้าไปกอดในทันทีด้วยความคิดถึงสุดๆ

“เหนื่อยไหมวันนี้เดี๋ยวพี่สาวให้หนุนตักนะ”

“แค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะครับ ไม่ได้มีอะไรมากขนาดนั้นหรอก”

“งั้นเหรอลองเล่าให้พี่สาวฟังซิเผื่อจะช่วยได้”

“ครับพี่ลาเวีย”

เด็กหนุ่มเล่าเรื่องของอิซเซย์และยูมะให้ฟังแล้วรอความคิดเห็นของคนรักของตนที่ควบตำแหน่งพี่สาวที่พึ่งพาได้ที่ตอนนี้กำลังกุมคางครุ่นคิด แม้ปกติหญิงสาวผู้นี้จะออกเปิ่นๆไปเล็กน้อยแต่พอปรึกษาเรื่องที่จริงจังนั้นก็ออกความคิดเห็นและแนะนำได้ดีทีเดียว

“งั้นก็ลอง……”

…………

“ไม่คิดว่าพี่ลาเวียที่เอาแต่ติดเกมจะออกมาด้วยนะครับเนี่ย”

“โม่! อย่าพูดแบบนั้นสิเขาเรียกว่าเป็นช่วงพักผ่อนต่างหาก!”

อิมาวาริยิ้มกลับปฏิกริยาของลาวิเนียเล็กน้อยแล้วทั้งคู่ก็เริ่มสะกดรอยตามอิซเซย์ในทันที

ทั้งคู่สะกดรอยตามไปเรื่อยบ้างครั้งก็ซื้อของกินมาป้อนกันตามประสาคู่เดทโดยเฉพาะตอนซื้อเครปมา

“อ้าม~~~~”

“ขอบคุณครับ”

งับ!

ริมฝีปากอันนุ่มนิ่มกัดลงไปยังแป้งหนาพร้อมกับรสชาติที่กระจายในปากก่อนที่จะ

จุ๊บ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ริมฝีปากของลาวิเนียประกบเข้ากับริมฝีปากของอิมาวาริพลางดันลิ้นเข้ามาคว้านครีมและของหวานต่างๆที่อยู่ในปากของเด็กหนุ่มต่อหน้าวสาธารณะชนจนเจ้าตัวหน้าแดงแล้วต้องรีบลากลาวิเนียหนีสายตาเหล่านั้นไปในทันที

จนสุดท้ายพวกเขาต้องมาหยุดจับตาดูอิซเซย์และยูมะที่สวนสาธารณะสายตาของทั้งสองคนต่างจับจ้องไปยังคู่หนุ่มสาวที่กำลังซบไหล่กันอยู่

………

ตัดมาทางด้านของไอหื่น

“นี่อิซเซย์คุงฉันขอบางอย่างได้ไหม?”

“ได้สิว่าแต่อะไรเหรอ?”

“ช่วยตายหน่อยนะ”

“ห๊ะ-!”

ฉึก!

หอกแสงสีแดงแทงเข้าไปยังร่างของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลจนทะลุแล้วทรุดลงไปกับพื้น พร้อมกับร่างของยูมะที่เปลี่ยนร่างให้กลายเป็นชุดรัดรูปเปิดเผยเนื้อหนังเป็นอย่างมากพร้อมประกาศชื่อของตนคือเรย์นาเร่

แล้วบินหนีไปในทันทีแต่ก่อนทีจะบินออกไปไกลก็ถูกโดมเวทย์ที่เป็นอาณาเขตห่อหุ้มไว้ซะก่อน อิมาวาริให้ลาวิเนียถอยไปรอสนับสนุนส่วนตัวของเขานั้นจะไปลุยเอง

“แกเองเหรอเพื่อนของเจ้าหื่นนั้น-อึก!”

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!

ร่างของเรย์นาเร่ถูกโซ่เวทมนตร์ที่ถูกสร้างขึ้นมาดึงลงมาจากท้องฟ้ากระแทกลงสู่พื้นหิน พร้อมกับอิมาวาริที่ฉีกยิ้มกว้าง

“เอาล่ะ คุณอีกาสกปรกครับ เลือกสิว่าจะตายแบบไร้ความเจ็บปวดหรือว่าจะมีชีวิตแบบทรมานดั่งนรกบนดิน”

TBC.